ต้องขอโทษด้วยนะ ถ้ากระทู้นี้ไปขัดใจอะไรใคร
แต่วันนี้เราเจอเรื่องเฟลมาทั้งวันแล้ว เซ็งๆ เลยมาตั้งกระทู้ในพันธิปดีกว่า
ตอนนี้ เรากำลังเรียนปีสองคะ ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง อะนะ
แต่กลับไม่ค่อยมีเพื่อนเลย คือเราเป็นคนที่เข้ากับคนง่ายมากเลยนะ
ทำความรู้จัก แบบสร้างความคุ้นเคยกับคนแปลกหน้าเร็วมาก
เหมือนเราเดินไปไหน เด๋วก็เจอคนรู้จักอะ ทักทายกะคนนั้นคนนี้นะ
แต่กลับกลายเป็นว่า เรา " สนิทกับคนยาก " เราก็งงเหมือนกัน ไม่เข้าใจ ทำไมเป็นงั้น
เราเรียนคณะวิศวะ เพือนส่วนมากเป็นผู้ชาย มันก็สนิทกันในระดับหนึ่งอะนะ
แต่มันก็ไม่ถึงขั้นที่ว่าจะเล่าอะไรได้ทุกเรื่อง ถ้านับเพื่อนผู้ชายที่สนิทใจ คุยได้ทุกเรื่องจริงๆ มีแค่คนเดียว
แต่คือมันก็มีแฟนแล้ว แล้วแฟนมันขี้หึงมาก เราก็ไม่อยากไปยุ่มย่ามกับมัน เด๋วนี้ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกะมันเท่าไหร่
เรามีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทอยู่สามคน คนแรกเป็นเพื่อนที่เรียน ม.ปลาย มาด้วยกัน เป็นเมทกันด้วย
คนที่สอง เป็นเพื่อน เรียนวิศวะ สาขาเดียวกัน เรียนอยู่ด้วยกันทุกวัน
ส่วนคนที่สามก็เป็นเพื่อนเมทเราที่เพิ่งมารู้จักกันตอนเรียนมหาลัยนี่แหละ
นอกจากนี้ก็ไม่มีใครเลย ...
เราเป็นคนไม่ค่อยชอบอยู่กับที่ ชอบไปนู่ไปนี่ แต่ไม่มีรถส่วนตัว
เมื่อก่อน ถ้าเราอยากจะไปไหน นั่งรถสองแถว รถโดยสาร เราก็ไปได้นะ ไปคนเดียวตลอด
ชอบดูหนังคนเดียว ชอบเดินเที่ยวคนเดียว (เพราะว่าเป็นคนเดินดูของนานมากๆ ไม่ชอบให้ใครมารอ เกรงใจ)
ตอนปีหนึ่ง เราก็ลงเรียนไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้า เดินเรียนคนเดียว
ตอนซัมเมอร์ ปีหนึ่งก็เหมือนกัน (เพื่อนเรามันเรียนเก่งมาก คือโคตรเทพอะ มันไม่จำเป็นต้องลงซัมเมอร์เลย)
พอมาเข้าภาคปีสองนี่แหละ เราก็ไม่รู้ว่าไอนิสัยไปไหนมาไหนคนเดียวมันหายไปไหน
คือแบบ จะไปไหน ชอบชวนเพื่อนไปด้วยอะ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไปคนเดียว
เดี๋ยวนี้จะเป็นจะตายขึ้นมา เพื่อนไม่พาไป เพื่อนไม่ไปด้วย บางทีก็ไม่ไป
ออกแนวขี้เกียจ เออวะ นอนอยู่หอก็ได้ (คือถ้าเมื่อก่อนนะ นั่งรถสองแถวไปเองแล้ว ประมาณนั้น)
ตอนนี้เพื่อนสนิทผู้หญิงเราสองคน มีแฟน คือเค้าก็จำเป็นต้องแบ่งเวลาไปให้แฟน (อันนั้นเราก็เข้าใจ)
ส่วนคนที่เป็นเมทเรา คนนั้นชอบนอนอยู่หอ 55555 + ..คือมันไม่ชอบไปไหนเท่าไหร่
