โพสครั้งแรกนะคะ ไม่ทราบว่าการเว้นวรรคจะทำให้อ่านยากหรือไม่ ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องขอโทษด้วยนะคะ
จะเกริ่นเรื่องนิสัยแฟนให้ฟังก่อนนะคะ
ปัจจุบันคบกับแฟนคนนี้กันมาประมาณ 2 ปีแล้วค่ะ และย้ายเข้ามาอยู่หอพักด้วยกันได้ 1 ปีแล้วค่ะ ในแต่ละวันหลังจากทำงานเสร็จดิฉันจะกลับถึงห้องพักหลังจากแฟนค่ะ
เมื่อถึงบ้านดิฉันต้องเป็นคนทำอาหาร ล้างจาน และจัดระเบียบห้อง โดยที่แฟนไม่ได้ทำอะไรเลย ซึ่งจะมีช่วยบ้างบ้างครั้ง
เวลาที่ดิฉันให้แฟนช่วย เขาจะมีอารมณ์โมโหหรือหงุดหงิดค่ะ หลังๆ เลยไม่ค่อยได้ให้แฟนทำอะไร แฟนดิฉันเป็นคนชอบเอาชนะ ขี้หึง ขี้หวงด้วยค่ะ เวลาใช้งานเขาชอบบ่นว่าเหนื่อย
ดิฉันก็คิดค่ะว่าดิฉันก็เหนื่อยเพราะทำงานไกลกว่า แต่ไม่ได้พูดออกไป เพราะกลัวจะทะเลาะกัน
ข้อดีของเขาคือ เขาเป็นคนเก่งค่ะ มีความเป็นผู้นำ นิสัยดิฉัน จะเป็นคนยอมคนค่ะ ไม่ค่อยเรื่องมาก
เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราทั้งสองคนร่วมกันกู้เงินซื้อบ้านเดี่ยวหลังหนึ่ง ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นต้นเหตุที่ให้ดิฉันคิดไม่ตกเรื่องเงินค่ะ เนื่องด้วยเงินเดือนดิฉันไม่ได้เยอะแยะอะไรมากมายค่ะ
จึงคิดว่าเราควรรับงานเพิ่มจากงานปัจจุบันทำเป็นอาชีพเสริมเพื่อจะได้มีเงินพอใช้จ่ายและผ่อนบ้านค่ะ จึงได้ให้เพื่อนสนิทช่วยหางานมาให้ค่ะ เป็นงานที่เราไม่เคยทำ
เพื่อนจึงเสนอว่าให้มานอนพักด้วยกันซัก 2 วัน จะได้ช่วยสอนงานและเริ่มทำงานดูก่อนค่ะ แต่...!!! พอบอกแฟน เขาก็งอนค่ะ ทำเสียงหงุดหงิด ประชดว่า "งานอ่ะทำที่ห้องก็ได้
ไม่เห็นต้องไปทำที่อื่นเลย " และ "ใช้เงินให้มันประหยัดๆ หน่อยสิ" ซึ่งดิฉันประหยัดระดับนึงเลยค่ะ แต่ด้วยเงินเดือน มันทำให้แต่ละเดือนมีเงินเหลือเก็บไม่มาก บางทีก็ไม่มีเลย
เพราะต้องส่งเงินให้พ่อที่อยู่ต่างจังหวัดด้วย
ดิฉันเคยขอคุยกับเขาเรื่องนี้นะคะ แต่เหมือนเขาพยายามเลี่ยงและไม่อยากเครียเลย ทุกวันนี้ดิฉันทำอะไรก็เหมือนจะผิดหมดเลยค่ะ
ขนาดออกมาหางานทำเพื่อไปผ่อนค่าบ้านของเราสองคน เขายังไม่พอใจเลยค่ะ ดิฉันเคยชวนเขาไปขายของตลาดนัด แต่ทั้งเขาและแม่ของเขาก็กลัวเหนื่อยค่ะ เลยไม่รู้จะทำอย่างไรดี
