ไม่มีอะไรจะพูด แค่อยากระบาย อยากตาย..แต่ก็ดันกลัวชีวิตหลังความตาย ซะงั้น
วันนี้เลยถือโอกาศใช้พื้นที่ในพันทิปเป็นที่ระบายซะเลยหลังจากเป็นสมาชิกมาก็นานโขอยู่
ช่วงที่เป็นหนัก ความอยากของเราหายไปหมด ร้องไห้อย่างเดียว
ตกใจง่ายมาก เราไม่แน่ใจว่าเรามีสติรู้ตัวตลอดเวลานั้นไหม
ได้ยินเสียงสตาร์ทรถก็ตกใจ หนักหน่อยกินข้าวแล้วเหม่อ ข้าวตกจากช้อน เราสะดุ้ง แล้วเราก็รู้สึกได้ว่านี่เราถึงขนาดของตกจากช้อนตัวเองแ0้วสะดุ้งเนี่ยนะ
ตอนที่อาการดีขึ้นก็ดีซะเฉยๆ คือไม่ได้มีความสุขนะแต่ก็มีอยากอาหาร
ยิ่งนานวันเข้าระยะเวลาที่เรามีความสุขก็น้อยลงทุกที ทุกวันมีแต่ความทุก
ทุกวันมีแต่ความทุกข์
เราอยากกรี๊ดอยาก
กรีดร้อง
เราอยากไปหาหมอนะแต่ก็ไม่กล้าไป เราไม่กล้าเผชิญความจริง ไม่กล้าออกไปไหน
ตั้งใจจะไปหาแต่ก็ไม่เคยได้ไป
คนรอบตัวบอกไปก็ไม่มีใครเชิ่อหรอก เขาก็รับความจริงไท่ได้เหมือนกันแล้วก็หลอกตัวเองว่าเราไม่เป็นอะไร แล้วทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิม
รู้สึกอยากตายค่ะ
วันนี้เลยถือโอกาศใช้พื้นที่ในพันทิปเป็นที่ระบายซะเลยหลังจากเป็นสมาชิกมาก็นานโขอยู่
ช่วงที่เป็นหนัก ความอยากของเราหายไปหมด ร้องไห้อย่างเดียว
ตกใจง่ายมาก เราไม่แน่ใจว่าเรามีสติรู้ตัวตลอดเวลานั้นไหม
ได้ยินเสียงสตาร์ทรถก็ตกใจ หนักหน่อยกินข้าวแล้วเหม่อ ข้าวตกจากช้อน เราสะดุ้ง แล้วเราก็รู้สึกได้ว่านี่เราถึงขนาดของตกจากช้อนตัวเองแ0้วสะดุ้งเนี่ยนะ
ตอนที่อาการดีขึ้นก็ดีซะเฉยๆ คือไม่ได้มีความสุขนะแต่ก็มีอยากอาหาร
ยิ่งนานวันเข้าระยะเวลาที่เรามีความสุขก็น้อยลงทุกที ทุกวันมีแต่ความทุก
ทุกวันมีแต่ความทุกข์
เราอยากกรี๊ดอยาก
กรีดร้อง
เราอยากไปหาหมอนะแต่ก็ไม่กล้าไป เราไม่กล้าเผชิญความจริง ไม่กล้าออกไปไหน
ตั้งใจจะไปหาแต่ก็ไม่เคยได้ไป
คนรอบตัวบอกไปก็ไม่มีใครเชิ่อหรอก เขาก็รับความจริงไท่ได้เหมือนกันแล้วก็หลอกตัวเองว่าเราไม่เป็นอะไร แล้วทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิม