เครียดครับ รีบแต่งงานเหมือนเอาชีวิตไปลงนรก ยังไม่รู้จะแก้ยังไง

อยากจะฝากเตือนเด็ก ๆ ทุกคนด้วยน่ะถึงการแต่งงานคิดให้ดีคิดให้รอบด้าน
ว่าแต่คนอื่นผมยังเอาตัวไม่รอดเลย

ปัจจุบันอายุใกล้จะ 27 ครับ แต่งงานตอนอายุ 26 บางคนว่าเหมาะสมแล้ว บางคนว่าเด็กไป สัก 27-28ดีกว่าไหม ให้มีวุฒิภาวะมากขึ้น
เอาจริง ๆ ผมก็ยังไม่ได้อยากแต่งหรอกครับ เงินทองก็ไม่ได้พร้อม ที่บ้านไม่ได้รวยและยังมีภาระหลายด้านอยู่

เมื่อหลายปีที่ผ่านมา ผมได้พบกับหญิงสาวคนนึงที่เข้ามาในชีวิตผม ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่เคยมีแฟนที่คบแบบจริง ๆ จัง ๆ การคบกันตอนนั้น ผมก็ไม่รู้เค้าชอบผมเพราะอะไร แต่เธอเป็นคนที่สวย ครับ ถือว่า สวยเลย ส่วนตัวผมเองไม่หล่อไม่รวย แต่อาจจะคารมดี มีอารมณ์ขัน และผมก็ซื่อตรงกับเธอมาตลอด ทำดีทุกอย่าง เป็นคนดีไม่นอกใจ (อย่าพึ่งหมั้นไส้น่ะครับอ่านให้จบ) ก็คบกันเรื่อยมา ชีวิตในช่วง 20ต้น ๆ มีความสุขดีครับ กิน เที่ยว กิน เที่ยว สบายมากครับ อ๋อลืมบอกไปครับ สาวคนนี้บ้านเธอมีกะตังพอสมควร ส่วนผมจนกว่าหลายเท่านัก

แต่พออายุ24-25อะไร ๆ มันก็เปลี่ยนไปครับ ผมทำงานประจำเดือน ๆ นึงรายได้ok ย้ายบ.เพิ่มupเงินมาระดับนึง มีรายได้ทเสริม
ส่วนแฟนทำงานได้ทีละ 1-2เดือนก็ออกทุกที่ครับ ส่วนมากเพราะไปวีนใส่คนอื่นในบริษัท ผมก็ปลอบเรื่อยมา จนมันมีอยุ๋วันนึง

เธอเริ่มจะเปรียบเทียบผมกับคนอื่น เนี่ยแฟนเพื่อนคนนู้นน แฟนเก่าเราคนนี้ ยังทำนู้นทำนี้ให้เลย ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรหรอกครับ ผมมันผ้าขาว จากขยันก็ขยันมากขึ้นเป็น2เท่า แถมยังแบกหน้าไปหาผู้ใหญ่ฝากงานให้เธออีก  รายได้ต่อเดือนเธอค่อนข้างสูงกว่าผมอีกครับ  เพราะต้องบินไปทำ ตปท บินไปบินกลับ
รายได้เรา 2คนรวมกันหักค่าใช้จ่ายเหลือเกือบแสนเลยน่ะครับ ผมคิดว่าชีวิตเรามีความสุขแล้วแน่ ๆ  เก็บเงินสัก 2-3 ปีแต่งงานกัน มีลูก happy

แต่ก็เช่นเดิมครับพอทำงานไปได้สักพัก เธอมาอีกแล้ว เนีย่แฟนเพื่อนเราไปรับไปส่งตลอด okครับ ผมก็ไปไม่คิดอะไร เป็นห่วง
แต่มันหนัก้ขอขึ้นทุกวัน เนี่ยแฟนเก่าเราพาไปเที่ยวทุกเสาร์เลย  ผมก็พาไป จนร่างกายมันทนไม่ไหวครับ น็อคเข้าโรงพยาบาลเพราะไม่ได้พัก

ช่วงที่อยู่โรงพยาบาลเหมือนเธอจะเป็นห่วงลางานมาดูแล  แต่ก้ยังไม่หยุด เนี่ยเพื่อนเราจะแต่งงานแล้วน่ะ แต่งไป3คนแล้ว แฟนเพื่อนเราหาไปฮันนี่มูล ที่ฝรั่งเศสเราอยากไปบ้าง  ตอนนี้เริ่มมีปากมีเสียงกันแล้วครับ ผมเริ่มโมโหเรื่องเปรียบเทียบ  สุดท้ายเธอก็ขอโทษ แล้วบอกว่าเธออยากมีชีวิตดี ๆ บ้าง อยากให้มีความสุขบ้าง   ผมไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิงหลายคนก็บอก ปกติ ผู้หญิงเป็นแบบนี้แหละ แกไม่เข้าใจ     ผมก็เลยตกลงที่จะแต่งงานด้วย แต่ช่วยกันหาเงินก่อนน่ะ
----------------------
อายุย่างเข้า25 เรื่องมันเริ่มเข้มข้นตรงนี้ครับ

อย่างที่บอกไปครับว่า ผมไม่มีอะไรเลย ดังนั้นแล้วจะแต่งงานได้มันต้องมีเงินครับ ผมพยายามหาเงินทุกวิถีทาง แต่ละเดือนเธอก็มาคะยั้นคะยอเรื่องแต่งงานตลอด จนอายุใกล้ 26  ผมก็ตกลงที่จะแต่งงาน เอาเงินทีมีมาลงตรงนี้  ซื้อบ้าน  โดยที่บ้านกู้ร่วมกัน มีผู้ใหญ่ช่วยนดำเนินเรื่องนิดหน่อย  งานแต่งเราก็ไม่ได้จัดดีอะไรมากมายครับเนื่องจากต้องเซฟงบ

