เคยเบื่อทำงาน (ไม่ได้เบื่องาน) กันบ้างไหมครับ ไม่ว่าจะเป็นเพราะมันเหนื่อยใจ มันจำเจ หรืออะไรก็ตาม มีทางออกกันยังไงบ้างครับ
ผมก็คนทำงานคนหนึ่ง มีอาการเป็นพักๆ เมื่อก่อนก็ได้แต่ก้มหน้าทน ถ้าสะสมวันลาได้ คงลาได้เป็นปี แต่ตอนนี้มาคิดได้ว่า การลาเพื่อพักผ่อนมันจำเป็นสำหรับการทำงานอย่างมีความสุขเหมือนกัน อยู่ที่ว่าจะพักอยู่กับบ้าน หรือออกเดินทาง
ผมเลือกจะออกเดินทาง เพราะอะไรหลายคนที่เคยอ่านกระทู้ผมคงพอจะเดาได้ การถ่ายรูป การได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ก็ทำให้หายเบื่อได้ดีเหมือนกันครับ
ครั้งนี้กำหนดวันลาก่อนที่จะหาที่เที่ยว ไม่มีคนไปด้วยก็คงไปคนเดียว แต่บังเอิญมีคนเบื่อเหมือนกันและเป็นผู้เสนอสถานที่เที่ยวรอบนี้ให้ เพราะผมไม่เคยได้ยินมาก่อน พอได้ที่เที่ยว (แบบฉุกละหุก เพิ่งนัดกัน 1 วันก่อนไปนี่เอง) ก็หาข้อมูลต่างๆ ปรากฏว่าเพื่อนๆ ใน pantip ไปกันมาหมดละ 555 วันนี้เลยไม่ได้มารีวิว เพราะหลายกระทู้บอกวิธีไปได้ละเอียดมากแล้ว แต่เอารูปมาแบ่งให้ดูกันครับ
บางกะเจ้า (บางคนเรียก โอเอซิสของกรุงเทพ, ปอดของกรุงเทพ, กระเพาะหมู ฯลฯ)
ที่นี่โด่งดังในแง่เที่ยวเชิงนิเวศ เพราะเป็นที่ๆ ยังมีวิถีชีวิตเรียบง่ายให้เห็นได้ทั่วไป ถนนหนทาง สถานที่ต่างๆ สะอาด และเหมือนได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ผู้คนที่มามักนิยมเที่ยวโดยการปั่นจักรยาน ยิ่งเฉพาะช่วงนี้ผู้คนนิยมปั่นกันมากขึ้น ทำให้คนมาที่นี่มากขึ้นด้วย เวลาเที่ยวกันก็ช่วยกันดูแลด้วยครับ
ท่าเรือวัดบางนานอก เจอเจ้านี่นอนตั้งแต่เช้ายันบ่ายแก่ๆ ไม่ขยับเขยื้อน
จริงๆ ที่มารอบนี้กะจะปั่นตามแผนที่ตามเส้นสีส้มให้ครบ เพราะนึกว่าใกล้ๆ และกะจะเข้าที่นู่นนี่ตามแผนที่....แต่....ปั่นได้แค่รอบเส้นสีแดงก็แฮ่กมากแล้วครับ ใช้เวลาไป 4 ชั่วโมงกว่า (สงสัยหมดไปกับการถ่ายรูป) เลยวนกลับ ปวดตรูดมากด้วย เบาะแข็ง
เส้นทางแสนสบาย
เพื่อนร่วมทริป
จริงๆ กะจะเข้าให้ครบทุกจุด....แต่....ผมมาวันศุกร์ ทุกอย่างปิดหมด ทั้งพิพิธภัณฑ์ปลากัด (กะจะมาลองถ่ายเผื่อได้เอาไปทำ wallpaper iphone กะเขาบ้าง 555), ตลาดบางน้ำผึ้ง, วัดก็ไม่ได้เข้า สรุปได้แวะแค่ที่สวนศรีนครเขื่อนขันธ์ ซึ่งสวยและร่มรื่นมากครับ คล้ายๆ สวนหลวง ร.9
ระหว่างทางก็มีผู้คนมาตั้งโต๊ะขายขนมไทยๆ หน้าบ้าน เห็นบอกว่าปกติไปขายที่ตลาด วันธรรมดาตลาดปิดก็เลยมาตั้งขายหน้าบ้าน
เวลาเบื่อกับการทำงาน ทำอะไรกันบ้างครับ ส่วนผม......
