อันนี้เป็นกระทู้แรกของเราเลย เพิ่งสมัครอาจเล่าไม่สนุกเท่าไหร่ มือใหม่หัดเล่าเลยหล่ะค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนเลยนะคะ ตอนนี้ จขกท กำลังเรียนอยู่มหาลัยชั้นปีที่ 2 แต่เรื่องที่ จขกท จะเล่าย้อนกลับไป 7-8ปีที่แล้ว
ครอบครัวจขกท อยู่กันประมาณ 8 คนมีตายาย ป้าเป็นลูกคนโตนะคะ แกมีลูกสาว2คน คือพี่สาวที่อยู่ด้วยเป็นคนเล็ก ให้ชื่อสมมุติว่า M นะคะ พี่คนโตชอแทนว่าพี่ V นี่แกอยู่กับพ่อแกตั้งแต่เด็กเลยป้าเลิกกับสามี และก็มีสามีใหม่คือลุง แล้วก็แม่จขกท น้าชายแล้วก็ตัวจขกท คือที่บ้านจะมีหลานสาว 2คน คือพี่ M และจขกท ป้าจะรัก จขกท มากๆ ตอนเด็กๆ จขกท น่ารักชอบเอาใจผู้ใหญ่ก็จะมีแต่คนรัก ป้าเค้าก็จะขอห้อมแก้มแล้วให้เงิน จขกท 10 บาทคือชอบมากๆ งกแต่เด็ก ส่วนพี่M ยายเค้าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กพอป้าเลิกกับพ่อพี่Mและพี่V ป้าก็ไปอยู่ข้างนอกไม่ได้เลี้ยงพี่ Mเลย พี่Mก็เลยเรียกยายว่าแม่ ไม่เคยเรียกป้าว่าแม่เลย จะเรียกแต่ชื่อเล่นของป้า ตอนนั้นจขกท ก็เด็กมากๆ ม.1 ม.2 เอง เรื่องมันเริ่มจากป้าแกไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวเป็นเดี๋ยวหาย แกจึงไปหาหมอ หมอก็บอกแกว่าแกไม่สบายแต่อีก 6เดือนก็หาย แกก็เจ็บออดๆแอดๆ ช่วงนั้นแม่จขกท ก็ออกมาสร้างบ้านอยู่เองกำลังปลูก พอบ้านเสร็จจขกท ก็ย้ายเข้าบ้านใหม่อยู่กับแม่ 2 คน พี่ V แกก็มาหาป้าแกกำลังตั้งท้องอยู่ใกล้คลอดแล้วหล่ะ ก็มาเยี่ยมแม่แก เพราะตา จขกท ไปบอกว่าป้าไม่สบาย แม่จขกท บอกใจไม่ค่อยดีเลย ป้าก็ไม่สบายแล้วจะมีหลานอีก กลัวจะเกิดการสูญเสีย
2 อาทิตย์ก่อนหน้า จขกทก็ไปหาป้า แกบอกว่าป้าชอบกินแกงหน่อไม้ไก่ ชอบปลาเค็ม ชอบลำไย ทุเรียน ถ้าป้าตายไปหลานใส่บาตรไปให้บ้างนะ ถ้าป้าตายป้าจะมาบอกมาคุยกับหลานนะ ตอนนั้นจขกท ไม่คิดอะไรหรอกก็ขำๆ ก็พูดเล่นๆกันไปไม่เอะใจไรเลย
พี่V ก็คลอดได้4วันก็พาหลานมาเป็นผู้ชาย พามาหาป้า แกก็เริ่มทรุดแล้วช่วงนั้น หลังจากนั้น2วัน ช่วงหัวค่ำป้าแกก็บอกว่าแกปวดหัวมากเหมือนหัวจะระเบิดแกร้องไห้ แกบอกว่าร้อน แกนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ที่นอนแกข้างๆมุ้งตา จขกท ก็ขอแม่กลับมาบ้านก่อน กลับมาบ้านก็ยืนส่องกระจกล้างหน้าพอเงยหน้ามามองกระจกเลือดกำเดาไหล ก็ยืนเช็ดๆ แต่มันไหลไม่เยอะ จขกทก็ตกใจแต่ไม่คิดอะไร สักพักแม่ก็กลับมา จขกทก็เข้านอนกันปกติ ตื่นเช้ามาแม่บอกว่าเดี๋ยววันนี้จะไปเยี่ยมป้า จขกท ก็ขอไปด้วยแต่แม่ไม่ให้ไปเพราะว่าเวลา จขกทไป รพ.กลับมาจะไม่สบายตลอดก็เลยไม่ไป วันนั้นที่ไปเยี่ยมจะมีแม่และตา ส่วนน้าแกอยู่ที่หอ จขกทเลยเล่นอยู่กับเพื่อนที่บ้านเป็นลูกของคนที่มาทำบ้าน
