ใครว่า อาชีพพยาบาลกับครูเป็นอาชีพที่น่าเห็นใจที่สุดบ้างครับ?
คือผมสังเกตมานานละ เกี่ยวกับอาชีพสองอาชีพนิ คือเอาพยาบาลก่อนเลยละกัน
พยาบาล เป็นอาชีพที่ดูดี มีเกียรติ แต่ใครจะรู้ครับว่าวันๆพวกเขาเหล่านั้นต้องเสี่ยงกับอะไรบ้าง ทั้งโรคติดต่อ ทั้งสุขภาพของพวกเขาที่เกิดจากการพักผ่อนไม่เพียงพอเพราะต้องควงเวร เคยเห็นตอนเขาเหล่านั้นตอนเช้าๆ อ่าครับ แต่ละคนนี่ พอหมดรองพื้น หรือเครื่องสำอางใดๆ พวกเขาแทบไม่ต่างกับอาชีพแม่ค้าเลยครับดูจากสภาพ แล้วมีใครรู้บ้างไหมครับว่ามันลำบากมากอาชีพนิ เรียนก้อยาก จบมาก้อต้องอดหลับอดนอน อดทนสารพัด ทั้งคนใข้ ญาติคนใข้ หมองี่เง่าเอาแต่ใจ แล้วครอบครัวของพวกเค้าอิกล่ะ นี่แค่มองจากภายนอกนะ ผมไม่ใช่พยาบาลและก้อไม่ใช่ครู เป็นเพียงคนที่เคยใช้บริการจากสองอาชีพนิ และสังเกตเอา
ต่อมาคือครู
ครู อาชีพครูสมัยก่อนนี่นะเป็นอาชีพยอดใฝ่ฝันของใครหลายๆคน เพราะมีเกียรติ มีคนยกย่อง สารพัด แต่เคยมีใครรู้บ้างว่าครูต้องเจอกับอะไรบ้าง ทั้ง นักเรียนโง่ๆ ที่วันๆ หมั่นสร้างแต่ปัญหา โดดเรียนบ้างแหละ มั่วสุมกามยาเสพติด ยกพวกตีกัน และอีกมากมาย หนำซ้ำยังต้องเจอกับผู้ปกครอง ที่ชอบคิดว่าลูกตัวเองเป็นเทวดา ดุไม่ได้ ห้ามตี พี่เลี้ยงลูกดีมาก โอ่ย...สุดจะบรรยาย ไหนจะผู้ใหญ่ในวงการ ผู้ช่วย ผอ. รองผอ. มีระดับเขตอิกนะที่ครูเหล่านั้นต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง ถ้าทำไม่ถูกใจคุณอยู่ในอาชีพที่ดูสูงศักดิ์เพียงใด แต่ตำแหน่งคุณก้อเตี้ยเท่ากับม้านั่งอยู่ดี เคยรู้บ้างมั้ยว่า การสอนต่อหนึ่งคาบเรียน ครูต้องเตรียมตัวกันมานานเท่าไร ต้องใช้สมอง คิดแผนการที่จะมาสั่งสอนให้นักเรียนเข้าใจ ผมว่ามันยากมากนะ เพราะคนหนึ่งคนความเข้าใจมันไม่เท่ากัน แต่ครูก้อต้องทำกันให้ได้ แล้วไหนจะงานธุรการอิกล่ะ ส่วนร่วมต่อชุมชนก้อต้องมีนะ 555 หนักมาก
แต่ถึงอาชีพของพวกเขาจะดูดีสูงศักดิ์ เพียงใด แต่ลองมองกันให้ลึกซึ้งเถอะครับว่าพวกเขาก้อต้องผจญความลำบากสารพัดแทบไม่ต่างกับกรรมกร เพียงแต่ไม่ได้ถูกแดด ไม่ต้องแบกของหนัก แต่หน้าที่ที่พวกเค้าต้องทำเนี่ยบอกเลยหนักไม่แพ้กัน ผมว่าน่าเห็นใจครับ ขอย้ำนะว่าผมไม่ได้เป็นคนในอาชีพทั้งสองนี้ เพียงแต่นั่งมองและสังเกตอะไรแบบที่ไม่ใช่เปลือกที่หลายๆคนชอบมองกัน
ทั้งสองอาชีพนี้ยังคงรอการช่วยเหลือมากมายจากภาครัฐ ทั้งตำแหน่ง ค่าตอบแทน สวัสดิการ และอื่นๆ แทบจะไม่เคยเห็นเลยว่ารัฐบาลจะช่วยเหลือเขาเหล่านั้นอย่างจริงๆจังๆ เรือดำน้ำมั่งแหละ เครื่องบินรบมั่งแหละ ชดเชยผู้เสียหายจากม็อบมั่งแหละ อัลไล? งานที่จำเป็นกลับไม่มอง ทั้งๆที่เป็นอาชีพทั้งสองอาชีพทึ่กล่าวมา บอกได้เลยว่าหนัก และมีความสำคัญมาก มากจนผมนี่แทบจะบอกได้เลยว่าขาดพวกเขา เราทั้งหลายอยู่กันยากแน่นอน
ใครว่า อาชีพพยาบาลกับครูเป็นอาชีพที่น่าเห็นใจที่สุดบ้างครับ?
