เรามาตั้งกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ขอใช้นามสมมุติแทนตัวเองว่า จี ตอนนี้เราอยู่ปี2ละจะขอเล่าย้อนไป
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งย่านนนทบุรีที่คนส่วนใหญ่คิดว่าเป็นอุทยานป่าไม้
ตอนนั้นประมาน ม.ต้น มีคนๆนึง นามสมมุติ แฟ เข้ามาคุยกับเรา เราไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร แต่ค่อนข้างเฟรนลี่ๆ
ตอนนั้นเราก็คุยเยอะนะตามประสาเด็กแหละ คุยไปเรื่อย แล้วแฟก็เป็นหนึ่งในนั้น (ตอนนั้นแฟ ม.3 เรา ม.2)
พอรู้จักกับแฟได้พักนึงเราก็มีแฟน นามสมมุติ เอ ตอนนั้นเรายังไม่ได้ไรกะแฟ คุยแค่เป็นเพื่อนกันพี่น้องอะไรประมานนั้น
จนวันนึงเราก็เลิกกับเอ(ทุกวันนี้เรายังไม่รู้เหตุผลว่าเขาเลิกกับเราทำไม แต่เราคิดแล้วแหละว่าเอน่าจะมีคนอื่น)
ก็ดราม่ากันไปอะนะ แล้วแฟก็ทักมาถามมาชวนคุย เราก็รู้สึกดีนะ คือมันก็ไม่ได้ช่วยให้ลืมหรือตัดใจจากเอได้
แต่แฟทำให้เรารู้ว่าเออยังมีคนที่เป็นห่วงเป็นใยอยู่นะไรงี้ ระหว่างนั้นที่เราคุยกับแฟ ทุกคืนเราก็จะทักไปบอกเอตลอดว่าฝันดีนะ
ตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันสูญเปล่ามาก เราไม่รู้ว่าเราทำไปทำไมทำไปเพื่ออะไร
เอไม่เคยตอบเราไม่เคยรับสายไม่เคยทำอะไรให้เรามีความหวังว่าจะกลับมาเลย แฟเป็นคนนิสัยดีอะคือมันทำตัวน่ารักนะพูดถึงอะ
คือเราเป็นคนติดเกมมาก แบบอยู่หน้าคอมแทบทั้งวัน กินข้าวก็เอามากินหน้าคอม
เราจำได้เลยแฟซื้อกล้องเว็บแคม(เรียกงี้รึเปล่าไม่รู้)มาไว้คุยกะเราใน MSN เก่าปะ555555555 เราก็ชวนเล่นเกม แฟก็เล่นนะบางทีอะ แต่ส่วนใหญ่จะนั่งคุยเป็นเพื่อนมากกว่า
หายากนะเว่ยคนแบบนี้อะะะ คือดี๊ดีอะ ตอนกลางคืนแฟก็จะกดโปรโทรฟรีโทรมาคุยด้วยไรงี้
(พูดแล้วก็คิดถึงช่วงสมัยนั้นนะ คิดถึงกันต้องโทรคุยกัน ไม่ค่อยมีหรอกมาพิมข้อความ "คิดถึงนะ" ยังงั้นยังงี้ในไลน์ ไม่รู้ตอนพิมมันเป็นยังไงสภาพจิตใจตอนพิมว่าคิดถึงกู อาจจะทำหน้าแบบเห้ออีเห้ไม่รู้จะคุยไรและ พิมบอก
ไปงี้แหละ)
เอออออออออดูมีความสุขดีใช่ป่ะล่ะ
มันเป็นแบบนี้มาตลอด1เดือนเว่ย
จนคืนนั้น! เอตอบเอ็มเรามา ..
**เดี๋ยวมาเล่าต่อนาาาาาา อิอิ
คุยกับคนๆนึงแบบไม่มีสถานะมา 5ปี จนมาถึงตอนนี้เรากับเขา..
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งย่านนนทบุรีที่คนส่วนใหญ่คิดว่าเป็นอุทยานป่าไม้
ตอนนั้นประมาน ม.ต้น มีคนๆนึง นามสมมุติ แฟ เข้ามาคุยกับเรา เราไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร แต่ค่อนข้างเฟรนลี่ๆ
ตอนนั้นเราก็คุยเยอะนะตามประสาเด็กแหละ คุยไปเรื่อย แล้วแฟก็เป็นหนึ่งในนั้น (ตอนนั้นแฟ ม.3 เรา ม.2)
พอรู้จักกับแฟได้พักนึงเราก็มีแฟน นามสมมุติ เอ ตอนนั้นเรายังไม่ได้ไรกะแฟ คุยแค่เป็นเพื่อนกันพี่น้องอะไรประมานนั้น
จนวันนึงเราก็เลิกกับเอ(ทุกวันนี้เรายังไม่รู้เหตุผลว่าเขาเลิกกับเราทำไม แต่เราคิดแล้วแหละว่าเอน่าจะมีคนอื่น)
ก็ดราม่ากันไปอะนะ แล้วแฟก็ทักมาถามมาชวนคุย เราก็รู้สึกดีนะ คือมันก็ไม่ได้ช่วยให้ลืมหรือตัดใจจากเอได้
แต่แฟทำให้เรารู้ว่าเออยังมีคนที่เป็นห่วงเป็นใยอยู่นะไรงี้ ระหว่างนั้นที่เราคุยกับแฟ ทุกคืนเราก็จะทักไปบอกเอตลอดว่าฝันดีนะ
ตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันสูญเปล่ามาก เราไม่รู้ว่าเราทำไปทำไมทำไปเพื่ออะไร
เอไม่เคยตอบเราไม่เคยรับสายไม่เคยทำอะไรให้เรามีความหวังว่าจะกลับมาเลย แฟเป็นคนนิสัยดีอะคือมันทำตัวน่ารักนะพูดถึงอะ
คือเราเป็นคนติดเกมมาก แบบอยู่หน้าคอมแทบทั้งวัน กินข้าวก็เอามากินหน้าคอม
เราจำได้เลยแฟซื้อกล้องเว็บแคม(เรียกงี้รึเปล่าไม่รู้)มาไว้คุยกะเราใน MSN เก่าปะ555555555 เราก็ชวนเล่นเกม แฟก็เล่นนะบางทีอะ แต่ส่วนใหญ่จะนั่งคุยเป็นเพื่อนมากกว่า
(พูดแล้วก็คิดถึงช่วงสมัยนั้นนะ คิดถึงกันต้องโทรคุยกัน ไม่ค่อยมีหรอกมาพิมข้อความ "คิดถึงนะ" ยังงั้นยังงี้ในไลน์ ไม่รู้ตอนพิมมันเป็นยังไงสภาพจิตใจตอนพิมว่าคิดถึงกู อาจจะทำหน้าแบบเห้ออีเห้ไม่รู้จะคุยไรและ พิมบอก
เอออออออออดูมีความสุขดีใช่ป่ะล่ะ
มันเป็นแบบนี้มาตลอด1เดือนเว่ย
จนคืนนั้น! เอตอบเอ็มเรามา ..
**เดี๋ยวมาเล่าต่อนาาาาาา อิอิ