สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ผมมีโอกาสได้อ่านประสบการณ์เพื่อนๆมามากมายแต่ก็ไม่เคยจะแชร์ นี่เป็นกระทู้แรกของผมผมแค่จะมาปรึกษาเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนครับ
ตามหัวข้อกระทู้เลยครับผมเป็นคนบ้างานถ้าทำงานหรือตั้งใจทำอะไรสักอย่าง ผมแทบจะไม่จับโทรศัพท์แทบจะไม่ติดต่อใครเลยเพราะถ้าจะทำงานแล้วผมจะรู้สึกเพลิน หรือว่าผมมันโลกส่วนตัวสูงเกินไป 555 ตอนที่ผมไม่มีแฟนผมก็ใช้ชีวิตอยู่แต่กับงาน อาจารย์ เพื่อนร่วมงาน งาน (อ้อ!ผมลืมบอกไปว่าผมเรียนอยู่แต่ก็ทำงานกับอาจารย์บ้างรับงานจากข้างนอกบ้างหรือมีคนเอางานในมหาลัยมายัดใส่มือผมบ้าง) งานผมมันจึงเยอะผมจึงกลายเป็นคนบ้างาน
พอผมมีแฟน ขอเกริ่นสักนิดนะครับ คือแฟนผมคนนี้ผมรู้จักกันมานานแล้วเจอกันที่ร้านเหล้ารู้ว่าเคมีตรงกันก็เลยคุยกันแต่ก็เลิกคุยกันไปสักพักใหญ่ๆเพราะเค้าก็คุยกับคนอื่นเยอะผมมันก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรเค้าจึงไม่ค่อยคุยกับผม ประมาณ 6 เดือนก็กลับมาคุยกันประมาณ 2 อาทิตย์ ผมก็เป็นคนนิสัยตรงสเปคเธอ เธอก็นิสัยตรงสเปคผม ก็เลยเป็นแฟนกันเลยครับ (เรื่อง2 อาทิตย์ รายละเอียดขอสงวนไว้นะครับว่าทำไมถึงจีบติดเดี๋ยวเจ้าตัวรู้ว่าผมเป็นใคร) มันเร็วใช่มั้ยครับแต่ตอนนี้ผมก็คบกันมา จะ 1 ปีแล้ว
เข้าเรื่องเลยดีกว่าเดี๋ยวมันจะยาวเกินไป ก็แฟนผมชอบให้เอาใจ แล้วผมก็บ้างาน แรกๆผมก็ดูแลเธอดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ผมเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจคนสำคัญเลยครับเวลาทำงาน เราก็ทะเลาะกันตั้งแต่เดือนแรกๆ ***แฟนผมบอกว่าจะทำงานหรือทำอะไรหรือไม่ว่างก็ให้บอกกันหน่อยสิ ไม่ใช่หายไปเลย*** ผมก็เข้าใจนะผมก็พยายามแก้พยายามปรับก็เรื่องทะเลาะกันแบบนี้มันก็มีทุกเดือนแหละครับ แต่ผมก็คุยด้วยเหตุผล ก็ง้อตามระเบียบครับ ********************แต่พอมันทะเลาะกันบ่อยเข้าเรื่องซ้ำเดิม ที่จริงผมก็มีแต่เรื่องบ้างานนี่แหละครับ มันก็เลยเป็นเรื่องใหญ่ตอนนี้ เธอแทบจะอยากหนีออกไปจากชีวิตผมแล้ว ผมยอมรับว่าผมไม่ค่อยใส่ใจเค้า(ตอนที่ผมทำงานนะ) แต่ผมก็รู้ตัวว่าผมดูแลเค้าดีมากๆนะ ผมก็เลยบอกเค้าไปตรงๆว่าผมว่าผมแก้ไม่ได้ละนิสัยบ้างานเนี่ย! ส่วนทุกอย่างเราเข้าใจกันหมดครับ แต่ตอนนี้เค้ากำลังจะไปจากชีวิตผมแล้วครับ
