ประสบการณ์ความรักที่ไม่ควรคิดไปเอง
ผมเคยแอบชอบรุ่นน้องสมัยเรียนคนนึง เขาเป็นคนน่ารักอัธยาศัย ผิวขาว(โอโม่) เป็นเด็กกิจกรรม ผมคุยกับน้องเขาแบบเว้นระยะไม่เคยแซวไม่เคยหยอด ทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีน้องเขาคุยกับผมทุกเรื่อง ปรึกษาทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อนผมแอบคิดไปเองว่าเขามีใจ ผมทักน้องเขาทุกวันด้วยข้อความสั้นๆ แกล้งถามเรื่องเรียนบ้าง เรื่องกิจกรรมบ้างแต่จริงๆ แค่อยากคุยด้วย ผมเป็นประเภทปากหนัก ไม่กล้าคุยกันต่อหน้า แอบมองบ้าง แอบแกล้งบ้างเวลาเข้ากิจกรรม คุยกันมาตลอด ไม่ผมก็น้องเขาเป็นคนทัก เป็นที่ปรึกษาทุกเรื่องทั้งเรียน ทั้งกิจกรรม หรือแม้แต่ช่วยทำงานส่ง ผ่านไปสองปี จนเรียนจบได้งานทำก็เริ่มแอบหวังขึ้นมาเลยบอกความรู้สึกไปทันทีและก็เหมือนจะไปได้ด้วยดี น้องเขาไม่รังเกียจและบอกว่าค่อยเรียนรู้กันไปคุยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมตีความแบบตัดพ้อคำว่าแบบนี้ไปเรื่อยๆ คงจะหมายถึงเป็นพี่น้องกัน พอปรึกษาเพื่อนก็ดันถูกยุให้เดินหน้าแบบนี้แสดงว่าเขารู้สึกดีกับเรานั่นแหละ ผมเดินหน้าจีบได้แค่หนึ่งวัน(ส่งเพลงให้ หยอดนิดหน่อย) แล้วท่าทีน้องเขาก็เปลี่ยนไป เริ่มไม่ออน ไม่ทักผม ไม่เล่น facebook หายไปสองวันผมรู้ชะตาทันที เลยทักน้องเขาไปแบบตรงๆว่า อึดอัดมั้ย แต่ผมรู้สึกดีกับน้องเขา ผมไม่ได้หวังให้เขารู้สึกดีตอบแค่ไม่ต้องเปลี่ยนไปจากเดิม ผมก็จะกลับไปเป็นพี่ชายคนเดิมที่ไม่เคยหยอด ไม่เคยส่งเพลงรักให้ แล้วคำตอบที่ได้ก็ทำให้หน้าชากลืนน้ำลายลำบาก น้องเขาบอกเขารู้สึกดีด้วยนะแต่ไม่ใช่ที่ผู้หญิงกับผู้ชายเขารู้สึกกัน เขาเห็นผมเป็นพี่ชาย เขาเคยพยายามจะชอบผมแล้วแต่ก็อึดอัดใจตัวเอง ผมได้แต่ส่ง sticker ยิ้มกลับไป เขาพยายามขอโทษผม ผมบอกไม่ได้โกรธอะไรผมสบายดี ไม่ต้องรู้สึกผิด แต่ความรู้สึกจริงๆแล้ว มันกลับกันมันแอบตัดพ้อ เสียใจ โทษในสิ่งที่ตัวเองทำไปถ้าผมไม่บอกไปผมก็ไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้ ผมรู้สึกแบบเดิมไม่ได้ ให้กลับไปคุยแบบที่ไม่ได้คิดอะไรไม่ได้ผมหายไปจากเขาพักใหญ่ๆ พยายามไม่คิดอะไร จนทุกวันนี้ผมก็เลิกชอบน้องเขาไม่ได้ ถึงแม้ผมจะคุยกับน้องเขาทุกครั้งที่เขาทักมา แต่ในใจก็อมยิ้มตลอดเวลา สามปีที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้ผมเลิกชอบคนคนนึงได้เลย ถึงครั้งนึงจะเคยผิดหวังจนไปไม่เป็น แต่ก็ดีใจที่ได้บอกไปอย่างน้อยก็ไม่ต้องคิดไปเองฝ่ายเดียว ชัดเจน แต่อาจจะจุกไปหน่อยก็ไม่เสียใจที่ได้รู้สึกดีดีกับคนคนนึงครับ ^^
แล้วเพื่อนๆ ละครับเคยเป็นแบบนี้รึป่าวว??
