สวัสดีค่ะทุกคน คือเรากำลังประสบปัญหา อยากขอคำแนะนำค่ะ
ก่อนอื่นขอเล่าถึงลักษณะของตัวเราก่อนเลยนะคะ
ตอนเป็นเด็กก็ร่าเริง สนุกสนานคุยได้กับทุกคน แต่ลึกๆจริงๆมีเพื่อนที่สนิทน้อยมาก แค่คนเดียวเองในตอนนั้น
พอมัธยมปลายก็ยังคงนิสัยร่าเริง รั่วๆเหมือนเดิม คุยกับเพื่อนได้ทุกเพศ แต่มันมีจุดเปลี่ยนตรงที่ ตอนใกล้เรียนจบ เพื่อนกลุ่มใหญ่ในห้องที่เราก็คิดว่าไม่เคยหมางใจกันมาก่อน เพราะงานราษฎร์ งานหลวงเราก็ทำหมด ไม่เกี่ยง กลับแสดงท่าที ban เรา โยนงานใหญ่มาให้กันโดยที่ไม่ค่อยให้ความช่วยเหลือ และตีตัวออกห่างอย่างเห็นได้ชัด เริ่มมีการจับกลุ่มซุบซิบนินทา ตอนนั้นควารู้สึกของเด็กน้อยโลกสวย บอกเลย พังมาก แอบร้องไห้หนักมาก แต่ภายนอกต้องทำหน้านิ่งไม่โต้ตอบ จนเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกับเราต้องออกมาตอบโต้แทน กลุ่มที่ไม่ชอบเราเลยยิ่งหมั่นไส้ไปอีก เขาบอกว่าทำไมเราไม่พูดเอง เหมือนเราเป็นนางเอกแล้วทำให้เค้าเป็นนางร้ายที่มารุมนางเอก ( เอ้าาา หรือไม่จริง?) เราก็ยัง keep ความนิ่งๆนั้นไว้ ไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนั้นคือสมองว่าเปล่าคิดอะไรไม่ออก คงจะเป็นเพราะช็อคมั้ง
เหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นตัวคัดกรองเพื่อนที่เรามีอยู่ที่เราจะวางใจได้จริงๆ เราเชื่อว่าแม้มีน้อยแต่ขอคนที่เข้าใและจริงใจต่อกันก็พอ
เมื่อเข้ามหาลัย เรามีเพื่อนเพิ่มอีกกลุ่มใหม่ เพื่อนเก่าก็แยกย้ายตามคณะที่เรียนแต่ยังติดต่อกันเสมอ เรากลายเป็นคนที่ตรงไปตรงมา ถึงขั้นขวานผ่าซากก็ว่าได้ ไม่ค่อยถนอมน้ำใจโดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว เลยทำให้เราเสียเพื่อนสนิทกลุ่มเดิมไปทีละคน เราไม่รู้ตัวเองเลยนะว่าทำไม รู้แต่ว่าเวลามีเพื่อนสนิททีไรก็มักจะมีเหตุให้อยู่ไกลกันเช่น ต่างภาค ต่างประเทศ คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่รู้วิธีการรักษาความสัมพันธ์ต้องทำยังไง
เราได้ไปเจอคนกลุ่มนึงที่เค้าขัดเกลความหยาบกระด้างนั้นออกไปทีละน้อย ทำให้เราเอาใจใส่คนอื่นมากขึ้น ความเป็นเราที่ร่าเริงก็กลับมา แต่มันกลบมาด้วยความคาดหวังว่าสิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไป เมื่อเราเปลี่ยนตัวเอง แต่ความจริงแล้วมันไม่เป็นอย่างนั้นทั้งหมด เราเลยคบเพื่อนกลุ่มใหม่ อยู่ตรงไหนที่สบายใจก็จะอยู่ ทำอะไรที่สบายใจก็จะทำ แต่จริงๆแล้วเหงานะเพราะบางครั้งต้องทำสิ่งเหล่านั้นลำพัง ตอนนี้จากเราที่ขวานผ่าซากแเละself center สุดๆ กลายเป็นนางสาว sensitive กลายเป็นคนที่ร้องไห้บ่อย ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ผิดหวังง่ายเพราะคาดหวังไว้สูง เป็นคนขาดความมั่นใจ ไม่ใ่เฉพาะรื่องความสัมพันธ์นะ ในทุกๆเรื่องเลย
เราจะทำยังไงดีให้ความมั่นใจกลับมา หรือเพิ่มมันให้มากขึ้น ตอนนี้เราไม่มีความมั่นใจ เลยไม่ตัดสินใจ หนีปัญหามาเรื่อยๆ กลายเป็นคนขาดวินัยในตัวเอง ประสิทธิภาพในการเรียน การทำงานก็ลดลง เรารู้ว่าตัวเราที่ดีกว่านี้เคยเป็นยังไง(ในด้านการทำงานนะ) แต่เราก็ชอบตัวเองในรูปแบบใหม่ที่ใช้หัวใจในการสื่อสารมากขึ้น แต่มันมาพร้อมกับความ sensitive นี่ละสิ
ทำไมการเป็นผู้ใหญ่ถึงยากจัง
