จากใจ ชายคนนึง

เรื่องราวของเรามีอยู่ว่า เราเคยมีแฟนคนนึง แต่คบกันไม่ถึงอาทิต สาเหตุที่เลิกกันเพราะ เราอยู่ใกลกัน เขากลัวเรามีคนอื่น เขาไม่ให้โอกาศเราพิสูจน์แม่แต่น้อย ในวันที่เขาบอกเรา วันนั้นเป็นวันที่ 21 ตุลาคม 51 ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงขาลงของเรา(เราคิดว่างั้นนะ) ทั้งสภาพร่างการแสภาพจิตใจย่ำแย่ ผมเป็นนักกีฬา ร.ร ชายล้วนแห่งหนึ่งย่านเอกมัย ตอนนั้นมีอาการบาดเจ็บที่หัวเข่า มาผสมกับเรื่องนี้อีก ตอนนั้นเราเสียใจมาก ในวัยแค่ ม.4 ต้องเจอเรื่องแบบนี้ พอเรามีอาการบาดเจ็บ เงินส่วนที่ได้จากการเตะบอลก็หายไป อยู่หอนอกคนเดียว ทั้งค่าห้องค่าน้ำค่าไฟ เราคิดอะไรไม่ออก เลยพูดกับตัวเองว่า ในเมื่อเราทำดีไม่ได้ ก็เลวให้มันสุดๆไปเลยแล้วกัน แล้วนั่นก็เป็นจุดพลิกผันครั้งใหญ่ จากนักกีฬาก็มาเป็นนักเรียนนักเลง จากคนที่มีความซื่อสัตย์ในความรัก กลายมาเป็นคนเจ้าชู้ได้ไงไม่รู้ ตอนนั้นทำตัวแย่มากทะเลาะวิวาททุกวัน ในระหว่างนั้นเราก็ยังคิดถึงเขาอยู่ ถ้าถามว่าในระยะเวลาแค่ไม่ถึงเดือน ทำไมถึงฝังใจขนาดนี้ "เขาเป้นรักครั้งแรกของเรา"  จะบอกว่าตอนนั้นเราตามดูเขาอยู่ห่างๆ เรากลัวว่าคนปัจจุบันของเขา จะทำให้เขาเสียใจ เราคอยตามดูแบบห่างๆ ไม่ให้เขารู้ตัวที่ทำแบบนั้นเราไม่ได้หวังให้เขากลับมานะ เราแค่อยากให้เขารู้สึกปลอดภัยในทุกๆอย่าง ในทุกๆครั้งที่เขาเสียใจหรือรู้สึกว่าไม่เหลือใคร เราก็จะปรากฎตัว โทรไปถามเป็นไงบ้าง โอเครึเปล่า คอยให้กำลังใจ ทำให้รู้ว่าเราอยู่กับเขาเสมอ แค่อยู่ห่างๆแค่นั้น พอเรารู้สึกว่าเขาโอเคแล้ว ดูมีความสุข เราก็จะหายไปอีกครั้ง แล้วก็คอยดูอยู่ห่างๆ อย่างที่เคยทำ จนมาถึงวันที่เราจบม.6 เรายุ่งกับการหาที่เรียนต่อ พอเราได้ที่เรียนแถวๆมาบุญคลอง ช่วงนั้นไม่ได้ตามเขา เพราะรับน้องหนัก มารู้ตัวอีกทีเราก็เป็นรุ่นพี่แล้ว ก็ได้กลับมาตามหาเขาอต่ตอนนั้นรู้สึกว่าเขาย้ายบ้านไปใหนไม่รู้ เราใช้เวลาอยู่อาทิตนึง ก็รู้ว่าเขาย้ายไปเรียนที่เชียงใหม่ พอรู้ว่าเขาอยู่ใหนเราก็ตาไปดูว่าที่อยู่ที่กินเป็นไงมั่ง สบายดีรึเปล่า คบกับแฟนเป็นไงบ้าง เราไม่เคยคิดที่จะไปแย่งเขามาเลยนะ พอเขากำลังจะจบม.6 เขาจะย้ายมาเรียนในกรุงเทพ เราก็รอดูว่าจะย้ายมาเรียนที่ใหน พอรู้ว่าเขาย้ายมาอยู่ที่ใหน เราก็ย้ายตามไป อต่ไม่ได้อยู่ ม. เดียวกันนะ(ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ) ย้ายไปอยู่ ม. ที่ใกล้ๆกัน คือถัดไปไม่กี่ซอย เรานับถอยหลังรอวันที่เขาเปิดเทอม ว่าจะให้เขาเห็น ว่าเรายังอยู่นะ แต่ด้วยบุญไม่ถึง เหลืออีกวันเดียวเขาจะเปิดเทอม อีกแค่วันเดียวเราจะได้เจอเขา เราโดนไทน์เพราะคดีแรงไปหน่อย เราจึงย้ายมาอยู่แถวคลอง6 ซึ่งใกลกันมาก อารมณ์ประมาณขั่วโลกเหนือขั่วโลกใต้เลย บวกกับตอนนั้นเขากำลังมีแฟนอยู่ แฟนเขาก็ดูโอเค เราก็เลยไม่ได้ตามเขา จนมาถึงปัจจุบัน พอเรารู้ว่าเขาเลิกกับแฟน เราก็ทักเขาไป "เป็นไงบ้าง โอเครึเปล่า" ท่าทางเขาก็ดูไม่โอเคเท่าใหร่ตอนที่นั่งพิมพ์อยู่นี้ เราก็คุยกับเขาอยู่ แค่รอเวลาเขามีแฟนใหม่เราก็จะหายไปเช่นเคย

*อยากบอกว่า ตอนที่ทิ้งไปยอมรับเสียใจ แต่ตอนนี้โอเคแล้ว เราเต็มใจและดีใจที่ทำแบบนี้

*จะรักเขาจนหมดหัวใจไปตลอดชีวิตนี้ต่อให้เขามีครอบครัวแล้วก็เหอะ เราคิดว่าไม่มีใครดูแลเขาได้ดีเท่าเรา เพียงแต่เขาไม่รู้

*ขอบคุณสำหรับพื้นที่ดีๆให้เราระบายความรู้สึก