"โมรอคโคมั้ยล่ะ"
อยู่ๆแม่ก็ชวนฉันขึ้นมาด้วยประโยคนี้
"หืมมม ทำไมต้องโมรอคโค"
"ก็อยากไปอ้ะ"
จ้ะ.....
ประโยคนี้เป็นสถานการณ์เมื่อปีที่แล้ว หลังจากนั้นไม่กี่เดือน เราก็เก็บกระเป๋าบินไปโมรอคโค
ตอนนี้ไปจนกลับมาเป็นปีแล้ว แต่ความแซ่บของโมรอคโคก็ยังติดใจฉันอยู่จนต้องตัดสินใจมาตั้งกระทู้นี่แหละ
ปล.
กระทู้นี้ขอนำเสนอโมรอคโคในมุมที่ใครหลายคนอาจจะยังไม่เคยเห็น
เนื้อหาอาจจะไม่ได้ละเอียดเหมือนหนังสือท่องเที่ยวนะคะ
กลั่นกรองจากมุมที่ตัวเองมองเห็นล้วนๆ เราขำอะไร เราประทับใจอะไร จะเล่าตรงนั้นให้ฟังเนอะ
ดังนั้น ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าหากชื่อสถานที่ผิดพลาดไป หรือจำไม่ได้บ้างก็มีค่ะ ฮ่าาา มันนานแล้วอะ
โมรอคโค เป็นประเทศที่ไม่เคยอยู่ในลิสต์ของเราเลย
รู้คร่าวๆว่าอยู่แถวๆสเปน มีทะเลทราย จบ.
แต่พอได้ไปสัมผัสเองเราก็พบว่า โมรอคโคมีอะไรน่าสนใจเยอะมากจริงๆ
เราไปเที่ยวในมาดริดมาแล้วสองคืน ก่อนที่จะเดินทางเข้าโมรอคโค
วินาทีที่ก้าวเท้าออกจากสนามบิน คาซาบลังกา ความโมรอคโค้โมอคโคก็เริ่มต้นขึ้น
เราเรียกแท๊กซี่จากหน้าสนามบิน ชี้พิกัดโรงแรมให้ดู บอกว่าจะไปโรงแรมนี้น้าาา Best Western Toubkal ไปถูกใช่ม้ายย
คุยกันอยู่สักพัก จนคนขับพยักหน้า ตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงอาหรับ แบบโมรอคโค "where you go?"
อ้าว... แล้วพี่พยักหน้าทำมายยย นึกว่าเข้าใจ เราใช้เวลาบอกทางแท๊กซี่เกือบครึ่งชั่วโมง
พอเข้าใจกันเราก็ออกเดินทาง
แท๊กซี่ที่นี่ใช้ระบบว่า นั่งได้สี่คน ถ้ายังไม่ครบสี่คนถือว่าว่างอยู่ จะจอดรับใครก็ได้ที่โบกขึ้นมานั่งกับเราด้วย
เหมือนรถตู้บ้านเรา แต่นี่เราไปกันแปดคนพอดี ใช้รถสองคันออกเดินทางได้เลย
โรงแรมไกลจากสนามบินพอสมควร ใช้เวลาเกือบๆชั่วโมง
คุณลุงแท๊กซี่ก็พาเรามาถึงโรงแรมโดยสวัสดิภาพ
สิ่งหนึ่งที่เหนื่อยและขำมาก (และน่ารักมาก)สำหรับการเที่ยวโมรอคโค ก็คือคนโมรอคโคเองนี่แหละ
โรงแรมนี้ มีพนักงานอยู่ตรงลอบบี้คนเดียว เป็นคุณลุงคนหนึ่งหน้าตาใจดี
คุณลุงพูดภาษาอังกฤษได้ แต่พอพูดสักแปป คงเหนื่อย...
