ใครมีประสบการณ์ไปเที่ยวหรือเรียนอินเดียบ้าง?

เมื่อ 20 ปี ที่แล้ว ผมไปเรียนจบปริญญาโท ที่มหาวิทยาลัยปัญจาบ จันดิการ์  เรียนจบมาแบบทุลักทุเล ใช้ระยะเวลาในการเรียนเกือบ 4 ปี สอบผ่านด้วยคะแนน 3 คะแนน มีความรู้แบบ งู ๆ ปลา ๆ   สนุกดี  ผมชอบมาก  เวลาทุกวินาทีเป็นของเราทั้งหมด เขียนหนังสือ อ่านหนังสือได้อย่างเต็มที่

   ไปเห็นอินเดียวันแรก  ถ้าเดินทางด้วยรถประจำทางกลับเมืองไทยได้ ผมตัดสินใจเดินทางกลับบ้านแน่นอน  แต่พอเดินทางไปถึงมหาวิทยาลัย ใจคอผมดีขึ้น ได้เห็นเมือง ได้เห็นมหาวิทยาลัย ผมก็รู้สึกชอบ    

   ในวันสอบสัมภาษณ์คัดเลือกของคณะที่ผมเลือกเรียน ขณะพากันยืนรอเรียกตัวเข้าสัมภาษณ์ พวกนักเรียนอินเดีย เขาพูดคุยกันสนุกสนาม ร่าเริง  แต่ผมต้องทุกข์ใจ เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เพราะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย  พอผมถูกเรียกตัวเข้าสัมภาษณ์ มีคณะอาจารย์ประจำประมาณ 7 - 8 ท่าน ทำหน้าที่สัมภาษณ์  มีการตรวจเอกสารการศึกษาของผม  เขาถามผมหลายเรื่อง แต่ผมฟังไม่รู้เรื่อง ผมตอบ Yes ทุกเรื่อง ทุกคำถาม โดยที่ผมไม่รู้ว่า เขาถามเรื่องอะไร  ที่ผมรู้เรื่องมี 2 คำถาม  คือ เขาถามว่าเป็นนักศึกษาจากไทย ใช่ไหม ? ผมตอบว่า Yes    กับอีกคำถาม เขาถามว่า  คุณคิดว่าคุณจะเรียนจบไหม ?  ผมตอบว่า Yes     นอกนั้นผมตอบ Yes หมด ไม่รู้หรอกว่าเขาถามอะไร
  2 วันต่อมา เขาประกาศชื่อผม พร้อมนักเรียนอินเดียอีกประมาณ 50 คน เป็นนักศึกษาคณะรัฐประศาสนศาสตร์ ภูมิใจมากครับ มีชื่อเราด้วย เป็นนักเรียนนอก เมื่อเป็นนักศึกษา ก็มีสิทธิอยู่หอพัก จ่ายค่าหอพักเดือนละ 70.00 บาท สะดวกมาก ๆ  สะดวกที่สุดในโลก  จ่ายค่าเทอม 500.00 บาท ต่อเทอม  ผมเรียนจบจ่ายเงินไม่เกิน 50,000.00 บาท  สมัยนั้นนะครับ  ผมประหยัดมาก  ประหยัดค่าใช้จ่ายอย่างมาก เพราะผมรู้ว่า "จะต้องอยู่นาน จะต้องเรียนให้จบ"  ตอนนี้ผมทำงานได้เดือนละเท่าไร ?   ก็ได้ในระดับที่ดีพอสมควร  ได้โบนัสปีละ 2 แสนบาท(บางปีอาจจะไม่ถึง) แต่ก็ได้ทุกปี
ตอนที่เรียนอยู่อินเดีย ผมไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย เพราะไม่มีเงิน  พอรู้ว่าเรียนจบ และพอมีเงินอยู่ก็ไปชมสถานที่สำคัญของพระพุทธเจ้า

   ผมตั้งปฎิญาณไว้ในในใจว่า "ถ้าเรียนไม่จบ  จะไม่กลับบ้าน"   เข้าห้องเรียนวันแรก ก็เข้าผิดห้องเรียน ผมเข้าไปนั่งกับนักศึกษาปีสุดท้าย ทุกคนมองที่ผม มีนักศึกษาจากอัฟริกาคนหนึ่งลุกไปบอกผมว่า "คุณต้องไปที่ห้องอื่น ห้องนี้เป็นรุ่นพี่ของคุณ"  รู้สึกอายเหมือนกัน  ไม่ได้ขอโทษเขาด้วย ผมลุกหนีออกไปเลย
   เรียนปีแรก มีทั้งหมด 10 วิชา  ผมสอบตกทั้งหมด  เป็นเหตุการณ์ที่เลวร้ายมากสำหรับผม ผมเกือบจะเป็นโรคประสาท ตามกฎมหาวิทยาลัย ปีแรกต้องสอบให้ได้อย่างน้อย 5 วิชา เมื่อสอบไม่ผ่านก็มีปัญหาต้องออกจากหอพัก มีปัญหาเรื่องวีซ่า  เข้าเรียนเป็นนักศึกษาปกติไม่ได้ สารพัดปัญหา

   ดำเนินเรื่องขอสมัครเรียนใหม่  เริ่มต้นใหม่ทุกอย่าง  กว่าจะดำเนินเรื่องได้ ก็สุดแสนที่จะลำบาก  ข้อดี คือ เราได้เดินเรื่องด้วยตัวเอง ได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างด้วยตัวเอง  เป็นความโชคดี ที่มีนักศึกษาสละสิทธิเป็นจำนวนมาก ทางคณะผู้บริหารก็อนุมัติให้ผมเป็นนักศึกษาใหม่อีกครั้ง

  ลงทะเบียนเรียนใหม่อีกครั้ง ก็เรียนวิชาเดิม ครูคนเดิม คณะเดิม  มีครู อาจารย์หลายคนแนะนำผมกับนักศึกษาคนอื่นในห้องว่า "ผมเป็นนักศึกษาที่เรียนซ้ำชั้น" หลายคนเขาก็ห้วเราะผม ร่วมทั้งครูอาจารย์ด้วย  ผมก็ไม่ว่าอะไร ไม่คิดอะไร  ใครจะหัวเราะผมก็เชิญตามสบาย
   เรียน 10 วิชาเหมือนเดิม ปรากฎว่าสอบผ่าน 9 วิชา    มีกำลังใจแบบสุด ๆ  เลยตอนนั้น  ทุ่มเทสุดตัวเลย แล้วผมก็เรียนจนจบ ได้กลับบ้าน

   วันกลับบ้าน ผมอาลัยอาวรณ์อินเดียเป็นอย่างมาก  ไปถึงบ้านก็ดีใจที่ได้กลับบ้าน  แต่มันคิดถึงอินเดีย คิดถึงมากเลย  ผมทนไม่ได้ ผมต้องไปเดินแถว ๆ พาหุรัด เพื่อเอาบรรยากาศของอินเดีย