เพราะจะออกไปหาเงินก็ไม่ได้ ชวนเขามาทำด้วยกันก็ยังไม่ได้อีก ที่ยังอยู่ด้วยทุกวันนี้เพราะรักแฟนค่ะ คิดว่าเขาจะปรับตัวได้ แต่พอเรารับอะไรมากๆ ก็เหมือนมันจะไม่ไหวค่ะ
แอบมาร้องไห้กับเพื่อนบ่อยๆ พูดตามตรงก็รู้สึกน้อยใจค่ะเหมือนเขาอยากให้เราเข้าใจและรักแม่เขา เราก็ยอมเขา เข้าใจเขา รักแม่เขา พาแม่เขาไปทุกที่ แต่กับเรา เขาเหมือนไม่
ยอมพยายามเข้าใจด้วยซ้ำ คำพูดเขาคือสิ่งที่ถูกต้อง คำพูดหรือเหตุผลเราเลยดูผิดไปเลยค่ะ
อยากขอคำปรึกษาจากท่านทั้งหลายใน pantip หน่อยค่ะ ว่าควรจะทำตัวอย่างไรต่อไปคะ เพราะถ้าย้ายเข้าบ้าน ดิฉันคงเหนื่อยตายแน่ๆ เพราะขนาดหอพักยังเหนื่อยขนาดนี้
ถ้าเขาไม่ยอมเครีย หรือเครียเสร็จแล้ว ทุกอย่างก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม ดิฉันควรเลิกทำงานบ้านไปซักพัก หรือควรใช้เขาแล้วทะเลาะไปเลยดีค่ะ พูดตรงๆ ตอนนี้ความเป็นตัวเอง
เริ่มหายไปเรื่อยๆแล้วค่ะ ไปเที่ยวกับเพื่อนยังยากเลยค่ะ
ดิฉันเลิกมองเรื่องเลิกกันไปแล้วนะคะ เพราะว่าร่วมกันกู้ซื้อบ้านไปแล้ว
ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณค่ะ
ทำไงต่อดีเมื่อแฟนชอบเอาชนะ
จะเกริ่นเรื่องนิสัยแฟนให้ฟังก่อนนะคะ
ปัจจุบันคบกับแฟนคนนี้กันมาประมาณ 2 ปีแล้วค่ะ และย้ายเข้ามาอยู่หอพักด้วยกันได้ 1 ปีแล้วค่ะ ในแต่ละวันหลังจากทำงานเสร็จดิฉันจะกลับถึงห้องพักหลังจากแฟนค่ะ
เมื่อถึงบ้านดิฉันต้องเป็นคนทำอาหาร ล้างจาน และจัดระเบียบห้อง โดยที่แฟนไม่ได้ทำอะไรเลย ซึ่งจะมีช่วยบ้างบ้างครั้ง
เวลาที่ดิฉันให้แฟนช่วย เขาจะมีอารมณ์โมโหหรือหงุดหงิดค่ะ หลังๆ เลยไม่ค่อยได้ให้แฟนทำอะไร แฟนดิฉันเป็นคนชอบเอาชนะ ขี้หึง ขี้หวงด้วยค่ะ เวลาใช้งานเขาชอบบ่นว่าเหนื่อย
ดิฉันก็คิดค่ะว่าดิฉันก็เหนื่อยเพราะทำงานไกลกว่า แต่ไม่ได้พูดออกไป เพราะกลัวจะทะเลาะกัน
ข้อดีของเขาคือ เขาเป็นคนเก่งค่ะ มีความเป็นผู้นำ นิสัยดิฉัน จะเป็นคนยอมคนค่ะ ไม่ค่อยเรื่องมาก
เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราทั้งสองคนร่วมกันกู้เงินซื้อบ้านเดี่ยวหลังหนึ่ง ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นต้นเหตุที่ให้ดิฉันคิดไม่ตกเรื่องเงินค่ะ เนื่องด้วยเงินเดือนดิฉันไม่ได้เยอะแยะอะไรมากมายค่ะ
