คำว่า "รัก" มันกินไม่ได้

สวัสดีครับ มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่กำลังเรียนมหาลัยแห่งนึงที่ติดทะเล ผมซิ่มมาจากมหาลัยแถวสะพานพระราม7เมื่อปี57 มาอยู่ที่นี้เลยกะจะตั้งใจเรียนให้จบซักที ชีวิตที่นี้ก็เรียบง่ายตามสไตล์เด็กมหาลัยคือ เรียน กินเหล้า เมา นอน วนไปวนมา ผมได้ทำงานที่ร้านอาหารของเพื่อนแห่งหนึ่งติดทะเลเช่นกัน ตำแหน่ง เด็กเดินอาหาร(ผมตัวใหญ่หนะ) ทำได้สองเดือนแรกๆก็ดีใจได้หาเงินใช้เองไม่ต้องขอที่บ้าน ผมรู้สึกดีกับชีวิตแบบนี้นะ ขอเล่าย้อนไปก่อนหน้าที่จะทำงานนะ ตอนเรียนที่กรุงเทพผมเป็นคนใช้เงินเก่ง เก่งในเรื่องไม่เป็นเรื่อง เลิกเรียนก็ไปละ wip virgin safehouse และอื่นๆอีกมากมาย ที่บ้านก็บ่น แถมผมเรียนไม่รอดอีก เลยทีนี้ แต่ประจวบเหมาะกับเพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านที่ผมทำงานชวนผมไปเรียนด้วย ผมเลยได้มาอยู่บางแสน ผมมีแฟนคนนึงเป็นนักร้อง ผมชอบเธอมาก รักเธอมากด้วยแหละ แต่เหมือนกับผมเห็นแก่ตัวเองมากไปอยากเรียนจบผมเลยหนีเธอมา แต่ยังไม่ได้เลิกกัน จนผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนนึงที่บางแสนนี่หละ เธอน่ารักนะ น่ารักใสๆเลย ผมเลยจีบเธอ (จริงๆแล้วจะให้แฟนผมได้เห็นความเลวของผม เธอจะได้ตัดใจได้ง่าย เพราะระยะทางอะนะไม่อยากให้ใครต้องรอ) สรุปผมก็เลิกกับแฟนนักร้องที่คบมา และผมก็เดอนหน้าจีบผู้หญิงคนใหม่ทันที ผู้หญิงคนใหม่ที่เจอก็เป็นคนบ้านๆ ไม่มีอะไรโดดเด่น ผมเข้าหาเธอด้วยความห่วงใยเพราะตอนนั้นเธอเศร้ายายเธอเพิ่งเสียไป (เข้าทางเลยผมมันสไตล์ ปลอบๆเทคแคร์อยู่แล้ว)ในเวลาสั้นๆเราก็ได้คบกัน แรกๆทุกอย่างก็เข้ารูปแบบข้าวใหม่ปลามันเหมือนคู่อื่นๆแหละ พากันกินเที่ยว และแล้วก็มาถึงจุดเปลี่ยน จุดเปลี่ยนแรกคือเธออยากทำงานหาเงินใช่เอง ผมก็เข้าใจ เพราะผมก็ทำงานทุกวันกว่าจะเลิกงานก็ห้าทุ่ม ผมเลยกะจะให้เธอมาทำที่ร้านเดียวกัน แต่สังคมเพื่อนเธอเขาทำงานร้านเหล้าผมก็เลยไม่ติดใจอะไรเพราะได้เงินดี เธอทำเธอได้เงินเธอมีความสุขผมก็ดีใจ แต่มีเรื่องนึงคือเรื่องเที่ยวกลางคืน คงเป็นเพราะผมเที่ยวมามากจนรู้สึกว่าไม่ได้ห่าไรเลย เอาเงินไปละลาย red black จนสูญป่าว แต่ก็นะพยายามเข้าใจและปล่อยให้เธอไปกับเพื่อนในวันหยุดของ (ทำไมผมถึงไม่ไปด้วย555ผมเหนื่อยแล้วแหละทำงานห้าโมงยันห้าทุ่ม เลยได้แต่ไปรับเธอหน้าร้านเหล้า) ก็ไม่มีอะไรนะ แต่หลังๆเธอไปและกลับดึก บางทีบอกเดวให้เพื่อนมาส่ง ผมก็รอ พีคสุดเลยนี่ไปงานเลี้ยงส่งพี่ที่พัทยากลับยันตี5 แต่ก็ไม่สำคัญหรอก กลับมาก็ดีใจละ แต่ทำสำคัญคือวันนั้นเป็นวันครบรอบและแฟนเก่าเธอก็ไปด้วย เล่าถึงแฟนเก่าเธอนิดนึง ที่ฟังๆมาเขาชื่อผู้ชาย เป็นคนที่แฟนผมปลื้มมาตั้งแต่ปี1 น่าจะปี55 และก็ได้เป็นแฟนกัน นอกจากนั้นไม่รู้ละ แต่เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเขาขี้แอ็ค (อารมณ์ผมนี่รู้เลยว่าคนแอ็คเป็นไง ผู้ชายทุกคนก็น่าจะเข้าใจ) เปิดร้านคอฟฟี่ชื่อคล้ายStarbuck ไม่ใช่ว่าอคติไรนะก็ผมมันแฟนใหม่และนั้นแฟนเก่า มันก็ต้องมีนิดนึงบ้างหละ ที่เขาเลิกกันเพราะแฟนเก่าเป็นรุ่นพี่เรียนจบก่อนแล้วไปต่างประเทศ แฟนผมเลยเศร้ามั่งและบวกกับยายเสียด้วยผมเลยได้คบกับเธอ หลังจากวันนั้นก็ไม่ค่อยมีเรื่องไรมากมายก็ทะเลาะกันปกติ เรื่องไม่เป็นเรื่องแหละ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผมเองที่เป็นตัวปัญหา ขี้งอล หึง หวง ทำไงได้วะแฟนเราน่ารักนี้ เลยมีคนเข้าจีบบ่อยๆ และคงเพราะแฟนย้ายมาอยู่ด้วยกัน ผมเลยแบบอยากเจออยากรู้ว่า ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร กับใคร กลับตอนไหน (เยอะจังวะผู้ชายอะไรเนี่ย) แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมจะยอมตลอด ยอมทุกอย่าง ยอมจนเพื่อนมองเป็นว่า ผมกลัวเมีย 555555 จริงๆไม่ได้ยอม แต่มันคิดได้ว่าถ้างอลนานจะไม่ดี แต่ที่งอลบ่อยก็อยากให้จะให้เธอจำว่าเพราะอะไร แต่เธอก็จะย้อนกลับมาถามว่า แล้วแฟนจะเป็นแบบนี้ทำไม 555 สตั๊นเลย (อยากจะบอกเธอว่า ก็เพราะอะแหละกูเลยเป็นแบบนี้)