[CR] Review: ว่าง 1 วันเลยมาslow life ณ วัดโพธิ์และคาเฟ่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา

สวัสดีค่า หลังจากแอบซุ่มอ่านกระทู้รีวิวที่เที่ยวคนอื่นมานาน
คราวนี้เลยขอลองเป็นคนมารีวิวเองบ้างเนอะกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันเลื่องชื่อ "วัดโพธิ์"นั่นเอง
(หรือชื่อเต็ม วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ค่า)

เราไปวัดโพธิ์ค่อนข้างบ่อยเลยนะ ถ้าถามว่ากี่ครั้งนี่ บอกเลย "นับไม่ถ้วน"
เราชอบบรรยากาศแถวนั้นจัง ที่เที่ยวเยอะแยะเลย อย่างที่อัพเดตใหม่นี่ต้อง "ท่ามหาราช"
แต่วันนี้เราขอใช้ชีวิตเบาๆแบบเวลาจำกัดหน่อยๆแล้วกันเนอะ

เริ่มต้นจากที่นี่เลย "อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ" ศูนย์รวมแห่งการเดินทางเลยจริงๆ
จะไปไหนเราจะชอบมาเริ่มที่นี่เลย ทั้งรถเมล์รถไฟฟ้า หาทางไปไม่ถูกก็ถามทางเอา คนไทยใจดี


เรานั่งรถเมล์สาย 507 ไปนะ ราคาก็10กว่าบาทเอง พอขึ้นรถก็นั่งยาวๆจนกว่าจะถึงสนามหลวง
ถ้ารถติดหน่อยก็ประมาณ2ชั่วโมง ไม่ติดนี่ก็ไม่เกินชั่วโมงก็ถึงล้าวว
พอถึงสนามหลวงเราก็ลงเดินต่อ ถ่ายรูปเล่นเบาๆ


พอเดินจากสนามหลวงชมวิวรับลมเรื่อยๆ สะดุดตากับอาคารนี้มาก คือสีสวยจัง ชอบบบบบ
รู้สึกว่าจะอยู่ในอาณาเขตของวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์เนี่ยแหละ แต่เราปลาบปลื้มกับสีอาคารมาก55555


เดินมาเหนื่อยๆ ขอพักทานน้ำหน่อย ลืมถ่ายหน้าร้านมาเต็มๆ
พิกัดอยู่ที่ ด้านสวนนาคราภิรมย์ กระซิบว่า 20บาท แต่เกินคุ้มนะ อร่อยและแก้วใหญ่ คับคุณภาพจริงๆ



เดินมาเรื่อยๆก็ถึงจุดหมายกับ "ถนนมหาราช"


และนี่คือ "ประตูวัดโพธิ์" นั่นเอง แต่เราไม่รู้ว่านี่คือประตูทางเข้าหลักหรือเปล่า เพราะมันดูเป็นประตูเล็กๆ
แต่เวลาเรามาวัดทีไร เรามาเข้าทางนี้ทุกครั้งเลย รบกวนผู้ใจดีชี้ทางนะคะ อันนี้สงสัยมากกกกก


เข้ามาภายในอาณาเขตวัดก็เห็น "ตุ๊กตาหินจีน" ก่อนเลยอันดับแรกก (ตอนแรกแอบนึกว่ารูปปั้นยักษ์ซะอีก โด่ววว!)
ซึ่งเราเคยได้ยินว่าที่นำตุ๊กตาหินจีนมาประดับรอบบริเวณเป็นเพราะว่าในสมัยรัชกาลที่ 3
เป็นสมัยที่มีความสัมพันธ์ที่รุ่งเรืองกับประเทศจีนมากๆ วัดโพธิ์จึงได้รับอิทธิพลจากจีนมาเต็มๆเลยค่า
อีกอย่าง ประเทศไทยมีความเชื่อว่า นักรบหินจีนจะเป็นสัญลักษณ์ของการป้องการสิ่งชั่วร้ายนั่นเองงง


เดินเข้ามาอีกนิดจะพบกับทางเข้าสู่วัดโพธิ์ โดยค่าเสียหาย ต่างชาติ 100 บาท คนไทยฟรีนะจ๊ะ
และในเมื่อเราเป็นคนไทยยย เดินโลดดดสิคะ!
พอเดินเข้ามานิดนึงเจอกับด่านแรก มาๆๆไหว้พระกันก่อนไปต่อเร้ว




เดินเข้ามาอีกหน่อยจะเจอลานกว้าง เป็นที่นิยมถ่ายรูปของนักท่องเที่ยวเลยแหละ
แต่เราจนรอคนซา ฮัดช่า! แชะมาได้รูปนึง ช่างน่าประทับใจจริงๆ


