เมื่อความรักของฉันเหมือนเพลงเชือกวิเศษ

ขอสมมติชื่อแฟนเราว่า โซน นะคะ แพรและโซนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนอนุบาลแล้วค่ะ เรียกได้ว่ารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเลย
เราคบกันมาแบบเพื่อนที่สนิทกันมากๆ ช่วงมัธยมต้นเราสองคนก็แยกย้ายไปเรียนกันคนละที่ โซนเป็นนักบอลที่โรงเรียนชายล้วน ถึงเราจะไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันแล้วแต่ความสนิทของเรายังคงเหมือนเดิม มีวันนึงพวกเพื่อนๆสมัยประถมนัดกันไปสวนสนุก แพรกับโซนก็ไปด้วยค่ะ เราเล่นเครื่องเล่นกันอย่างสนุกสนานวันนั้นมีความสุขมากๆ พอถึงช่วงเย็นสวนสนุกใกล้จะปิดแล้ว พวกเรากำลังเดินออกจากสวนสนุก โซนก็มาเดินข้างๆแพร แล้วก็พูดว่า "เป็นแฟนกันนะ " ใช่ค่ะ วันนั้นแพรตกลงเป็นแฟนกับโซน คงเพราะเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เรามีความรู้สึกดีๆให้กัน โซนเป็นแฟนที่ดีมากค่ะ เป็นสุภาพบุรุษมาก โซนซ้อมบอลทุกเย็น พอซ้อมเสร็จก็จะโทรหาแพรทุกคืน พอแพรจะนอนโซนก็อยู่เฝ้าแพรจนกว่าแพรจะหลับโซนถึงจะวางสายไป  ความรักของเราอยู่ในสายตาผู้ใหญ่มาตลอด ครอบครัวของเราเข้ากันได้ดีมากค่ะ แม่ของเราสองคนสนิทกันมาก โซนให้เกียรติเรามากหลังจากคบกันมาได้ 3 ปี โซนไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวแพรเลย มากที่สุดคือโซนจะไปคัดฟุตบอลตัวจริง โซนพูดกับแพรว่า "เค้าจะไปแข่งบอลอยากได้กำลังใจ ขอหอมมือหน่อยได้มั้ย " แค่นี้จริงๆค่ะ มากกว่าหอมมือแล้วโซนไม่เคยทำอย่างอื่นเลย โซนไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง รองเท้าสตั๊ด เสื้อบอล ปักชื่อแพรหมด เบอร์เสื้อบอลก็เป็นเลขวันเกิดแพร พอช่วงม.ปลายโซนซ้อมบอลทุกวันเพื่อที่จะมาคัดบอลโรงเรียนแพร เพราะแพรชอบโดนเพื่อนแกล้ง โซนบอกว่าจะย้ายโรงเรียนมาอยู่ด้วย จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับแพรอีก ในที่สุดโซนก็คัดบอลติด และได้เป็นนักบอลโรงเรียนแพร ตลอดเวลาที่คบกันมา แพรจะชอบเอาการบ้านไปนั่งทำรอโซนซ้อมบอล พอแพรไปเรียนพิเศษโซนก็จะไปรอรับกลับบ้าน ตอนที่แพรไม่สบายโซนก็โดดซ้อมบอลแล้วซื้อยามาให้แพร  เราแถบไม่ทะเลาะกันเลย มีบางครั้งที่แพรงอลแล้วไม่ยอมรับโทรศัพท์ โซนก็จะโทรมาหาแม่แพรแล้วก็ร้องไห้เป็นเด็กขี้แงเลยค่ะ55555555 เราคบกันมาเรื่อยๆจนโซนพูดกับแพรว่า "คิดไม่ออกเลยเนอะว่าเราจะเลิกกันเพราะอะไร" เราคบกันจนถึงม.6 วันนั้นเป็นวันครบรอบ6ปี โซนซื้อสร้อยมาให้เราพร้อมกับบอกว่า "ถ้าเค้าเป็นนักบอลทีมชาติ เราแต่งงานกันนะ" แล้วเราก็เกี่ยวก้อยสัญญากัน เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนเราสองคนอยู่ปี2แล้วค่ะ โซนเป็นนักบอลมหาลัยเขาเลยต้องซ้อมบอลหนักมาก ส่วนแพรก็เรียนหนักมากเหมือนกัน (แพรเรียนวิศวะนะคะ) เวลาของเราลดน้อยลงไปและเพราะแพรจับมือโซนไม่แน่นพอ แพรเอาแต่น้อยใจที่โซนไม่มีเวลาให้ แพรเอาแต่น้อยใจที่ชีวิตของโซนมีแต่บอล ทุกอย่างของโซนเป็นบอลไปหมด แข่งบอล ซ้อมบอลทุกวัน ทำให้เราทะเลาะกันหนักมาก(ตอนนี้เราคบกันได้ 8ปีแล้วค่ะ)  และในตอนนั้นมีรุ่นพี่มาจีบแพร แพรผิดเองที่เลือกรุ่นคนนั้นทำให้แพรได้เลิกกับโซนค่ะ โซนร้องไห้ขอร้องไม่ให้แพรไป โซนโทรหาแม่แพรขอร้องให้แม่ช่วยพูดให้ แต่ตอนนั้นแพรไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เวลา8ปีที่คบกันมาผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย แพรไม่สนใจอะไรเลย ครอบครัวของเราสองคนไม่อยากให้เราทั้งคู่เลิกกัน แพรคุยกับรุ่นพี่คนนั้นได้2เดือนค่ะ แล้วแพรก็ได้เลิกคุยไป ตอนนี้เลิกกับโซนมาได้ปีกว่าแล้วค่ะ เราทั้งสองคนไม่ได้คบใคร เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม อยากฝากถึงคนที่มีแฟนแล้วแฟนไม่มีเวลาให้นะคะ ขอให้อดทนหน่อยนึกถึงเวลาที่ผ่านอะไรมาด้วยกันให้มากๆ ไม่อยากให้ความรักของทุกคนที่อ่านอยู่เป็นเหมือนแพรค่ะ
ส่วนตอนนี้ครอบครัวของเราสองคนยังสนิทกันแบบเดิมค่ะ แม่ของเรายังรักกันแบบเดิมส่วนโซนตอนนี้เป็นนักบอลอยู่ในไทยพรีเมียร์ลีกแล้วค่ะ
ถ้าเล่าแล้วงง หรือเขียนผิดยังไงขอโทษด้วนะคะ