สวัสดีคะ ต้องขอบอกก่อนเลยว่า อ่านกระทู้คนอื่นมาเยอะมาก วันนี้จะมีกระทู้เป็นของตัวเองสักที 555 ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ ไปกันเลย Go!!
ต้องขอเกรินเรื่องก่อนเลย เราของแทนตัวเองว่า พาย พายทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านเหล้าใกล้มหาลัยแห่งนึง จนพายได้มาเจอผู้ชายคนนึงของเรียกเขาว่า ซัน ตอนแรกๆซันกับพายก็เป็นเพื่อนกันปกติคะ แต่มีช่วงจังหวะนึง ที่พายกับซันต่างคนต่างพึ่งเลิกกับแฟนมา เราเลยคุยๆกันแล้วตกลงเป็นแฟนกัน
ซันเป็นคนชอบสังสรรค์กับเพื่อนเขาคะ แบบไปกินเหล้าบ้านเพื่อนเขาอะไรแบบนี้ เราก็มีโอกาสได้ไปบ้านเพื่อนซันบ่อยๆ และได้รู้จักเพื่อนซัน 1ในนั้นมีคนนึงของเรียกเขาว่า โต นะคะ โตเป็นคนตัวอวบๆใหญ่ๆ โตน่าจะสูงประมาน 180 อัพได้ เพราะเราสูง153 สูงยังไม่ถึงไหล่โตเลย แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรโตมากมาย เพราะโตเขาไม่ใช่สเป็คเรา (เราชอบคนผอมๆ) ก็รู้แค่ว่า เออไอ้คนนี้อะเพื่อนแฟนเรานะแค่นั้น....
เรากับซันก็เป็นแฟนกันมาปกติ แต่หลังจากปีใหม่ของปีผ่านมา เราก็เจ็คพอตแตก เรา"ท้อง" คะอ่านไม่ผิดเลยเราท้องกับซัน เราบอกซัน ซันก็บอกจะรับผิดชอบคะ แต่ยังไม่พร้อมบอกทางบ้านอะไรประมานนี้ เรากับซันก็ยังรักกันเหมือนเดิมมาตลอด แต่ซันเขาไม่ได้ทำเหมือนเราท้องนะ ซันทำเหมือนเราปกติ ไม่ได้ดูแลอะไรพิเศษปกติไปเสียทุกอย่าง จนวันเวลาผ่านไปหลังจากรู้เรื่องท้องประมาน 1-2 เดือนได้ เราไม่มีไรทำเลยไปหาดูในเพจโรงเรียนซัน (อารมณ์แบบไปดูรูปกิจกรรม รร เผื่อมีรูปแฟนเราไรงี่) เราก็เจอรูปซันก็เก็บๆ จนไปเจอรูปโตคะ เราก็เซฟไว้ แล้วส่งไปให้โตดูแบบประมานว่าล้อๆเขาไรงี่ (ปล.เราบันทึกรูปเพื่อนซันหลายคน แต่คนอื่นก็แบบขำๆไปเอามาจากไหนตลกบลาๆแล้วก็จบๆไป) แต่กับโตไม่คะหลังจากวันนั้นเรากับโตก็คุยกันมาตลอด คุยแบบเพื่อนๆกันเลยคะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น(หรือป่าว?)