และแล้วสายตาเราก็ไปปะทะกับป้ายอันเบ้อเริ่มม มีแนะนำสถานที่มหัศจรรย์ในวัดโพธิ์ด้วยแฮะ
เดี๋ยวจะแปะข้อมูลให้ เผื่อเพื่อนๆไปจะได้ไปกันถูกก ตำแหน่งไหนมีอะไร เอ้า! อ่านๆๆๆๆ











และแล้วก็มาถึง แลนด์มาร์คของวัดโพธิ์ นั่นคือออออออออ
"พระพุทธไสยาสน์" หรือ "พระนอน วัดโพธิ์" นั่นเอง
ใครคิดจะมาวัดโพธิ์ 90%ของกลุ่มประชากร น่าจะรู้จักกันดี๊ดีย์เนอะ



ก่อนเข้าเค้าจะมีถุงรองเท้าให้ด้วย ป้องกันรองเท้าหาย รู้สึกว่าแต่ก่อนยังไม่มีระเบียบเรื่องนี้นะ
แต่หลังๆมาเหมือนว่าปัญหาเรื่องรองเท้าของท่องเที่ยวเป็นปัญหายอดนิยมพอสมควร5555
เลยมีระเบียบการถอดรองเท้าใส่ถุงรองเท้าเข้าไปนี่ละ



และอย่างที่ได้บอกไป นี่ไง แลนด์มาร์คของวัดโพธิ์
คือแบบองค์ใหญ่มาก นักท่องเที่ยวหลายคนก็พยายามจะถ่ายรูปออกมาให้ได้เต็มองค์ที่สุด
แต่ยากมากกกกก คือพื้นที่ในพระอุโบสถไม่ได้ใหญ่มากด้วยย ถ่ายยากกก แงแง ได้มาเพียงเท่านี้
หรือว่าเราไม่มีความสามารถนะ เอ๊ะ สงสัย 5555555



การสร้างบุญในพระอุโบสถอีกอย่างนั้นก็คือ "การหยอดเหรียญใส่บาตร"
มูลค่า 20 บาท แต่เราไม่ต้องพกเหรียญไปเองให้หนักกระเป๋านะ ที่วัดมีบริการแลก
เป็นเหรียญสลึงจำนวนเยอะะะมาก หยอดเข้าไปเลยค่าา


พอไหว้พระนอนเสร็จแล้วเราก็เดินตระเวณในอาณาเขตวัดโพธิ์ต่อไปเรื่อยๆ
สังเกตได้เลยว่าที่นี่เจดีย์เยอะมากกกกก



ซูมใกล้ๆเนอะ ลายเจดีย์ทำด้วยกระเบื้องหลากหลายสีสัน
เราว่ามันเป็นซิกเนเจอร์ของที่นี่เลยแหละ


เดินชมเจดีย์ไปเรื่อยๆ ก็เจอที่ต่างๆมากมายในอาณาเขตวัด
พื้นที่เยอะเหมืนกันนะเนี่ยยย ฮือออ เริ่มเมื่อยยย ไม่รอบวัดซักที (บ่นๆ)






เดินไปอีกสักพักนึง เจอสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งเลื่องชื่อของวัดโพธิ์เช่นกัน
นั่นคือ "โรงเรียนแพทย์แผนโบราณ วัดพระเชตุพน"
มีชื่อเสียงมาก วันที่ไปนี่นักท่องเที่ยวเดินออกมาเป็นกรุ๊ปทัวร์เลย5555
แต่ราคาก็จะสูงหน่อย ส่วนมากผู้รับบริการก็ชาวต่างชาติทั้งนั้นเลย



ตกบ่ายๆ กระเพาะก็เริ่มเรียกร้องหาอาหาร เลยว่าจะออกไปหาอะไรกินดีกว่า
แต่จู่ๆเห็นคนมายืนหน้าพระอุโบสถเต็มเลย ไหนๆเราก็เป็นสายเผือกอยู่ล้า ไปดูแว้บนึงดีกว่า แฮ่ๆ
จากการสอบถามข้อมูล คุณป้าท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า นี่คือ "พระพุทธโลกนาถ"
ที่มีกระแสข่าวของความศักดิ์สิทธิ์ในเรื่องการขอลูก ขนาดที่ว่าเคยเป็นกระแสขึ้นนสพ.หน้าหนึ่ง
ว่าใครต้องการมีลูก ให้นำกล้วยน้ำว้า มะพร้าวอ่อน และสับปะรด มาถวายแล้วจะได้ลูก
ใครอยากได้ลูกต้องลองดูวววว แล้วมาบอกจขกท.ด้วยน้า


