ผมมีอาชีพหลักทำงานในบริษัทฯเกี่ยวกับการผลิตแท่งชีวมวลครับ บริษัทนี้ผมมีหุ้นส่วนอยู่ด้วยแต่ไม่มากนัก
แต่มีอาชีพเสริมที่ใช้เวลาในการทำงานมากกว่าอาชีพหลักอีก คือ เป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทห้างร้านหลายแห่ง
ผมชอบเลือกเด็กที่จบมาจากสถาบันเดียวกับผมครับ ทั้งในเวลาคัดเลือกเด็กเข้าทำงานในบริษัทที่ผมเป็นหุ้นส่วน หรือมีส่วนร่วมให้ความเห็นในบริษัทที่ผมเป็นที่ปรึกษา ซึ่งจะว่าจริงๆบริษัทห้างร้านที่ผมเป็นที่ปรึกษา (หรือเป็นที่ปรึกษาในส่วนงานหนึ่งของบริษัทมหาชนขนาดใหญ่) ผู้ถือหุ้น เจ้าหน้าที่ พนักงาน ก็รุ่นพี่รุ่นน้องผมนี่แหละครับ
เหตุผลของผมคือ ผมรู้สึกว่า เด็กที่จบจากสถาบันเดียวกับผม มันด่าได้ตรงๆน่ะครับ หรือมีอะไรก็ใส่ภาษาพ่อขุนได้เลยครับ ด่าเสร็จตอนเย็นพาเด็กๆไปเลี้ยงข้าว
ความรู้ความสามารถของเด็กก็โอเคในระดับหนึ่ง อย่างน้อยมีพื้นฐานจากการเล่าเรียนในมหาวิทยาลัยมาต่อยอดในที่ทำงาน เด็กบางคนก็อยู่ทน บางคนเห็นทางไปที่ดีกว่าก็ไปที่อื่น แต่ก็ยังนับถือกันอยู่ ไหว้วานกันได้ในธุรกิจเดียวกันหรือธุรกิจเกี่ยวเนื่องกัน
ยกเว้นกรณีที่มีนิสิต นักศึกษาที่ผลการเรียนดีเด่นจริงๆครับ ผมมองว่าเขามีความรับผิดชอบทางการศึกษาดี ตรงนี้มาจากสถาบันมาตรฐานไหนๆ ผมก็รับหรือแนะนำให้รับเข้าทำงาน (ยกเว้นสถาบันหนึ่งที่ผมไม่เอาเลย)
หลักง่ายๆครับ ถ้ามีผู้สมัครงานไม่มีใครเด่นเป็นพิเศษจริงๆ ผมมักเลือกหรือแนะนำให้เลือกน้องๆจากสถาบันที่ผมจบมา (บางครั้งอาจารย์รุ่นพี่รุ่นน้องผม recommend ผ่านนามบัตรมาให้ผมด้วยซ้ำ) แต่ถ้าเด่นเป็นพิเศษก็เลือกเด็กคนนั้นเข้าทำงานโดยไม่สนใจว่ามากสถาบันใด
อยากบอกว่า ในสังคมไทยคุณจะรณรงค์แค่ไหน เรื่องสถาบัน เรื่องสี มันหนีไม่พ้นแหละครับ จะมากจะน้อยเท่านั้น
ขณะที่ผมพิมพ์อยู่นี่ ผมพิมพ์ในองค์กรในกำกับของรัฐแห่งหนึ่งซึ่งเงินเดือนคนที่นี่ดีมาก ผมยังสังเกตเลยว่า ถ้าหัวหน้าส่วนงานไหนจบที่ไหนมา ลูกทีมมักจะจบตรีจากสถาบันนั้นเหมือนกัน ไม่ว่าจะไปจบโทหรือเอกที่ไหนในเวลาต่อมาก็แล้วแต่
อยากแชร์ความเห็นเรื่องนี้กับคนในพันทิปครับ
ขอบคุณครับ