ทุกเช้าโตจะทักมา อรุณสวัสดิ์ ทุกๆวันเลยคะ ไม่เคยมีวันไหนไม่ทักมาเลย แต่เราก็ไม่ได้คิดไรมากมายเพราะโตเป็นแฟนของซัน กลับมาเรื่องเรากับซัน เรากับซันก็ตกลงกันว่าจะหางานทำเพราะจะเก็บเงินสักก้อนลูกเกิดมาจะได้มีเงินค่าคลอดค่าไรงัน เราก็หาๆงานจนกระทั่งได้งานแถวๆบ้านซันเป็นงาน 7-11 คะ แต่หลังจากเราทำงานได้แค่ 2 วันเรากับซันก็ทะเลาะกันแรงมากจนเลิกกัน (ขอไม่บอกละกันนะคะว่าเพราะอะไร) วันนั้นเราเลยบอกทางบ้านของซันแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยคะ เราบอกทางบ้านเรา พ่อแม่เราก็กลัวคนมองเราไม่ดีว่าท้องไม่มีพ่อ พ่อกับแม่เลยให้เราออกไปอยู่หอ ที่ใกล้ๆที่ทำงาน เราก็ไปหาหอจนได้หอที่ใกล้ที่ทำงาน แต่ต้องรอเวลาย้ายเข้าอีกประมาน 5-6 วัน หลังจากเราเลิกกันซัน ชีวิตเราก็เคว้งมาก เราทำไรไม่ถูกเลย เรารู้สึกเหมือนเราตัวคนเดียว แบบพ่อแม่เราก็ต้องไม่เอาเราแล้วแน่ๆ (เราเป็นคนคิดมาก) ส่วนซันเราพยายามง้อ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ 'น่ารำคราญ พูดไม่รู้เรื่อง น่าเบื่อ' พอเราเอาเรื่องลูกมาพูดว่าอยากให้ลูกมีพ่อ ซันก็ด่ากลับมาแบบ 'ลูกอะยอมรับแต่แม่มันไม่เอา' เราเสียใจมาก แบบชีวิตมันหมดสิ้นแล้วตอนนั้นคิดแบบนี้เลย เราเลยคิดจะฆ่าตัวตายด้วยการโดดตึก แต่ตอนที่เรากำลังจะทำ โตก็โทรมาหาเรา โตพยายามห้ามเรา ปลอบใจเราทุกอย่างแต่เราก็ยังดื้อ เรายังคงรู้สึกว่าต้องตายให้ได้ เพราะชีวิตมันไม่เหลืออะไรแล้ว จนกระทั่งโตพูดเรื่องลูก โตบอกให้เราคิดเรื่องลูก เราก็เกิดคำถามกับตัวเองว่า 'ลูกเราทำไรผิด ทำไมเขาต้องมาตายไปกับเรา เราต้องเข้มแข็งดิวะเพื่อลูก' เราเลยฮึดสู้เอาวะ อยู่ต่อไป!! แต่ใช้ว่าชีวิตจะดีขึ้นนะคะ สภาพจิตใจเราแย่มากๆ กินไม่ได้ นอนไม่หลับไปหลายวัน แต่รู้อะไรมั้ยในระหว่างที่เราเลิกกับซันมา ในระหว่างที่สภาพจิตใจเราย้ำแย่แบบนี้ มีผู้ชายคนนึงคอยให้กำลังใจ คอยรับฟัง ปลอบใจเรามาตลอด คือ "โต" แต่เรามองข้ามโตมาตลอดเลย เราไม่เคยเห็นโตในสายตาเลย ทั่งๆที่เรากับโตก็คุยกันทุกวันจะ 2 เดือนแล้ว
เราเลยจะขอยกบทสนทนาระหว่างเรากับโตมาให้เพื่อนๆดูคะ มันบทสนทนานึงที่ทำให้เรามองโตชัดขึ้น
พาย : ลูกเค้าจะไม่มีพ่อจริงหรอ TT
โต : มีสิต้องมี ไอ้หมาอย่าคิดมาก (โตเรียกเราว่า ไอ้หมา เราจะเรียกโตว่า ไอ้อ้วน)
พาย : จะมีได้ไงอ้วน จะมีใครที่ไหนยอมรับได้ มีแฟนท้อง เด็กในท้องลูกใครก็ไม่รู้ ไม่มีใครรับได้หรอก ผู้หญิงมีปมแบบเค้า TT
โต : มีดิ แค่หมายังไม่รู้แค่นั้นแหละ
พาย : ใครวะ ใครจะไปรับได้
โต : มีละกันละ
พาย : มันไม่มีหรอก
โต : มีดิ อ้วนไง อ้วนรับได้
พาย : ... ?? หมายความว่าไง
โต : ถ้าเรารักใครสักคน ต่อให้เค้าแย่แค่ไหนเราก็รับได้
คือคำพูดหล่อมากอะ แต่เราก็คิดแค่ว่าโตอาจจะพูดให้เราสบายใจเราก็เลยไม่ว่าอะไรอีก
