ที่มาเล่าวันนี้เพราะ มีความรู้สึกแบบเสียความรู้สึกมากๆ ปกติแล้ว เพื่อนในมหาวิทยาลัยเห็นคนในสังคม มักพูดว่าเพื่อนในสังคมนี้มักจะสวมหน้ากาก เข้าหา จะถูกได้รับความสำคัญเมื่อมีประโยชน์ ถามว่าจริงไหม จากที่เจอบอกเลยว่าจริง .
ปกติเป็นพวกสันดานชอบเรียนคนเดียว ตั้งแต่ปี 1 - 2 พอขึ้นมาปี3 ได้เจอเพื่อนกลุ่มนึง ? ซึ่งรู้สึกเฮ้ยเข้าได้ได้วะ รู้สึกสนุกเฮฮาเข้าได้เหมือนจะทุกเรื่อง
( เพื่อนในกลุ่มมี 3-5คน สนิทแค่สองคน ) เวลาไปเรียน จองที่นั่ง ผลัดกัน บ้างวิชา ถ้าใครไม่มาอาจมีช่วยเช็คชื่อ ไปไหนมาไหนเป็นอะไรไม่สบาย หายามาให้กินตลอด
มีข้อสอบช่วยกันแชร์ ช่วยกันหมด
พอฉันได้ขึ้น ปี 4 ฉันได้ลงวิชาเรียนแถบคนเดียวทั้งหมด ได้เรียนกับเพื่อนแค่ 1 วิชา (ลงไม่ทัน) เพื่อนเริ่มเปลี่ยนไป เพราะเพื่อนได้นำเพื่อนใหม่เข้ามาเรียนด้วย ( น่าจะทะเลาะจากกลุ่มเดิมแล้วขอมาเรียนด้วย ) พวกนางก็เข้าได้กันเป็นปี่เป็นขลุ่ย บวกด้วย เพื่อนทั้งกลุ่มเรียนด้วยกันห้องเดียวกันหมด ทำให้ยิ่งสนิทไปอีก เวลาที่ฉันไปเรียนวิชาที่เรียนด้วยกันกับพวกนาง สัมผัสได้ถึงความห่างเหิน
-เพื่อนคุยกับฉันน้อย ทังที่ฉันพยายามคุย ทั้งที่เหมือนเดิมตลอด
-ไปเที่ยวไปอะไรเริ่มไม่ชวนทั้งที่เมื่อก่อนเฮ้ยไปกันไม่ไปก็ต้องไปนะ
- เริ่ม มีไลน์กลุ่มกันเองโดยที่ไม่มีเรา มีการส่งงานในไลน์กลุ่มเราก็นึกว่าในกลุ่มเดิม อ่าวไม่มีนิหว่า
-เมื่อก่อนไปไหนมาไหนโทให้เรามารับตลอด เดียวนี้ไม่
-รู้สึกว่าเป็นส่วนเกิน ทำอะไรก็เหมือนเราไม่มีส่วนร่วมเลยสักนิด
-เฟคปั้นหน้าว่าบอกจริงใจ ทั้งที่ไม่เลยสักนิด
ที่เจ็บกว่านั้น ทำงงานกลุ่ม นางบอกว่าเอ้า แกเรียนวิชานี้อยู่กลุ่มเราด้วยหรอ .... เอิ่มกูก็มาเรียนป่ะคือไม่เห็นหัววกูว่างั้น
ก็เลยคิอว่า ถ้าเป็นพวกเพื่อนๆจะรู้สึกยังไง ? เสียความรู้สึกไหม ? เคยแอบร้องไห้แบบเราหรือเปล่าที่ถูกทำแบบนี้ ?
ในใจก็แอบคิดนะ น่าจะอยู่เหมือนเดิมตอน ปี1-3 เหมือนเดิมอยู่คนเดียวไม่สุงสิงสัมพันธ์กับกลุ่มใด เพราะเห็นส่วนมากก็ทะเลาะเลิกเป็นเพื่อน
แต่พอเรามีเพื่อนเราก็อยากคบนานๆ เราเป็นพวกทุ่มให้เพื่อนเต็ม 100 แต่มักถูก กระทำตรงข้าม เต็ม 100 เสมอ น่าอิจฉานะคะบ้างคนเจอเพื่อนดี แต่บ้างคนนิไม่เลย เสียใจ หาที่ระบาย กระซิกๆ
เคยไหมถูกมองข้าม รู้สึกไร้ตัวตน เพราะ เพื่อนได้เจอเพื่อนใหม่ ?