จึงคิดว่าเราควรรับงานเพิ่มจากงานปัจจุบันทำเป็นอาชีพเสริมเพื่อจะได้มีเงินพอใช้จ่ายและผ่อนบ้านค่ะ จึงได้ให้เพื่อนสนิทช่วยหางานมาให้ค่ะ เป็นงานที่เราไม่เคยทำ
เพื่อนจึงเสนอว่าให้มานอนพักด้วยกันซัก 2 วัน จะได้ช่วยสอนงานและเริ่มทำงานดูก่อนค่ะ แต่...!!! พอบอกแฟน เขาก็งอนค่ะ ทำเสียงหงุดหงิด ประชดว่า "งานอ่ะทำที่ห้องก็ได้
ไม่เห็นต้องไปทำที่อื่นเลย " และ "ใช้เงินให้มันประหยัดๆ หน่อยสิ" ซึ่งดิฉันประหยัดระดับนึงเลยค่ะ แต่ด้วยเงินเดือน มันทำให้แต่ละเดือนมีเงินเหลือเก็บไม่มาก บางทีก็ไม่มีเลย
เพราะต้องส่งเงินให้พ่อที่อยู่ต่างจังหวัดด้วย
ดิฉันเคยขอคุยกับเขาเรื่องนี้นะคะ แต่เหมือนเขาพยายามเลี่ยงและไม่อยากเครียเลย ทุกวันนี้ดิฉันทำอะไรก็เหมือนจะผิดหมดเลยค่ะ
ขนาดออกมาหางานทำเพื่อไปผ่อนค่าบ้านของเราสองคน เขายังไม่พอใจเลยค่ะ ดิฉันเคยชวนเขาไปขายของตลาดนัด แต่ทั้งเขาและแม่ของเขาก็กลัวเหนื่อยค่ะ เลยไม่รู้จะทำอย่างไรดี
เพราะจะออกไปหาเงินก็ไม่ได้ ชวนเขามาทำด้วยกันก็ยังไม่ได้อีก ที่ยังอยู่ด้วยทุกวันนี้เพราะรักแฟนค่ะ คิดว่าเขาจะปรับตัวได้ แต่พอเรารับอะไรมากๆ ก็เหมือนมันจะไม่ไหวค่ะ
แอบมาร้องไห้กับเพื่อนบ่อยๆ พูดตามตรงก็รู้สึกน้อยใจค่ะเหมือนเขาอยากให้เราเข้าใจและรักแม่เขา เราก็ยอมเขา เข้าใจเขา รักแม่เขา พาแม่เขาไปทุกที่ แต่กับเรา เขาเหมือนไม่
ยอมพยายามเข้าใจด้วยซ้ำ คำพูดเขาคือสิ่งที่ถูกต้อง คำพูดหรือเหตุผลเราเลยดูผิดไปเลยค่ะ
อยากขอคำปรึกษาจากท่านทั้งหลายใน pantip หน่อยค่ะ ว่าควรจะทำตัวอย่างไรต่อไปคะ เพราะถ้าย้ายเข้าบ้าน ดิฉันคงเหนื่อยตายแน่ๆ เพราะขนาดหอพักยังเหนื่อยขนาดนี้
ถ้าเขาไม่ยอมเครีย หรือเครียเสร็จแล้ว ทุกอย่างก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม ดิฉันควรเลิกทำงานบ้านไปซักพัก หรือควรใช้เขาแล้วทะเลาะไปเลยดีค่ะ พูดตรงๆ ตอนนี้ความเป็นตัวเอง
เริ่มหายไปเรื่อยๆแล้วค่ะ ไปเที่ยวกับเพื่อนยังยากเลยค่ะ
ดิฉันเลิกมองเรื่องเลิกกันไปแล้วนะคะ เพราะว่าร่วมกันกู้ซื้อบ้านไปแล้ว
ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณค่ะ