สวัสดีค่ะ หลังจากที่ได้อ่านกระทู้ต่างๆนาๆสาระพันปัญหาของใครๆหลายๆคนแล้ว มาถึงตัวเองบ้าง อาจจะมีข้อผิดพลาดบ้างน่ะค่ะ ขอให้ผู้อ่านให้อภัยองค์หญิงตัวน้อยนิดตัวนี้ด้วย ย เราจะไม่พูดพล่ำพรำเพลงคค่ะ เอาเลยค่ะมาว่ากันด้วยเรื่องตามหัวข้อ
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าประสบการณ์ที่พบเจอนี้ก็ต้องเคยเกิดขึ้นกับใครหลายๆคน อย่างที่ว่าแหละเด็กปี1ต้องอยู่หอใน พ่อแม่ก็ย่อมดีใจว่ามีคนดูแลลูกให้ ไปเรียนสะดวกอยู่สบายค่าหอก็ถูก แต่ลองคิดดูสิค่ะค่าหอ ห่ะ อะไรน่ะเด็กหอในค่าหอถูก หลายคนคงคิดแบบนี้กันสิน่ะ ที่มันถูกก็เพราะว่าอยู่กันหลายคนไง อย่างต่ำห้องหนึ่งก็4คน ห่ะอะไรน่ะฉันต้องอยู่กับใครก็ไม่รู้ไม่เคยพบไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย เอิ่ม ม ม อันนี้คิดหนักมากค่ะเพราะทางมหาลัยจัดรูมเมทให้ซึ่งเราต้องลุ้นแทบตาย แล้ววันนั้นมันก็มาถึง วันที่ต้องเก็บของย้ายมาอยู่หอ เข้าห้องมาเอะเมทยังไม่มาสักคนเก็บของค่ะ จัดแจงจองเตียง อันที่จริงเราเคยคุยกับเมทมาบ้างแล้วทางไลน์บ้างทางเฟสบ้าง แล้วเราก็ออกไปนอนข้างนอกกับครอบครัวเสร็จแล้ววันที่ต้องเข้าหอจริงๆก็มาถึง พ่อแม่ก็มาส่งตามระเบียบ คือเอาตรงๆน่ะคิดว่าจะไม่ร้องให้แต่แล้วน้ำตาของฉันมันก็ไหล ไหล เอะทำไมแก้มฉันเปียกน่ะ ร้องให้ทำมาย ย ย. คราวนี้แก่นแท้ของเรื่องก็จะเริ่มขึ้น #ประสบการณ์ที่เฮงที่สุด
1.รูมเมทมีกลิ่นตัว เอะกลิ่นอะไรโฉยมาเตะจมูกฉันน่ะ เอิ่มมันตุตุ ชีวิตฉันจะต้องทนไปอีกนานเท่าไหร่
2.ความสะอาดของห้อง คือเราไม่ได้เป็นคนแพ้ฝุ่น หรือคนรักษาความสะอาดอะไรขนาดนั้น แต่ว่าตอนอยู่บ้านแม่จะทำความสะอาดทุกเย็นๆ เดินไปนี่รู้สึกสบายเท้ามาก พอมาอยู่หอเอะอะไรคือฝุ่น ฝุ่นเต็มห้องเดินไปที่ไหนก็รู้สึกขยะขแยงไม่ขนาดนั้นมั่ง555 แต่เราจะเป็นคนปัดกวาดเช็ดถูห้องตลอด แต่เอะเราอยู่กันสี่คนนี่น่าจัดเวรกันดีไหม ตกลงเราจัดเวรกันแบบคู่ แรกๆก็ทำ ทำ แต่พักหลังมานี่สิ ทำไมน่ะเราถึงได้ทำความสะอาดคนเดียว #ประเด็นเมทเราผมร่วง เวลาเปิดพัดลมผมมันก็จะปลิวมาในพื้นที่ของเราบ้างของเมทในห้องบ้าง แต่เราก็ผมร่วงน่ะ แต่ว่าทุกครั้งที่เราสางผมเราก็จะเก็บทุกครั้งกวาดทุกครั้ง แต่อีคนนี่สิทำไมไม่เก็บล่ะ เราก็บอกตามมารยาทเก็บหน่อยน่ะบางทีไม่เก็บเราก็ลำคานทำไมฉันต้องมาตามเช็ดตามถูให้ทั้งๆที่มันไม่ใช่ของฉันเลยยย