ไม่รู้จะปรึกษาใคร เป็นคนขาดความมั่นใจขั้นสุด
ก่อนอื่นขอเล่าถึงลักษณะของตัวเราก่อนเลยนะคะ
ตอนเป็นเด็กก็ร่าเริง สนุกสนานคุยได้กับทุกคน แต่ลึกๆจริงๆมีเพื่อนที่สนิทน้อยมาก แค่คนเดียวเองในตอนนั้น
พอมัธยมปลายก็ยังคงนิสัยร่าเริง รั่วๆเหมือนเดิม คุยกับเพื่อนได้ทุกเพศ แต่มันมีจุดเปลี่ยนตรงที่ ตอนใกล้เรียนจบ เพื่อนกลุ่มใหญ่ในห้องที่เราก็คิดว่าไม่เคยหมางใจกันมาก่อน เพราะงานราษฎร์ งานหลวงเราก็ทำหมด ไม่เกี่ยง กลับแสดงท่าที ban เรา โยนงานใหญ่มาให้กันโดยที่ไม่ค่อยให้ความช่วยเหลือ และตีตัวออกห่างอย่างเห็นได้ชัด เริ่มมีการจับกลุ่มซุบซิบนินทา ตอนนั้นควารู้สึกของเด็กน้อยโลกสวย บอกเลย พังมาก แอบร้องไห้หนักมาก แต่ภายนอกต้องทำหน้านิ่งไม่โต้ตอบ จนเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกับเราต้องออกมาตอบโต้แทน กลุ่มที่ไม่ชอบเราเลยยิ่งหมั่นไส้ไปอีก เขาบอกว่าทำไมเราไม่พูดเอง เหมือนเราเป็นนางเอกแล้วทำให้เค้าเป็นนางร้ายที่มารุมนางเอก ( เอ้าาา หรือไม่จริง?) เราก็ยัง keep ความนิ่งๆนั้นไว้ ไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนั้นคือสมองว่าเปล่าคิดอะไรไม่ออก คงจะเป็นเพราะช็อคมั้ง
เหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นตัวคัดกรองเพื่อนที่เรามีอยู่ที่เราจะวางใจได้จริงๆ เราเชื่อว่าแม้มีน้อยแต่ขอคนที่เข้าใและจริงใจต่อกันก็พอ
เมื่อเข้ามหาลัย เรามีเพื่อนเพิ่มอีกกลุ่มใหม่ เพื่อนเก่าก็แยกย้ายตามคณะที่เรียนแต่ยังติดต่อกันเสมอ เรากลายเป็นคนที่ตรงไปตรงมา ถึงขั้นขวานผ่าซากก็ว่าได้ ไม่ค่อยถนอมน้ำใจโดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว เลยทำให้เราเสียเพื่อนสนิทกลุ่มเดิมไปทีละคน เราไม่รู้ตัวเองเลยนะว่าทำไม รู้แต่ว่าเวลามีเพื่อนสนิททีไรก็มักจะมีเหตุให้อยู่ไกลกันเช่น ต่างภาค ต่างประเทศ คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่รู้วิธีการรักษาความสัมพันธ์ต้องทำยังไง
เราได้ไปเจอคนกลุ่มนึงที่เค้าขัดเกลความหยาบกระด้างนั้นออกไปทีละน้อย ทำให้เราเอาใจใส่คนอื่นมากขึ้น ความเป็นเราที่ร่าเริงก็กลับมา แต่มันกลบมาด้วยความคาดหวังว่าสิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไป เมื่อเราเปลี่ยนตัวเอง แต่ความจริงแล้วมันไม่เป็นอย่างนั้นทั้งหมด เราเลยคบเพื่อนกลุ่มใหม่ อยู่ตรงไหนที่สบายใจก็จะอยู่ ทำอะไรที่สบายใจก็จะทำ แต่จริงๆแล้วเหงานะเพราะบางครั้งต้องทำสิ่งเหล่านั้นลำพัง ตอนนี้จากเราที่ขวานผ่าซากแเละself center สุดๆ กลายเป็นนางสาว sensitive กลายเป็นคนที่ร้องไห้บ่อย ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ผิดหวังง่ายเพราะคาดหวังไว้สูง เป็นคนขาดความมั่นใจ ไม่ใ่เฉพาะรื่องความสัมพันธ์นะ ในทุกๆเรื่องเลย
เราจะทำยังไงดีให้ความมั่นใจกลับมา หรือเพิ่มมันให้มากขึ้น ตอนนี้เราไม่มีความมั่นใจ เลยไม่ตัดสินใจ หนีปัญหามาเรื่อยๆ กลายเป็นคนขาดวินัยในตัวเอง ประสิทธิภาพในการเรียน การทำงานก็ลดลง เรารู้ว่าตัวเราที่ดีกว่านี้เคยเป็นยังไง(ในด้านการทำงานนะ) แต่เราก็ชอบตัวเองในรูปแบบใหม่ที่ใช้หัวใจในการสื่อสารมากขึ้น แต่มันมาพร้อมกับความ sensitive นี่ละสิ
ทำไมการเป็นผู้ใหญ่ถึงยากจัง