สวัสดีทุกท่านอีกครั้งค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่สองของ จขกท. ครั้งที่แล้วเราพาทุกคนร่วมเดินทางไปประเทศเมียนมาร์ด้วยกัน 10 วัน >>
http://pantip.com/topic/34159529 ส่วนครั้งนี้เราจะพาทุกคนไปประเทศเพื่อนบ้านใกล้ๆ อย่างเมืองเสียมเรียบ ประเทศกัมพูชา ที่นั่งรถไปเพียง 8 ชั่วโมงก็ถึง ถ้าพร้อมแล้วไปกันเลยค่าาาาา
...........................................................................................
"See Angkor Wat and die
See Bagan and live"
ประโยคทอง ของ อาโนล ทอยบี นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษที่ส่งอิทธิพลให้คนทั่วโลก
โดยเฉพาะยุโรป และ อเมริกา ต้องข้ามน้ำข้ามทะเล ยอมเสียเงินเก็บมาท่องเที่ยวกันเป็นแรมเดือน เพื่อสัมผัสความสวยงามยิ่งใหญ่ของทั้งสองสิ่ง เอาว่าชาตินี้ให้ได้เห็นกับตา
หลังจากได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมพุกาม (Bagan) และพิสูจน์แล้วว่ามันสมคำร่ำรือและไม่เกินเหตุเลยกับประโยคข้างต้น พอกลับมาจากเมียนมาร์ ก็เลยตั้งปณิธานแน่วแน่ว่า เราจะต้องเป็นอมตะ ด้วยการไปดูนครวัดก่อนตายให้ได้ ทริปนี้เลยจับพลัดจับผลูพาขึ้นกับเพื่อนอีกคนชื่ออีวิว ด้วยว่านางเคยบอกว่าถ้าจะไปนครวัดให้ชวนด้วย ครั้งนี้ก็เลยมีเพื่อนร่วมเดินทางด้วยกัน
นครวัดสุดยอดแห่งปราสาทขอม
ระวิววรรฬา บิน ซาเย็ต เพื่อนสาวจาก ศิลปศาสตร์ เอกจีน ที่จะมาร่วมเดินทางในครั้งนี้ (นางยังไม่ตายนะคะ)
โดยการเดินทางครั้งนี้เราเลือก รถบขส. ที่ยิงตรงจากกรุงเทพ - เสียมเรียบเลยค่ะ สนนราคาคนละ 750 บาทขาดตัว ซึ่งจากการตามอ่านรีวิวต่างๆ ก็จะไปได้หลายทางนะคะไม่ว่าจะนั่งรถไปลงโรงเกลือแล้วต่อไป หรือนั่งรถบ่อนไปปอยเปต แล้วต่อไป แต่เราไม่เอาค่ะ เพราะว่ารถบ่อนต้องฉีกขี้ตาตื่นแต่เช้า และคอนโดอิชั้นอยู่ใกล้หมอชิต เลยเลือกรถบขส. ซึ่งรถจะมี 2 รอบนะคะ 8 โมง กับ 9 โมง เราเลือก 9 โมงซึ่งบรรยากาศบนรถบอกเลยว่าต่างชาติทั้งหมด มีคนไทยก็คือกู อีวิว คนขับ และพนักงานบริการเท่านั้น โดยเราใช้เวลาเดินทาง 8 ชม. ซึ่งสะดวกมาก ไม่ต้องต่อรถเลย ไปถึงด่านลงปั๊มพาสปอต แล้วก็รอฝรั่งทำวีซ่า ระหว่างรอฝรั่งเราก็เดินลำไยกัน ขี้ในบ่อนที่ปอยเปตบ้างว่าไป และยิงยาวจนถึงเสียมเรียม มีอาหารให้ มีขนม น้ำส้ม น้ำเปล่าให้ พอมาถึงเสียมเรียบก็มีบริการตุ๊กๆ ฟรีส่งถึงโรงแรมอีก โอ๊ยยย ยอมใจ
อาหารแจกบนรถ
บรรยากาศภายในรถ
