คนที่ใช่...ในเวลาที่ใช่

..... เหตุเกิดจากงานเลี้ยงที่บริษัท  มีงานเลี้ยงต้องมีแอลกอฮอล์ .....

เป็นงานเลี้ยงส่งพนักงาน (จัดกันเองคะ บริษัทไม่เกี่ยว 555) มีพนักงานคนนึงลาออก เรียกพี่ทีละกัน
พี่ทีจะลาออกไปทำธุรกิจที่บ้าน เลยจัดเลี้ยงส่งกัน อ้อ!!! เราเป็นพนักงานใหม่เมื่อเดือนที่แล้ว ชื่อ มีนา คะ
แล้วมีพี่ในแผนกชวนเราไปด้วย เราก็เออ ออ ไป เพราะว่าเลี้ยงส่งแผนกเรา ไม่ไปก็กลัวโดนว่าหยิ่ง 5555
แต่มีนา ขอตัวกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เนื่องจากใส่กระโปรงมาทำงาน (คือ ไม่ค่อยชอบกระโปรง มันนั่งลำบาก)
  พอกลับมาถึงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ นึกขึ้นได้ อิ๋บอ๋ายละ ลืมถามว่าไปร้านไหน เบอร์พี่ที่แผนกก็ไม่มี ดีที่มีไลน์พี่ในแผนกอยู่คนนึง
เขาชื่อพี่วีคะ (พี่เขาจะเงียบๆ ไม่ค่อยพูด แต่จะยิ้มให้เราบ้าง บางครั้ง) เราเลยไลน์ถามว่า พี่ไปร้านไหนกัน พอรู้ปุ๊ป ก็เตรียมตัวไปคะ
พอออกจากหอ เดินมาข้างหน้าหอตรงร้านค้า (เห๊ย!! นึกในใจ พี่ที่นั่งหันหลังคนนั้นคุ้นๆ นะ ) เราก็เดินไปเลยคะ 555  เดินไปหาคนนั้นแหละ
มันคาใจไง คือ ดูคุ้นๆ อุต๊ะ!!!  ตกใจอย่างแรงคะ ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย พี่วี (ลืมๆๆ บอกไปเราคุยไลน์กับพี่วีบ่อยๆ แต่คุยเรื่องงานนะ ก็มีถามทุกข์สุขบ้าง
แต่เจอหน้ากัน จะไม่ค่อยพูดอะ)

  จึงเกิดคำถามขึ้น.......
เรา : พี่มาได้ไง
พี่วี : ขับรถมา
เรา :  รู้ได้ไงว่าอยู่นี้
พี่วี :  เดาเอา
เรา : คะ (นึกในใจ พี่จะเดาแม่นไปไหม หน้าหอหนูเลยนะ เคยบอกแต่ว่าอยู่ซอบไหนนี่หว่า )
พี่วี : จะไปรึยัง ถึงร้านกันหมดแล้ว
เรา : จ้าๆๆ ไปคะ