จขกทก็อยู่กัน2 คนเล่นๆกันไปสักพัก ป้าที่เป็นลูกพี่ลูกน้องก็มาเรียกจขกท แกร้องไห้โฮมาเลยแกบอกว่าป้าตายแล้วหรอ ตัวจขกทก็บอกไม่จริงอ่ะ ก่อนหน้านั้นแม่เคยบอกให้ จขกททำใจว่าป้าสักวันแกก็ต้องจากไป จขกทไม่เคยคิดเลยไม่เคยเตรียมใจว่าจะเร็วขนาดนี้ มันรู้สึกเคว้ง โทรหามาแม่ก็บอกป้าเสียแล้วแต่ไม่โทรบอกจขกท แม่กลัวว่าจะกลัว จากนั้นจขกท รีบปิดบ้านของตัวเองแล้วไปนั่งที่บ้านตา ไปนั่งรอโทรศัพท์บ้าน จขกทโทรไปบอกพี่Mบอกว่าแม่เสียแล้วนะมันก็ร้องไห้ถามว่าจริงหรอ จขกทบอกว่าจริง มันก็บอกโอเคๆ
หลังจากนั้นความวุ่นวายก็เกิดขึ้นมีแต่อุปสรรค์ วันที่ป้าเสียเป็นวันเสาร์เวลาเที่ยง ทางบ้านก็ต้องการเอาศพมาไว้วัดวันนี้ เพราะถ้าวันอาทิตย์จะเอาออกไม่ได้ จขกทก็ไม่รู้ทำไม เวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆ จขกทก็กลัว ความรู้สึกคือเดี๋ยวป้าก็คงตื่น แม่รอหมอใหญ่มาเซ็นให้เอาศพออก ก็รอไปถึงบ่าย2 หาเอกสารก็วุ่นวายไปหมด ขาดทะเบียนบ้านหายังไงก็ไม่เจอเวลาก็ปาไป3 โมงเย็นแล้วโทรไปหาน้าว่าทะเบียนบ้านอยู่ไหมน้าก็บอกไม่อยู่ ส่วนยายแกมีอาชีพเป็นหมอนวดแผนโบราณแกจะไปตามบ้านต่างๆ ลุงเลยอาสาไปหายายเองตอนนั้นยายก็ไม่ใช้มือถือแต่ลุงแกก็ไป แต่ก็เจอยายจริงๆ ยายกลับมาที่บ้านและลองหาอีกคราวนี้เจอ ยายก็เตรียมชุดที่ลุงเตรียมเอาไว้ไป รพ.ซื้อดอกไม้ธูปเทียน ส่วนลุงแกไปทำรูปหน้าศพให้ป้า ตากลับมาบ้าน จทกทเห็นแกขี่รถจักรยานมาตามทางคือแบบว่าแกขี่เซไปเซมาน้ำตาแกก็นองเต็มหน้า ครั้งแรกที่เห็นตาร้องไห้ปกติแกเป็นคนดุ จขกทรู้สึกหดหู่มากๆ แกกลับบ้านมาแล้วไปจองศาลา ให้ญาติผู้ใหญ่โทรหาสัปเหร่อ สัปเหร่อก็ไม่รับสายโทรไปก็ปิดเครื่องคือโทรไม่ติด แต่ทางบ้านก็ยืนยันว่าจะเอามาไว้วัดวันนี้ พอเอาศพออกมาจาก รพ.ได้ ก็ไม่มีเรือจะพาศพข้ามฝั่งมาวัด คือบ้านจขกท ต้องใช้เรือข้ามฝาก แม่ก็โทรไปหานายก ขอเรือมารับศพ นายกก็ให้ลูกน้องเค้าเอาเรือมาแต่ขาดผ้าขาวม้า ยายเลยต้องกลับมาเอาที่บ้านอีก คือกว่าจะพาศพมาวัดได้นี้ปาไป 6โมงเย็นกว่าๆ สรุปคือก็ช่วยกันยกโลงไว้ที่ศาลา แต่ไม่ได้มัดตราสังข์ศพแล้วก็สวด วันแรกคนก็มาเยอะมากมีเพื่อนๆป้าสมัยเรียน คนแถวบ้าน ลูกป้า 2คนยังไม่มานะ เพราะมันฉุกละหุกเกินไป พอสวดเสร็จญาติๆทางยายอาสาไปปากคลองตลาดเพื่อไปซื้อดอกไม้มาจัดในงานศพ พอจะปิดศาลาตาก็เดินไปเคาะๆกำแพงตรงที่วางศพว่า "กลับมานอนบ้านเรานะลูกคืนนี้" คือทุกคนในบ้านหันมามองตาแล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "บอกให้นอนวัดเลย คนอื่นเค้ากลัว" ตาเลยพูดใหม่บอกให้นอนที่นี้นะ จขกทว่าไม่ทันละมั้ง
