คือต้องทำยังไงไม่ไหวเเล้วอะ ?

คือ ผมได้เรียนได้ชั้น ป.6 ซึ่งปกติของเด็กอย่างผมคือ การเล่นกับเพื่อน เเละนีคือจุดเริ่มต้นในวันนี้พี่ผมมาหาซึ้งตามประสาคับบ่นไงเเล้วคือก็ไม่มีอะไรเเต่เเค่คำที่เขาพูดหาผมผมไม่ไหวจิงๆคือ พี่มาว่าผมว่าวันๆไม่ทำไรเล่นเกมโทรสับเอยอยู่เเต่กลับเพื่อน คือผมอยากรู้ว่าในภายนอกตัวผมมันเเย่ขนาดนั้นเลยหรอผมจะเล่าในหนึ่งวันของผมให้ฟังคับผมกลับมาจาก ร.ร ก้จะทำการบ้านหน้าโต๊ะคอมซึ่งในคอมก็เปิดเพลงพอเสร็จก็กินข้าวเล่นเกมสักพักผมก็โทรหาเพื่อนเเล้วก็คุยคือผมจะเป็นคนที่รักเพื่อนมาก/เพราะเพื่อนของผมจะเข้าใจผมทุกอย่างเลย / พอคุยเสร็จก้อาบน้ำเล่นโทรสับเเชทกะเพื่อนบ้างเล่นเกมบ้างเเล้วก็นอน/เเล้วคือผมทำอะไรผิดหรอเรียนผมก็เรียนการบ้านผมก็ทำผมก็ไม่เคยสร้างความเดือดๅเเล้วนี้มาหาว่าผมไม่ทำการบ้านติดเพื่อนติดโทรสับคืออะไรวะไม่เห็นผมทำก็คือผมไม่ทำเเล้วถ้าผมไม่เห็นเขาเรียนเขาก็ไม่เรียน เเล้วเพื่อนอะประถมทุกคนก็รู้ๆกันมีงอนบ้างเพื่อนก็เเค่อยากอยู่กะมันไห้นานๆเพราะก็ป.6เเล้วเดี๋ยวก็ต้องจากกันเเล้ว เเล้วคือมาว่าผมวันๆไม่ทำอะไรคืออะไรวะ โทรสับถ้าผมเล่นมันหนักหัวใครผมจะการเรียนเสียเรื่องของผมไม่ต้องมาซีเรีสเเทนผมโตเเล้วทำอะไรผมคิดได้หัวสมองผมก็มีเกิดมาครบ 32 ผมก็คิดได้ เเล้วคือผมต้องทำยังไงให้มีคนเข้าใจคับ