ด่านพรมแดน ฝั่งไทย
ถึงแล้วค่าาาาาาาา กัมพูชา
ซึ่งนครวัดเนี่ยตั้งอยู่ที่ จ. "เสียมเรียบ" (Siem Reap) คือนั่งรถต่อไปอีกจากปอยเปตประมาณ 2 ชั่วโมงเห็นจะได้ ซึ่งคนไทยจะรู้จักกันในนาม "เสียมราฐ" คืออย่างนี้ค่ะ สองชื่อนี้มีความหมายเชิงนัยยะค่ะ อีเสียมเรียบเนี่ยหมายถึง ว่าสยาม (เสียม) แพ้ (เรียบ)ในการทำการสู้รบในสมัยกรุงศรีระหว่างเขมรกับสยาม ทีนี้พี่ไทยนางไม่ยอมค่ะ นางเลยเรียกเปลี่ยนเป็น เสียมราฐ ซึ่งแปลว่าสยามชนะ น่ารักดีไม๊หล่ะค่ะ
ตุ๊กๆ ฟรีส่งถึงโรงแรม
ทีนี่ตุ๊กๆ นี่ฟรีก็ฟรีจริงนะคะ แต่นางก็มาในลักษณะการทำมาหากินแหละค่ะ คือนางจะถามว่าพรุ่งนี้เราไปไหนไม๊ ไปกับนางสิบลาๆๆ เราก็บอกว่าเรายังไม่แน่ใจเลย ต้องคุยกันก่อน นางก็ยกพรรณนาโวหารมาตั้งแต่นางต้องเลี้ยงลูกเมีย ที่บ้านลำบากตรากตรำ ต่างๆ นาๆ เพื่อให้เราเห็นใจ แต่เราก็ไม่ตกลงค่ะ จนนางบอกว่า โอเค งั้นคืนนี้ไปคิดนะ พรุ่งนี้ประมาณแปดโมงเช้านางจะมารอคำตอบ
พอรุ่งเช้า อีกวันนางมา แล้วเราตัดสินใจไม่ไปกับนาง นางหวีดค่ะ นางบอกว่าเราต้องจ่ายนางค่าเสียเวลา บ้านนางอยู่ไกล ต้องแหก
ตีกรรเชียงมา อ้าวววว กะเทยก็ขึ้นกันสิค่ะ ก็เถียงกัน และยืนหยัดไม่จ่าย จนนางยืนด่าเราว่า นี่ตั้งแต่ขับรถมายังไม่เคยเจอคนเปรตๆ แบบเรา นี่เป็นครั้งแรกที่เจอ ซึ่งถูกลูกสวนจากระวิววรรณฬา บินซา ไป เช่นกันว่า "นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เจอเหตุการณ์เปรตๆ แบบนี้เช่นกันค่ะ" จึงขอเตือนนะคะว่าถ้าตุ๊กๆ ตื้อ ถ้าไม่ไป ก็บอกว่าไม่ไปเลย อย่าทำสวย เกรงใจ เพราะตุ๊กๆ หาใหม่ได้ตลอด เต็มบ้านเต็มเมืองค่ะ ทุกหัวระแหงจริงๆ จนเกิดเป็นข้อสงสัยว่า "คนที่นี่ต้องไม่ทำอะไรกันเลยนอกจากเป็นตุ๊กๆ"
โดยในตลอดทริปนี้เราพักกันที่ garden village guesehouse โดยพักแบบ mixdorm เหมือนเคย โดยที่นี่มีหลายราคาให้เลือกตั้งแต่ ห้องประหยัดพัดลม ราคาคืนละ 3.5 ดอลล่าร์ ห้องพัดลม 4 ห้องแอร์ 5 ซึ่งตอนแรกเราจะเอาห้องแอร์เตียง 6 คน แต่เต็ม ก็เลยมาเอาห้องประหยัดพัดลมซึ่งมีหลายเตียงมาก จ่ายเงินไทยไป 140 เพราะตอนนั้นยังไม่ได้แลกตังค์ ขึ้นมาดูห้อง โอ้โหววววว หลายเตียงมาก เหมือนเรือนนอนผู้พยพ ชายหน้าดี มีความสุข กะเทยกรีดร้องมาก แต่ละเตียงก็จะมีปลั๊ก ไฟ พัดลม ผ่า ห่ม ผ้าขนหนู ประจำเตียงให้ มีลอคเกอร์ให้แต่ต้องหากุญแจเอง พยักงานชาวขแมร์น่ารัก และหล่อมาก ยอมใจ และมีสระว่ายน้ำให้ด้วย
ปล. ที่นี่สามารถใช้เงินดอลล่าได้เลย!!!!!