แล้วในที่สุดเราก็เดินมาถึงประตูทางออก ความจริงก็ทางเดิมกับประตูทางที่เข้ามานั่นล่ะ5555
เราได้พิกัดมาว่า ร้านท่าเตียนคาเฟ่เป็นร้านอาหารที่ราคาไม่แพงเลยย อร่อยด้วย
โอเค! ได้ยินแล้วก็มุ่งหน้า "ท่าเตียนค่าเฟ่!!!"
พิกัดอยู่ซอยข้างๆวัดโพธิ์นี่เอง ไม่ไกลล เดินไปสิบนาทีก็ถึงแล้วว งั่มๆ




ถึงแล้วววว "ท่าเตียนคาเฟ่" เสียดายมากเลยลืมถ่ายรูปมา พอดีมันหิวมากก
กินเรียบเลยยหมดเกลี้ยง ค่าเสียหายของมื้อนี้อยู่ประมาณคนละ 70 บาท
ข้าวจานนึงไม่เกิน 50 บาทเอง ถูกกกและอร่อยย
โอเคคคพออิ่มแล้ว ก็สบายใจจ55555


ของคาวเสร็จก็ต้องของหวานต่อ ตกเย็นกับริมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศชิวชิว
"ร้าน ViVi the coffee place" นี่หาได้จากในอินเตอร์เน็ต หารีวิวเอา เค้าบอกว่าดี
เราก็มาา พิกัดก็ไม่ไกลจากท่าเตียนคาเฟ่ เดินมาเรื่อยๆจะเจอป้ายบอกทางอยู่หน้าซอยเลยค่า




ให้ดูอีกที บรรยากาศคือดีมากก ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ได้ยินเสียงแม่น้ำเคล้ากับเสียงเรือหางยาว
แหม่! หนังตาจะปิดดดด


เราสั่ง Milkshake Banana Frappe อร่อยยยมาก แต่รสชาติมันข้นๆ หวานๆไปนิดนึง ให้คะแนน 4/5
ส่วนเพื่อนเราสั่ง Greentea Frappe สำหรับคนไม่ทานหวานอย่างเรา เราว่าอร่อยนะ แต่ใครชอบหวานก็จะเจือจางไปหน่อย อันนี้เราให้ 5/5
ส่วนค่าเสียหาย แก้วละประมาน 80-90บาท ค่า
แต่ถ้ารวมค่าบรรยากาศติดแม่น้ำเจ้าพระยา นี่เราว่าคุ้มมาก เพราะค่าพื้นที่น่าจะสูงใช่เล่น


นั่งไปเรื่อยๆเพลินๆ 6 โมงเย็น เพื่อนเลยทักขึ้นมาว่ารถจะหมดมั้ย เราก็ไม่มั้งงง ไม่หมดหรอก
จนถึงหนึ่งทุ่มพ่อโทรเรียกให้กลับบ้านพอดี55555 ก็เลยชวนเพื่อนกลับดีกว่า
คือข้างนอกเงียบมาก รถหายไปไหนหมดด! เดินรอบกำแพงวัดโพธิ์เลย
พี่ทหารทีนั่งป้อมบอกว่า รถน่าจะหมดแล้วนะ เฮ้ย! ตกใจหนักมาก
โบกตุ๊กตุ๊กเลย ไปป้ายรถเมล์ที่ประจำที่ขึ้นบ่อยๆแถววัดพระแก้ว
ยืนรออย่างใจเย็น ไม่หมดมั้ง ยืนต่อไปเรื่อยๆ ใจคิดว่าต้องแท๊กซี่มั้ยอ่ะ? แพงนะ5555555
สักพัก ปอ.44 มา โหยยยย ใจเรานี่ชื้นเลยยยย
เลยถามพี่กระเป๋ารถเมล์ เค้าบอกว่ารถเมล์สายปอ.44 คันนี้คันสุดท้ายของคืนนี้พอดี
โอเคค! ซึ้ง!ถ้าเพื่อนๆไปก็รีบๆกลับน้า สำหรับคนที่ไม่มีรถส่วนตัว เพราะมัน่าหวาดเสียวจริงๆถ้ารถเมล์หมด แงแง

สำหรับรีวิวนี้ก็ขอจบแต่เพียงเท่านี้น้า มือใหม่ขอฝากตัวด้วยน้า
แล้วเจอกันกระทู้หน้าค่า