จขกทกลับมานอนอยู่บ้านช่วงนอนดูทีวีกลัวก็กลัว งอแงกับแม่มากบอกหนูกลัวๆ คือไม่กล้าอยู่คนเดียวเลย แล้วจขกทก็หลับไปประมาณ 3 ทุ่มเศษๆ พอ 4ทุ่มครึ่งพี่ๆที่เป็นญาติๆกันแกก็มาเคาะประตูเรียกเพราะมาจัดดอกไม้ที่บ้านจขกท ประมาน 5 คน มีพี่ที่เป็นแฟนญาติจขกทแกเป็นสาวสองแกอาสาเป็นคนจัดดอกไห้แกนั่งจัดไปเรื่อย ช่วงเวลาที่จัดจะได้ยินเสียงหมาหอนเห่ากันระงมเลยหล่ะ แต่ก็ไม่อยากอะไร พอจัดเสร็จก็นอนที่บ้าน จขกท เพราะญาติๆเค้าไม่กล้ากลับ ก็นอนกันปกตินอนเรียงกัน จขกทนอนระหว่างกลาง จขกทก็นอนแล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนเท้าเดินเสียงมันชัดมาก รอบบ้านมีลูกกรงและเป็นบ้านปูน ที่หน้าประตูจะมีโมบายแขวนไว้แล้วมันก็ปลิวเสียงดังมากๆ พี่คนที่เป็นสาวสองแกปวดฉี่ แกจะไปเข้าห้องน้ำแกบอกให้แม่ไปเฝ้าหน้าประตูหน่อย แม่ก็ไปยืน ส่วน จขกทก็ปวดเลยลุกตามไป พี่สาวสองออกมาจากห้องน้ำแล้วมองหน้าแม่บอกว่า "พี่เค้าเดินรอบบ้านอเลยหนูนอนไม่หลับอ่ะพี่หนูกลัว" จขกทนี่ขนลุกเลยเพราะก็ได้ยินเหมือนกันไม่ได้บอกใคร แต่ป่าวเลยแม่และญาติๆในบ้านได้ยินทุกคนสรุปคืนนั้นได้นอนกันตี 4 เพราะกลัวไม่มีใครหลับสักคน
6โมงเช้าทุกคนก็ตื่น ไปเตรียมเปิดศาลา จขกทก็เดินไปบ้านตาคือ 6โมงมันยังมืดๆอยู่ จขกทได้ยินลุงเปิดเสียงพระสวนเปิดดังมากเพราะแกต้องนอนทับที่ป้า ที่บ้านมอบหมายให้จขกทเป็นคนส่งน้ำให้คนที่มารดน้ำศพ จขกทก็โอเคแต่พอตอนเอาศพออกมาจขกทร้องไห้และกลัว เพราะว่าไม่เหมือนป้าเลย จขกทไม่กล้าเข้าไปใกล้ไม่กล้ามอง สัปเหร่อเลยเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำมาปิดหน้าป้าไว้ พี่สาว 2 คนก็มาพี่Mถือรองเท้าที่เอาของป้าที่เอาไปใส่มาคืนบอกเมื่อคืนแกไปทวงหมาหอนกันให้ทั่วเลยพี่Mกลัว สัปเหร่อเอาสายที่มัดตราสังฆ์ตัดออกมา มาให้จขกทให้พี่Mและหลานๆใส่ที่คอ แล้วสัปเหร่อก็ท่องคาถา คืนที่สองสวดก็ปกติไม่มีอะไร คือรวมสวดไป5คืน พอตอนเช้าที่จะเผาก็ไปเปิดศาลาแต่เช้า สัปเหร่อเดินมาบอกว่า "เนี่ยมาไม่ทันคนที่ตายเลยมานี่ดำมาเลยเค้ามารอ" คือจขกทฟังก็กลัวอ่ะ นึกถึงท่าเดินของป้าแล้วคือแบบโหยสยองหว่ะ คือที่เจอจะมาแต่เสียงแล้วกลิ่นไม่เคยเห็นเป็นตัวตน