คือผมสังเกตมานานละ เกี่ยวกับอาชีพสองอาชีพนิ คือเอาพยาบาลก่อนเลยละกัน
พยาบาล เป็นอาชีพที่ดูดี มีเกียรติ แต่ใครจะรู้ครับว่าวันๆพวกเขาเหล่านั้นต้องเสี่ยงกับอะไรบ้าง ทั้งโรคติดต่อ ทั้งสุขภาพของพวกเขาที่เกิดจากการพักผ่อนไม่เพียงพอเพราะต้องควงเวร เคยเห็นตอนเขาเหล่านั้นตอนเช้าๆ อ่าครับ แต่ละคนนี่ พอหมดรองพื้น หรือเครื่องสำอางใดๆ พวกเขาแทบไม่ต่างกับอาชีพแม่ค้าเลยครับดูจากสภาพ แล้วมีใครรู้บ้างไหมครับว่ามันลำบากมากอาชีพนิ เรียนก้อยาก จบมาก้อต้องอดหลับอดนอน อดทนสารพัด ทั้งคนใข้ ญาติคนใข้ หมองี่เง่าเอาแต่ใจ แล้วครอบครัวของพวกเค้าอิกล่ะ นี่แค่มองจากภายนอกนะ ผมไม่ใช่พยาบาลและก้อไม่ใช่ครู เป็นเพียงคนที่เคยใช้บริการจากสองอาชีพนิ และสังเกตเอา
ต่อมาคือครู
ครู อาชีพครูสมัยก่อนนี่นะเป็นอาชีพยอดใฝ่ฝันของใครหลายๆคน เพราะมีเกียรติ มีคนยกย่อง สารพัด แต่เคยมีใครรู้บ้างว่าครูต้องเจอกับอะไรบ้าง ทั้ง นักเรียนโง่ๆ ที่วันๆ หมั่นสร้างแต่ปัญหา โดดเรียนบ้างแหละ มั่วสุมกามยาเสพติด ยกพวกตีกัน และอีกมากมาย หนำซ้ำยังต้องเจอกับผู้ปกครอง ที่ชอบคิดว่าลูกตัวเองเป็นเทวดา ดุไม่ได้ ห้ามตี พี่เลี้ยงลูกดีมาก โอ่ย...สุดจะบรรยาย ไหนจะผู้ใหญ่ในวงการ ผู้ช่วย ผอ. รองผอ. มีระดับเขตอิกนะที่ครูเหล่านั้นต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง ถ้าทำไม่ถูกใจคุณอยู่ในอาชีพที่ดูสูงศักดิ์เพียงใด แต่ตำแหน่งคุณก้อเตี้ยเท่ากับม้านั่งอยู่ดี เคยรู้บ้างมั้ยว่า การสอนต่อหนึ่งคาบเรียน ครูต้องเตรียมตัวกันมานานเท่าไร ต้องใช้สมอง คิดแผนการที่จะมาสั่งสอนให้นักเรียนเข้าใจ ผมว่ามันยากมากนะ เพราะคนหนึ่งคนความเข้าใจมันไม่เท่ากัน แต่ครูก้อต้องทำกันให้ได้ แล้วไหนจะงานธุรการอิกล่ะ ส่วนร่วมต่อชุมชนก้อต้องมีนะ 555 หนักมาก
แต่ถึงอาชีพของพวกเขาจะดูดีสูงศักดิ์ เพียงใด แต่ลองมองกันให้ลึกซึ้งเถอะครับว่าพวกเขาก้อต้องผจญความลำบากสารพัดแทบไม่ต่างกับกรรมกร เพียงแต่ไม่ได้ถูกแดด ไม่ต้องแบกของหนัก แต่หน้าที่ที่พวกเค้าต้องทำเนี่ยบอกเลยหนักไม่แพ้กัน ผมว่าน่าเห็นใจครับ ขอย้ำนะว่าผมไม่ได้เป็นคนในอาชีพทั้งสองนี้ เพียงแต่นั่งมองและสังเกตอะไรแบบที่ไม่ใช่เปลือกที่หลายๆคนชอบมองกัน
ทั้งสองอาชีพนี้ยังคงรอการช่วยเหลือมากมายจากภาครัฐ ทั้งตำแหน่ง ค่าตอบแทน สวัสดิการ และอื่นๆ แทบจะไม่เคยเห็นเลยว่ารัฐบาลจะช่วยเหลือเขาเหล่านั้นอย่างจริงๆจังๆ เรือดำน้ำมั่งแหละ เครื่องบินรบมั่งแหละ ชดเชยผู้เสียหายจากม็อบมั่งแหละ อัลไล? งานที่จำเป็นกลับไม่มอง ทั้งๆที่เป็นอาชีพทั้งสองอาชีพทึ่กล่าวมา บอกได้เลยว่าหนัก และมีความสำคัญมาก มากจนผมนี่แทบจะบอกได้เลยว่าขาดพวกเขา เราทั้งหลายอยู่กันยากแน่นอน