เนื่องจากเรามาถึงโรงแรมค่อนข้างเย็น หลังจากจัดแจงนู่นนี่นั่นเสร็จก็ออกกันมากินข้าว ก่อนหน้านั้นแลกตังค์ที่เคาเตอร์ได้เรท 1000 บาทไทย ได้ 29 เหรียญ คิดๆ ดูแล้วก็คือ 1 เหรียญ 35 บาทซึ่งแพงมว๊าก แต่ทำไงคะ ไม่มีทางสู้จริงๆ เพราะทริปฉุกละหุกมาก เลยไม่ได้แลกเงินใดๆ ทั้งสิ้น
แลกเงินเสร็จก็เดินต่อมากินข้าว เมนูเรา 2.50$ อีวิว 3 $ ซึ่งรสชาติอาหารนี่ใกล้เคียงกับไทยเลย แต่รสจะอ่อนกว่า แต่ถือว่าอร่อยเลยทีเดียวเชียว
ราคา 3 ดอล
อาหารขแมร์นี่ใส่ผงชูรสลืมนะคะ เป็นช้อนๆ ไม่ใช่ช้อนโต๊ะ แต่เป็นช้อนตักข้าว ใครซีเรียสเรื่องผงชูรส ก็ไปบอกพวกนางได้ว่าไม่ใส่
ราคา 2.50 ดอล
หลังจากนั้นเราก็เดินลัดเลาะไปตามถนน Pub Street ย่านสถานบันเทิงชื่อดังของเสียมเรียบ อารมณ์ข้าวสาร แต่คึกคัก และร้านรวงสวยงามกว่า
เราเดินๆ ไปจนถึงตลาดกลางคืน แล้วได้พบกับมารุโก๊ะ สาวสวยจากญี่ปุ่น เราเริ่มการพูดคุยด้วยการจับหมวกสานทำมือที่วางอยู่หน้าร้านมาลองใส่
"โอ๊ยยย สวยมาก ปังมาก"
เมื่อเดินไปในร้านเราจึงได้เจอกับคนขาย ในใจคิด "เหง้าหน้าทำไมดูฮาราจูกุจัง"
"คุณเป็นคนกัมพูชาป่ะครับ" เราถาม
"ไม่ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนญี่ปุ่น แต่ฉันรักกัมพูชา ฉันเลยมาอยู่ที่นี่ มาทำงานเปิดร้านขายของ
ของทุกอย่างทำเองหมด มาอยู่คนเดียว บ้านก็อยู่แถวนี้แหละค่ะ กลับญี่ปุ่นทีก็ปีละครั้ง"
เราสงสัยเหมือนกันว่าเหตุผลใดที่ทำให้ใครคนหนึ่งยอมทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างประเทศเพียงลำพัง
เราพยายามหาคำตอบจากเธอแต่สิ่งที่ได้มากลับเป็นประโยคเดิมๆ ที่ว่า
"I lov
"
หรือว่าบางครั้ง "ความรัก"
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้
มารุโก๊ะจัง
ซึ่งของที่ตลาดกลางคืนนี้คือถูกมาก เยอะมาก ราคาย่อมเยาน่ารัก บอกแพงไปหน่อยต่อครึ่งๆ ยังได้เลย แม่ค้าใจดีนี่ได้เสื้อ I love Cambodia มาในราคา 2.5 ดอลล่า
หลังจากเดินลำไยกันสักพักเราก็กลับกันมาที่ Pub street เพื่อหาร้านนั่งจิบเบียร์ และอยากเต้น วับๆๆ ตอนแรกก็ไปนั่งร้าน beer battel อันนี้มานั่งเพราะเค้าบอกว่าจะมีวงคนไทยมาเล่น นั่งไปสั่งเบียร์ไป เอ้า ไม่ขึ้นเลย เลยตัดสินใจไปอีกร้าน โอ้โหววว ชื่อว่า Temple โอ้โหวววว เพลง วับๆๆๆๆ กะเทยก็เลยตีเนียนไม่ซื้อไรทั้งนั้น เต้นให้หายอยากแล้วก็กลับ หมดไปหนึ่งวัน สำหรับวันนี้
Angkor Beer เบียร์ประจำชาติ
[CR] เยือน "นครวัด" ก่อนตาย: นั่งรถทัวร์ 8 ชม. กับการสัมผัสสถาปัตยกรรมที่คนทั่วโลกอยากมาดู
...........................................................................................
