ตอนแรกผมอยากเข้าอักษรแต่ไม่ได้เข้าเลยมาเข้าคณะนี้แทน
เพราะเห็นว่าเป็นคณะอินเตอร์น่าจะได้ใช้ภาษา เพราะภาษาเป็นสิ่งที่ผมถนัดที่สุด
คือผมเข้ามาเรียนคณะนี้ได้ประมาณเดือนกว่าแล้ว
รู้สึกว่าเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ รู้สึกว่าทุกคนเก่งหมด เราไม่เก่งคนเดียว
เวลามีกลุ่มงานอะไรให้เสนอไอเดียผมก็เสนอไม่ได้
ก็รู้ตัวว่าฟังเลกเชอร์ไม่ค่อยเก่งเลยทบทวนดูเองปรากฎว่า
ทบทวนเองก็ไม่รู้เรื่องเลยครับ
ช่วงที่ผ่านมาเครียดมากเลยครับ ไม่อยากทำอะไร กินข้าวไม่ลง ร้องไห้
งานเยอะ ที่สำคัญที่ผมไม่รู้วิธีว่าจะทำงานชิ้นนั้นยังไงดี รู้สึกว่างานยากไปหมด
อาทิตย์หน้าจะสอบมิดเทอมแล้ว แต่ยังไม่รู้เรื่องเลย
ผมรู้นะว่าคนอื่นคงคิดว่า เดือนครึ่งจะไปรู้อะไร ทนเรียนไปก่อน อาจจะดีขึ้น
แต่คือผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะครับถึงผ่านจุดนี้ไปก็ไปติดจุดอื่นอยู่ดี มีความรู้สึกว่าไม่น่ามาเรียนอินเตอร์น่าจะเรียนภาคปกติไปอ่ะดีแล้ว
คือไม่กล้าบอกพ่อแม่ครับเพราะค่าเทอมค่อนข้างสูง ไม่อยากให้ท่านผิดหวัง
ไม่อยากบอกท่านว่าทนไม่ไหว คนในครอบครัวตั้งความหวังไว้สูง
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมควรจะทนต่อไปแบบนี้ หรือควรบอกพ่อแม่ท่านดีครับ
รู้สึกว่าทนเรียนต่อไปไม่ไหว
เพราะเห็นว่าเป็นคณะอินเตอร์น่าจะได้ใช้ภาษา เพราะภาษาเป็นสิ่งที่ผมถนัดที่สุด
คือผมเข้ามาเรียนคณะนี้ได้ประมาณเดือนกว่าแล้ว
รู้สึกว่าเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ รู้สึกว่าทุกคนเก่งหมด เราไม่เก่งคนเดียว
เวลามีกลุ่มงานอะไรให้เสนอไอเดียผมก็เสนอไม่ได้
ก็รู้ตัวว่าฟังเลกเชอร์ไม่ค่อยเก่งเลยทบทวนดูเองปรากฎว่า
ทบทวนเองก็ไม่รู้เรื่องเลยครับ
ช่วงที่ผ่านมาเครียดมากเลยครับ ไม่อยากทำอะไร กินข้าวไม่ลง ร้องไห้
งานเยอะ ที่สำคัญที่ผมไม่รู้วิธีว่าจะทำงานชิ้นนั้นยังไงดี รู้สึกว่างานยากไปหมด
อาทิตย์หน้าจะสอบมิดเทอมแล้ว แต่ยังไม่รู้เรื่องเลย
ผมรู้นะว่าคนอื่นคงคิดว่า เดือนครึ่งจะไปรู้อะไร ทนเรียนไปก่อน อาจจะดีขึ้น
แต่คือผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะครับถึงผ่านจุดนี้ไปก็ไปติดจุดอื่นอยู่ดี มีความรู้สึกว่าไม่น่ามาเรียนอินเตอร์น่าจะเรียนภาคปกติไปอ่ะดีแล้ว
คือไม่กล้าบอกพ่อแม่ครับเพราะค่าเทอมค่อนข้างสูง ไม่อยากให้ท่านผิดหวัง
ไม่อยากบอกท่านว่าทนไม่ไหว คนในครอบครัวตั้งความหวังไว้สูง
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมควรจะทนต่อไปแบบนี้ หรือควรบอกพ่อแม่ท่านดีครับ