          -------ตัดภาพไปที่งานเลี้ยง-----
กินกันไป คุยกันไป แอลกอฮอล์เข้าปากกันไป 5555  แล้วไงละ ก็เริ่มเมาอะดิ พี่วีที่เงียบๆ เริ่มรั่วแล้วไง
  ทุกคนเริ่มแซวแล้วไง  (แซวเรา กับ พี่วี 555 เนื่องจากพี่วีจะดูแล เทคแคร์เราตลอด แบบไม่ค่อยพูดกันะ)
พี่ 1 : อะไร ยังไงสองคนนี้ ถึงกับไปรับเลยเหรอ
พี่วี : ไม่มีไร ไปรับเฉยๆ ไง
เรา : (นั่งนึกใจ แค่ไปรับนี้หว่า)
พี่ 2 : เห๊ยๆๆ  ยังไงวี นั่งตรงกัน ใจจะได้ตรงกันใช่ไหม (เรานั่งตรงข้ามพี่วี)
พี่วี : อะไร...แค่นั่งตรงข้าม เป็นไรละ
        ---------กัดๆ แซวๆ แบบนี้สักพัก แอลกอฮอล์เข้าปากหนักเข้า คราวนี้เมากันละ 555--------
  เมื่อโดนเพื่อนแซวเรื่อยๆ พี่วีก็รั่วหนักขึ้น
พี่ 1 : มีนากลับไง
พี่วี : เดี๋ยวกุไปส่งเอง พามาต้องพากลับ กุรับผิดชอบน้องเขาเอง
พี่ ญ : เดี๋ยวกลับพร้อมพี่ อยู่ซอยเดียวกันนิ
เรา  : จ้า...เดี๋ยวกลับกับ พี่ ญ คะ
พี่ 1 :  วี แค่ไปส่งน้อง ต้องรับผิดชอบอะไรขนาดนั้น
พี่วี :  กุพามาไง ต้องพากลับ
พี่ 2 : คิดไรกับน้องเขาเหรอ
พี่วี : เงียบแปปนึง....ก็พามาเปิดตัวแล้วไง "คนที่ใช่อะนะ มักมาช้าไป แต่ดีกว่าไม่มา"
เรา : (อึ้งคะ พี่เขาเมา คงพูดไปเพราะความเมา)  นึกในใจนะ 555

****ปล. พี่ทีนั่งกินแอลกอออล์ และเก็บกวาดกับแกล้ม พร้อมแขวะเป็นระยะ 555 ****

        หลังจากนั้น...ก็เจอแซวยาวคะ (เหอะๆๆ ปากนะพี่วี)
งานเลี้ยงย่อมเลิกลา ///  ถึงเวลากลับ เรากลับกับ พี่ ญ  ส่วนพี่วี ไปนอนห้องพี่ 1 กับ พี่ที (พี่ 1 กับ พี่ที เป็นชายแท้นะคะ)

   ---- เราถึงห้อง จัดการธุระส่วนตัวเปิดไลน์ ----
พี่วี : ขอโทษนะที่พี่เห็นแก่ตัวมากไป เมาแล้วลืมคนที่สำคัญ
เรา : ไม่เป็นไรคะ เข้าใจว่าพี่เมา 555
พี่วี : คราวหน้าจะไม่เมาแบบนี้ละ
เรา : จ้า...งั้นฝันดีคะ
พี่วี : ฝันดีครับ

  --- จากนั้น พี่วีก็มารับ มาส่งทุกวัน ไปกินข้าวกันทุกเช้า ไม่เคยพูดว่าเป็นแฟนกันนะ เราคบกันไหมไม่เคยถาม
      แค่ทำทุกวันให้มีความสุข แค่ได้ดูแลกันก็พอ การกระทำสำคัญกว่าคำพูด(ในบางครั้งและในบางคน)
  ก่อนเจอพี่วี เคยมีคนบอกว่าเราเป็นคนที่ใช่สำหรับเขา เเต่เราไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับเขาเลย(ตอนนี้เขาก็มีคนใหม่ที่ใช่ไปแล้วคะ อิอิ)  
  พอมาเจอพี่วี...พี่วีไม่เคยพูดว่าเราใช่สำหรับเขา (จนตอนเขาเมานั่นแหละ555)
  แต่พี่วีทำให้เห็นว่าเราคือคนที่ใช่สำหรับพี่วี พี่วียอมรับในสิ่งที่เราเป็น ไม่ว่าเราจะซุ้มซ้าม เซ่อซ่า จะกวน จะป่วน
(เราเป็นคนที่ซุ้มซ้ามมากคะ เดินชนประจำ) มันไม่ใช่แค่ช่วงโปรโมชั่นนะ เพราะพี่วีไม่เคยบอกว่ารักหรือชอบ แต่การกระทำของพี่วี
ทำให้เรารู้สึกได้คะ ว่าพี่วีเป็นห่วงเราตลอด พี่วีจะคอยให้กำลังใจโดยที่เราไม่ต้องพูด

      ***วันข้างหน้าจะเป็นไงไม่รู้ แต่ขอบคุณที่ทุกวันนี้เรายังมีกัน ยังคอยดูแลกันและกัน***