ผิดกับเราไง เราก็ไม่ค่อยอยากชวนมันไปไหนเท่าไหร่ บางทีก็เกรงใจ
บางทีก็กลัวมันไม่ไป เราเป็นคนที่ว่าถ้ารู้ว่าเค้าคงไม่ไป เราก็จะไม่ชวนอะ
มันรู้สึกเสียอารมณ์ไงไม่รู้ เวลาชวนแล้วเค้าไม่ไปเนี้ย เลยตัดปัญหา ไม่ชวนดีกว่า
แต่แบบตอนนี้คือเหมือน เราแทบจะอยู่คนเดียว (คือเพื่อนมันก็ ไปเที่ยว ไปกินข้าว กับแฟนไง)
เราก็เริ่มสงสัย ทำไมเราไม่มีเพื่อน หรือเรานิสัยไม่ดีหรือยังไงกัน เริ่มคิดมาก ..คือ อยู่คนเดียวมันก็ได้นะ
แต่แบบ บางทีคนเราก็อยากจะมีใครสักคนที่มันพูดกันได้ทุกเรื่องอะ คนที่แบบไปไหนไปกัน
เอาไงก็เอา ใจๆ สักคน ..เมิงว่าไง กุว่างั้น คนที่แบบไม่ทิ้งเราไป ประมาณนั้นแหละ
กับเพื่อนเราเต็มที่ให้มันตลอดนะ แต่ตั้งแต่เราอยู่มหาลัยมา เรายังไม่เจอเลย คนที่ใจมันเท่าๆกัน
ยังดี ที่มีเพื่อนมัธยมคนนึงที่แบบติดต่อกันอยู่ ปรับทุกข์ แชร์สุขกันได้ แต่มันกับเราก็เรียนกันคนละ ม. คนละที่น่ะ
ต่างคนก็ต่างไม่ค่อยจะว่าง นานๆคุยกันที
ก็ไม่มีอะไรหรอก ที่พูดๆเล่าๆมาสะยาว จริงๆ เราก็สงสัย ว่ามีใครที่เป็นแบบเราบ้าง ?
เพื่อนๆว่ามันแปลกไหมที่เราเป็นคนแบบนี้
ยังไงก็ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะคะ ^______^
ใครเรียนมหาลัย แล้วเป็นแบบเราบ้าง ?
แต่วันนี้เราเจอเรื่องเฟลมาทั้งวันแล้ว เซ็งๆ เลยมาตั้งกระทู้ในพันธิปดีกว่า
ตอนนี้ เรากำลังเรียนปีสองคะ ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง อะนะ
แต่กลับไม่ค่อยมีเพื่อนเลย คือเราเป็นคนที่เข้ากับคนง่ายมากเลยนะ
ทำความรู้จัก แบบสร้างความคุ้นเคยกับคนแปลกหน้าเร็วมาก
เหมือนเราเดินไปไหน เด๋วก็เจอคนรู้จักอะ ทักทายกะคนนั้นคนนี้นะ
แต่กลับกลายเป็นว่า เรา " สนิทกับคนยาก " เราก็งงเหมือนกัน ไม่เข้าใจ ทำไมเป็นงั้น
เราเรียนคณะวิศวะ เพือนส่วนมากเป็นผู้ชาย มันก็สนิทกันในระดับหนึ่งอะนะ
แต่มันก็ไม่ถึงขั้นที่ว่าจะเล่าอะไรได้ทุกเรื่อง ถ้านับเพื่อนผู้ชายที่สนิทใจ คุยได้ทุกเรื่องจริงๆ มีแค่คนเดียว
แต่คือมันก็มีแฟนแล้ว แล้วแฟนมันขี้หึงมาก เราก็ไม่อยากไปยุ่มย่ามกับมัน เด๋วนี้ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกะมันเท่าไหร่
เรามีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทอยู่สามคน คนแรกเป็นเพื่อนที่เรียน ม.ปลาย มาด้วยกัน เป็นเมทกันด้วย
คนที่สอง เป็นเพื่อน เรียนวิศวะ สาขาเดียวกัน เรียนอยู่ด้วยกันทุกวัน
ส่วนคนที่สามก็เป็นเพื่อนเมทเราที่เพิ่งมารู้จักกันตอนเรียนมหาลัยนี่แหละ
นอกจากนี้ก็ไม่มีใครเลย ...