"See Angkor Wat and die
See Bagan and live"
ประโยคทอง ของ อาโนล ทอยบี นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษที่ส่งอิทธิพลให้คนทั่วโลก
โดยเฉพาะยุโรป และ อเมริกา ต้องข้ามน้ำข้ามทะเล ยอมเสียเงินเก็บมาท่องเที่ยวกันเป็นแรมเดือน เพื่อสัมผัสความสวยงามยิ่งใหญ่ของทั้งสองสิ่ง เอาว่าชาตินี้ให้ได้เห็นกับตา
หลังจากได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมพุกาม (Bagan) และพิสูจน์แล้วว่ามันสมคำร่ำรือและไม่เกินเหตุเลยกับประโยคข้างต้น พอกลับมาจากเมียนมาร์ ก็เลยตั้งปณิธานแน่วแน่ว่า เราจะต้องเป็นอมตะ ด้วยการไปดูนครวัดก่อนตายให้ได้ ทริปนี้เลยจับพลัดจับผลูพาขึ้นกับเพื่อนอีกคนชื่ออีวิว ด้วยว่านางเคยบอกว่าถ้าจะไปนครวัดให้ชวนด้วย ครั้งนี้ก็เลยมีเพื่อนร่วมเดินทางด้วยกัน
นครวัดสุดยอดแห่งปราสาทขอม
ระวิววรรฬา บิน ซาเย็ต เพื่อนสาวจาก ศิลปศาสตร์ เอกจีน ที่จะมาร่วมเดินทางในครั้งนี้ (นางยังไม่ตายนะคะ)
โดยการเดินทางครั้งนี้เราเลือก รถบขส. ที่ยิงตรงจากกรุงเทพ - เสียมเรียบเลยค่ะ สนนราคาคนละ 750 บาทขาดตัว ซึ่งจากการตามอ่านรีวิวต่างๆ ก็จะไปได้หลายทางนะคะไม่ว่าจะนั่งรถไปลงโรงเกลือแล้วต่อไป หรือนั่งรถบ่อนไปปอยเปต แล้วต่อไป แต่เราไม่เอาค่ะ เพราะว่ารถบ่อนต้องฉีกขี้ตาตื่นแต่เช้า และคอนโดอิชั้นอยู่ใกล้หมอชิต เลยเลือกรถบขส. ซึ่งรถจะมี 2 รอบนะคะ 8 โมง กับ 9 โมง เราเลือก 9 โมงซึ่งบรรยากาศบนรถบอกเลยว่าต่างชาติทั้งหมด มีคนไทยก็คือกู อีวิว คนขับ และพนักงานบริการเท่านั้น โดยเราใช้เวลาเดินทาง 8 ชม. ซึ่งสะดวกมาก ไม่ต้องต่อรถเลย ไปถึงด่านลงปั๊มพาสปอต แล้วก็รอฝรั่งทำวีซ่า ระหว่างรอฝรั่งเราก็เดินลำไยกัน ขี้ในบ่อนที่ปอยเปตบ้างว่าไป และยิงยาวจนถึงเสียมเรียม มีอาหารให้ มีขนม น้ำส้ม น้ำเปล่าให้ พอมาถึงเสียมเรียบก็มีบริการตุ๊กๆ ฟรีส่งถึงโรงแรมอีก โอ๊ยยย ยอมใจ