พอถึงเวลาเผา จขกทไม่ขึ้นไปดูยายก็ไม่ไปรออยู่ข้างล่างตาขึ้นไปดูครั้งสุดท้าย พี่Mแม่แล้วก็น้า ขึ้นไปกันหมด แม่บอกว่ากลิ่นแรงมากเพราะคงฉีดยาไม่เข้าแล้วเพราะตอนไปถึงแม่บอกว่าป้าเสียไปแบบไม่มีใครรู้ คือตอนป้าก่อนจะเสียลุงเล่าว่าแกขวักมือเรียกแต่ลุงไม่ได้เดินไปพอกลับมาแกก็ตายแล้ว แม่เบอกว่าตอนที่กำลังไป รพ. รถมันชนกันแม่ก็ใจไม่ดีละ ตาแกบอกว่ายืนหั่นฟักที่บ้านอยู่ดีๆมีดมันก็หัก ตรงด้ามจับ แกเลยรีบอาบน้ำแต่งตัวไปหาป้าแต่ก็ไม่ทันแล้ว ป้าไปแบบไม่ได้ลาใครเลย
พอถึงเวลาที่เผาศพป้าทุกคนก็กลับบ้านกันหมด จขกทลืมเล่าไปว่าบ้านที่ป้าอยู่มีหมามันรักป้ามากๆมันจะไปไหนมาไหนกับป้าตลอด ป้าเก็รักมันเหมือนกันคือพอป้า เสียหมาที่บ้านมันหงอยมากๆ แม่ก็กลับบ้านมาจดชื่อคนที่ช่วยซองเปิดประตูบ้านเอาไว้ฝนก้ตกหนักมากๆ คือมองออกไปไม่เห็นไรเลย แม่ก็นั่งทำไปเรื่อยที่โต๊ะกินข้าว ส่วนตัวจขกทก็นอนอยู่บนโซฟา แม่บอกอยู่ดีมีกลิ่นที่ตอนเปิดโลงป้าลอยมากับลมคืออึ้กเลยอ่ะ อยู่ดีๆโทรศัพท์ก็ดังแม่นี่สะดุ้งตกใจมาก แล้วก็รับโทรศัพท์ลุงบอกว่าป้าเผาไม่ไหม้ให้มากันหน่อย ที่บ้านก็เลยเดินกันไปเดินฝ่าฝน เดินขึ้นไปบนเมรุ แล้วที่บ้านก็จุดธูปบอกกันแล้วก็เผาไหม้ คือก่อนจะจุดธูปเ จขกทมองเข้าไปในเตาเห็นเป็นผมป้าผมนี่น่าจะไหม้ก่อนใครเลยนะแต่ไม่ไหม้คือช่วงขาแกไหม้ไปแล้วแต่ตัวถึงหัวไม่ไหม้ คืนนี้ยังปกติอยู่ดีแต่พอวันที่ทำบุญครบรอบ 7วัน จขกทก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าคืนวันครบรอบหรือวันที่เผามันนานมากแล้ว ยายนอนอยู่ในมุ้งตา ยายรู้ว่าตากลัวเลยนอนเป็นเพื่อน ข้างมุ้งก็คือลุงแกต้องนอนทับที่ป้า ก่อนแกจะเข้าบ้านมานอนแกก็ดื่มมาบ้าง ยายบอกว่าดึกแล้วประมาณตี1ตี2 แกตื่นแกได้ยินเสียงลุงบอกอย่าๆ แกเลยมองเข้าไปในมุงแกเห็นเป็นป้าดำมึดเลย นอนเล่นอยู่บนหัวนอนลุง ยายบอกว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยกลัวผีแกบอกว่าแต่แกกลัวป้ามาก หลังจากที่ป้าเสียไปได้4-5ปี หมาและพี่Mก็เสียไป แต่พี่ Mนี่ จขกทก็เจอเค้าแค่มาเล่นมาจับขา จขกทกึ่งหลับกึ่งตื่นแต่ก็ไม่กลัวอะไรเพราะแต่ก่อนก็นอนด้วยกันบ่อย ไม่หลอนเท่าป้าเลย
เรื่องก็จบลงแค่นี้นะคะ อาจจะไม่สยองหรือหลอนเหมือนเรื่องคนอื่นแต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับ จขกทและคนรอบข้างและ จขกทก็กลัวมากๆ ตอนนั่งพิมพ์นี่วังเวงมากเพราะอยู่บ้านคนเดียว หลอนไปที