เปลี่ยนสวิตช์กลับเป็นภาษาฝรั่งเศสหน้าตาเฉย อ้าว...เดี๋ยวค่ะ 55555555
คุณลุงตรวจพาสปอร์ตเราประมาณห้ารอบได้มั้ง ดูเสร็จแล้วก็ งง เอง
เซ็นต์แล้วเซ็นต์อีก ทั้งๆที่มีพวกเราเป็นลูกค้ากลุ่มเดียว ใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการเช็คอิน
คือตรงลอบบี้มันเป็นหินแกรนิตลายๆสีเทาๆดำ
ลุงก็เอาปากกาสีเทาของแกวางไว้ พอเสร็จก็โวยวายดังลั่น ตื่นเต้นตกใจมาก
"where is my pen
where is my pen
where is my pen ?"
เราก็เห็นปากกาอยู่หน้าลุงน่ะแหละ เลยเดินไปหยิบส่งให้
นางก็ขำแบบ....ดังลั่นโรงแรม 555555 โอ้ย ลุงคะ ไหวน้าาา
จบจากความหรรษาในการเช็คอิน เราก็ออกไปเดินเล่นกันในเขตเมดินา หรือเมืองเก่า
ตอนนั้นเริ่มเย็นแล้ว เมืองคึกคักมาก ของกินหลากหลาย คนเยอะ
ชาวเมืองออกมาเดินเล่นกันเป็นแถว
ช่วงนั้นเป็นฤดูของเชอรี่พอดี ถูกมากกก กิโลละประมาณ 40-60 บาท
บอกเลยค่ะห้าวันห้าโล เห็นตลาดต้องพุ่งเข้าใส่เชอรี่ก่อนเลย
ทำไงได้ล่ะ บ้านผมมันแพง
ไหนๆก็เข้าตลาดแล้วเนอะ เราขอยกเรื่องตลาดมาเล่าถึงก่อนเลย
ตลาดเป็นสเน่ห์ของทุกๆเมืองจริงๆนะ ในความรู้สึกเรา
คือบางทีไม่ได้ซื้ออะไรหรอก แค่ไปเดินเล่น ไปนั่งดูคน ไปดูว่าเขากินอะไรกัน มีอะไรขายมันก็สนุกดี
อย่างในเมืองนึง มีร้านฟันปลอมอยู่กลางตลาด เอาซี่ไหน สีไหน เบอร์ไหนจ้ะ เลือกเลย
มีการแสดงงู มีโชว์อะไรแปลกๆ มันก็เป็นอะไรที่แบบ...น่าแปลกใจดี
การต่อราคาก็สนุกสนาน เที่ยวโมรอคโคอย่าได้เกรงใจที่จะต่อราคา
มันเป็นวัฒนธรรมของเขาที่จะพูดตรงๆ บอกตรงๆว่าแพงไป จะเอาเท่าไหร่ จะเอาไม่เอา อะไรแบบนี้
ตอนแรกเราก็มีเขินบ้าง เกรงใจบ้างตามประสาชาวไทย หลังๆนี่ก็ต่อไม่ยั้งเหมือนกัน ฮ่าาา สนุกดี
นี่แหละคือเหตุผลว่าทำไมเราชอบไปตลาด มันเห็นวัฒนธรรม เห็นการใช้ชีวิตของเขาได้เลย
อย่างการทำฟัน ถ้าไม่มองเรื่องความสะอาดอะไรนะ ในประเทศไทยมันอยู่ในรูปแบบที่ค่อนข้างเป็นทางการ
ต้องมีหมอ มีคลินิค มีเครื่องมืออะไรมากมาย
แต่ที่นี่เขามองการทำฟันต่างออกไป ก็ไม่เห็นต้อง formal อะไรขนาดนั้นเลยแกรรรร
อยู่กลางตลาดก็ทำได้ ทำอะไรให้มันยุ่งยาก 55555 เออ เนอะ ก็น่าสนใจดี...เป็นมุมมองที่ต่างกันออกไป
