ผมถือว่าเป็นคนโชคดีคนหนึ่งที่ตั้งแต่เรียนจบมา 8 เดือน ผมไม่เคยตกงานเลย แต่ลึกๆแล้วทำให้เสียใจกับการตัดสินใจมาตลอด คือ เราตัดสินใจทำงานด้วยเหตุผลทางการเงินเป็นหลักคือ แม่ผมค่อนข้างเดือนร้อนเรื่องเงินเลยมีข้อจำกัดว่าห้ามเลือกงาน
งานที่แรก ผมมีโอกาสได้ทำกับบริษัทที่ใหญ่มาก เงินดี ชื่อเสียงดี ทุกอย่างดีเลิศ ยกเว้นเพื่อนร่วมงาน พวกเขาด่ากันจริงจังตั้งแต่วันแรกที่ผมเริ่มทำงาน ผมได้แต่นั้งเป็นไก่ตาแตก และไม่มีการสอนงานใดๆทั้งสิ้น ผมต้องเดินตามเขาสองอาทิตย์เขาถึงจะสอนงานต่างๆให้ ซึ่งโดยหลักเขาก็ใช้งานผมทุกอย่าง ตั้งแต่เดินเอกสาร ยันเช็ดขี้นก ผมสู้งานเขาใช้อะไรผมก็ทำ แต่เบื่อตรงในที่ทำงานแบ่งเป็น 3 ก๊ก คือจะมีประเด็นทุกๆสองวันที่จะต้องตีกัน ผมเบื่อมาก และเคยถูกเพื่อนร่วมงานเล่นงานเพราะคิดว่าเราเข้าข้างอีกฝ่าย หรือไม่ถ้าเกิดพวกเขาหาแพะรับบาปไม่ได้เขาก็โยนให้เรา ผมทนทำที่นี่อยู่ 6 เดือนจึงตัดสินใจออก (ไม่รู้ผมบ้าไปป่าวแต่คือที่ตัดสินใจออกเพราะผมดันเป็น โรคหมอนกระดูกทับเส้นประสาท และเพื่อนร่วมงานมาหาว่าผมไม่ได้บาดเจ็บเพราะทำงาน หึหึ เจ็บใจ ก็ไอ้คนพูดนะละที่ใช้ผมยกของยังกับผมเป็นคนเหล็ก )
งานที่สอง ผมได้ทำงานในองค์กรเล็กๆแต่น่ารัก สังคมดีมาก เป็นกันเองสามัคคีกันทำงาน แต่!!!!! เงินเดือนน้อย เหอะๆ ที่ผมเลือกทำบริษัทนี้เพราะกลัวตกงาน เขาให้โอกาสผมเลยตัดสินใจทำโดยไม่คิดหน้าคิดหลังถึงภาระที่เราต้องจุลเจือครอบครัวเลย กินมาม่ากันไปจ้า
ก็แค่อยากบ่นว่าถ้าที่บ้านฟื้นสภาพคล่องทางการเงินได้เมื่อไร ผมจะตัดสินใจเปลี่ยนไปทำงานที่ผมชอบบ้าง อยากจะลองเลือกงานแบบไม่เร่งรีบ ไม่มีข้อแม้อะไรมาจำกัดแบบนี้
ปล. ขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ผมเพ้อเจ้อได้
เบื่อไหมเมื่อชีวิตทำงาน ถูกครอบงำด้วยเงิน
งานที่แรก ผมมีโอกาสได้ทำกับบริษัทที่ใหญ่มาก เงินดี ชื่อเสียงดี ทุกอย่างดีเลิศ ยกเว้นเพื่อนร่วมงาน พวกเขาด่ากันจริงจังตั้งแต่วันแรกที่ผมเริ่มทำงาน ผมได้แต่นั้งเป็นไก่ตาแตก และไม่มีการสอนงานใดๆทั้งสิ้น ผมต้องเดินตามเขาสองอาทิตย์เขาถึงจะสอนงานต่างๆให้ ซึ่งโดยหลักเขาก็ใช้งานผมทุกอย่าง ตั้งแต่เดินเอกสาร ยันเช็ดขี้นก ผมสู้งานเขาใช้อะไรผมก็ทำ แต่เบื่อตรงในที่ทำงานแบ่งเป็น 3 ก๊ก คือจะมีประเด็นทุกๆสองวันที่จะต้องตีกัน ผมเบื่อมาก และเคยถูกเพื่อนร่วมงานเล่นงานเพราะคิดว่าเราเข้าข้างอีกฝ่าย หรือไม่ถ้าเกิดพวกเขาหาแพะรับบาปไม่ได้เขาก็โยนให้เรา ผมทนทำที่นี่อยู่ 6 เดือนจึงตัดสินใจออก (ไม่รู้ผมบ้าไปป่าวแต่คือที่ตัดสินใจออกเพราะผมดันเป็น โรคหมอนกระดูกทับเส้นประสาท และเพื่อนร่วมงานมาหาว่าผมไม่ได้บาดเจ็บเพราะทำงาน หึหึ เจ็บใจ ก็ไอ้คนพูดนะละที่ใช้ผมยกของยังกับผมเป็นคนเหล็ก )
งานที่สอง ผมได้ทำงานในองค์กรเล็กๆแต่น่ารัก สังคมดีมาก เป็นกันเองสามัคคีกันทำงาน แต่!!!!! เงินเดือนน้อย เหอะๆ ที่ผมเลือกทำบริษัทนี้เพราะกลัวตกงาน เขาให้โอกาสผมเลยตัดสินใจทำโดยไม่คิดหน้าคิดหลังถึงภาระที่เราต้องจุลเจือครอบครัวเลย กินมาม่ากันไปจ้า
ก็แค่อยากบ่นว่าถ้าที่บ้านฟื้นสภาพคล่องทางการเงินได้เมื่อไร ผมจะตัดสินใจเปลี่ยนไปทำงานที่ผมชอบบ้าง อยากจะลองเลือกงานแบบไม่เร่งรีบ ไม่มีข้อแม้อะไรมาจำกัดแบบนี้
ปล. ขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ผมเพ้อเจ้อได้