พึ่งจะโสด โคตจะไม่ชิน

เราไม่เคยโสดเลยตั้งแต่ ม ปลาย จนตอนนี้ เรียนจบสักพักแล้ว หลังจากที่ตัดสินใจว่า โอเค เราจะลองรักผู้ชายคนนี้นะ
เค้าน่ารักดีโนะ พอคบๆไป ความน่ารักของเค้ามันหายไปๆ มีแฟนนะ แต่ต้องไปกินข้าวคนเดียว ตามร้านอาหารนั่นนี่ ดูหนังคนเดียว
เดินเที่ยวคนเดียว เดินห้างคนเดียว ความสุขของเราเริ่มลดน้อยลง เราเหงาทั้งที่มีแฟน นิสัยหลายอย่างของเค้าทำให้เราอึดอัด
เหมือนคนหูหนวก ตาบอด เป็นใบ้

วันนึงเราเกิดอุบัติเหตุ รู้มั้ย คำแรกที่เค้าพูดคือ จะให้ทำยังไง ช่วยไม่ได้เราเป็นคนขับรถเร็วเอง เราทั้งเจ็บทั้งจุก วันนั้นคนที่พิสูจน์
ว่ารักเราจริงๆคือพ่อ ถึงพ่อจะอยู่ไกลแค่ไหน พ่อก็ส่งคนมาช่วย เราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย แค่นั่งรอในรถ

สำหรับเราต่อให้เราจะเหนื่อยแค่ไหน หรือยุ่งแค่ไหน เราก็จะเจียดเวลาไปหาแฟนให้ได้ เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงของเรา มันมีความหมาย
เราไม่เคยว่าง แต่อยากอยู่ห่างๆกันเลย เรามีโปรแกรมในหัวตลอดเวลา ว่าจะไปไหนกัน หรือทำอะไรด้วยกัน

เวลาเค้าพูดว่าอยากได้อะไร หรืออันนั้นสวยดี เราจะไปแอบซื้อหรือทำให้ตลอด เท่าที่เราจะทำได้ แต่สุดท้าย ที่ทำไปทั้งหมด
มันเหมือนไม่มีค่าเลย สุดท้ายเราเลือกเดือนออกมา แต่ก็คิดถึงเค้าตลอดเวลา ทุกวัน ทั้งตื่นนอนหรือนอนหลับ กระทั่งฝัน
เค้าไปง่ายมากเลย ไม่มีเยื่อใยสักนิด

ตอนนี้ขนาดไปเที่ยวกับเพื่อนก็ทำงานกร่อยไปหมด ไม่ว่ามันจะสนุกหรือเพลงจะมัน ก็มีแต่ภาพที่เราเคยทำอะไรด้วยกัน
คำพูดของเค้า เห้อออ ก็แค่มาระบายให้ใครสักคนฟัง ว่ามันเจ็บจัง...