เพราะเราก็ยังเสียใจเรื่องซันอยู่มากๆ จนกระทั่งถึงวันที่ต้องย้ายเข้าหอ โตก็มาช่วยเราขนของ โตเจอกับพ่อแม่เราเป็นครั้งแรก เชื่อมั้ยคะ โตทำทุกอย่างเลยตั้งแต่ขนของลงจากรถ ขนขึ้นห้อง (ห้องที่เราเช่าอยู่ชั้น3) จนกระทั่งปัดกวาด เช็ดถู จัดห้องให้เราทุกอย่างโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย คือ เราก็แอบเริ่มๆมีใจให้นะ แต่โตเป็นเพื่อนกับซันเราเลยคิดแค่ว่าที่โตมาทำดีกับเราเพราะสงสาร แล้วที่เขาไม่ให้เราทำอะไรมากเพราะท้องอยู่ เลยคิดแค่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เรากับโตจะคบจะเป็นแฟนกันได้... โตคงไม่ได้คิดอะไรกับเรา แต่โตก็เริ่มทำให้เราใจสั่นๆแล้วคะ เพราะโตดูแลเราดูมาตลอดหลังจากที่เราเลิกกับซันแล้วมาอยู่หอ โตจะค่อยมารับจากที่ทำงานตลอด (ทั่งๆที่7-11ที่เราทำงานอยู่แค่หน้าปากซอยหอเรา) ต้องบอกก่อนว่าโตเรียนภาคค่ำ โตต้องไปถึงวิทลัยตอนประมาน 5 โมงครึ่ง เราเลิกงาน 4-5โมง โตก็แวะมารับเราไปส่งที่หอก่อนค่อยไปเรียนแทบทุกวัน แล้วเวลาส่งไม่ได้ส่งแค่หน้าหอแล้วให้เดินขึ้นเองนะคะ โตจะประคองเราจนถึงหน้าห้องแล้วค่อยไปเรียน พอหลังเลิกเรียนประมาน 1-2 ทุ่มโตก็จะซื้อกับข้าวมาให้เราทุกๆวันเลยคะ พอวันไหนโตมาไม่ได้โตก็จะทักเฟส หรือ โทรมาขอโทษเป็นประจำ เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ เลยไปเล่าให้เพื่อนสนิทเราฟัง เพื่อนเราคนนี้อยู่ต่างประเทศ ขอเรียกมันว่า กัส พอกัสมันรู้เรื่องที่เราเลิกกับซัน มันก็เป็นห่วงเรามาก แล้วพอมันรู้ว่าตอนนี้โตเริ่มเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเรา มันก็เริ่มจับผิดเรามาเรื่อยๆ จนกัสก็มาถามเราตรงๆเลย ว่าเราคิดไรกับโตรึป่าว ตอนแรกๆเราก็ตอบปัดๆ แบบไม่ได้ชอบ ชอบไม่ได้โตเป็นเพื่อนซันเป็นไปไม่ได้ แต่พอมันถามจี้จุดเข้ามากๆ เราก็เลยยอมรับว่า แอบมีความรู้สึกดีๆให้บ้าง มันก็ได้ใจคะ มันเลยไปทักเฟสโตไปถามโตตรงๆเลย ว่าคิดไรกับเรามั้ย ตอนแรกๆโตก็ตอบแบบเราเลย ว่า ไม่ได้คิดไรแค่เป็นกำลังใจให้เท่านั้น (ตอนนั้นก็แอบนอยๆถึงขนาดไม่ค่อยคุยกับโตเลย5555) แต่พอกัสมันไปถามจี้จุดโตมากๆ โตก็ยอมจำนน ยอมรับว่าชอบเรากับกัส...
แต่เรากับโตก็ยังไม่ได้คบกันนะคะ เพราะเพื่อนเรา แล้วก็เพื่อนๆโต ไม่เห็นด้วยที่เรากับโตจะคบกันเพราะโตเป็นเพื่อนกับซัน แล้วซันเคยเป็นแฟนกับเรา....
ความรักของเรากับโตเลยดูจะเป็นไปไม่ได้แน่ ๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป...
#พิมมายาวแล้วขอพักมือสักครู่นะคะ เดียวมาเล่าต่อ.. ไม่สนุกหรืออะไรผิดพลาดขออภัยนะคะ มือใหม่หัดตั้งกระทู้ 555555 ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้
เมื่อชีวิตกำลังแย่ 'ฆ่าตัวตาย' แต่คนที่มาช่วยให้ดีขึ้น คือ คนใกล้ตัวที่เรา 'มองข้ามมาตลอด'....