ปกติเป็นพวกสันดานชอบเรียนคนเดียว ตั้งแต่ปี 1 - 2 พอขึ้นมาปี3 ได้เจอเพื่อนกลุ่มนึง ? ซึ่งรู้สึกเฮ้ยเข้าได้ได้วะ รู้สึกสนุกเฮฮาเข้าได้เหมือนจะทุกเรื่อง
( เพื่อนในกลุ่มมี 3-5คน สนิทแค่สองคน ) เวลาไปเรียน จองที่นั่ง ผลัดกัน บ้างวิชา ถ้าใครไม่มาอาจมีช่วยเช็คชื่อ ไปไหนมาไหนเป็นอะไรไม่สบาย หายามาให้กินตลอด
มีข้อสอบช่วยกันแชร์ ช่วยกันหมด
พอฉันได้ขึ้น ปี 4 ฉันได้ลงวิชาเรียนแถบคนเดียวทั้งหมด ได้เรียนกับเพื่อนแค่ 1 วิชา (ลงไม่ทัน) เพื่อนเริ่มเปลี่ยนไป เพราะเพื่อนได้นำเพื่อนใหม่เข้ามาเรียนด้วย ( น่าจะทะเลาะจากกลุ่มเดิมแล้วขอมาเรียนด้วย ) พวกนางก็เข้าได้กันเป็นปี่เป็นขลุ่ย บวกด้วย เพื่อนทั้งกลุ่มเรียนด้วยกันห้องเดียวกันหมด ทำให้ยิ่งสนิทไปอีก เวลาที่ฉันไปเรียนวิชาที่เรียนด้วยกันกับพวกนาง สัมผัสได้ถึงความห่างเหิน
-เพื่อนคุยกับฉันน้อย ทังที่ฉันพยายามคุย ทั้งที่เหมือนเดิมตลอด
-ไปเที่ยวไปอะไรเริ่มไม่ชวนทั้งที่เมื่อก่อนเฮ้ยไปกันไม่ไปก็ต้องไปนะ
- เริ่ม มีไลน์กลุ่มกันเองโดยที่ไม่มีเรา มีการส่งงานในไลน์กลุ่มเราก็นึกว่าในกลุ่มเดิม อ่าวไม่มีนิหว่า
-เมื่อก่อนไปไหนมาไหนโทให้เรามารับตลอด เดียวนี้ไม่
-รู้สึกว่าเป็นส่วนเกิน ทำอะไรก็เหมือนเราไม่มีส่วนร่วมเลยสักนิด
-เฟคปั้นหน้าว่าบอกจริงใจ ทั้งที่ไม่เลยสักนิด
ที่เจ็บกว่านั้น ทำงงานกลุ่ม นางบอกว่าเอ้า แกเรียนวิชานี้อยู่กลุ่มเราด้วยหรอ .... เอิ่มกูก็มาเรียนป่ะคือไม่เห็นหัววกูว่างั้น
ก็เลยคิอว่า ถ้าเป็นพวกเพื่อนๆจะรู้สึกยังไง ? เสียความรู้สึกไหม ? เคยแอบร้องไห้แบบเราหรือเปล่าที่ถูกทำแบบนี้ ?
ในใจก็แอบคิดนะ น่าจะอยู่เหมือนเดิมตอน ปี1-3 เหมือนเดิมอยู่คนเดียวไม่สุงสิงสัมพันธ์กับกลุ่มใด เพราะเห็นส่วนมากก็ทะเลาะเลิกเป็นเพื่อน
แต่พอเรามีเพื่อนเราก็อยากคบนานๆ เราเป็นพวกทุ่มให้เพื่อนเต็ม 100 แต่มักถูก กระทำตรงข้าม เต็ม 100 เสมอ น่าอิจฉานะคะบ้างคนเจอเพื่อนดี แต่บ้างคนนิไม่เลย เสียใจ หาที่ระบาย กระซิกๆ