วันนั้น เราเที่ยวจนเย็น แล้วไปแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตแถวโรงเเรมเพื่อซื้อน้ำเปล่ามาตุน
มีชายคนหนึ่งท่าทางไม่ปกติเดินตามพวกเรามา จะตามเข้ามาในร้าน
คุณยายคนหนึ่งในร้านรีบบอกให้เราเข้ามาหลบข้างใน เราก็แปลกใจ เขาคือใครหรอ น่ากลัวมั้ยเนี่ย
เจ้าของร้านกำลังจะออกปากไล่เขาไป แต่คุณยายบอกให้หยุด เธอหันไปพูดอะไรบางอย่างกับเจ้าของร้าน
เธอหยิบน้ำขวดและขนม จ่ายเงินและส่งให้ชายคนนั้น เขารับแล้วเดินจากไปโดยดี
คงมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับชีวิตเขา ที่เราไม่รู้ แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้จากคุณยายคือ
การแก้ปัญหา ต้องอาศัยความนุ่มนวลและแก้ให้ตรงจุด ผู้ชายคนนั้น เขาคงหิว ถ้าไล่ ความต้องการของเขาก็ไม่ได้รับการตอบสนอง
ความรู้สึกก็ถูกทำลายเช่นกัน เราหันไปขอบคุณคุณยาย ขอบคุณที่ช่วยเรา และขอบคุณที่ช่วยเขาด้วย
คืนนั้นเราเลยกลับขึ้นห้องพัก นอนหลับแบบอิ่มๆ
วันแรกในโมรอคโคของฉัน ก็มีอะไรไม่ธรรมดาเกิดขึ้นแล้ว
วันถัดมา จุดหมายของเราคือเมืองเฟซ
ระหว่างทาง เรารู้จักโมรอคโคมากขึ้น เราได้เห็นหลายๆอย่างที่ไม่คิดว่าจะมีอยู่ในประเทศนี้
นี่คือภาพที่เห็น
...
โมรอคโคมั้ยล่ะ
อยู่ๆแม่ก็ชวนฉันขึ้นมาด้วยประโยคนี้
"หืมมม ทำไมต้องโมรอคโค"
"ก็อยากไปอ้ะ"
จ้ะ.....
ประโยคนี้เป็นสถานการณ์เมื่อปีที่แล้ว หลังจากนั้นไม่กี่เดือน เราก็เก็บกระเป๋าบินไปโมรอคโค
ตอนนี้ไปจนกลับมาเป็นปีแล้ว แต่ความแซ่บของโมรอคโคก็ยังติดใจฉันอยู่จนต้องตัดสินใจมาตั้งกระทู้นี่แหละ
ปล.
กระทู้นี้ขอนำเสนอโมรอคโคในมุมที่ใครหลายคนอาจจะยังไม่เคยเห็น
เนื้อหาอาจจะไม่ได้ละเอียดเหมือนหนังสือท่องเที่ยวนะคะ
กลั่นกรองจากมุมที่ตัวเองมองเห็นล้วนๆ เราขำอะไร เราประทับใจอะไร จะเล่าตรงนั้นให้ฟังเนอะ
ดังนั้น ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าหากชื่อสถานที่ผิดพลาดไป หรือจำไม่ได้บ้างก็มีค่ะ ฮ่าาา มันนานแล้วอะ
โมรอคโค เป็นประเทศที่ไม่เคยอยู่ในลิสต์ของเราเลย
รู้คร่าวๆว่าอยู่แถวๆสเปน มีทะเลทราย จบ.