ต้องขอเกรินเรื่องก่อนเลย เราของแทนตัวเองว่า พาย พายทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านเหล้าใกล้มหาลัยแห่งนึง จนพายได้มาเจอผู้ชายคนนึงของเรียกเขาว่า ซัน ตอนแรกๆซันกับพายก็เป็นเพื่อนกันปกติคะ แต่มีช่วงจังหวะนึง ที่พายกับซันต่างคนต่างพึ่งเลิกกับแฟนมา เราเลยคุยๆกันแล้วตกลงเป็นแฟนกัน
ซันเป็นคนชอบสังสรรค์กับเพื่อนเขาคะ แบบไปกินเหล้าบ้านเพื่อนเขาอะไรแบบนี้ เราก็มีโอกาสได้ไปบ้านเพื่อนซันบ่อยๆ และได้รู้จักเพื่อนซัน 1ในนั้นมีคนนึงของเรียกเขาว่า โต นะคะ โตเป็นคนตัวอวบๆใหญ่ๆ โตน่าจะสูงประมาน 180 อัพได้ เพราะเราสูง153 สูงยังไม่ถึงไหล่โตเลย แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรโตมากมาย เพราะโตเขาไม่ใช่สเป็คเรา (เราชอบคนผอมๆ) ก็รู้แค่ว่า เออไอ้คนนี้อะเพื่อนแฟนเรานะแค่นั้น....
เรากับซันก็เป็นแฟนกันมาปกติ แต่หลังจากปีใหม่ของปีผ่านมา เราก็เจ็คพอตแตก เรา"ท้อง" คะอ่านไม่ผิดเลยเราท้องกับซัน เราบอกซัน ซันก็บอกจะรับผิดชอบคะ แต่ยังไม่พร้อมบอกทางบ้านอะไรประมานนี้ เรากับซันก็ยังรักกันเหมือนเดิมมาตลอด แต่ซันเขาไม่ได้ทำเหมือนเราท้องนะ ซันทำเหมือนเราปกติ ไม่ได้ดูแลอะไรพิเศษปกติไปเสียทุกอย่าง จนวันเวลาผ่านไปหลังจากรู้เรื่องท้องประมาน 1-2 เดือนได้ เราไม่มีไรทำเลยไปหาดูในเพจโรงเรียนซัน (อารมณ์แบบไปดูรูปกิจกรรม รร เผื่อมีรูปแฟนเราไรงี่) เราก็เจอรูปซันก็เก็บๆ จนไปเจอรูปโตคะ เราก็เซฟไว้ แล้วส่งไปให้โตดูแบบประมานว่าล้อๆเขาไรงี่ (ปล.เราบันทึกรูปเพื่อนซันหลายคน แต่คนอื่นก็แบบขำๆไปเอามาจากไหนตลกบลาๆแล้วก็จบๆไป) แต่กับโตไม่คะหลังจากวันนั้นเรากับโตก็คุยกันมาตลอด คุยแบบเพื่อนๆกันเลยคะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น(หรือป่าว?)