แก้ไขข้อความ:พยายามแก้ไข้ให้เข้าใจนะคะ จขกท ลบคำว่าเราออกไปแล้วและพยามยามเรียบเรียง เพราะทำให้คนที่มาอ่านงง ขอโทษจริงๆ น้อมรับคำติมชมทุกคำ ค้าาา
สัมผัสหลอนจากคนในครอบครัวที่จากไป (ไม่มีเดี๋ยวมาต่อ)
ครอบครัวจขกท อยู่กันประมาณ 8 คนมีตายาย ป้าเป็นลูกคนโตนะคะ แกมีลูกสาว2คน คือพี่สาวที่อยู่ด้วยเป็นคนเล็ก ให้ชื่อสมมุติว่า M นะคะ พี่คนโตชอแทนว่าพี่ V นี่แกอยู่กับพ่อแกตั้งแต่เด็กเลยป้าเลิกกับสามี และก็มีสามีใหม่คือลุง แล้วก็แม่จขกท น้าชายแล้วก็ตัวจขกท คือที่บ้านจะมีหลานสาว 2คน คือพี่ M และจขกท ป้าจะรัก จขกท มากๆ ตอนเด็กๆ จขกท น่ารักชอบเอาใจผู้ใหญ่ก็จะมีแต่คนรัก ป้าเค้าก็จะขอห้อมแก้มแล้วให้เงิน จขกท 10 บาทคือชอบมากๆ งกแต่เด็ก ส่วนพี่M ยายเค้าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กพอป้าเลิกกับพ่อพี่Mและพี่V ป้าก็ไปอยู่ข้างนอกไม่ได้เลี้ยงพี่ Mเลย พี่Mก็เลยเรียกยายว่าแม่ ไม่เคยเรียกป้าว่าแม่เลย จะเรียกแต่ชื่อเล่นของป้า ตอนนั้นจขกท ก็เด็กมากๆ ม.1 ม.2 เอง เรื่องมันเริ่มจากป้าแกไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวเป็นเดี๋ยวหาย แกจึงไปหาหมอ หมอก็บอกแกว่าแกไม่สบายแต่อีก 6เดือนก็หาย แกก็เจ็บออดๆแอดๆ ช่วงนั้นแม่จขกท ก็ออกมาสร้างบ้านอยู่เองกำลังปลูก พอบ้านเสร็จจขกท ก็ย้ายเข้าบ้านใหม่อยู่กับแม่ 2 คน พี่ V แกก็มาหาป้าแกกำลังตั้งท้องอยู่ใกล้คลอดแล้วหล่ะ ก็มาเยี่ยมแม่แก เพราะตา จขกท ไปบอกว่าป้าไม่สบาย แม่จขกท บอกใจไม่ค่อยดีเลย ป้าก็ไม่สบายแล้วจะมีหลานอีก กลัวจะเกิดการสูญเสีย
2 อาทิตย์ก่อนหน้า จขกทก็ไปหาป้า แกบอกว่าป้าชอบกินแกงหน่อไม้ไก่ ชอบปลาเค็ม ชอบลำไย ทุเรียน ถ้าป้าตายไปหลานใส่บาตรไปให้บ้างนะ ถ้าป้าตายป้าจะมาบอกมาคุยกับหลานนะ ตอนนั้นจขกท ไม่คิดอะไรหรอกก็ขำๆ ก็พูดเล่นๆกันไปไม่เอะใจไรเลย
พี่V ก็คลอดได้4วันก็พาหลานมาเป็นผู้ชาย พามาหาป้า แกก็เริ่มทรุดแล้วช่วงนั้น หลังจากนั้น2วัน ช่วงหัวค่ำป้าแกก็บอกว่าแกปวดหัวมากเหมือนหัวจะระเบิดแกร้องไห้ แกบอกว่าร้อน แกนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ที่นอนแกข้างๆมุ้งตา จขกท ก็ขอแม่กลับมาบ้านก่อน กลับมาบ้านก็ยืนส่องกระจกล้างหน้าพอเงยหน้ามามองกระจกเลือดกำเดาไหล ก็ยืนเช็ดๆ แต่มันไหลไม่เยอะ จขกทก็ตกใจแต่ไม่คิดอะไร สักพักแม่ก็กลับมา จขกทก็เข้านอนกันปกติ ตื่นเช้ามาแม่บอกว่าเดี๋ยววันนี้จะไปเยี่ยมป้า จขกท ก็ขอไปด้วยแต่แม่ไม่ให้ไปเพราะว่าเวลา จขกทไป รพ.กลับมาจะไม่สบายตลอดก็เลยไม่ไป วันนั้นที่ไปเยี่ยมจะมีแม่และตา ส่วนน้าแกอยู่ที่หอ จขกทเลยเล่นอยู่กับเพื่อนที่บ้านเป็นลูกของคนที่มาทำบ้าน
