สวัสดีค่ะ
เราคบกันมาสองปีกว่าๆ แทบจะไม่เคยทะเลาะกันเลยอ่ะ มีงอนกันบ้าง แต่เราเป็นคนงอนเอง หายเอง
เราเป็นคนไม่ค่อยงี่เง่า (เข้าข้างตัวเองไปเปล่าหว่า ฮ่าๆ)
ไม่เคยเช็คมือถือ ไม่โทรจี้จุกจิก คุยแต่ในไลน์ ทำงานไม่ว่างตอบ ไม่เคยงอแงค่ะ เข้าใจว่าเค้าทำงาน เพราะบางทีเราก็ไม่ได้ตอบเหมือนกัน เพราะเราทำงาน
ตั้งแต่เรียนจบ ก็แยกย้ายกันทำงาน ในกรุงเทพนี่แหละค่ะ นัดเจอกันอาทิตย์ละประมาณ 2 ครั้ง กินข้าวเย็นวันนึง เสาร์หรืออาทิตย์ก็ไปดูหนังกัน
นานน๊านทีก็ไปต่างจังหวัดบ้าง แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกนะว่า เรากำลังห่างหายกันไป
เราแค่รู้ว่า ต่างคนต่างมีหน้าทีต้องทำ อาจจะคุยกันน้อยลงบ้าง ก็ปรับตัวกันไป
จนมาวันนึง.. สถานการณ์ปกติ กินข้าวดูหนังกลับมา
เค้าก็พูดประมาณนี้มาค่ะ
ผุ้ชาย : ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยเนอะ
เรา : ไม่เปนไร งานเยอะ เข้าใจ
ผุ้ชาย : ขอโทษนะ
เรา : เราเริ่มสังหรณ์ใจ ขอโทษทำไมฟระ??
ละเค้าก็โทรมา...ขอโทษ เราเลยถามว่า จะไปจากเราเหรอ?? เค้าตอบกลับมาอีกว่า ขอโทษ
ชัดเลย!! TT ไม่ทันตั้งตัว
เค้าบอกว่า เค้ารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ว่าเราจะถามเค้าให้แน่ใจยังไง เค้าก็บอกว่า เค้ารุสึกไม่เหมือนเดิมแล้ว
แล้วคืนนั้นเราก็เลิกกันไป ยื้อทุกวิถีทางละ ;'(
เช้าวันต่อมา
เค้าก็โทรมาค่ะ ว่า ทำไมมันทรมาณแบบนี้ ละเราก็กลับไปคบกัน ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นนะคะ
ยังค่ะ ความเจ็บปวดมันไม่ได้จางหายไป เรารุ้สึกเสมอว่า หัวใจเราสลายไปแล้ว เราเตรียมใจไว้แล้วว่ามันต้องเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองแน่นอน
แล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆค่ะ ผ่านไปเดือนกว่าๆ
เค้าบอกว่า เค้าพยายามแล้ว แต่ความรักของเค้ามันจางไปมากเลย
มันไม่เหมือนเดิมแล้ว....
ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากมาระบาย เราจะนัดไปเจอกันอีกครั้ง เพื่อบอกลากันด้วยดี น่าจะอีก วัน สองวันข้างหน้า
ตอนนี้เราก็ยังพูดคุยกันเหมือนเดิม พยายามให้เค้าไม่รุ้สึกผิด เรากำลังจะเลิกกัน แต่เราไม่ได้เกลียดกัน
ไม่ได้มีมือที่สาม
ไม่ได้มีสาเหตุอะไร
แค่หมดรักกันไป
ไม่เคยรู้สึกเสียดายเวลา แต่เสียใจจังเลยค่ะ ใจมันหายๆบอกไม่ถูก
We may not always know the moment that love beins, but we always know when it end
มาระบายซะยาว แหะๆ ขอบคุณ pantip นะคะ
ปล.ประกาศหาหนุ่มดามใจตรงนี้เลยได้ไหมคะ 555555555555555 (just kidding 555)
เมื่อเขาบอกว่า เขารู้สึกไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว.. :(
เราคบกันมาสองปีกว่าๆ แทบจะไม่เคยทะเลาะกันเลยอ่ะ มีงอนกันบ้าง แต่เราเป็นคนงอนเอง หายเอง
เราเป็นคนไม่ค่อยงี่เง่า (เข้าข้างตัวเองไปเปล่าหว่า ฮ่าๆ)
ไม่เคยเช็คมือถือ ไม่โทรจี้จุกจิก คุยแต่ในไลน์ ทำงานไม่ว่างตอบ ไม่เคยงอแงค่ะ เข้าใจว่าเค้าทำงาน เพราะบางทีเราก็ไม่ได้ตอบเหมือนกัน เพราะเราทำงาน
ตั้งแต่เรียนจบ ก็แยกย้ายกันทำงาน ในกรุงเทพนี่แหละค่ะ นัดเจอกันอาทิตย์ละประมาณ 2 ครั้ง กินข้าวเย็นวันนึง เสาร์หรืออาทิตย์ก็ไปดูหนังกัน
นานน๊านทีก็ไปต่างจังหวัดบ้าง แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกนะว่า เรากำลังห่างหายกันไป
เราแค่รู้ว่า ต่างคนต่างมีหน้าทีต้องทำ อาจจะคุยกันน้อยลงบ้าง ก็ปรับตัวกันไป
จนมาวันนึง.. สถานการณ์ปกติ กินข้าวดูหนังกลับมา
เค้าก็พูดประมาณนี้มาค่ะ
ผุ้ชาย : ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยเนอะ
เรา : ไม่เปนไร งานเยอะ เข้าใจ
ผุ้ชาย : ขอโทษนะ
เรา : เราเริ่มสังหรณ์ใจ ขอโทษทำไมฟระ??
ละเค้าก็โทรมา...ขอโทษ เราเลยถามว่า จะไปจากเราเหรอ?? เค้าตอบกลับมาอีกว่า ขอโทษ
ชัดเลย!! TT ไม่ทันตั้งตัว
เค้าบอกว่า เค้ารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ว่าเราจะถามเค้าให้แน่ใจยังไง เค้าก็บอกว่า เค้ารุสึกไม่เหมือนเดิมแล้ว
แล้วคืนนั้นเราก็เลิกกันไป ยื้อทุกวิถีทางละ ;'(
เช้าวันต่อมา
เค้าก็โทรมาค่ะ ว่า ทำไมมันทรมาณแบบนี้ ละเราก็กลับไปคบกัน ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นนะคะ
ยังค่ะ ความเจ็บปวดมันไม่ได้จางหายไป เรารุ้สึกเสมอว่า หัวใจเราสลายไปแล้ว เราเตรียมใจไว้แล้วว่ามันต้องเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองแน่นอน
แล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆค่ะ ผ่านไปเดือนกว่าๆ
เค้าบอกว่า เค้าพยายามแล้ว แต่ความรักของเค้ามันจางไปมากเลย
มันไม่เหมือนเดิมแล้ว....
ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากมาระบาย เราจะนัดไปเจอกันอีกครั้ง เพื่อบอกลากันด้วยดี น่าจะอีก วัน สองวันข้างหน้า
ตอนนี้เราก็ยังพูดคุยกันเหมือนเดิม พยายามให้เค้าไม่รุ้สึกผิด เรากำลังจะเลิกกัน แต่เราไม่ได้เกลียดกัน
ไม่ได้มีมือที่สาม
ไม่ได้มีสาเหตุอะไร
แค่หมดรักกันไป
ไม่เคยรู้สึกเสียดายเวลา แต่เสียใจจังเลยค่ะ ใจมันหายๆบอกไม่ถูก
We may not always know the moment that love beins, but we always know when it end
มาระบายซะยาว แหะๆ ขอบคุณ pantip นะคะ
ปล.ประกาศหาหนุ่มดามใจตรงนี้เลยได้ไหมคะ 555555555555555 (just kidding 555)