ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายจริงๆค่ะ จริงอย่างที่ใครหลายๆคนบอก เราไม่ควรเอาความรู้สึกมาล้อเล่น เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับผู้ชายคนหนึ่งเพื่อประชดแฟนเก่า. ตอนคุยกันครั้งแรกเราก็รู้นะค่ะว่าค้ามีแฟนแล้ว แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน. เพราะเค้าบอกเราตั้งแต่แรกแล้ว.ตอนนั้นไม่คิดอะไร แค่คุยเดี๋ยวก็เลิกไม่คิดสานต่อ. แต่พอคุยกันนานๆเข้าเริ่มผูกพันกันจริงๆ เราเริ่มรู้ตัวว่ารักเค้าจริงๆ และรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองทำไม่ถูกต้อง. และเราพยายามหนีความรู้สึก. เลือกทำสิ่งที่ถูกต้องมากกว่าถูกใจ หลายรอบที่เราหนี เงียบหายไม่ติดต่อไม่รับสาย บางทีหายไปเป็นปี แล้วก็มีประเด็นต้องกับมาคบกันอีก
..ล่าสุดเรารู้ว่าเค้ากำลังจะแต่งงานปลายปีหน้า ทำให้เราตัดสินใจจะจบเรื่องนี้จริงๆ เราก็เงียบหายไปจากชีวิตเค้าอีกรอบ. แล้วกลางดึกคืนหนึ่งเค้าก็โทรมา. เพราะพอเรารู้ว่าเค้าจะแต่งงานเราก็พูดไรไม่ออก. ได้แต่พูดว่า "ยินดีด้วยนะ" เค้าก็พูดแค่ว่า "นั้นมันเรื่องของอนาคตเอาปัจจุบันนี้ก่อน"แต่นั้นมันก็ไม่ใช่คำตอบ "คืนนั้นเค้าโทมาพูดกับเราว่าเค้าคบกับแฟนมา8 ปีอยู่ด้วยกันเพราะผูกพัน คบกับเรา4ปีก็ผูกพันเหมือนกัน เขาก็พยายามหนีความรู้สึกแบบนี้ไม่ต่างจากเรา ยอมรับว่าเป็นผู้ชายที่เห็นแกตัว. และขอให้เราอยู่แบบนี้ตลอดไปได้ไหม ใจแข็งพอจะรับได้ไหมที่จะอยู่ในสถานะ. "เมียน้อย"
ปล.เราไม่เคยโทษว่าเค้าผิดเลยกับเรื่องที่เกิดขึ้น เราเข้าใจทั้ง2ฝ่าย. แฟนเค้าก็ไม่ได้ผิดอะไร ถ้าคนที่ผิดก็คือเราเองนี้แระที่เลือกเดินเข้าไปในชีวิตเค้าตั้งแต่แรก ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันตะเป็นชะตากรรม หรือไรก็แล้วแต่. เราไม่เสียใจเลยที่เค้าเลือกแฟนเค้า ไม่เสียใจเลยที่ได้รู้จักและรักเค้า. เราผิดเองที่เจอกันช้าไป
"ความรักไม่ผิด.ผิดที่ความต้องการ". จะเอาชนะใจตัวเองได้ไหม?
ถ้าเขารักเธอ ถ้าเธอรักเขา ถ้าเรารักกัน...
..ล่าสุดเรารู้ว่าเค้ากำลังจะแต่งงานปลายปีหน้า ทำให้เราตัดสินใจจะจบเรื่องนี้จริงๆ เราก็เงียบหายไปจากชีวิตเค้าอีกรอบ. แล้วกลางดึกคืนหนึ่งเค้าก็โทรมา. เพราะพอเรารู้ว่าเค้าจะแต่งงานเราก็พูดไรไม่ออก. ได้แต่พูดว่า "ยินดีด้วยนะ" เค้าก็พูดแค่ว่า "นั้นมันเรื่องของอนาคตเอาปัจจุบันนี้ก่อน"แต่นั้นมันก็ไม่ใช่คำตอบ "คืนนั้นเค้าโทมาพูดกับเราว่าเค้าคบกับแฟนมา8 ปีอยู่ด้วยกันเพราะผูกพัน คบกับเรา4ปีก็ผูกพันเหมือนกัน เขาก็พยายามหนีความรู้สึกแบบนี้ไม่ต่างจากเรา ยอมรับว่าเป็นผู้ชายที่เห็นแกตัว. และขอให้เราอยู่แบบนี้ตลอดไปได้ไหม ใจแข็งพอจะรับได้ไหมที่จะอยู่ในสถานะ. "เมียน้อย"
ปล.เราไม่เคยโทษว่าเค้าผิดเลยกับเรื่องที่เกิดขึ้น เราเข้าใจทั้ง2ฝ่าย. แฟนเค้าก็ไม่ได้ผิดอะไร ถ้าคนที่ผิดก็คือเราเองนี้แระที่เลือกเดินเข้าไปในชีวิตเค้าตั้งแต่แรก ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันตะเป็นชะตากรรม หรือไรก็แล้วแต่. เราไม่เสียใจเลยที่เค้าเลือกแฟนเค้า ไม่เสียใจเลยที่ได้รู้จักและรักเค้า. เราผิดเองที่เจอกันช้าไป
"ความรักไม่ผิด.ผิดที่ความต้องการ". จะเอาชนะใจตัวเองได้ไหม?