จขกทก็อยู่กัน2 คนเล่นๆกันไปสักพัก ป้าที่เป็นลูกพี่ลูกน้องก็มาเรียกจขกท แกร้องไห้โฮมาเลยแกบอกว่าป้าตายแล้วหรอ ตัวจขกทก็บอกไม่จริงอ่ะ ก่อนหน้านั้นแม่เคยบอกให้ จขกททำใจว่าป้าสักวันแกก็ต้องจากไป จขกทไม่เคยคิดเลยไม่เคยเตรียมใจว่าจะเร็วขนาดนี้ มันรู้สึกเคว้ง โทรหามาแม่ก็บอกป้าเสียแล้วแต่ไม่โทรบอกจขกท แม่กลัวว่าจะกลัว จากนั้นจขกท รีบปิดบ้านของตัวเองแล้วไปนั่งที่บ้านตา ไปนั่งรอโทรศัพท์บ้าน จขกทโทรไปบอกพี่Mบอกว่าแม่เสียแล้วนะมันก็ร้องไห้ถามว่าจริงหรอ จขกทบอกว่าจริง มันก็บอกโอเคๆ
หลังจากนั้นความวุ่นวายก็เกิดขึ้นมีแต่อุปสรรค์ วันที่ป้าเสียเป็นวันเสาร์เวลาเที่ยง ทางบ้านก็ต้องการเอาศพมาไว้วัดวันนี้ เพราะถ้าวันอาทิตย์จะเอาออกไม่ได้ จขกทก็ไม่รู้ทำไม เวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆ จขกทก็กลัว ความรู้สึกคือเดี๋ยวป้าก็คงตื่น แม่รอหมอใหญ่มาเซ็นให้เอาศพออก ก็รอไปถึงบ่าย2 หาเอกสารก็วุ่นวายไปหมด ขาดทะเบียนบ้านหายังไงก็ไม่เจอเวลาก็ปาไป3 โมงเย็นแล้วโทรไปหาน้าว่าทะเบียนบ้านอยู่ไหมน้าก็บอกไม่อยู่ ส่วนยายแกมีอาชีพเป็นหมอนวดแผนโบราณแกจะไปตามบ้านต่างๆ ลุงเลยอาสาไปหายายเองตอนนั้นยายก็ไม่ใช้มือถือแต่ลุงแกก็ไป แต่ก็เจอยายจริงๆ ยายกลับมาที่บ้านและลองหาอีกคราวนี้เจอ ยายก็เตรียมชุดที่ลุงเตรียมเอาไว้ไป รพ.ซื้อดอกไม้ธูปเทียน ส่วนลุงแกไปทำรูปหน้าศพให้ป้า ตากลับมาบ้าน จทกทเห็นแกขี่รถจักรยานมาตามทางคือแบบว่าแกขี่เซไปเซมาน้ำตาแกก็นองเต็มหน้า ครั้งแรกที่เห็นตาร้องไห้ปกติแกเป็นคนดุ จขกทรู้สึกหดหู่มากๆ แกกลับบ้านมาแล้วไปจองศาลา ให้ญาติผู้ใหญ่โทรหาสัปเหร่อ สัปเหร่อก็ไม่รับสายโทรไปก็ปิดเครื่องคือโทรไม่ติด แต่ทางบ้านก็ยืนยันว่าจะเอามาไว้วัดวันนี้ พอเอาศพออกมาจาก รพ.ได้ ก็ไม่มีเรือจะพาศพข้ามฝั่งมาวัด คือบ้านจขกท ต้องใช้เรือข้ามฝาก แม่ก็โทรไปหานายก ขอเรือมารับศพ นายกก็ให้ลูกน้องเค้าเอาเรือมาแต่ขาดผ้าขาวม้า ยายเลยต้องกลับมาเอาที่บ้านอีก คือกว่าจะพาศพมาวัดได้นี้ปาไป 6โมงเย็นกว่าๆ สรุปคือก็ช่วยกันยกโลงไว้ที่ศาลา แต่ไม่ได้มัดตราสังข์ศพแล้วก็สวด วันแรกคนก็มาเยอะมากมีเพื่อนๆป้าสมัยเรียน คนแถวบ้าน ลูกป้า 2คนยังไม่มานะ เพราะมันฉุกละหุกเกินไป พอสวดเสร็จญาติๆทางยายอาสาไปปากคลองตลาดเพื่อไปซื้อดอกไม้มาจัดในงานศพ พอจะปิดศาลาตาก็เดินไปเคาะๆกำแพงตรงที่วางศพว่า "กลับมานอนบ้านเรานะลูกคืนนี้" คือทุกคนในบ้านหันมามองตาแล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "บอกให้นอนวัดเลย คนอื่นเค้ากลัว" ตาเลยพูดใหม่บอกให้นอนที่นี้นะ จขกทว่าไม่ทันละมั้ง