แต่พอได้ไปสัมผัสเองเราก็พบว่า โมรอคโคมีอะไรน่าสนใจเยอะมากจริงๆ
เราไปเที่ยวในมาดริดมาแล้วสองคืน ก่อนที่จะเดินทางเข้าโมรอคโค
วินาทีที่ก้าวเท้าออกจากสนามบิน คาซาบลังกา ความโมรอคโค้โมอคโคก็เริ่มต้นขึ้น
เราเรียกแท๊กซี่จากหน้าสนามบิน ชี้พิกัดโรงแรมให้ดู บอกว่าจะไปโรงแรมนี้น้าาา Best Western Toubkal ไปถูกใช่ม้ายย
คุยกันอยู่สักพัก จนคนขับพยักหน้า ตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงอาหรับ แบบโมรอคโค "where you go?"
อ้าว... แล้วพี่พยักหน้าทำมายยย นึกว่าเข้าใจ เราใช้เวลาบอกทางแท๊กซี่เกือบครึ่งชั่วโมง
พอเข้าใจกันเราก็ออกเดินทาง
แท๊กซี่ที่นี่ใช้ระบบว่า นั่งได้สี่คน ถ้ายังไม่ครบสี่คนถือว่าว่างอยู่ จะจอดรับใครก็ได้ที่โบกขึ้นมานั่งกับเราด้วย
เหมือนรถตู้บ้านเรา แต่นี่เราไปกันแปดคนพอดี ใช้รถสองคันออกเดินทางได้เลย
โรงแรมไกลจากสนามบินพอสมควร ใช้เวลาเกือบๆชั่วโมง
คุณลุงแท๊กซี่ก็พาเรามาถึงโรงแรมโดยสวัสดิภาพ
สิ่งหนึ่งที่เหนื่อยและขำมาก (และน่ารักมาก)สำหรับการเที่ยวโมรอคโค ก็คือคนโมรอคโคเองนี่แหละ
โรงแรมนี้ มีพนักงานอยู่ตรงลอบบี้คนเดียว เป็นคุณลุงคนหนึ่งหน้าตาใจดี
คุณลุงพูดภาษาอังกฤษได้ แต่พอพูดสักแปป คงเหนื่อย...
เปลี่ยนสวิตช์กลับเป็นภาษาฝรั่งเศสหน้าตาเฉย อ้าว...เดี๋ยวค่ะ 55555555
คุณลุงตรวจพาสปอร์ตเราประมาณห้ารอบได้มั้ง ดูเสร็จแล้วก็ งง เอง
เซ็นต์แล้วเซ็นต์อีก ทั้งๆที่มีพวกเราเป็นลูกค้ากลุ่มเดียว ใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการเช็คอิน
คือตรงลอบบี้มันเป็นหินแกรนิตลายๆสีเทาๆดำ
ลุงก็เอาปากกาสีเทาของแกวางไว้ พอเสร็จก็โวยวายดังลั่น ตื่นเต้นตกใจมาก
"where is my pen
where is my pen
where is my pen ?"
เราก็เห็นปากกาอยู่หน้าลุงน่ะแหละ เลยเดินไปหยิบส่งให้
นางก็ขำแบบ....ดังลั่นโรงแรม 555555 โอ้ย ลุงคะ ไหวน้าาา
จบจากความหรรษาในการเช็คอิน เราก็ออกไปเดินเล่นกันในเขตเมดินา หรือเมืองเก่า
ตอนนั้นเริ่มเย็นแล้ว เมืองคึกคักมาก ของกินหลากหลาย คนเยอะ
ชาวเมืองออกมาเดินเล่นกันเป็นแถว
ช่วงนั้นเป็นฤดูของเชอรี่พอดี ถูกมากกก กิโลละประมาณ 40-60 บาท
บอกเลยค่ะห้าวันห้าโล เห็นตลาดต้องพุ่งเข้าใส่เชอรี่ก่อนเลย
ทำไงได้ล่ะ บ้านผมมันแพง
ไหนๆก็เข้าตลาดแล้วเนอะ เราขอยกเรื่องตลาดมาเล่าถึงก่อนเลย