ผมก็คนทำงานคนหนึ่ง มีอาการเป็นพักๆ เมื่อก่อนก็ได้แต่ก้มหน้าทน ถ้าสะสมวันลาได้ คงลาได้เป็นปี แต่ตอนนี้มาคิดได้ว่า การลาเพื่อพักผ่อนมันจำเป็นสำหรับการทำงานอย่างมีความสุขเหมือนกัน อยู่ที่ว่าจะพักอยู่กับบ้าน หรือออกเดินทาง
ผมเลือกจะออกเดินทาง เพราะอะไรหลายคนที่เคยอ่านกระทู้ผมคงพอจะเดาได้ การถ่ายรูป การได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ก็ทำให้หายเบื่อได้ดีเหมือนกันครับ
ครั้งนี้กำหนดวันลาก่อนที่จะหาที่เที่ยว ไม่มีคนไปด้วยก็คงไปคนเดียว แต่บังเอิญมีคนเบื่อเหมือนกันและเป็นผู้เสนอสถานที่เที่ยวรอบนี้ให้ เพราะผมไม่เคยได้ยินมาก่อน พอได้ที่เที่ยว (แบบฉุกละหุก เพิ่งนัดกัน 1 วันก่อนไปนี่เอง) ก็หาข้อมูลต่างๆ ปรากฏว่าเพื่อนๆ ใน pantip ไปกันมาหมดละ 555 วันนี้เลยไม่ได้มารีวิว เพราะหลายกระทู้บอกวิธีไปได้ละเอียดมากแล้ว แต่เอารูปมาแบ่งให้ดูกันครับ
บางกะเจ้า (บางคนเรียก โอเอซิสของกรุงเทพ, ปอดของกรุงเทพ, กระเพาะหมู ฯลฯ)
ที่นี่โด่งดังในแง่เที่ยวเชิงนิเวศ เพราะเป็นที่ๆ ยังมีวิถีชีวิตเรียบง่ายให้เห็นได้ทั่วไป ถนนหนทาง สถานที่ต่างๆ สะอาด และเหมือนได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ผู้คนที่มามักนิยมเที่ยวโดยการปั่นจักรยาน ยิ่งเฉพาะช่วงนี้ผู้คนนิยมปั่นกันมากขึ้น ทำให้คนมาที่นี่มากขึ้นด้วย เวลาเที่ยวกันก็ช่วยกันดูแลด้วยครับ
ท่าเรือวัดบางนานอก เจอเจ้านี่นอนตั้งแต่เช้ายันบ่ายแก่ๆ ไม่ขยับเขยื้อน
จริงๆ ที่มารอบนี้กะจะปั่นตามแผนที่ตามเส้นสีส้มให้ครบ เพราะนึกว่าใกล้ๆ และกะจะเข้าที่นู่นนี่ตามแผนที่....แต่....ปั่นได้แค่รอบเส้นสีแดงก็แฮ่กมากแล้วครับ ใช้เวลาไป 4 ชั่วโมงกว่า (สงสัยหมดไปกับการถ่ายรูป) เลยวนกลับ ปวดตรูดมากด้วย เบาะแข็ง
เส้นทางแสนสบาย
เพื่อนร่วมทริป
จริงๆ กะจะเข้าให้ครบทุกจุด....แต่....ผมมาวันศุกร์ ทุกอย่างปิดหมด ทั้งพิพิธภัณฑ์ปลากัด (กะจะมาลองถ่ายเผื่อได้เอาไปทำ wallpaper iphone กะเขาบ้าง 555), ตลาดบางน้ำผึ้ง, วัดก็ไม่ได้เข้า สรุปได้แวะแค่ที่สวนศรีนครเขื่อนขันธ์ ซึ่งสวยและร่มรื่นมากครับ คล้ายๆ สวนหลวง ร.9
ระหว่างทางก็มีผู้คนมาตั้งโต๊ะขายขนมไทยๆ หน้าบ้าน เห็นบอกว่าปกติไปขายที่ตลาด วันธรรมดาตลาดปิดก็เลยมาตั้งขายหน้าบ้าน