ผมขอความเห็น หรือไม่ก็กำลังใจก็ได้ครับ ขอบคุณครับ
ผู้ชายบ้างานที่มีแฟนชอบให้เอาใจ
ตามหัวข้อกระทู้เลยครับผมเป็นคนบ้างานถ้าทำงานหรือตั้งใจทำอะไรสักอย่าง ผมแทบจะไม่จับโทรศัพท์แทบจะไม่ติดต่อใครเลยเพราะถ้าจะทำงานแล้วผมจะรู้สึกเพลิน หรือว่าผมมันโลกส่วนตัวสูงเกินไป 555 ตอนที่ผมไม่มีแฟนผมก็ใช้ชีวิตอยู่แต่กับงาน อาจารย์ เพื่อนร่วมงาน งาน (อ้อ!ผมลืมบอกไปว่าผมเรียนอยู่แต่ก็ทำงานกับอาจารย์บ้างรับงานจากข้างนอกบ้างหรือมีคนเอางานในมหาลัยมายัดใส่มือผมบ้าง) งานผมมันจึงเยอะผมจึงกลายเป็นคนบ้างาน
พอผมมีแฟน ขอเกริ่นสักนิดนะครับ คือแฟนผมคนนี้ผมรู้จักกันมานานแล้วเจอกันที่ร้านเหล้ารู้ว่าเคมีตรงกันก็เลยคุยกันแต่ก็เลิกคุยกันไปสักพักใหญ่ๆเพราะเค้าก็คุยกับคนอื่นเยอะผมมันก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรเค้าจึงไม่ค่อยคุยกับผม ประมาณ 6 เดือนก็กลับมาคุยกันประมาณ 2 อาทิตย์ ผมก็เป็นคนนิสัยตรงสเปคเธอ เธอก็นิสัยตรงสเปคผม ก็เลยเป็นแฟนกันเลยครับ (เรื่อง2 อาทิตย์ รายละเอียดขอสงวนไว้นะครับว่าทำไมถึงจีบติดเดี๋ยวเจ้าตัวรู้ว่าผมเป็นใคร) มันเร็วใช่มั้ยครับแต่ตอนนี้ผมก็คบกันมา จะ 1 ปีแล้ว
เข้าเรื่องเลยดีกว่าเดี๋ยวมันจะยาวเกินไป ก็แฟนผมชอบให้เอาใจ แล้วผมก็บ้างาน แรกๆผมก็ดูแลเธอดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ผมเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจคนสำคัญเลยครับเวลาทำงาน เราก็ทะเลาะกันตั้งแต่เดือนแรกๆ ***แฟนผมบอกว่าจะทำงานหรือทำอะไรหรือไม่ว่างก็ให้บอกกันหน่อยสิ ไม่ใช่หายไปเลย*** ผมก็เข้าใจนะผมก็พยายามแก้พยายามปรับก็เรื่องทะเลาะกันแบบนี้มันก็มีทุกเดือนแหละครับ แต่ผมก็คุยด้วยเหตุผล ก็ง้อตามระเบียบครับ ********************แต่พอมันทะเลาะกันบ่อยเข้าเรื่องซ้ำเดิม ที่จริงผมก็มีแต่เรื่องบ้างานนี่แหละครับ มันก็เลยเป็นเรื่องใหญ่ตอนนี้ เธอแทบจะอยากหนีออกไปจากชีวิตผมแล้ว ผมยอมรับว่าผมไม่ค่อยใส่ใจเค้า(ตอนที่ผมทำงานนะ) แต่ผมก็รู้ตัวว่าผมดูแลเค้าดีมากๆนะ ผมก็เลยบอกเค้าไปตรงๆว่าผมว่าผมแก้ไม่ได้ละนิสัยบ้างานเนี่ย! ส่วนทุกอย่างเราเข้าใจกันหมดครับ แต่ตอนนี้เค้ากำลังจะไปจากชีวิตผมแล้วครับ
ผมขอความเห็น หรือไม่ก็กำลังใจก็ได้ครับ ขอบคุณครับ