ตลาดเป็นสเน่ห์ของทุกๆเมืองจริงๆนะ ในความรู้สึกเรา
คือบางทีไม่ได้ซื้ออะไรหรอก แค่ไปเดินเล่น ไปนั่งดูคน ไปดูว่าเขากินอะไรกัน มีอะไรขายมันก็สนุกดี
อย่างในเมืองนึง มีร้านฟันปลอมอยู่กลางตลาด เอาซี่ไหน สีไหน เบอร์ไหนจ้ะ เลือกเลย
มีการแสดงงู มีโชว์อะไรแปลกๆ มันก็เป็นอะไรที่แบบ...น่าแปลกใจดี
การต่อราคาก็สนุกสนาน เที่ยวโมรอคโคอย่าได้เกรงใจที่จะต่อราคา
มันเป็นวัฒนธรรมของเขาที่จะพูดตรงๆ บอกตรงๆว่าแพงไป จะเอาเท่าไหร่ จะเอาไม่เอา อะไรแบบนี้
ตอนแรกเราก็มีเขินบ้าง เกรงใจบ้างตามประสาชาวไทย หลังๆนี่ก็ต่อไม่ยั้งเหมือนกัน ฮ่าาา สนุกดี
นี่แหละคือเหตุผลว่าทำไมเราชอบไปตลาด มันเห็นวัฒนธรรม เห็นการใช้ชีวิตของเขาได้เลย
อย่างการทำฟัน ถ้าไม่มองเรื่องความสะอาดอะไรนะ ในประเทศไทยมันอยู่ในรูปแบบที่ค่อนข้างเป็นทางการ
ต้องมีหมอ มีคลินิค มีเครื่องมืออะไรมากมาย
แต่ที่นี่เขามองการทำฟันต่างออกไป ก็ไม่เห็นต้อง formal อะไรขนาดนั้นเลยแกรรรร
อยู่กลางตลาดก็ทำได้ ทำอะไรให้มันยุ่งยาก 55555 เออ เนอะ ก็น่าสนใจดี...เป็นมุมมองที่ต่างกันออกไป
วันนั้น เราเที่ยวจนเย็น แล้วไปแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตแถวโรงเเรมเพื่อซื้อน้ำเปล่ามาตุน
มีชายคนหนึ่งท่าทางไม่ปกติเดินตามพวกเรามา จะตามเข้ามาในร้าน
คุณยายคนหนึ่งในร้านรีบบอกให้เราเข้ามาหลบข้างใน เราก็แปลกใจ เขาคือใครหรอ น่ากลัวมั้ยเนี่ย
เจ้าของร้านกำลังจะออกปากไล่เขาไป แต่คุณยายบอกให้หยุด เธอหันไปพูดอะไรบางอย่างกับเจ้าของร้าน
เธอหยิบน้ำขวดและขนม จ่ายเงินและส่งให้ชายคนนั้น เขารับแล้วเดินจากไปโดยดี
คงมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับชีวิตเขา ที่เราไม่รู้ แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้จากคุณยายคือ
การแก้ปัญหา ต้องอาศัยความนุ่มนวลและแก้ให้ตรงจุด ผู้ชายคนนั้น เขาคงหิว ถ้าไล่ ความต้องการของเขาก็ไม่ได้รับการตอบสนอง
ความรู้สึกก็ถูกทำลายเช่นกัน เราหันไปขอบคุณคุณยาย ขอบคุณที่ช่วยเรา และขอบคุณที่ช่วยเขาด้วย
คืนนั้นเราเลยกลับขึ้นห้องพัก นอนหลับแบบอิ่มๆ
วันแรกในโมรอคโคของฉัน ก็มีอะไรไม่ธรรมดาเกิดขึ้นแล้ว
วันถัดมา จุดหมายของเราคือเมืองเฟซ
ระหว่างทาง เรารู้จักโมรอคโคมากขึ้น เราได้เห็นหลายๆอย่างที่ไม่คิดว่าจะมีอยู่ในประเทศนี้
นี่คือภาพที่เห็น
...