สวัสดีค่ะทุกคนไม่ขอบอกชื่อนะ ตอนนี้เรียนอยู่ปี 1 ที่ ม.ดังย่านบางแสน คือต้องบอกก่อนเลยว่าเราเป็นเด็กต่างจังหวัดมาจากดินแดนอันไกลโพ้น 55 สอบเข้าที่นี่เพราะตกลงกับแฟน (ผช) ว่าจะมาเรียนด้วยกัน แต่มีเหตุผลซัมติงทำให้เราต้องมาคนเดียว แล้วยิ่งกว่าไม่มีแฟนมาด้วย คือไม่มีเพื่อนมาด้วยเลย แม้แต่คนเดียว ความรู้สึกมันเหมือนเราเป็นเม็ดทรายในแก้วน้ำอะ ไม่มีใครที่เรารู้จักเลย เราสอบติดรอบรับตรงทั่วประเทศรอบแรก พี่ๆเค้าก็มีเฟสกลุ่ม ไลน์กลุ่มมาให้ เราก็เลยได้รู้จักเพื่อนจากตรงนี้ ตลอดช่วงปิดเทอมเราคุยกบเพื่อนในกลุ่มประหนึ่งสนิทกันมาก ชวนกันทำนู้นทำนี่ ตั้งแต่ยังไม่เจอหน้ากัน 55 เด็กไทยหัวใจมโน จนกระทั่งเข้าหอวันแรก เราก็รู้จักกับเมทที่เรียนกันคนละสาขา นี่คือเพื่อนคนแรกอะนะ แต่มันก็ยังดำเนินไปไม่ถึงคนในชื่อกระทู้ วันที่สองตอนเช้าๆมีเพื่อน ผญ คนนึงทักเรามาเพราะมีธุระที่ต้องไปทำที่คณะ แล้วเค้ายังไม่มีเพื่อนไปเลยมาถามเราว่าเราไปมารึยัง เราก็บอกว่ายัง เค้าเลยขอไปด้วย เราก็โอเคนะ อยากมีเพื่อนเลยชวนเค้าไปกินข้าวด้วยกัน กินข้าวเสร็จเราก็ไปที่คณะ ตอนที่นั่งรอเราก็คุยกันสัพเพเหระ ด้วยเราเป็นคนชอบพูด คือรู้สึกดีกับใครเราก็จะเล่าๆๆๆๆ เล่าทุกเรื่องเกี่ยวกับตัวเราให้เค้าฟัง แล้วเค้าก็ฟังเรานะ คุยกันสนุกสนาน จนทำธุระเสร็จเราก็ชวนเค้าไปแหลมทอง (ห้างหน้า ม.) คือตอนไปเราก็ถือของพะลุงพะลังอะนะ เวลาจะเลือกของก็ถือไม่สะดวก เค้าก็ช่วยเราถือ เอ่อ.. คือรู้สึกได้ว่าเค้าเป็นคนมีน้ำใจอะ เราอยากไปไหน ชวนไปไหนเค้าก็โอเคไปกับเราได้ทุกเรื่อง จนกระทั่งเปิดเทอม เรากับเค้าเรียนกันคนละภาค ไม่ได้เรียนด้วยกัน แต่ไปไหนก็ยังไปด้วยกันในตอนที่ว่างอะนะ คือหลังเลิกเรียนทุกวันเราต้องเข้าห้องเชียร์แล้วเชียร์จะแยกเป็นฝ่าย เรากับเค้าก็เจอกันน้อยลง แต่ก็ยังคุยกันในเฟสตลอด ถามไถ่ ชวนกินข้าว ยังคงปกติ แค่อาจจะน้อยลงบ้าง จนช่วงใกล้ๆปิดเชียร์ เรากับเค้าเจอกันน้อยลงมากๆ จนคิดว่าจะไม่มีเพื่อนแล้วหรอ?? คือ เพื่อนคนอื่นเราก็มีนะ แต่เพื่อนที่คุยกันทุกเรื่องไปด้วยกันทุกที่อะ เพิ่งมีคนนี้คนแรก (ของที่ ม. นะ) ประกอบกับเค้าเป็นคนเข้ากับคนง่าย ยิ้มเก่ง พูดดี คือตรงข้ามกับเราอะ เค้าเลยมีคนรู้จักเยอะทั้งพี่ ทั้งเพื่อน ไหนจะมี ผช. มาจีบอีก อันนี้เราก็ได้แต่แซวว่า เอ.. ทำไมไม่มีบ้างนะ เค้าก็บอกว่ารอไปก่อน 55 หลังจากช่วงที่มีคนมาจีบเค้าเยอะๆ เราก็ไม่ค่อยได้คุยเฟสกันเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะว่าเค้าไม่ว่างมั้ง อันนี้เราก็ไม่รู้ แต่เราก็ไม่รู้อีกนะว่าเค้าคุยกับใคร คือเราเป็นเพื่อนสนิทนะ ทำไมเราไม่รู้ โมเม้นต์น้อยใจเริ่มมา แต่มาแบบแปปๆ ไม่ได้คิดไรมาก เพราะสุดท้ายเค้าก็บอกเรา เรากับเค้าอยู่กันคนละหอเวลาเค้าจะไปไหนส่วนใหญ่เค้าก็ไปกับเมท หลังๆเราเลยไม่ค่อยได้ไปด้วยกัน จนกระทั่งครั้งหนึ่งเราทักเฟสไปเราก็พูดกับเค้าแบบเดิมนะ แต่เหมือนเค้าตอบเราแบบปัดๆ เหมือนไม่อยากคุยด้วย เราก็สงสัยถามว่าเป็นอะไรรึป่าว เค้าก็บอกว่าไม่สบาย เราเลยไม่ว่าอะไร แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เค้าไม่ทักเฟสมาหาเรานานละ จนเราก็สงสัยว่าเค้าลืมเราไปรึยัง เราอยากคุยด้วย อยากเล่าบางเรื่องที่เราเล่าให้ใครฟังไม่ได้แต่เล่าให้เพื่อนสนิทฟังได้ให้เค้าฟัง แต่เราไม่รู้จะเริ่ยังไง มันรู้สึกว่าเราห่างกันไปมาก ผ่านมาหลายวันในช่วงที่เรากับเค้าไม่เจอกัน เราเพิ่งเห็นว่าเค้าไปถ่ายรูปทำกิจกรรมมา แต่เราไม่รู้ว่ามันกิจกรรมไร คือแบบเพื่อนในรูปค่อนข้างเยอะบางคนก็บอกว่าเค้าลากไป แล้วเราง่ะ ไม่เห็นชวนเลย คือเริ่มน้อยใจละ นอยด์มาก แต่ก็ไม่ว่าเค้านะ เพราะมันสิทธิ์ของเค้าที่เค้าจะชวนใครก็ได้ แต่มันก็สิทธิ์ของเราที่จะแอบเสียใจเงียบๆ 555 หลังจากนั้นเราก็ไม่ทักเฟส ไม่เจอหน้า (ไม่ได้หลบ แต่มันไม่เจอ) ได้แค่สองสามวัน เราก็ต้องทักไปจนได้ ทำไมเรารู้สึกว่าเราต้องพยามขนาดนี้นะ แต่วันนี้เราก็ยังไม่ลดละที่จะเอาเพื่อนคนนี้กลับมา เราหาข้ออ้างให้ได้เจอกัน ชวนไปนู้นนี่เค้าก็ตอบเราว่าไม่ว่างมีนัดแล้ว จริงๆก่อนหน้าเราก็ชวนตลอดนะ เค้าก็ไม่ว่างตลอด ไหนจะงานบ้าง ไหนจะติวบ้าง ก็เกิดคำถามว่าเราอยู่ตรงไหนของหัวใจเธอ ( เอิ่ม.. 55 ) เราก็ถามว่ามีนัดกับใครอะไรยังไง เค้าก็บอกเรานะ คือมันไม่ใช่นัดที่ไปเดทกับแฟนหรืออะไร เราก็เกิดคำถามในใจ (อีกละ) ว่า .. ทำไมเขาไม่ชวนเรานะ?? มันรู้สึกเหมือนเราคิดไปเองคนเดียวว่าเราสนิทกัน แต่เราไม่รู้ว่าในมุมของเราเราอยู่ตรงไหน อาจจะแค่เพื่อนร่วมคณะ หรืออะไร ทำไมเพื่อนคนอื่นไปด้วยกันได้ ทำไมเราที่เหมือจจะสนิทที่สุดกลับไปด้วยไม่ได้ หรือจริงๆเราไม่ได้สนิทกับเค้าอ่า ฟิลเรามันเหมือนออยกับปังอะ ที่เราให้เค้าเป็นส่วนหนึ่งของเรา แต่เหมือเค้าจะชอบลืมว่ามีเราอยู่ มันทำให้เรารู้สึกว่าสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้มันฝืนใจมันมากเลย เราก็พยามที่จะไม่คิดมากแล้วนะ ก็อยากจะสนิทกับคนอื่นนะแต่ไม่รู้ว่าจะไปได้สักแค่ไหน คือมันใหญ่กว่าเรื่องแฟนมากอะ ไม่อยากเริ่มนับ 1 กับใคร แล้วเว้ย ถ้าจะให้นับคนอื่นต่อจากเค้ามันก็ดีกว่ามั๊ย ไม่ใช่มาเริ่มใหม่แบบนี้ เรารู้สึกดีกับเค้ามากอะ แต่เราก็รู้ว่าเราฝืนมากกว่า จนตอนนี้ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ .. เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งอาจจะ งงๆ บ้าง ก็ขอโทษด้วยนะ
ถ้าชื่อกระทู้เว่อร์ไปก็ขอโทษที คือเล่าอารมณ์ตอนหึงไม่เป็นอ่า แต่มันรู้สึกนะเว้ย
เมื่อฉัน "หึงเพื่อนสนิท"
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ .. เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งอาจจะ งงๆ บ้าง ก็ขอโทษด้วยนะ
ถ้าชื่อกระทู้เว่อร์ไปก็ขอโทษที คือเล่าอารมณ์ตอนหึงไม่เป็นอ่า แต่มันรู้สึกนะเว้ย