บางทีอาจมีบางคนสงสัยว่า จะมีทางที่สาวฝรั่งจะชอบผู้ชายเอเชียหรือชายไทยหรือไม่
คำถามนี้ไม่มีใครสามารถตอบได้ คุณเองก็ไม่มีทางรู้ได้เช่นกัน เพราะแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน จนกว่าคุณจะลองจีบดูด้วยตัวเอง
แต่ข้อดีของฝรั่งคือ คุณสามารถพูดคุยกับฝรั่งอย่างตรงไปตรงมาได้ คุณชอบเขาคุณบอกตรงๆ ได้ แต่ที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นใดเลยก็คือเรื่องภาษา เพราะแน่หละคุณต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องและเข้าใจกัน ความรักนั้นไม่ว่าคุณจะมีกับคนไทยด้วยกันหรือสาวต่างชาติก็ตามล้วนเป็นสิ่งดี แต่ในบางครั้งต้องยอมรับความจริงบางอย่าง เช่น การใช้ชีวิตของเขา ภาษาที่แตกต่างกัน เพราะงั้นคือบางที นั้นอาจจะทำให้คุณไม่สามารถไปอยู่ประเทศเขา หรือจะให้เขามาอยู่ประเทศเราได้
โดยเฉพาะในไทยที่ยังมีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่พูดอังกฤษไม่ได้ ทำให้ไม่สามารถบอกอะไรใครได้ในเวลาที่ต้องการความช่วยเหลือ หรือฝรั่งบางประเทศที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ อีกทั้งเขาไม่รู้ภาษาไทย ทำให้เขาไม่สามารถที่จะอยู่เมืองไทยได้
พล่ามซะนาน เข้าเรื่องของผมเลยละกัน
ผมเองก็รู้เหตุผลต่างๆ ที่กล่าวมาข้างต้นนี้ดี แล้วในบางครั้งผมก็คิดว่านั้นไม่ใช่ไอเดียที่ดีนักที่จะมีแฟนฝรั่ง แต่สุดท้ายผมก็ทำจนได้
ผมเองก็ไม่ใช่คนที่จีบสาวเก่งนัก เรื่องความรักก็ไม่เคยประสบความสำเร็จเลย จนกระทั่งผมได้มีโอกาสได้ร่วมโครงการงานอาสาสมัครหนึ่ง ซึ่งผมก็โอกาสได้พบชาวต่างชาติจำนวนมากจากหลากหลายประเทศ ผมได้พบการสาวฝรั่งคนนึง เธอมาจากรัสเซีย(ซึ่งเป็นประเทศที่ไม่ค่อยมีคนพูดภาษาอังกฤษมากนัก แต่ภาษาอังกฤษของเธอดีมากจึงไม่ทำให้การคุยกันนั้นลำบากเท่าไหร่ โดยส่วนตัวแล้วภาษาอังกฤษของผมไม่ได้ดีเท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยมีโอกาสได้พูด ทำให้ผมฝึกภาษาของผมในตอนหลังให้ดีเพื่อที่จะคุยกับเธอได้รู้เรื่องยิ่งขึ้น นอกจากนี้ผมก็ศึกษาภาษารัสเซียบ้างซึ่งผมคิดว่าอาจจะทำให้เธอประทับใจผม ส่วนเธอเองก็เรียนภาษาไทยด้วยเช่นกันก่อนที่จะมาเจอผม) เธอมาทำงานให้กับองค์กรการกุศลของอังกฤษที่คอยทำหน้าที่ช่วยเหลือเยาวชนต่างๆ มีสำนักงานที่พัทยา เธอมาเข้าร่วมโครงการเดียวกับที่ผมสมัครทำ นั่นทำให้ผมได้เจอเธอ ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรกับเธอ แต่ในระหว่างที่ทำงานอยู่นั้นเราก็ได้พยายามทำความรู้จักกันตลอด แต่จุดเริ่มต้นนั้นเริ่มจากชอบวงดนตรีที่เหมือนกัน(ผมชอบ Linkin Park มากๆ เธอเองก็ชอบมากๆ ด้วยเช่นกัน ทำให้ผมได้มีโอกาสร้องเพลงที่ผมและก็ชอบร่วมกัน เป็นที่ผมไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต ) นั่นทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมาและทำให้ผมอยากจะรู้จักเธอมากยิ่งขึ้น
หลังจากงานนั้นผมก็ยังติดต่อกับเธออยู่ตลอด พยายามทำความรู้จักกับเธอมาโดยตลอดแล้วก็ผมว่าเธอเองก็ชื่นชอบอะไรหลายๆ อย่างเหมือนผม เช่น เพลง หรือ หนัง ซึ่งผมบอกได้ว่า ทุกคนที่ผมเคยรักมาทั้งหมด ไม่เคยมีใครเหมือนเธอเลย อาจจะฟังดูเวอร์ แต่นั่นคือสิ่งที่ผมเจอแล้วก็เกิดขึ้นกับผม ผมรักเธอเข้าจนได้ จากนั้นผมเองก็พยายามหาโอกาสที่จะไปเจอเธอหรือ เที่ยวสถานที่ต่างๆ กับเธอ เธอบอกผมว่าสิ้นปีเธออาจจะต้องกลับ เพราะงานที่เธอมาทำงานมีกำหนดถึงสิ้นปี นั่นทำให้ผมคิดหนักว่าผมจะต้องทำยังไง ควรจะจีบเธอหรือควรจะเป็นแค่เพื่อน เพราะเธอจำเป็นต้องไปเมื่อถึงเวลา ผมจึงตัดสินใจที่หาโอกาสใช้เวลากับเธอให้มากที่สุด แต่มันก็มีปัญหาที่ทำให้ผมสามารถทำอย่างที่ผมต้องการได้ตลอดเช่นกัน ผมเองก็เพิ่งจะเรียนจบแล้วก็หางาน ผมจึงพยายามหางานไปในตัวด้วยเพื่อที่จะได้มีเงินและสามารถเที่ยวที่ต่างๆ กับเธอได้ นอกจากผมเองก็พยายามหาโอกาสโทรคุยหรือแชทกับเธอตลอด แม้ในบางครั้งจะไม่มีเรื่องให้คุยก็ตาม ผมเองก็ไม่รู้จะคุยอะไรมากนะ ผมเองก็ไม่ใช่คนที่คุยเก่งด้วย จีบหญิงไม่เก่ง แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีอะไรโดดเด่นที่จะไปพรีเซ็นเลย ผมได้แค่ดีกับเธอให้มาก ผมพยายามช่วยเหลือเธอทุกอย่างเวลาเธอมีปัญหาแม้ในบางครั้งผมไม่อาจจะช่วยได้ แต่ถึงกระนั้นผมก็พยายามโทรคุยกับเธอแม้จะไม่กี่นาทีก็ตาม ขอเพียงแค่ได้ยินเสียงเธอนั่นก็ทำให้ผมรู้สึกดีใจมากๆ แล้ว
จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมก็ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น เธอต้องกลับก่อนกำหนดเพราะโปรเจคขององค์กรที่เธอทำต้องยกเลิก เธอก็ผมว่าเธอชอบเมืองไทย เธอชอบกรุงเทพฯ เธอตัดสินใจที่จะหางานในกรุงเทพฯ นั่นทำให้ผมดีใจขึ้นมา เพราะอาจจะทำให้ผมได้มีโอกาสเจอเธอได้นานขึ้น แต่ก็มีสิ่งที่ไม่เป็นอย่างที่คิดเกิดขึ้น ถึงเธอจะเป็นรัสเซียแต่ภาษาอังกฤษเธอดีมากๆ สำเนียงเธอไม่ต่างจากอเมริกัน ซึ่งถ้าเธอไม่บอกว่าเป็นรัสเซียผมคงคิดได้ว่า เธอเป็นอเมริกัน แต่แม้เธอจะภาษาอังกฤษดีมากแค่ไหนก็ตามโรงเรียนต่างๆ ที่เธอสมัครไปก็ไม่มีที่ไหนตอบรับมา คงเป็นเพราะต้องการแต่ฝรั่งชาติที่เป็น Native เท่านั้น และวีซ่าของเธอกำลังจะหมด เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกลับบ้านเธอ
ก่อนจะกลับผมจึงตัดสินใจที่จะเจอเธอเป็นครั้งสุดท้ายและหวังบอกความในใจก่อนที่จะไม่มีโอกาส ผมจึงนัดเจอเธอและบอกความในใจของผม ซึ่งผมเองพยายามหาโมเม้นที่เหมาะสมมาโดยตลอด เธอตอบผมกลับมาว่า "ฉันก็ประทับใจที่คุณทำนะ แต่ฉันไม่สามารถรักคุณได้และฉันก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ เราเป็นแค่เพื่อนกันได้มั้ย เวลามีปัญหาอะไรก็ไม่สามารถบอกใครได้ เพราะไม่มีใครเข้าใจที่ฉันพูด ภาษาไทยของฉันยังไม่ดีมากพอที่จะพูดคุยกับคนที่นี่ได้ และอีกอย่างสำหรับคนรัสเซียอย่างฉันมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหางานที่นี่ คุณก็ควรจะเริ่มชีวิตใหม่ในประเทศคุณ ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับบ้านไปใช้ชีวิตของฉันเช่นกัน" จากที่เธอพูดผมจึงไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องปล่อยเธอไป ผมจึงบอกว่า "งั้นเราเพื่อนกันเหมือนที่ผ่านมาก็ได้ แต่หวังว่าซักวันเราคงเจอกันอีก ผมจะตามหาคุณให้เจอ ผมจะไปรัสเซียให้ได้ซักวัน" เขาก็บอกว่า "โอเค บางทีอาจจะเจอฉันได้ที่มอสโควหรือเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก" ถึงแม้ผมไม่สมหวังก็ตาม แต่นั่นถือว่าจบลงด้วยดี เรายังเป็นเพื่อนกันต่อได้ แต่ถ้าถามว่าจริงๆ แล้วรู้สึกยังไง ผมก็คงตอบว่าผมยังรักเธออยู่แล้วก็หวังว่าซักวันจะมีโชค ผมไม่อยากพึ่งโชคเท่าไหร่นะ แต่ก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ผมต้องพึ่งมากๆ อีกอย่างเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากจะให้ใครมาแทนที่เธอ เพราะคนทีจะชอบอะไรประเภทเดียวกับผมนั้นหายากมากๆ ผมแทบจะไม่เจอเลยก็ว่าได้นะ ความชอบพื้นฐานของผมมันประเภทแนวฝรั่ง อย่างฟังเพลงฝรั่งมากกว่าเพลงไทย ผมฟังเพลงไทยแค่ไหน เอาเป็นว่า ถ้าเธอไม่อยากจะลองฟังเพลงไทยดูบ้าง ผมคงไม่มีฟังและแปลให้เธอเลย หรือถ้าไม่มีเพื่อนคนไหนเปิด ผมก็คงไม่ได้ฟังเช่นกัน
ก็ไม่รู้ว่า มีใครเจออะไรที่ใกล้เคียงกับผมบ้างอย่างการรักฝรั่งหรือยังไงบ้างมั้ยหรือ คิดเห็นกันยังไงบ้างครับ
From Russia with love รักฝรั่งครั้งแรก
คำถามนี้ไม่มีใครสามารถตอบได้ คุณเองก็ไม่มีทางรู้ได้เช่นกัน เพราะแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน จนกว่าคุณจะลองจีบดูด้วยตัวเอง
แต่ข้อดีของฝรั่งคือ คุณสามารถพูดคุยกับฝรั่งอย่างตรงไปตรงมาได้ คุณชอบเขาคุณบอกตรงๆ ได้ แต่ที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นใดเลยก็คือเรื่องภาษา เพราะแน่หละคุณต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องและเข้าใจกัน ความรักนั้นไม่ว่าคุณจะมีกับคนไทยด้วยกันหรือสาวต่างชาติก็ตามล้วนเป็นสิ่งดี แต่ในบางครั้งต้องยอมรับความจริงบางอย่าง เช่น การใช้ชีวิตของเขา ภาษาที่แตกต่างกัน เพราะงั้นคือบางที นั้นอาจจะทำให้คุณไม่สามารถไปอยู่ประเทศเขา หรือจะให้เขามาอยู่ประเทศเราได้
โดยเฉพาะในไทยที่ยังมีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่พูดอังกฤษไม่ได้ ทำให้ไม่สามารถบอกอะไรใครได้ในเวลาที่ต้องการความช่วยเหลือ หรือฝรั่งบางประเทศที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ อีกทั้งเขาไม่รู้ภาษาไทย ทำให้เขาไม่สามารถที่จะอยู่เมืองไทยได้
พล่ามซะนาน เข้าเรื่องของผมเลยละกัน
ผมเองก็รู้เหตุผลต่างๆ ที่กล่าวมาข้างต้นนี้ดี แล้วในบางครั้งผมก็คิดว่านั้นไม่ใช่ไอเดียที่ดีนักที่จะมีแฟนฝรั่ง แต่สุดท้ายผมก็ทำจนได้