พอแต่งงานได้ไม่2เดือนแรก เธอก็ออกจากงานครับ เหตุผล เหนื่อย ขออยู่เป็นแม่บ้านแล้วกัน จากเดิมที่บ้านช่วยกันผ่อนคนละหมื่นเศษ ก็กลายเป็นผมผ่อนนคงเดียว  อ่อลืมบอกไปปกิตอนอยู่บ้าน ผมทำทุกอย่างน่ะครับ กวาดบ้าน หุงข้าว ทำกับข้าว ล้างส้วม เช็ดขี้หมา ซักผ้า รีดผ้า คือเธอไม่ทำอะไรเลย  ผมก็คิดว่า เอาว่ะไหน ๆ เราก็หน้าตาไม่ดี จนก็จน ได้แฟนสวยแถมฐานะเดิมเธอก็รวย คงทำอะไรไม่เป็น ก็ยอมครับซึ่ง ตอนนั้นที่เธอกำลังออกจากงานเธอบอกว่าเธอท้องด้วย

แต่พอเธอออกจากงานมาเงินที่มีเก็บพร้อมโบนัสเธอกลับเอาไปบำเรอความสวยและเที่ยวจนหมด งานบ้านที่บอกจะทำก็ไม่ทำ ทุก ๆ อย่างไม่ทำอะไรเลย
ทุกวันที่ผมกลับจากงานผมต้องมานั่งทำหมด จนเสียการเสียงาน หลับในเวลางานก็มี   แถมเธอยังคงเอาแต่ใจอยากได้กระเป๋าแพง ๆ ทั้ง ๆ ที่เดิมเคยซื้อให้อยุ่แล้ว อยาก slow life  วัน ๆ ตื่นบ่าย2 จนมีอยู่ช่วงนึงผมทนไม่ไหว และได้มีปากเสียงกัน หนัก

สิ่งที่ทำให้ผมเสียใจที่สุดคือ เธอพูดออกมาว่า guไม่ได้โง่แต่งงานกับคนควาย ๆ อย่าง_เลย วัน ๆ ไม่มีความสุข ไม่มีhereอะไร  วัน ๆ ทำแต่งาน ไม่สนใจ ผู้ชายคนอื่นแม่มดีกว่า_ทุกอย่าง    guน่าจะหลอกฟันคนอื่นไปให้จบเรื่อง     เป็นคำพูดที่ผมช็อคมาครับ  ผมไม่กลับบ้านเกือบเดือนเก็บผ้าไนอนที่อื่น

ส่วนตัวเธอก็ทำร้ายร่างกายตัวเองเหมือนคนบ้า ขังตัวเองอยู่ในบ้าน  มารู้ที่หลังว่าไม่ได้ออกไปไหนเลย วัน ๆ กันแต่มาม่ากับน้ำเปล่า เอาเข็มหมุดจิ้มตัวเองทั้งวัน  จนสุดท้ายเธอแท้งลูกตอน3เดือน เรื่องนี้ทำให้ แม่ของเธอรับสภาพไม่ได้เลยครับ สุดท้ายเสียชิวิต เพราะเม่อลอยแล้วเดินข้ามถนน ส่วนพ่อของเธอไปนานแล้ว

นับจากวันนั้นจนถึงตอนนี้ก็เกือบปีแแล้ว ผมยังคงต้องทำงานหนักมากเพื่อผ่อนบ้านไ่ม่มีเงินเที่ยวไม่มีเงินกินหรู เพราะเชื่อคำพูดที่ว่า ใช้ชีวิตร่วมกันน่ะ ช่วยกันผ่อนน่ะ....ความสุขของเรา  มันไม่ได้สวยหรูแบบที่คิดไว้เลย    จะหันหน้าพึ่งพ่อแม่ก็คงไม่ได้ครับ พ่อแม่ไม่ได้มีเงินให้ผมเลย ผมตัดสินใจจะหย่าครับ อย่างน้อย ๆ เพื่อลดค่าใช้จ่ายและลดความเครียดลง  แต่ญาติ ๆทั้ง2ฝ่ายก็เข้ามาบอกว่า แต่งกันแล้วก็อยู่ไปเถอะ สงสารผู้หญิง ตัวคนเดียว

ใจนึงผมก็สงสารน่ะ แต่งงานกันแ้ลวลงเรือลำเดียวกัน เธอก็ไม่มีใคร
แต่อีกใจก็โมโหน่ะ คบมาหลายปี เธอเปรียบเทียบผมกับคนอื่นตลอด ไม่เคยภูมิใจอะไรในตัวผม ผมไม่มีอะไรดี ไม่นอกใจ แต่อยากให้ผมเป็นเหมือนส่วนดีของคนนู้น เป็นส่วนนึงของคนนี้  และวัน ๆ ก็ทำอะไรไม่เป็น ไม่คิดจะหาเงิน ไม่ทำงาน ใด ๆ ทั้งสิ้น

ผมควรทำอย่างไรดีครับ เมื่อมาถึงจุดนี้ ผิดเองรึเปล่าครับ ที่ผมไปชอบคนสวย ชอบคุณหนู ไฮโซ แต่ผมไม่พร้อม..