แต่งกลอนหลอกๆ อยากบอกให้เม้น

รู้ตัวดีว่าเธอไม่เคยสนใจ
รู้มานานว่าเธอไม่เคยแคร์กัน
รู้ดีว่าฉันไม่เคยสำคัญ
แต่ฉันก็ยังคงหลอกตัวเอง

ทุกครั้งที่เจอเธอ
ฉันพร่ำเพ้อถึงวันเก่าๆ
วันที่เคยมีสองเรา
วันที่ไม่ต้องเหงาอย่างเดียวดาย

ภาพเก่าๆในวันนั้น
ไม่รู้เป็นภาพฝันหรือเรื่องจริง
ฉันเป็นคนสำคัญ เป็นทุกสิ่ง
เป็นผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างเธอ

เมื่อเราต้องห่างไกลกัน
ใจฉันก็เอาแต่คิดถึงเธอ
ทำทุกๆอย่างเพื่อให้ได้เจอ
ให้เธอรู้ว่าฉันไม่เคยลืมเธอ

ฉันเหมือนคนตาบอด
ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆ
ว่าเธอก็คิดเหมือนกัน
จนฉันมองไม่เห็นความรำคาญ

วันนี้ไม่แปลกที่น้ำตามันไหล
เพราะต้องยอมรับความจริงให้ได้
ว่าทุกสิ่งที่คุ้นเคยแค่ฝันไป
ฉันแค่คนทั่วไปไม่ได้สำคัญกับเธอ

ที่ต้องเสียใจในวันนี้ไม่ใช่เพราะใคร
แต่เป็นฉันเองที่หลงตัวเองมากไป
ที่ต้องช้ำใจไม่ใช่เพราะเธอไม่มีเยื่อใย
แต่เพราะไม่ยอมรับความจริงมาเนิ่นนาน
ที่ต้องร้องไห้ไม่ใช่เพราะเสียใจ
แต่เจ็บใจเพราะเธอแคร์คนอื่นมากกว่าฉัน
ที่ต้องเจ็บอยู่อย่างนี้นั้น
ก็เพราะ...ตัวฉันเองที่ไม่ยอมรับความจริง