อาหารแจกบนรถ
บรรยากาศภายในรถ
ด่านพรมแดน ฝั่งไทย
ถึงแล้วค่าาาาาาาา กัมพูชา
ซึ่งนครวัดเนี่ยตั้งอยู่ที่ จ. "เสียมเรียบ" (Siem Reap) คือนั่งรถต่อไปอีกจากปอยเปตประมาณ 2 ชั่วโมงเห็นจะได้ ซึ่งคนไทยจะรู้จักกันในนาม "เสียมราฐ" คืออย่างนี้ค่ะ สองชื่อนี้มีความหมายเชิงนัยยะค่ะ อีเสียมเรียบเนี่ยหมายถึง ว่าสยาม (เสียม) แพ้ (เรียบ)ในการทำการสู้รบในสมัยกรุงศรีระหว่างเขมรกับสยาม ทีนี้พี่ไทยนางไม่ยอมค่ะ นางเลยเรียกเปลี่ยนเป็น เสียมราฐ ซึ่งแปลว่าสยามชนะ น่ารักดีไม๊หล่ะค่ะ
ตุ๊กๆ ฟรีส่งถึงโรงแรม
ทีนี่ตุ๊กๆ นี่ฟรีก็ฟรีจริงนะคะ แต่นางก็มาในลักษณะการทำมาหากินแหละค่ะ คือนางจะถามว่าพรุ่งนี้เราไปไหนไม๊ ไปกับนางสิบลาๆๆ เราก็บอกว่าเรายังไม่แน่ใจเลย ต้องคุยกันก่อน นางก็ยกพรรณนาโวหารมาตั้งแต่นางต้องเลี้ยงลูกเมีย ที่บ้านลำบากตรากตรำ ต่างๆ นาๆ เพื่อให้เราเห็นใจ แต่เราก็ไม่ตกลงค่ะ จนนางบอกว่า โอเค งั้นคืนนี้ไปคิดนะ พรุ่งนี้ประมาณแปดโมงเช้านางจะมารอคำตอบ
โดยในตลอดทริปนี้เราพักกันที่ garden village guesehouse โดยพักแบบ mixdorm เหมือนเคย โดยที่นี่มีหลายราคาให้เลือกตั้งแต่ ห้องประหยัดพัดลม ราคาคืนละ 3.5 ดอลล่าร์ ห้องพัดลม 4 ห้องแอร์ 5 ซึ่งตอนแรกเราจะเอาห้องแอร์เตียง 6 คน แต่เต็ม ก็เลยมาเอาห้องประหยัดพัดลมซึ่งมีหลายเตียงมาก จ่ายเงินไทยไป 140 เพราะตอนนั้นยังไม่ได้แลกตังค์ ขึ้นมาดูห้อง โอ้โหววววว หลายเตียงมาก เหมือนเรือนนอนผู้พยพ ชายหน้าดี มีความสุข กะเทยกรีดร้องมาก แต่ละเตียงก็จะมีปลั๊ก ไฟ พัดลม ผ่า ห่ม ผ้าขนหนู ประจำเตียงให้ มีลอคเกอร์ให้แต่ต้องหากุญแจเอง พยักงานชาวขแมร์น่ารัก และหล่อมาก ยอมใจ และมีสระว่ายน้ำให้ด้วย
ปล. ที่นี่สามารถใช้เงินดอลล่าได้เลย!!!!!
