อยากเรียนต่อแต่ที่บ้านไม่เข้าใจ

ผมขอพูดนิดนึงนะครับ ผมได้เรียนจบ ม.6 แล้วผมก็ไปเรียนที่ต่อมหาลัยแห่งหนึ่ง พอผมเรียนไปได้เทมอ 1 ผมก็รู้ตัวเองว่า ถ้าเรียนต่อคงไปไม่รอดแน่นอน เพราะผมตัดสินใจเลือกคณะผิด มันไม่ใช่สำหรับเรา แล้วอีกอย่างผมก็มีเรื่องทะเลาะกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันด้วย จึงไม่มีเพื่อน หางานกลุ่มยาก ผมก็เลยไม่ไปเรียน จนแม่ผมถามว่าทำไมเดียวนี้ไปเรียนสายทุกวันเลย กลับบ้านก็ดึก (คือผมแต่งชุดนักศึกษาแต่ไม่เข้าไปเรียนเลยสักวัน กลัวว่าถ้าพ่อแม่รู้ละจะเสียใจ) วันนั้นผมรวมความกล้าบอกแม่ไปว่า ผมไม่เรียนแล้ว ผมไม่ชอบ มันไม่ใช่สำหรับผม แม่เขาก็เข้าใจ เขาบอกผมว่าไม่เป็นไร ไม่เรียนก็ไม่เรียน แล้วผมก็บอกแม่ว่าผมจะเรียนต่อแต่เรียนที่ใหม่ คณะใหม่ แม่เขาก็บอกว่าแล้วแต่ พอผมไปสอบที่ใหม่ติด ผมก็บอกแม่กับพ่อว่าผมสอบที่ใหม่ติดแล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยสนใจ เขาบอกผมแค่ว่า เขาไม่ส่งเรียนนะ แม่ไม่มีเงิน (ซึ่งผมก็ไม่ได้คาดหวังอยู่แล้ว) พอมาถึงวันรายงานตัว อาจารที่มหาลัยที่ผมไปสอบถามผมว่าจะจ่ายเงินค่าเทมอเลยรึป่าว ซึงผมก็ไม่ได้เตรียมเงินมาจ่าย เพราะผมมีเงินไม่ถึง มีเงินอยู่แค่ 11000 บาท แต่ค่าเทมอมัน 17000 ผมก็เลยบอกอาจารว่าเดียวผมจะเอามาจ่ายวันอื่น แต่พออยู่ๆนานไปเงินผมที่เกบไว้จ่ายค่าเทอมมันก็เริ่มจะลดครับ เพราะผมต้องจ่ายค่ากินในแต่ละวันของตัวผมเอง เพราะพ่อแม่ผมไม่ให้ผมใช้ เขาให้ผมใช้เงินผมเอง ถ้าขอเงินเขาก็จะว่านิดนึง โดนบ่นหนอยๆ ผมเลยไม่ขอ ที่นี้เงินหมดเพราะต้องใช้กิน ทำให้ผมไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอม เพราะ เหลืออยู๋แค่ 8000 ขาดอีกตั้ง 10000 ผมไม่รู้จะทำยังไง ขอพ่อแม่ก็ไม่ได้ สุดท้ายผมก็ไม่ได้เรียน ผมไปบอกกับพ่อแม่ว่าผมอยากเรียน ช่วยผมหนอยนะ ผมอยากเรียนจริงๆ แต่คำตอบคือ เขาไม่มีเงินส่งเรียน (ซึ่งผมบอกพ่อกับแม่ว่าขอแค่ค่าเทมออย่างเดียว ค่ากินผมหาได้) เขาก็ไม่ให้ ทำให้ผมพลาดโอกาสที่จะเรียน ผมเลยบอกพ่อกับแม่ว่าปีนี้ผมยังไม่เรียนก็ได้ แต่ปีหน้าผมขอ ผมขอเวลาเกบเงิน 1 ปี พ่อแม่ผมก็เฉยๆ เขาไม่อยากให้ผมเรียน อยากให้ผมทำงาน  ผมก็ยอมทำงานด้วยค่าแรงวันละ 300 ขั้นต่ำวุฒิ ม.6 ผมตั้งความหวังไว้แล้วว่าจะเรียนปีหน้า โดยไม่บอกพ่อแม่ ถ้าเกิดผมบอกเขา ก็จะไม่ให้เรียนอีก ชีวิตผมยังไปได้อีกไกล ผมไม่ยอมเอาชีวิตมาทิ้งแค่นี้ในโรงงานเล็กๆนี่หรอก ใครพอจะมีวิธีบอกพ่อแม่ให้ช่วยส่งเราเรียนหรือเชื่อในตัวเราบ้างครับ


(ขอโทดนะครับถ้าอ่านไม่รู้เรื่อง ผมแอบเล่นคอมโรงงาน รีบพิมพ์ไปหนอยเดียวโดนเห็น)