เราเล่าตั้งแต่ต้นเลยนะ
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง พี่เค้าอยู่ม.5ส่วนเราอยู่ ม.4 คือเราก็เป็นเด็กใหม่อ่าเนาะ ก็เลยไม่ค่อยก็รู้จักใคร วันนั้นเป็นวันก่อนรับน้องประมาณ2วัน เราก็เจอพี่เค้า พี่เค้าเดินผ่านตรงที่เรานั่งประจำเลยแหละ วันนั้นพี่เค้าเดินกับเพื่อน เราก็เลยถามเพื่อนว่า 'ๆพี่คนนี้ชื่อไรว้าา>________<' เพื่อนเราคนนั้นก็บอกว่า'อ่อพี่เค้าชื่อ...เราแทนชื่อพี่เค้าว่า ตั้มล้ะกัน' ตอนแรกเราก็แบบไม่ได้สนใจพี่เค้าเท่าไหร่แค่แบบปลื้มๆแค่นั้นเพราะตอนนั้นเราก็พึ่งอกหักเลยไม่อยากรักใครอ่ะ พอวันรับน้องเราก็เจอพี่เค้า เราได้ไปซุ้มพี่เค้าคือพี่เค้าน่ารักมากกกก พี่เค้ายิ้มเก่ง คือมีบางทีเหมือนพี่เค้าจะแอบมองเราด้วยแหละ(คิดไปเองทั้งนั้น) เราเจอกันทั้งวันคือวันนั้นเป็นอะไรที่ฟินมากจริงๆ5555 แต่พอมาถึงตอนที่ให้น้องรหัสป้อนข้าวพี่รหัสคือมันเป็นอะไรที่น่าเศร้ามากอ่ะ เะราะว่าเราไม่ใช่น้องรหัสพี่เค้า เง้อออออ แต่พอตอนหลังเราก็บอกว่า เฮ้ยๆเราไม่ได้ชอบอะไรพี่เค้าซักหน่อย หลังจากวันนั้นมาเราเจอพี่เค้าบ่อยขึ้นนะ (หรือเราตั้งใจไปเจอ?) แต่แบบหลังมาเราก็แบบไปชั้นพี่เค้าไปแอบมองพี่เค้าทุกวัน ไม่ก็ชั้นเราแต่ตรงห้องพี่เค้า เราก็ยืนรอพี่เค้าทุกวันแบบนั้นแหละ แบบพึ่งมารู้ตัวตอนหลังเราชอบพี่เค้าไปแล้ว พอเรารู้นะว่าเรารู้สึกว่าเราชอบพี่เค้าเราก็พยายามหาเฟสพี่เค้าจนเจอ คือพี่เค้ารับแอดเรานะแต่เราไม่กล้าทักอ่ะ เรากลัวว่าพี่เค้าไม่อยากคุยกับเรา หลังจากนั้นเราก็คอยส่องเฟสพี่เค้าว่าพี่เค้ามีใครคุยรีป่าว เราก็แบบไม่มีใครเลยนะ ตอนแรกเราก็คิดว่าเรามีสิทธนะ แต่พอมาถึงวันเข้าค่ายนี่แหละมันทำให้เรารู้อะไรบางอย่างคือพี่เค้าเหมือนเป็นบริการหรือสภาหรืออะไรซักอย่างนี่แหละพี่เค้าเลยได้มาเข้าค่ายกับเรา เราดีใจมาก คือได้เจอกันทุกวันใครๆก็มีความสุขเนอะ(คนที่ชอบใครสักคนก็คงจะเป็นแบบเราแหละ) วันแรกก็ไม่มีอะไรนะ วันที่สองตอนเช้าที่เรากินข้าวกัน พี่เค้าก็แบบเดินมาโต๊ะเราเว้ย>< พี่เค้าก็ถามว่า'น้องครับเอาน้ำมั้ยครับ' คือเสียงพี่เค้าน่ารักมากอ่ะ และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกับพี่เค้า ดีใจมากอ่ะ แต่พอมาตอนเย็นก็แบบเห็นเพื่อนเราคนนึงยืนคุยกับพี่เค้าอ่ะ ตอนแรกเราก็นึกว่าเป็นพี่รหัสกับน้องรหัสคุยกันงี้ ตอนหลังก็ไม่ได้คิดอะไรนะ หลังจากวันเข้าค่ายเราก็ทำเหมือนเดิมที่เราเคยทำทุกวันอ่ะ คือมองพี่เค้า ไปส่งพี่เค้ากลับบ้าน ไม่ใช่ไปส่งพี่เค้ากลับบ้านแบบนั้นนะ คือไปส่งพี่เค้าที่จอดรถทุกวัน โดยที่พี่เค้าไม่รู้ตัว55555 ตั้งแต่ที่เราไปส่งพี่เค้าที่โรงจอดรถจากที่เรากลับบ้านเร็วๆหลังจากนั้นเราก็กลับบ้านช้าตลอดเลย55555 แล้วพอมาวันนึงเพื่อนเราเอาแชทที่แบบเพื่อนเราคุยกับพี่รหัสมันอ่ะมาให้ดู ปรากฎว่ามันคุยเรื่องเรา คือมันแคปโพสที่เราโพสถึงพี่ตั้มให้พี่รหัสมันดู ปรากฎว่าพี่รหัสมันรู้แล้วอาะว่าเราชอบพี่ตั้ม แล้วพี่ก็บอกมาแบบว่า ทั้งกลุ่มพี่เค้ารู้หมดแล้ว เห้ยยยยยคือเราตกใจมากกกก คือแบบก็น้อยใจนะว่า พี่เค้าก็รู้นะว่าเราชอบพี่เค้าอ่ะ พี่เค้าไม่คิดที่จะชอบเราบ้างหรอ??แต่เราก็ไม่ตัดใจอ่ะ เราก็คงรักพี่เค้าอยู่เรื่อยๆนะ ก็ทำแบบเดิมทุกวันไม่เคยเบื่อ พอหลังจากวันนั้นวันที่เพื่อนเราทักแชทไปคุยกับพี่รหัสมันประมาณสองเดือน เพื่อนเราอีกคนมันก็ถามว่าอ้าวชอบพี่คนนี้หรอ เราก็ตอบว่าใช่ เพราะมันพึ่งรู้ว่าเราชอบพี่ตั้ม เพื่อนเราก็เลยบอกว่าเออพี่ตั้มอ่ะจีบเพื่อนเราอยู่ ตอนแรกเราก็แบบไม่เชื่อนึกว่ามันล้อเล่นเรา พอเรามองไปที่พี่เค้าซักแปป เราเห็นเพื่อนคนที่ยืนคุยกับพี่เค้าวันเข้าค่ายอ่ะ ตะโกนคุยกันข้ามชั้นอ่ะ แล้วเพื่อนเราคนนั้นก็บอกว่า เออๆคนนี้แหละใช่เลยๆที่พี่เค้าจีบอ่ะ คือตอนนั้นเราอึ้งมากอ่ะ คือตอนแรกเรากลั้นน้ำตาแล้วนะ สุดท้ายพอเราเจอเพื่อนสนิทเราเราวิ่งไปกอดมันร้องไห้เลยอ่ะ คือตอนนั้นเราทนไม่ไหวจริงๆ คือมันกลั้นไม่ไหวแล้วอ่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเฮิร์ตหนักสุดๆ เราเพ้อทั้งเฟส ทั้งไลน์ ทั้งทวิต คือเราอยากระบายมาก จากนั้นเราก็แบบพยายามตัดใจนะ แต่แบบคนเจอกันทุกวันมันจะตัดใจไหวยังไงวะ คือแบบตอนที่เรารู้ว่าพี่เค้าจีบคนนั้นเราก็ลองสังเกตุพี่เค้า เราเห็นตลอดอ่ะเวลากลับบ้านพี่เค้าก็แบบโบกมือบ๊ายบายกันทุกวัน