เราเป็นคนไม่ค่อยชอบอยู่กับที่ ชอบไปนู่ไปนี่ แต่ไม่มีรถส่วนตัว
เมื่อก่อน ถ้าเราอยากจะไปไหน นั่งรถสองแถว รถโดยสาร เราก็ไปได้นะ ไปคนเดียวตลอด
ชอบดูหนังคนเดียว ชอบเดินเที่ยวคนเดียว (เพราะว่าเป็นคนเดินดูของนานมากๆ ไม่ชอบให้ใครมารอ เกรงใจ)
ตอนปีหนึ่ง เราก็ลงเรียนไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้า เดินเรียนคนเดียว
ตอนซัมเมอร์ ปีหนึ่งก็เหมือนกัน (เพื่อนเรามันเรียนเก่งมาก คือโคตรเทพอะ มันไม่จำเป็นต้องลงซัมเมอร์เลย)
พอมาเข้าภาคปีสองนี่แหละ เราก็ไม่รู้ว่าไอนิสัยไปไหนมาไหนคนเดียวมันหายไปไหน
คือแบบ จะไปไหน ชอบชวนเพื่อนไปด้วยอะ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไปคนเดียว
เดี๋ยวนี้จะเป็นจะตายขึ้นมา เพื่อนไม่พาไป เพื่อนไม่ไปด้วย บางทีก็ไม่ไป
ออกแนวขี้เกียจ เออวะ นอนอยู่หอก็ได้ (คือถ้าเมื่อก่อนนะ นั่งรถสองแถวไปเองแล้ว ประมาณนั้น)
ตอนนี้เพื่อนสนิทผู้หญิงเราสองคน มีแฟน คือเค้าก็จำเป็นต้องแบ่งเวลาไปให้แฟน (อันนั้นเราก็เข้าใจ)
ส่วนคนที่เป็นเมทเรา คนนั้นชอบนอนอยู่หอ 55555 + ..คือมันไม่ชอบไปไหนเท่าไหร่
ผิดกับเราไง เราก็ไม่ค่อยอยากชวนมันไปไหนเท่าไหร่ บางทีก็เกรงใจ
บางทีก็กลัวมันไม่ไป เราเป็นคนที่ว่าถ้ารู้ว่าเค้าคงไม่ไป เราก็จะไม่ชวนอะ
มันรู้สึกเสียอารมณ์ไงไม่รู้ เวลาชวนแล้วเค้าไม่ไปเนี้ย เลยตัดปัญหา ไม่ชวนดีกว่า
แต่แบบตอนนี้คือเหมือน เราแทบจะอยู่คนเดียว (คือเพื่อนมันก็ ไปเที่ยว ไปกินข้าว กับแฟนไง)
เราก็เริ่มสงสัย ทำไมเราไม่มีเพื่อน หรือเรานิสัยไม่ดีหรือยังไงกัน เริ่มคิดมาก ..คือ อยู่คนเดียวมันก็ได้นะ
แต่แบบ บางทีคนเราก็อยากจะมีใครสักคนที่มันพูดกันได้ทุกเรื่องอะ คนที่แบบไปไหนไปกัน
เอาไงก็เอา ใจๆ สักคน ..เมิงว่าไง กุว่างั้น คนที่แบบไม่ทิ้งเราไป ประมาณนั้นแหละ
กับเพื่อนเราเต็มที่ให้มันตลอดนะ แต่ตั้งแต่เราอยู่มหาลัยมา เรายังไม่เจอเลย คนที่ใจมันเท่าๆกัน
ยังดี ที่มีเพื่อนมัธยมคนนึงที่แบบติดต่อกันอยู่ ปรับทุกข์ แชร์สุขกันได้ แต่มันกับเราก็เรียนกันคนละ ม. คนละที่น่ะ
ต่างคนก็ต่างไม่ค่อยจะว่าง นานๆคุยกันที
ก็ไม่มีอะไรหรอก ที่พูดๆเล่าๆมาสะยาว จริงๆ เราก็สงสัย ว่ามีใครที่เป็นแบบเราบ้าง ?
เพื่อนๆว่ามันแปลกไหมที่เราเป็นคนแบบนี้
ยังไงก็ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะคะ ^______^