คุยกันแบบไร้สถานะ สุดท้ายแค่คิดไปเอง??
ผมเคยแอบชอบรุ่นน้องสมัยเรียนคนนึง เขาเป็นคนน่ารักอัธยาศัย ผิวขาว(โอโม่) เป็นเด็กกิจกรรม ผมคุยกับน้องเขาแบบเว้นระยะไม่เคยแซวไม่เคยหยอด ทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีน้องเขาคุยกับผมทุกเรื่อง ปรึกษาทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อนผมแอบคิดไปเองว่าเขามีใจ ผมทักน้องเขาทุกวันด้วยข้อความสั้นๆ แกล้งถามเรื่องเรียนบ้าง เรื่องกิจกรรมบ้างแต่จริงๆ แค่อยากคุยด้วย ผมเป็นประเภทปากหนัก ไม่กล้าคุยกันต่อหน้า แอบมองบ้าง แอบแกล้งบ้างเวลาเข้ากิจกรรม คุยกันมาตลอด ไม่ผมก็น้องเขาเป็นคนทัก เป็นที่ปรึกษาทุกเรื่องทั้งเรียน ทั้งกิจกรรม หรือแม้แต่ช่วยทำงานส่ง ผ่านไปสองปี จนเรียนจบได้งานทำก็เริ่มแอบหวังขึ้นมาเลยบอกความรู้สึกไปทันทีและก็เหมือนจะไปได้ด้วยดี น้องเขาไม่รังเกียจและบอกว่าค่อยเรียนรู้กันไปคุยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมตีความแบบตัดพ้อคำว่าแบบนี้ไปเรื่อยๆ คงจะหมายถึงเป็นพี่น้องกัน พอปรึกษาเพื่อนก็ดันถูกยุให้เดินหน้าแบบนี้แสดงว่าเขารู้สึกดีกับเรานั่นแหละ ผมเดินหน้าจีบได้แค่หนึ่งวัน(ส่งเพลงให้ หยอดนิดหน่อย) แล้วท่าทีน้องเขาก็เปลี่ยนไป เริ่มไม่ออน ไม่ทักผม ไม่เล่น facebook หายไปสองวันผมรู้ชะตาทันที เลยทักน้องเขาไปแบบตรงๆว่า อึดอัดมั้ย แต่ผมรู้สึกดีกับน้องเขา ผมไม่ได้หวังให้เขารู้สึกดีตอบแค่ไม่ต้องเปลี่ยนไปจากเดิม ผมก็จะกลับไปเป็นพี่ชายคนเดิมที่ไม่เคยหยอด ไม่เคยส่งเพลงรักให้ แล้วคำตอบที่ได้ก็ทำให้หน้าชากลืนน้ำลายลำบาก น้องเขาบอกเขารู้สึกดีด้วยนะแต่ไม่ใช่ที่ผู้หญิงกับผู้ชายเขารู้สึกกัน เขาเห็นผมเป็นพี่ชาย เขาเคยพยายามจะชอบผมแล้วแต่ก็อึดอัดใจตัวเอง ผมได้แต่ส่ง sticker ยิ้มกลับไป เขาพยายามขอโทษผม ผมบอกไม่ได้โกรธอะไรผมสบายดี ไม่ต้องรู้สึกผิด แต่ความรู้สึกจริงๆแล้ว มันกลับกันมันแอบตัดพ้อ เสียใจ โทษในสิ่งที่ตัวเองทำไปถ้าผมไม่บอกไปผมก็ไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้ ผมรู้สึกแบบเดิมไม่ได้ ให้กลับไปคุยแบบที่ไม่ได้คิดอะไรไม่ได้ผมหายไปจากเขาพักใหญ่ๆ พยายามไม่คิดอะไร จนทุกวันนี้ผมก็เลิกชอบน้องเขาไม่ได้ ถึงแม้ผมจะคุยกับน้องเขาทุกครั้งที่เขาทักมา แต่ในใจก็อมยิ้มตลอดเวลา สามปีที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้ผมเลิกชอบคนคนนึงได้เลย ถึงครั้งนึงจะเคยผิดหวังจนไปไม่เป็น แต่ก็ดีใจที่ได้บอกไปอย่างน้อยก็ไม่ต้องคิดไปเองฝ่ายเดียว ชัดเจน แต่อาจจะจุกไปหน่อยก็ไม่เสียใจที่ได้รู้สึกดีดีกับคนคนนึงครับ ^^
แล้วเพื่อนๆ ละครับเคยเป็นแบบนี้รึป่าวว??