ทุกเช้าโตจะทักมา อรุณสวัสดิ์ ทุกๆวันเลยคะ ไม่เคยมีวันไหนไม่ทักมาเลย แต่เราก็ไม่ได้คิดไรมากมายเพราะโตเป็นแฟนของซัน กลับมาเรื่องเรากับซัน เรากับซันก็ตกลงกันว่าจะหางานทำเพราะจะเก็บเงินสักก้อนลูกเกิดมาจะได้มีเงินค่าคลอดค่าไรงัน เราก็หาๆงานจนกระทั่งได้งานแถวๆบ้านซันเป็นงาน 7-11 คะ แต่หลังจากเราทำงานได้แค่ 2 วันเรากับซันก็ทะเลาะกันแรงมากจนเลิกกัน (ขอไม่บอกละกันนะคะว่าเพราะอะไร) วันนั้นเราเลยบอกทางบ้านของซันแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยคะ เราบอกทางบ้านเรา พ่อแม่เราก็กลัวคนมองเราไม่ดีว่าท้องไม่มีพ่อ พ่อกับแม่เลยให้เราออกไปอยู่หอ ที่ใกล้ๆที่ทำงาน เราก็ไปหาหอจนได้หอที่ใกล้ที่ทำงาน แต่ต้องรอเวลาย้ายเข้าอีกประมาน 5-6 วัน หลังจากเราเลิกกันซัน ชีวิตเราก็เคว้งมาก เราทำไรไม่ถูกเลย เรารู้สึกเหมือนเราตัวคนเดียว แบบพ่อแม่เราก็ต้องไม่เอาเราแล้วแน่ๆ (เราเป็นคนคิดมาก) ส่วนซันเราพยายามง้อ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ 'น่ารำคราญ พูดไม่รู้เรื่อง น่าเบื่อ' พอเราเอาเรื่องลูกมาพูดว่าอยากให้ลูกมีพ่อ ซันก็ด่ากลับมาแบบ 'ลูกอะยอมรับแต่แม่มันไม่เอา' เราเสียใจมาก แบบชีวิตมันหมดสิ้นแล้วตอนนั้นคิดแบบนี้เลย เราเลยคิดจะฆ่าตัวตายด้วยการโดดตึก แต่ตอนที่เรากำลังจะทำ โตก็โทรมาหาเรา โตพยายามห้ามเรา ปลอบใจเราทุกอย่างแต่เราก็ยังดื้อ เรายังคงรู้สึกว่าต้องตายให้ได้ เพราะชีวิตมันไม่เหลืออะไรแล้ว จนกระทั่งโตพูดเรื่องลูก โตบอกให้เราคิดเรื่องลูก เราก็เกิดคำถามกับตัวเองว่า 'ลูกเราทำไรผิด ทำไมเขาต้องมาตายไปกับเรา เราต้องเข้มแข็งดิวะเพื่อลูก' เราเลยฮึดสู้เอาวะ อยู่ต่อไป!! แต่ใช้ว่าชีวิตจะดีขึ้นนะคะ สภาพจิตใจเราแย่มากๆ กินไม่ได้ นอนไม่หลับไปหลายวัน แต่รู้อะไรมั้ยในระหว่างที่เราเลิกกับซันมา ในระหว่างที่สภาพจิตใจเราย้ำแย่แบบนี้ มีผู้ชายคนนึงคอยให้กำลังใจ คอยรับฟัง ปลอบใจเรามาตลอด คือ "โต" แต่เรามองข้ามโตมาตลอดเลย เราไม่เคยเห็นโตในสายตาเลย ทั่งๆที่เรากับโตก็คุยกันทุกวันจะ 2 เดือนแล้ว
เราเลยจะขอยกบทสนทนาระหว่างเรากับโตมาให้เพื่อนๆดูคะ มันบทสนทนานึงที่ทำให้เรามองโตชัดขึ้น
พาย : ลูกเค้าจะไม่มีพ่อจริงหรอ TT
โต : มีสิต้องมี ไอ้หมาอย่าคิดมาก (โตเรียกเราว่า ไอ้หมา เราจะเรียกโตว่า ไอ้อ้วน)
พาย : จะมีได้ไงอ้วน จะมีใครที่ไหนยอมรับได้ มีแฟนท้อง เด็กในท้องลูกใครก็ไม่รู้ ไม่มีใครรับได้หรอก ผู้หญิงมีปมแบบเค้า TT
โต : มีดิ แค่หมายังไม่รู้แค่นั้นแหละ
พาย : ใครวะ ใครจะไปรับได้
โต : มีละกันละ
พาย : มันไม่มีหรอก
โต : มีดิ อ้วนไง อ้วนรับได้
พาย : ... ?? หมายความว่าไง
โต : ถ้าเรารักใครสักคน ต่อให้เค้าแย่แค่ไหนเราก็รับได้