จขกทกลับมานอนอยู่บ้านช่วงนอนดูทีวีกลัวก็กลัว งอแงกับแม่มากบอกหนูกลัวๆ คือไม่กล้าอยู่คนเดียวเลย แล้วจขกทก็หลับไปประมาณ 3 ทุ่มเศษๆ พอ 4ทุ่มครึ่งพี่ๆที่เป็นญาติๆกันแกก็มาเคาะประตูเรียกเพราะมาจัดดอกไม้ที่บ้านจขกท ประมาน 5 คน มีพี่ที่เป็นแฟนญาติจขกทแกเป็นสาวสองแกอาสาเป็นคนจัดดอกไห้แกนั่งจัดไปเรื่อย ช่วงเวลาที่จัดจะได้ยินเสียงหมาหอนเห่ากันระงมเลยหล่ะ แต่ก็ไม่อยากอะไร พอจัดเสร็จก็นอนที่บ้าน จขกท เพราะญาติๆเค้าไม่กล้ากลับ ก็นอนกันปกตินอนเรียงกัน จขกทนอนระหว่างกลาง จขกทก็นอนแล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนเท้าเดินเสียงมันชัดมาก รอบบ้านมีลูกกรงและเป็นบ้านปูน ที่หน้าประตูจะมีโมบายแขวนไว้แล้วมันก็ปลิวเสียงดังมากๆ พี่คนที่เป็นสาวสองแกปวดฉี่ แกจะไปเข้าห้องน้ำแกบอกให้แม่ไปเฝ้าหน้าประตูหน่อย แม่ก็ไปยืน ส่วน จขกทก็ปวดเลยลุกตามไป พี่สาวสองออกมาจากห้องน้ำแล้วมองหน้าแม่บอกว่า "พี่เค้าเดินรอบบ้านอเลยหนูนอนไม่หลับอ่ะพี่หนูกลัว" จขกทนี่ขนลุกเลยเพราะก็ได้ยินเหมือนกันไม่ได้บอกใคร แต่ป่าวเลยแม่และญาติๆในบ้านได้ยินทุกคนสรุปคืนนั้นได้นอนกันตี 4 เพราะกลัวไม่มีใครหลับสักคน
6โมงเช้าทุกคนก็ตื่น ไปเตรียมเปิดศาลา จขกทก็เดินไปบ้านตาคือ 6โมงมันยังมืดๆอยู่ จขกทได้ยินลุงเปิดเสียงพระสวนเปิดดังมากเพราะแกต้องนอนทับที่ป้า ที่บ้านมอบหมายให้จขกทเป็นคนส่งน้ำให้คนที่มารดน้ำศพ จขกทก็โอเคแต่พอตอนเอาศพออกมาจขกทร้องไห้และกลัว เพราะว่าไม่เหมือนป้าเลย จขกทไม่กล้าเข้าไปใกล้ไม่กล้ามอง สัปเหร่อเลยเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำมาปิดหน้าป้าไว้ พี่สาว 2 คนก็มาพี่Mถือรองเท้าที่เอาของป้าที่เอาไปใส่มาคืนบอกเมื่อคืนแกไปทวงหมาหอนกันให้ทั่วเลยพี่Mกลัว สัปเหร่อเอาสายที่มัดตราสังฆ์ตัดออกมา มาให้จขกทให้พี่Mและหลานๆใส่ที่คอ แล้วสัปเหร่อก็ท่องคาถา คืนที่สองสวดก็ปกติไม่มีอะไร คือรวมสวดไป5คืน พอตอนเช้าที่จะเผาก็ไปเปิดศาลาแต่เช้า สัปเหร่อเดินมาบอกว่า "เนี่ยมาไม่ทันคนที่ตายเลยมานี่ดำมาเลยเค้ามารอ" คือจขกทฟังก็กลัวอ่ะ นึกถึงท่าเดินของป้าแล้วคือแบบโหยสยองหว่ะ คือที่เจอจะมาแต่เสียงแล้วกลิ่นไม่เคยเห็นเป็นตัวตน พอถึงเวลาเผา จขกทไม่ขึ้นไปดูยายก็ไม่ไปรออยู่ข้างล่างตาขึ้นไปดูครั้งสุดท้าย พี่Mแม่แล้วก็น้า