ผมเองก็ไม่ใช่คนที่จีบสาวเก่งนัก เรื่องความรักก็ไม่เคยประสบความสำเร็จเลย จนกระทั่งผมได้มีโอกาสได้ร่วมโครงการงานอาสาสมัครหนึ่ง ซึ่งผมก็โอกาสได้พบชาวต่างชาติจำนวนมากจากหลากหลายประเทศ ผมได้พบการสาวฝรั่งคนนึง เธอมาจากรัสเซีย(ซึ่งเป็นประเทศที่ไม่ค่อยมีคนพูดภาษาอังกฤษมากนัก แต่ภาษาอังกฤษของเธอดีมากจึงไม่ทำให้การคุยกันนั้นลำบากเท่าไหร่ โดยส่วนตัวแล้วภาษาอังกฤษของผมไม่ได้ดีเท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยมีโอกาสได้พูด ทำให้ผมฝึกภาษาของผมในตอนหลังให้ดีเพื่อที่จะคุยกับเธอได้รู้เรื่องยิ่งขึ้น นอกจากนี้ผมก็ศึกษาภาษารัสเซียบ้างซึ่งผมคิดว่าอาจจะทำให้เธอประทับใจผม ส่วนเธอเองก็เรียนภาษาไทยด้วยเช่นกันก่อนที่จะมาเจอผม) เธอมาทำงานให้กับองค์กรการกุศลของอังกฤษที่คอยทำหน้าที่ช่วยเหลือเยาวชนต่างๆ มีสำนักงานที่พัทยา เธอมาเข้าร่วมโครงการเดียวกับที่ผมสมัครทำ นั่นทำให้ผมได้เจอเธอ ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรกับเธอ แต่ในระหว่างที่ทำงานอยู่นั้นเราก็ได้พยายามทำความรู้จักกันตลอด แต่จุดเริ่มต้นนั้นเริ่มจากชอบวงดนตรีที่เหมือนกัน(ผมชอบ Linkin Park มากๆ เธอเองก็ชอบมากๆ ด้วยเช่นกัน ทำให้ผมได้มีโอกาสร้องเพลงที่ผมและก็ชอบร่วมกัน เป็นที่ผมไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต ) นั่นทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมาและทำให้ผมอยากจะรู้จักเธอมากยิ่งขึ้น
หลังจากงานนั้นผมก็ยังติดต่อกับเธออยู่ตลอด พยายามทำความรู้จักกับเธอมาโดยตลอดแล้วก็ผมว่าเธอเองก็ชื่นชอบอะไรหลายๆ อย่างเหมือนผม เช่น เพลง หรือ หนัง ซึ่งผมบอกได้ว่า ทุกคนที่ผมเคยรักมาทั้งหมด ไม่เคยมีใครเหมือนเธอเลย อาจจะฟังดูเวอร์ แต่นั่นคือสิ่งที่ผมเจอแล้วก็เกิดขึ้นกับผม ผมรักเธอเข้าจนได้ จากนั้นผมเองก็พยายามหาโอกาสที่จะไปเจอเธอหรือ เที่ยวสถานที่ต่างๆ กับเธอ เธอบอกผมว่าสิ้นปีเธออาจจะต้องกลับ เพราะงานที่เธอมาทำงานมีกำหนดถึงสิ้นปี นั่นทำให้ผมคิดหนักว่าผมจะต้องทำยังไง ควรจะจีบเธอหรือควรจะเป็นแค่เพื่อน เพราะเธอจำเป็นต้องไปเมื่อถึงเวลา ผมจึงตัดสินใจที่หาโอกาสใช้เวลากับเธอให้มากที่สุด แต่มันก็มีปัญหาที่ทำให้ผมสามารถทำอย่างที่ผมต้องการได้ตลอดเช่นกัน ผมเองก็เพิ่งจะเรียนจบแล้วก็หางาน ผมจึงพยายามหางานไปในตัวด้วยเพื่อที่จะได้มีเงินและสามารถเที่ยวที่ต่างๆ กับเธอได้ นอกจากผมเองก็พยายามหาโอกาสโทรคุยหรือแชทกับเธอตลอด แม้ในบางครั้งจะไม่มีเรื่องให้คุยก็ตาม ผมเองก็ไม่รู้จะคุยอะไรมากนะ ผมเองก็ไม่ใช่คนที่คุยเก่งด้วย จีบหญิงไม่เก่ง แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีอะไรโดดเด่นที่จะไปพรีเซ็นเลย ผมได้แค่ดีกับเธอให้มาก ผมพยายามช่วยเหลือเธอทุกอย่างเวลาเธอมีปัญหาแม้ในบางครั้งผมไม่อาจจะช่วยได้ แต่ถึงกระนั้นผมก็พยายามโทรคุยกับเธอแม้จะไม่กี่นาทีก็ตาม ขอเพียงแค่ได้ยินเสียงเธอนั่นก็ทำให้ผมรู้สึกดีใจมากๆ แล้ว
จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมก็ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น เธอต้องกลับก่อนกำหนดเพราะโปรเจคขององค์กรที่เธอทำต้องยกเลิก เธอก็ผมว่าเธอชอบเมืองไทย เธอชอบกรุงเทพฯ เธอตัดสินใจที่จะหางานในกรุงเทพฯ นั่นทำให้ผมดีใจขึ้นมา เพราะอาจจะทำให้ผมได้มีโอกาสเจอเธอได้นานขึ้น แต่ก็มีสิ่งที่ไม่เป็นอย่างที่คิดเกิดขึ้น ถึงเธอจะเป็นรัสเซียแต่ภาษาอังกฤษเธอดีมากๆ สำเนียงเธอไม่ต่างจากอเมริกัน ซึ่งถ้าเธอไม่บอกว่าเป็นรัสเซียผมคงคิดได้ว่า เธอเป็นอเมริกัน แต่แม้เธอจะภาษาอังกฤษดีมากแค่ไหนก็ตามโรงเรียนต่างๆ ที่เธอสมัครไปก็ไม่มีที่ไหนตอบรับมา คงเป็นเพราะต้องการแต่ฝรั่งชาติที่เป็น Native เท่านั้น และวีซ่าของเธอกำลังจะหมด เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกลับบ้านเธอ
ก่อนจะกลับผมจึงตัดสินใจที่จะเจอเธอเป็นครั้งสุดท้ายและหวังบอกความในใจก่อนที่จะไม่มีโอกาส ผมจึงนัดเจอเธอและบอกความในใจของผม ซึ่งผมเองพยายามหาโมเม้นที่เหมาะสมมาโดยตลอด เธอตอบผมกลับมาว่า "ฉันก็ประทับใจที่คุณทำนะ แต่ฉันไม่สามารถรักคุณได้และฉันก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ เราเป็นแค่เพื่อนกันได้มั้ย เวลามีปัญหาอะไรก็ไม่สามารถบอกใครได้ เพราะไม่มีใครเข้าใจที่ฉันพูด ภาษาไทยของฉันยังไม่ดีมากพอที่จะพูดคุยกับคนที่นี่ได้ และอีกอย่างสำหรับคนรัสเซียอย่างฉันมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหางานที่นี่ คุณก็ควรจะเริ่มชีวิตใหม่ในประเทศคุณ ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับบ้านไปใช้ชีวิตของฉันเช่นกัน" จากที่เธอพูดผมจึงไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องปล่อยเธอไป ผมจึงบอกว่า "งั้นเราเพื่อนกันเหมือนที่ผ่านมาก็ได้ แต่หวังว่าซักวันเราคงเจอกันอีก ผมจะตามหาคุณให้เจอ ผมจะไปรัสเซียให้ได้ซักวัน" เขาก็บอกว่า "โอเค บางทีอาจจะเจอฉันได้ที่มอสโควหรือเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก" ถึงแม้ผมไม่สมหวังก็ตาม แต่นั่นถือว่าจบลงด้วยดี เรายังเป็นเพื่อนกันต่อได้ แต่ถ้าถามว่าจริงๆ แล้วรู้สึกยังไง ผมก็คงตอบว่าผมยังรักเธออยู่แล้วก็หวังว่าซักวันจะมีโชค ผมไม่อยากพึ่งโชคเท่าไหร่นะ แต่ก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ผมต้องพึ่งมากๆ อีกอย่างเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากจะให้ใครมาแทนที่เธอ เพราะคนทีจะชอบอะไรประเภทเดียวกับผมนั้นหายากมากๆ ผมแทบจะไม่เจอเลยก็ว่าได้นะ ความชอบพื้นฐานของผมมันประเภทแนวฝรั่ง อย่างฟังเพลงฝรั่งมากกว่าเพลงไทย ผมฟังเพลงไทยแค่ไหน เอาเป็นว่า ถ้าเธอไม่อยากจะลองฟังเพลงไทยดูบ้าง ผมคงไม่มีฟังและแปลให้เธอเลย หรือถ้าไม่มีเพื่อนคนไหนเปิด ผมก็คงไม่ได้ฟังเช่นกัน
ก็ไม่รู้ว่า มีใครเจออะไรที่ใกล้เคียงกับผมบ้างอย่างการรักฝรั่งหรือยังไงบ้างมั้ยหรือ คิดเห็นกันยังไงบ้างครับ