คือคำพูดหล่อมากอะ แต่เราก็คิดแค่ว่าโตอาจจะพูดให้เราสบายใจเราก็เลยไม่ว่าอะไรอีก
เพราะเราก็ยังเสียใจเรื่องซันอยู่มากๆ จนกระทั่งถึงวันที่ต้องย้ายเข้าหอ โตก็มาช่วยเราขนของ โตเจอกับพ่อแม่เราเป็นครั้งแรก เชื่อมั้ยคะ โตทำทุกอย่างเลยตั้งแต่ขนของลงจากรถ ขนขึ้นห้อง (ห้องที่เราเช่าอยู่ชั้น3) จนกระทั่งปัดกวาด เช็ดถู จัดห้องให้เราทุกอย่างโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย คือ เราก็แอบเริ่มๆมีใจให้นะ แต่โตเป็นเพื่อนกับซันเราเลยคิดแค่ว่าที่โตมาทำดีกับเราเพราะสงสาร แล้วที่เขาไม่ให้เราทำอะไรมากเพราะท้องอยู่ เลยคิดแค่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เรากับโตจะคบจะเป็นแฟนกันได้... โตคงไม่ได้คิดอะไรกับเรา แต่โตก็เริ่มทำให้เราใจสั่นๆแล้วคะ เพราะโตดูแลเราดูมาตลอดหลังจากที่เราเลิกกับซันแล้วมาอยู่หอ โตจะค่อยมารับจากที่ทำงานตลอด (ทั่งๆที่7-11ที่เราทำงานอยู่แค่หน้าปากซอยหอเรา) ต้องบอกก่อนว่าโตเรียนภาคค่ำ โตต้องไปถึงวิทลัยตอนประมาน 5 โมงครึ่ง เราเลิกงาน 4-5โมง โตก็แวะมารับเราไปส่งที่หอก่อนค่อยไปเรียนแทบทุกวัน แล้วเวลาส่งไม่ได้ส่งแค่หน้าหอแล้วให้เดินขึ้นเองนะคะ โตจะประคองเราจนถึงหน้าห้องแล้วค่อยไปเรียน พอหลังเลิกเรียนประมาน 1-2 ทุ่มโตก็จะซื้อกับข้าวมาให้เราทุกๆวันเลยคะ พอวันไหนโตมาไม่ได้โตก็จะทักเฟส หรือ โทรมาขอโทษเป็นประจำ เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ เลยไปเล่าให้เพื่อนสนิทเราฟัง เพื่อนเราคนนี้อยู่ต่างประเทศ ขอเรียกมันว่า กัส พอกัสมันรู้เรื่องที่เราเลิกกับซัน มันก็เป็นห่วงเรามาก แล้วพอมันรู้ว่าตอนนี้โตเริ่มเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเรา มันก็เริ่มจับผิดเรามาเรื่อยๆ จนกัสก็มาถามเราตรงๆเลย ว่าเราคิดไรกับโตรึป่าว ตอนแรกๆเราก็ตอบปัดๆ แบบไม่ได้ชอบ ชอบไม่ได้โตเป็นเพื่อนซันเป็นไปไม่ได้ แต่พอมันถามจี้จุดเข้ามากๆ เราก็เลยยอมรับว่า แอบมีความรู้สึกดีๆให้บ้าง มันก็ได้ใจคะ มันเลยไปทักเฟสโตไปถามโตตรงๆเลย ว่าคิดไรกับเรามั้ย ตอนแรกๆโตก็ตอบแบบเราเลย ว่า ไม่ได้คิดไรแค่เป็นกำลังใจให้เท่านั้น (ตอนนั้นก็แอบนอยๆถึงขนาดไม่ค่อยคุยกับโตเลย5555) แต่พอกัสมันไปถามจี้จุดโตมากๆ โตก็ยอมจำนน ยอมรับว่าชอบเรากับกัส...
แต่เรากับโตก็ยังไม่ได้คบกันนะคะ เพราะเพื่อนเรา แล้วก็เพื่อนๆโต ไม่เห็นด้วยที่เรากับโตจะคบกันเพราะโตเป็นเพื่อนกับซัน แล้วซันเคยเป็นแฟนกับเรา....
ความรักของเรากับโตเลยดูจะเป็นไปไม่ได้แน่ ๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป...
#พิมมายาวแล้วขอพักมือสักครู่นะคะ เดียวมาเล่าต่อ.. ไม่สนุกหรืออะไรผิดพลาดขออภัยนะคะ มือใหม่หัดตั้งกระทู้ 555555 ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้