ขึ้นไปกันหมด แม่บอกว่ากลิ่นแรงมากเพราะคงฉีดยาไม่เข้าแล้วเพราะตอนไปถึงแม่บอกว่าป้าเสียไปแบบไม่มีใครรู้ คือตอนป้าก่อนจะเสียลุงเล่าว่าแกขวักมือเรียกแต่ลุงไม่ได้เดินไปพอกลับมาแกก็ตายแล้ว แม่เบอกว่าตอนที่กำลังไป รพ. รถมันชนกันแม่ก็ใจไม่ดีละ ตาแกบอกว่ายืนหั่นฟักที่บ้านอยู่ดีๆมีดมันก็หัก ตรงด้ามจับ แกเลยรีบอาบน้ำแต่งตัวไปหาป้าแต่ก็ไม่ทันแล้ว ป้าไปแบบไม่ได้ลาใครเลย
พอถึงเวลาที่เผาศพป้าทุกคนก็กลับบ้านกันหมด จขกทลืมเล่าไปว่าบ้านที่ป้าอยู่มีหมามันรักป้ามากๆมันจะไปไหนมาไหนกับป้าตลอด ป้าเก็รักมันเหมือนกันคือพอป้า เสียหมาที่บ้านมันหงอยมากๆ แม่ก็กลับบ้านมาจดชื่อคนที่ช่วยซองเปิดประตูบ้านเอาไว้ฝนก้ตกหนักมากๆ คือมองออกไปไม่เห็นไรเลย แม่ก็นั่งทำไปเรื่อยที่โต๊ะกินข้าว ส่วนตัวจขกทก็นอนอยู่บนโซฟา แม่บอกอยู่ดีมีกลิ่นที่ตอนเปิดโลงป้าลอยมากับลมคืออึ้กเลยอ่ะ อยู่ดีๆโทรศัพท์ก็ดังแม่นี่สะดุ้งตกใจมาก แล้วก็รับโทรศัพท์ลุงบอกว่าป้าเผาไม่ไหม้ให้มากันหน่อย ที่บ้านก็เลยเดินกันไปเดินฝ่าฝน เดินขึ้นไปบนเมรุ แล้วที่บ้านก็จุดธูปบอกกันแล้วก็เผาไหม้ คือก่อนจะจุดธูปเ จขกทมองเข้าไปในเตาเห็นเป็นผมป้าผมนี่น่าจะไหม้ก่อนใครเลยนะแต่ไม่ไหม้คือช่วงขาแกไหม้ไปแล้วแต่ตัวถึงหัวไม่ไหม้ คืนนี้ยังปกติอยู่ดีแต่พอวันที่ทำบุญครบรอบ 7วัน จขกทก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าคืนวันครบรอบหรือวันที่เผามันนานมากแล้ว ยายนอนอยู่ในมุ้งตา ยายรู้ว่าตากลัวเลยนอนเป็นเพื่อน ข้างมุ้งก็คือลุงแกต้องนอนทับที่ป้า ก่อนแกจะเข้าบ้านมานอนแกก็ดื่มมาบ้าง ยายบอกว่าดึกแล้วประมาณตี1ตี2 แกตื่นแกได้ยินเสียงลุงบอกอย่าๆ แกเลยมองเข้าไปในมุงแกเห็นเป็นป้าดำมึดเลย นอนเล่นอยู่บนหัวนอนลุง ยายบอกว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยกลัวผีแกบอกว่าแต่แกกลัวป้ามาก หลังจากที่ป้าเสียไปได้4-5ปี หมาและพี่Mก็เสียไป แต่พี่ Mนี่ จขกทก็เจอเค้าแค่มาเล่นมาจับขา จขกทกึ่งหลับกึ่งตื่นแต่ก็ไม่กลัวอะไรเพราะแต่ก่อนก็นอนด้วยกันบ่อย ไม่หลอนเท่าป้าเลย
เรื่องก็จบลงแค่นี้นะคะ อาจจะไม่สยองหรือหลอนเหมือนเรื่องคนอื่นแต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับ จขกทและคนรอบข้างและ จขกทก็กลัวมากๆ ตอนนั่งพิมพ์นี่วังเวงมากเพราะอยู่บ้านคนเดียว หลอนไปที
แก้ไขข้อความ:พยายามแก้ไข้ให้เข้าใจนะคะ จขกท ลบคำว่าเราออกไปแล้วและพยามยามเรียบเรียง เพราะทำให้คนที่มาอ่านงง ขอโทษจริงๆ น้อมรับคำติมชมทุกคำ ค้าาา