บางทีเรากวาดห้องถูห้องทั้งๆที่มันก็เห็นมันไม่คิดจะมาช่วยเราเลยหรอ นี่แปลกใจมากค่ะ บางทียกเท้าให้เราถูให้เกินไปไหม
เดียวมาต่อค่ะ 🙏🏻
แชร์ประสบการเด็กหอใน ปี1
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าประสบการณ์ที่พบเจอนี้ก็ต้องเคยเกิดขึ้นกับใครหลายๆคน อย่างที่ว่าแหละเด็กปี1ต้องอยู่หอใน พ่อแม่ก็ย่อมดีใจว่ามีคนดูแลลูกให้ ไปเรียนสะดวกอยู่สบายค่าหอก็ถูก แต่ลองคิดดูสิค่ะค่าหอ ห่ะ อะไรน่ะเด็กหอในค่าหอถูก หลายคนคงคิดแบบนี้กันสิน่ะ ที่มันถูกก็เพราะว่าอยู่กันหลายคนไง อย่างต่ำห้องหนึ่งก็4คน ห่ะอะไรน่ะฉันต้องอยู่กับใครก็ไม่รู้ไม่เคยพบไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย เอิ่ม ม ม อันนี้คิดหนักมากค่ะเพราะทางมหาลัยจัดรูมเมทให้ซึ่งเราต้องลุ้นแทบตาย แล้ววันนั้นมันก็มาถึง วันที่ต้องเก็บของย้ายมาอยู่หอ เข้าห้องมาเอะเมทยังไม่มาสักคนเก็บของค่ะ จัดแจงจองเตียง อันที่จริงเราเคยคุยกับเมทมาบ้างแล้วทางไลน์บ้างทางเฟสบ้าง แล้วเราก็ออกไปนอนข้างนอกกับครอบครัวเสร็จแล้ววันที่ต้องเข้าหอจริงๆก็มาถึง พ่อแม่ก็มาส่งตามระเบียบ คือเอาตรงๆน่ะคิดว่าจะไม่ร้องให้แต่แล้วน้ำตาของฉันมันก็ไหล ไหล เอะทำไมแก้มฉันเปียกน่ะ ร้องให้ทำมาย ย ย. คราวนี้แก่นแท้ของเรื่องก็จะเริ่มขึ้น #ประสบการณ์ที่เฮงที่สุด
1.รูมเมทมีกลิ่นตัว เอะกลิ่นอะไรโฉยมาเตะจมูกฉันน่ะ เอิ่มมันตุตุ ชีวิตฉันจะต้องทนไปอีกนานเท่าไหร่
2.ความสะอาดของห้อง คือเราไม่ได้เป็นคนแพ้ฝุ่น หรือคนรักษาความสะอาดอะไรขนาดนั้น แต่ว่าตอนอยู่บ้านแม่จะทำความสะอาดทุกเย็นๆ เดินไปนี่รู้สึกสบายเท้ามาก พอมาอยู่หอเอะอะไรคือฝุ่น ฝุ่นเต็มห้องเดินไปที่ไหนก็รู้สึกขยะขแยงไม่ขนาดนั้นมั่ง555 แต่เราจะเป็นคนปัดกวาดเช็ดถูห้องตลอด แต่เอะเราอยู่กันสี่คนนี่น่าจัดเวรกันดีไหม ตกลงเราจัดเวรกันแบบคู่ แรกๆก็ทำ ทำ แต่พักหลังมานี่สิ ทำไมน่ะเราถึงได้ทำความสะอาดคนเดียว #ประเด็นเมทเราผมร่วง เวลาเปิดพัดลมผมมันก็จะปลิวมาในพื้นที่ของเราบ้างของเมทในห้องบ้าง แต่เราก็ผมร่วงน่ะ แต่ว่าทุกครั้งที่เราสางผมเราก็จะเก็บทุกครั้งกวาดทุกครั้ง แต่อีคนนี่สิทำไมไม่เก็บล่ะ เราก็บอกตามมารยาทเก็บหน่อยน่ะบางทีไม่เก็บเราก็ลำคานทำไมฉันต้องมาตามเช็ดตามถูให้ทั้งๆที่มันไม่ใช่ของฉันเลยยย
เดียวมาต่อค่ะ 🙏🏻