พี่เค้านั่งรอคนนั้นอยู่แถวๆที่เรานั่งประจำ คือเราอิจฉาคนนั้นมากเลยนะเราอยากเป็นคนนั้น คือตอนหลังเรามารู้อ่ะว่าพี่เค้าเริ่มชอบคนนั้นตอนที่เราเริ่มชอบพีรเค้าพอดี เห้ยยยยย เราได้แต่โทษตัวเองอ่ะว่าทำไมเราถึงไม่เคยสังเกตุเลย ทำไมเราถึงมองข้ามไปได้ว่าเค้าสองคนทำแบบนี้กันทุกวัน ทำไมเราทำให้ใจเรารักเค้าได้ขนาดนั้นวะ แต่วันนี้เป็นมันที่เจ็บมากอ่ะ คือเราอ่านหนังสือเตรียมสอบกับเพื่อนอยู่ใต้ตึก แล้วเพื่อนเราก็บอกว่าเราเรามานั่งตรงนี้ คือตรงนั้นมันทำให้เห็นพี่เค้าชัดมาก เหมือนพี่เค้าจะเห็นเราด้วยนะ แต่พอเรานั่งอ่านหนังสือไปซักพัก พอเราเงยหน้าขึ้นมาเราเห็นพี่เค้าลุกขึ้นไปนั่งที่ตรงอื่นเฉยแบบหันหลังให้เราด้วยนะ ทั้งๆที่เพื่อนพี่เค้าก็นั่งอยู่แถวนั้นๆอ่ะ แต่พี่เค้ากับไปนั่งตรงอื่น พี่เค้าไม่ชอบเราขนาดนั้นเลยอ่อ?จนไม่อยากเห็นหน้าเราอ่ะ คือเป็นใครใครก็รู้สึกแบบนั้นป้ะ สุดท้ายเราก็มานั่งคิดว่าเออไหนๆก็ไหนล้ะตัดใจ
ล้ะกัน พี่เค้าไม่ชอบเราอยู่แล้วหนิฝืนรักไปทำไมเจ็บป่าวๆ สู้เราตัดใจจะดีกว่าจะได้ไม่เจ็บอีก
คนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ เจ็บ!!!
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง พี่เค้าอยู่ม.5ส่วนเราอยู่ ม.4 คือเราก็เป็นเด็กใหม่อ่าเนาะ ก็เลยไม่ค่อยก็รู้จักใคร วันนั้นเป็นวันก่อนรับน้องประมาณ2วัน เราก็เจอพี่เค้า พี่เค้าเดินผ่านตรงที่เรานั่งประจำเลยแหละ วันนั้นพี่เค้าเดินกับเพื่อน เราก็เลยถามเพื่อนว่า 'ๆพี่คนนี้ชื่อไรว้าา>________<' เพื่อนเราคนนั้นก็บอกว่า'อ่อพี่เค้าชื่อ...เราแทนชื่อพี่เค้าว่า ตั้มล้ะกัน' ตอนแรกเราก็แบบไม่ได้สนใจพี่เค้าเท่าไหร่แค่แบบปลื้มๆแค่นั้นเพราะตอนนั้นเราก็พึ่งอกหักเลยไม่อยากรักใครอ่ะ พอวันรับน้องเราก็เจอพี่เค้า เราได้ไปซุ้มพี่เค้าคือพี่เค้าน่ารักมากกกก พี่เค้ายิ้มเก่ง คือมีบางทีเหมือนพี่เค้าจะแอบมองเราด้วยแหละ(คิดไปเองทั้งนั้น) เราเจอกันทั้งวันคือวันนั้นเป็นอะไรที่ฟินมากจริงๆ5555 แต่พอมาถึงตอนที่ให้น้องรหัสป้อนข้าวพี่รหัสคือมันเป็นอะไรที่น่าเศร้ามากอ่ะ เะราะว่าเราไม่ใช่น้องรหัสพี่เค้า เง้อออออ แต่พอตอนหลังเราก็บอกว่า เฮ้ยๆเราไม่ได้ชอบอะไรพี่เค้าซักหน่อย หลังจากวันนั้นมาเราเจอพี่เค้าบ่อยขึ้นนะ (หรือเราตั้งใจไปเจอ?) แต่แบบหลังมาเราก็แบบไปชั้นพี่เค้าไปแอบมองพี่เค้าทุกวัน ไม่ก็ชั้นเราแต่ตรงห้องพี่เค้า เราก็ยืนรอพี่เค้าทุกวันแบบนั้นแหละ แบบพึ่งมารู้ตัวตอนหลังเราชอบพี่เค้าไปแล้ว พอเรารู้นะว่าเรารู้สึกว่าเราชอบพี่เค้าเราก็พยายามหาเฟสพี่เค้าจนเจอ คือพี่เค้ารับแอดเรานะแต่เราไม่กล้าทักอ่ะ เรากลัวว่าพี่เค้าไม่อยากคุยกับเรา หลังจากนั้นเราก็คอยส่องเฟสพี่เค้าว่าพี่เค้ามีใครคุยรีป่าว เราก็แบบไม่มีใครเลยนะ ตอนแรกเราก็คิดว่าเรามีสิทธนะ แต่พอมาถึงวันเข้าค่ายนี่แหละมันทำให้เรารู้อะไรบางอย่างคือพี่เค้าเหมือนเป็นบริการหรือสภาหรืออะไรซักอย่างนี่แหละพี่เค้าเลยได้มาเข้าค่ายกับเรา เราดีใจมาก คือได้เจอกันทุกวันใครๆก็มีความสุขเนอะ(คนที่ชอบใครสักคนก็คงจะเป็นแบบเราแหละ) วันแรกก็ไม่มีอะไรนะ วันที่สองตอนเช้าที่เรากินข้าวกัน พี่เค้าก็แบบเดินมาโต๊ะเราเว้ย>< พี่เค้าก็ถามว่า'น้องครับเอาน้ำมั้ยครับ' คือเสียงพี่เค้าน่ารักมากอ่ะ และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกับพี่เค้า ดีใจมากอ่ะ แต่พอมาตอนเย็นก็แบบเห็นเพื่อนเราคนนึงยืนคุยกับพี่เค้าอ่ะ ตอนแรกเราก็นึกว่าเป็นพี่รหัสกับน้องรหัสคุยกันงี้ ตอนหลังก็ไม่ได้คิดอะไรนะ หลังจากวันเข้าค่ายเราก็ทำเหมือนเดิมที่เราเคยทำทุกวันอ่ะ คือมองพี่เค้า ไปส่งพี่เค้ากลับบ้าน ไม่ใช่ไปส่งพี่เค้ากลับบ้านแบบนั้นนะ คือไปส่งพี่เค้าที่จอดรถทุกวัน โดยที่พี่เค้าไม่รู้ตัว55555 ตั้งแต่ที่เราไปส่งพี่เค้าที่โรงจอดรถจากที่เรากลับบ้านเร็วๆหลังจากนั้นเราก็กลับบ้านช้าตลอดเลย55555 แล้วพอมาวันนึงเพื่อนเราเอาแชทที่แบบเพื่อนเราคุยกับพี่รหัสมันอ่ะมาให้ดู ปรากฎว่ามันคุยเรื่องเรา คือมันแคปโพสที่เราโพสถึงพี่ตั้มให้พี่รหัสมันดู ปรากฎว่าพี่รหัสมันรู้แล้วอาะว่าเราชอบพี่ตั้ม แล้วพี่ก็บอกมาแบบว่า ทั้งกลุ่มพี่เค้ารู้หมดแล้ว เห้ยยยยยคือเราตกใจมากกกก คือแบบก็น้อยใจนะว่า พี่เค้าก็รู้นะว่าเราชอบพี่เค้าอ่ะ พี่เค้าไม่คิดที่จะชอบเราบ้างหรอ??แต่เราก็ไม่ตัดใจอ่ะ เราก็คงรักพี่เค้าอยู่เรื่อยๆนะ ก็ทำแบบเดิมทุกวันไม่เคยเบื่อ พอหลังจากวันนั้นวันที่เพื่อนเราทักแชทไปคุยกับพี่รหัสมันประมาณสองเดือน เพื่อนเราอีกคนมันก็ถามว่าอ้าวชอบพี่คนนี้หรอ เราก็ตอบว่าใช่ เพราะมันพึ่งรู้ว่าเราชอบพี่ตั้ม เพื่อนเราก็เลยบอกว่าเออพี่ตั้มอ่ะจีบเพื่อนเราอยู่ ตอนแรกเราก็แบบไม่เชื่อนึกว่ามันล้อเล่นเรา พอเรามองไปที่พี่เค้าซักแปป เราเห็นเพื่อนคนที่ยืนคุยกับพี่เค้าวันเข้าค่ายอ่ะ ตะโกนคุยกันข้ามชั้นอ่ะ แล้วเพื่อนเราคนนั้นก็บอกว่า เออๆคนนี้แหละใช่เลยๆที่พี่เค้าจีบอ่ะ คือตอนนั้นเราอึ้งมากอ่ะ คือตอนแรกเรากลั้นน้ำตาแล้วนะ สุดท้ายพอเราเจอเพื่อนสนิทเราเราวิ่งไปกอดมันร้องไห้เลยอ่ะ คือตอนนั้นเราทนไม่ไหวจริงๆ คือมันกลั้นไม่ไหวแล้วอ่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเฮิร์ตหนักสุดๆ เราเพ้อทั้งเฟส ทั้งไลน์ ทั้งทวิต คือเราอยากระบายมาก จากนั้นเราก็แบบพยายามตัดใจนะ แต่แบบคนเจอกันทุกวันมันจะตัดใจไหวยังไงวะ คือแบบตอนที่เรารู้ว่าพี่เค้าจีบคนนั้นเราก็ลองสังเกตุพี่เค้า เราเห็นตลอดอ่ะเวลากลับบ้านพี่เค้าก็แบบโบกมือบ๊ายบายกันทุกวัน พี่เค้านั่งรอคนนั้นอยู่แถวๆที่เรานั่งประจำ คือเราอิจฉาคนนั้นมากเลยนะเราอยากเป็นคนนั้น คือตอนหลังเรามารู้อ่ะว่าพี่เค้าเริ่มชอบคนนั้นตอนที่เราเริ่มชอบพีรเค้าพอดี เห้ยยยยย เราได้แต่โทษตัวเองอ่ะว่าทำไมเราถึงไม่เคยสังเกตุเลย ทำไมเราถึงมองข้ามไปได้ว่าเค้าสองคนทำแบบนี้กันทุกวัน ทำไมเราทำให้ใจเรารักเค้าได้ขนาดนั้นวะ แต่วันนี้เป็นมันที่เจ็บมากอ่ะ คือเราอ่านหนังสือเตรียมสอบกับเพื่อนอยู่ใต้ตึก แล้วเพื่อนเราก็บอกว่าเราเรามานั่งตรงนี้ คือตรงนั้นมันทำให้เห็นพี่เค้าชัดมาก เหมือนพี่เค้าจะเห็นเราด้วยนะ แต่พอเรานั่งอ่านหนังสือไปซักพัก พอเราเงยหน้าขึ้นมาเราเห็นพี่เค้าลุกขึ้นไปนั่งที่ตรงอื่นเฉยแบบหันหลังให้เราด้วยนะ ทั้งๆที่เพื่อนพี่เค้าก็นั่งอยู่แถวนั้นๆอ่ะ แต่พี่เค้ากับไปนั่งตรงอื่น พี่เค้าไม่ชอบเราขนาดนั้นเลยอ่อ?จนไม่อยากเห็นหน้าเราอ่ะ คือเป็นใครใครก็รู้สึกแบบนั้นป้ะ สุดท้ายเราก็มานั่งคิดว่าเออไหนๆก็ไหนล้ะตัดใจ