ในการรับบุคคลเข้าทำงาน ผมเป็นบุคคลที่ชอบเลือกเด็กที่จบมาจากสถาบันเดียวกับผม ผมควรเปลี่ยนความคิดนี้ไหมครับ
แต่มีอาชีพเสริมที่ใช้เวลาในการทำงานมากกว่าอาชีพหลักอีก คือ เป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทห้างร้านหลายแห่ง
ผมชอบเลือกเด็กที่จบมาจากสถาบันเดียวกับผมครับ ทั้งในเวลาคัดเลือกเด็กเข้าทำงานในบริษัทที่ผมเป็นหุ้นส่วน หรือมีส่วนร่วมให้ความเห็นในบริษัทที่ผมเป็นที่ปรึกษา ซึ่งจะว่าจริงๆบริษัทห้างร้านที่ผมเป็นที่ปรึกษา (หรือเป็นที่ปรึกษาในส่วนงานหนึ่งของบริษัทมหาชนขนาดใหญ่) ผู้ถือหุ้น เจ้าหน้าที่ พนักงาน ก็รุ่นพี่รุ่นน้องผมนี่แหละครับ
เหตุผลของผมคือ ผมรู้สึกว่า เด็กที่จบจากสถาบันเดียวกับผม มันด่าได้ตรงๆน่ะครับ หรือมีอะไรก็ใส่ภาษาพ่อขุนได้เลยครับ ด่าเสร็จตอนเย็นพาเด็กๆไปเลี้ยงข้าว
ความรู้ความสามารถของเด็กก็โอเคในระดับหนึ่ง อย่างน้อยมีพื้นฐานจากการเล่าเรียนในมหาวิทยาลัยมาต่อยอดในที่ทำงาน เด็กบางคนก็อยู่ทน บางคนเห็นทางไปที่ดีกว่าก็ไปที่อื่น แต่ก็ยังนับถือกันอยู่ ไหว้วานกันได้ในธุรกิจเดียวกันหรือธุรกิจเกี่ยวเนื่องกัน
ยกเว้นกรณีที่มีนิสิต นักศึกษาที่ผลการเรียนดีเด่นจริงๆครับ ผมมองว่าเขามีความรับผิดชอบทางการศึกษาดี ตรงนี้มาจากสถาบันมาตรฐานไหนๆ ผมก็รับหรือแนะนำให้รับเข้าทำงาน (ยกเว้นสถาบันหนึ่งที่ผมไม่เอาเลย)
หลักง่ายๆครับ ถ้ามีผู้สมัครงานไม่มีใครเด่นเป็นพิเศษจริงๆ ผมมักเลือกหรือแนะนำให้เลือกน้องๆจากสถาบันที่ผมจบมา (บางครั้งอาจารย์รุ่นพี่รุ่นน้องผม recommend ผ่านนามบัตรมาให้ผมด้วยซ้ำ) แต่ถ้าเด่นเป็นพิเศษก็เลือกเด็กคนนั้นเข้าทำงานโดยไม่สนใจว่ามากสถาบันใด
อยากบอกว่า ในสังคมไทยคุณจะรณรงค์แค่ไหน เรื่องสถาบัน เรื่องสี มันหนีไม่พ้นแหละครับ จะมากจะน้อยเท่านั้น
ขณะที่ผมพิมพ์อยู่นี่ ผมพิมพ์ในองค์กรในกำกับของรัฐแห่งหนึ่งซึ่งเงินเดือนคนที่นี่ดีมาก ผมยังสังเกตเลยว่า ถ้าหัวหน้าส่วนงานไหนจบที่ไหนมา ลูกทีมมักจะจบตรีจากสถาบันนั้นเหมือนกัน ไม่ว่าจะไปจบโทหรือเอกที่ไหนในเวลาต่อมาก็แล้วแต่
อยากแชร์ความเห็นเรื่องนี้กับคนในพันทิปครับ
ขอบคุณครับ