โดนเด็กพิเศษ หรือเด็กไม่ปกติทางสมองมาทำลาย รื้อค้น ข้าวของภายในสวนแล้วถูกตอบกลับด้วยคำว่า

สวัสดีค่ะ คือบ้านเราพ่อแม่เป็นชาวสวนค่ะ เวลาไปทำสวนที่อยู่ไกลบ้านก็ต้องขนพวกเครื่องทำมาหากินไปค่ะ แล้วพอนานเข้า พ่อเราเลยตัดสินใจทิ้งไว้ เพราะ ขก ขนไปมาทุกวัน แล้วอีกอย่างที่มันเป็นที่ตาบอดค่ะ(แบบที่มันมีทางเข้าออกแค่ทางเดียว และเข้าไปลึกมาก ระหว่างทางก็มีสวนคนอื่นอยู่ด้วย และมีรั้วแค่ทางเข้าค่ะ ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าที่ตาบอดหรือเปล่า) คือก็คิดว่าปลอดภัย พอผ่านมาหลายๆปีก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พ่อเริ่มสังเกตว่าน้ำมันเบนซินที่ใช้กับเครื่องรดน้ำ เครื่องดูดน้ำหายค่ะ คือพ่อก็นึกว่าลืมแบบใช้หมดแล้วหรือเปล่า พ่อเราเลยวางไว้อีกค่ะ พอรุ่งขึ้นมันหายค่ะ ต่อมาพ่อเริ่มเปลี่ยนวิธีค่ะ แบบรู้แล้วว่ามันไม่ปลอดภัย จึงเอาโซ่มาล่ามเครื่อง ทำทุกอย่างกันหายค่ะ (ที่ไม่เก็บกลับเพราะเครื่องใหญ่มาก ยกทีต้องเรียกลูกจ้างมาช่วยค่ะและมันใช้ทุกวัน) แต่น้ำมันพ่อก็ลืมเอากลับบ่อยมันก็หายทุกที และมีครั้งนึงค่ะ พ่อใส่น้ำมันไว้ในเครื่องเพื่อเตรียมจะดูดน้ำออกเพราะฝนตกหนัก ปรากฏว่ามันมาดูดน้ำมันจากในเครื่องไปเลยค่ะ คือมันเกินไปมากๆค่ะ พ่อเลยเอาน้ำมันผสมน้ำแล้วตั้งไว้ค่ะ สรุปคือหาย แล้วลุงอยู่แถวนั้นก็มาบอกว่าวัยรุ่นที่บ้านอยู่บริเวณสวนเรารถพัง แบบพังแบบรู้แน่ๆว่ามันใช้น้ำมันที่พ่อเราผสมไปอ่ะค่ะ ทำให้พ่อเรารู้ตัวขโมยค่ะ แต่พ่อเราก็ไม่กล้าทำอะไรมาก เพราะกลัวมีปัญหาค่ะ แล้วหลังจากนั้นสักพักก็เงียบไป ลืมบอกไปค่ะว่าสวนติดเรามีอยู่สวนนึงมีบ้านคนด้วยค่ะ แต่บ้านเค้าเข้าคนละทางกับสวนเรา แต่ระหว่างสวนเดินหากันได้ค่ะ พูดง่ายๆคือสวนติดกัน คือบ้านนี้มีเด็ก ผช อายุประมาณ13ปีค่ะ เป็นเด็กพิเศษค่ะ ไม่ค่อยรู้เรื่อง ชอบมาเล่นที่เก็บของของพ่อเราค่ะ เล่นแบบสร้างความเดือดร้อน เช่น
เล่นกระดาษที่เอาไว้ห่อของ แบบรื้อจนกระจัดกระจาย จนใช้ไม่ได้ กระดาษพวกนั้นมันต้องซื้ออ่ะค่ะ
เล่นโฟมที่ใช้แทนเรือเอาไว้ทำงานในสวนจนหักค่ะ คือโฟมนี้แพงนะคะ อันนึงยาวประมาณ5ศอก เกือบ3พันบาทต่ออันค่ะ
เอาน้ำมาเทในเครื่องรดน้ำ เครื่องดูดน้ำ
เอาหมึกที่ใช้เติมมปากกาเคมีของพ่อเรามาใส่ในถังน้ำดืมค่ะ ต้องบอกก่อนว่าถังน้ำพ่อเราจะซื้อไว้เปลี่ยนเลยค่ะ ถังนึงก็135บาทค่ะ แล้วมันใช้งานต่อไม่ได้เลย ร้านไม่รับเปลี่ยน
ที่เด็กคนนั้นทำก็ประมาณนี้ค่ะ แต่ทำบ่อย ทำหลายครั้ง และวันนึงพ่อเราทนไม่ได้ค่ะ ก็มาเล่าให้เราฟัง เเล้วไปคุยกับผู้ใหญ่ที่ดูแลเด็กคนนี้ค่ะ แต่!!!!! เค้า! ตอบกลับมาว่า"เด็กมันไม่เต็มจะไปถือสาอะไรค่ะ" คืองงมาก มันไม่เต็มนี่คือกุต้องรับผิดหรอ55555555 เราฟังแล้วยังโมโหเลยค่ะ แต่พ่อเราไม่อยากมีปัญหาเลยพูดตัดบทไปว่า งั้นอย่าปล่อยเด็กออกไปเล่นที่เก็บของอีกแล้วกัน แล้วพ่อเราก็มาคำนวณค่าเสียหายค่ะ คือมันรวมๆแล้วประมาณ2หมื่นกว่าๆ ราคานี้คือเอาไปซ่อมนะคะ ไม่ได้ซื้อใหม่ พ่อเราเลยไปพูดๆกับคนแถวนั้นว่าแบบโดนค้น โดนแกล้งทำลายข้าวของที่สวนค่ะ แล้วเรื่องคงไปถึงครอบครัวของเค้า เลยหยุดไปซักพักค่ะ ล่าสุดคือวันนี้ค่ะ แม่เรากับลูกจ้างขับมอเตอไซไปทำงานแล้วจอดไว้ค่ะ พอเลิกออกมาจากสวนยางแบนค่ะ ยางแบนทุกคัน! คือพ่อเราก็ยังปล่อยไปอีกอ่ะค่ะ แค่คำว่า อย่าไปถือสาเด็กไม่เต็ม ? เราอยากรู้ว่ามีอะไรที่ทำให้มันเลิกแกล้งไปเลยมั้ยค่ะ แบบไม่กล้ามาทำอีกเลย เราสงสารพ่อกะแม่ คิดดูถ้าวันนี้แม่เราไปคนเดียว แล้วโทรศัพแม่เราแบตหมดค่ะวันนี้ แม่เราจะทำยังไง เราไม่ไหวแล้วนะคะ
ปล ที่พ่อกะแม่ไม่เลิกทำสวนที่นี่เพราะที่ตรงนี้เป็นที่ที่ดีมาก ทำเลเหมาะ ปลูกของได้กำไรดีมากๆค่ะ

เราเล่าไปน้ำตาไหลไป ตามประสาคนที่โมโหแต่ทำอะไรไม่ได้ค่ะ
ขอแท้ก วัยรุ่น เพราะเผื่อว่าพวกวัยรุ่นจะมีคำแนะนำ