เนื่องจากเรามาถึงโรงแรมค่อนข้างเย็น หลังจากจัดแจงนู่นนี่นั่นเสร็จก็ออกกันมากินข้าว ก่อนหน้านั้นแลกตังค์ที่เคาเตอร์ได้เรท 1000 บาทไทย ได้ 29 เหรียญ คิดๆ ดูแล้วก็คือ 1 เหรียญ 35 บาทซึ่งแพงมว๊าก แต่ทำไงคะ ไม่มีทางสู้จริงๆ เพราะทริปฉุกละหุกมาก เลยไม่ได้แลกเงินใดๆ ทั้งสิ้น
แลกเงินเสร็จก็เดินต่อมากินข้าว เมนูเรา 2.50$ อีวิว 3 $ ซึ่งรสชาติอาหารนี่ใกล้เคียงกับไทยเลย แต่รสจะอ่อนกว่า แต่ถือว่าอร่อยเลยทีเดียวเชียว
ราคา 3 ดอล
อาหารขแมร์นี่ใส่ผงชูรสลืมนะคะ เป็นช้อนๆ ไม่ใช่ช้อนโต๊ะ แต่เป็นช้อนตักข้าว ใครซีเรียสเรื่องผงชูรส ก็ไปบอกพวกนางได้ว่าไม่ใส่
ราคา 2.50 ดอล
หลังจากนั้นเราก็เดินลัดเลาะไปตามถนน Pub Street ย่านสถานบันเทิงชื่อดังของเสียมเรียบ อารมณ์ข้าวสาร แต่คึกคัก และร้านรวงสวยงามกว่า
เราเดินๆ ไปจนถึงตลาดกลางคืน แล้วได้พบกับมารุโก๊ะ สาวสวยจากญี่ปุ่น เราเริ่มการพูดคุยด้วยการจับหมวกสานทำมือที่วางอยู่หน้าร้านมาลองใส่
"โอ๊ยยย สวยมาก ปังมาก"
เมื่อเดินไปในร้านเราจึงได้เจอกับคนขาย ในใจคิด "เหง้าหน้าทำไมดูฮาราจูกุจัง"
"คุณเป็นคนกัมพูชาป่ะครับ" เราถาม
"ไม่ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนญี่ปุ่น แต่ฉันรักกัมพูชา ฉันเลยมาอยู่ที่นี่ มาทำงานเปิดร้านขายของ
ของทุกอย่างทำเองหมด มาอยู่คนเดียว บ้านก็อยู่แถวนี้แหละค่ะ กลับญี่ปุ่นทีก็ปีละครั้ง"
เราสงสัยเหมือนกันว่าเหตุผลใดที่ทำให้ใครคนหนึ่งยอมทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างประเทศเพียงลำพัง
เราพยายามหาคำตอบจากเธอแต่สิ่งที่ได้มากลับเป็นประโยคเดิมๆ ที่ว่า
"I lov
หรือว่าบางครั้ง "ความรัก"
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้
มารุโก๊ะจัง
ซึ่งของที่ตลาดกลางคืนนี้คือถูกมาก เยอะมาก ราคาย่อมเยาน่ารัก บอกแพงไปหน่อยต่อครึ่งๆ ยังได้เลย แม่ค้าใจดีนี่ได้เสื้อ I love Cambodia มาในราคา 2.5 ดอลล่า
หลังจากเดินลำไยกันสักพักเราก็กลับกันมาที่ Pub street เพื่อหาร้านนั่งจิบเบียร์ และอยากเต้น วับๆๆ ตอนแรกก็ไปนั่งร้าน beer battel อันนี้มานั่งเพราะเค้าบอกว่าจะมีวงคนไทยมาเล่น นั่งไปสั่งเบียร์ไป เอ้า ไม่ขึ้นเลย เลยตัดสินใจไปอีกร้าน โอ้โหววว ชื่อว่า Temple โอ้โหวววว เพลง วับๆๆๆๆ กะเทยก็เลยตีเนียนไม่ซื้อไรทั้งนั้น เต้นให้หายอยากแล้วก็กลับ หมดไปหนึ่งวัน สำหรับวันนี้
Angkor Beer เบียร์ประจำชาติ