คนรักจักรยาน

ผมเป็นคนขี่จักรยานตั้งแต่เด็ก ตอนไปอญุ่เมืองจันทร์ ขี่จักรยานไปโรงเรียนทุกวัน
ไป กลับ นอกจากนั้นแล้ว ก็ขี่ไป ส่งปี่นโตตามบ้านในเมืองเพราะที่บ้าน รับทำอาหารปี่นโต
พอกลับมาเรียนที่ กรุงเทพ หมดโอกาศขี่เพราะ สภาพจราจรมันไม่ให้  ออกไปทำงานต่างจังหวัด
ก็ใช้จักรยานอีกเพราะสะดวก ถนนหนทางรถน้อย  นี่พูดถึงเมื่อ กว่า 40 ปีมาแล้ว

ปัจจุบันเกษียณแล้ว ก็ยังขี่เป็นประจำ  แต่ไม่สามารถออกไปขี่ ตามถนนได้ เพราะรถยนต์ มอไซด์
มากเหลือเกิน  พวกนั้นไม่เห็นหัวของคนขี่จักรยาน อุบัติเหตุครั้งสุดท้าย ที่ต้องเลิกขี่ตามถนน
ก้คือ คนขี่จักรยานแบบผม จะขี อยู่ริมถนนมากที่สุด  แม้จะไม่สะดวกเพราะ แม้ทางสี่เลน แต่ รถที่จอดข้างทางมีมาก
ทำให้เราต้องแวบออกไปเลนนอกบ่อย  มอไซด์ไม่ดูเรา ขี่เบีนดซ้ายจยล้ม ผลแขนเดาะไปหลายเดือน
ปัจจุบัน หายสนิท ขี่จักรยานได้ แต่เปลี่ยนมาขี่รอบ ๆหมู่บ้านข้าง ๆ

ผมเห็นในโทรทัศน์ที่โฆษณาให้คนขี่จักรยาน บ่อยมาก แต่ เขาคงลืมไปว่า จะให้ไปขี่ตรงไหน ถ้าเอาไปใช้
ไปทำงานหรือไปทำธุระ จะให้ขี่อย่างไรจึงจะปลอดภัยมากที่สุด  อย่าบอกนะว่า ทำเลนจักรยานสิ เพราะวัฒนธรรมของ
คนไทยเรา ถ้าทำเลนจักรยานก็คงไม่พ้น มีมอไซด์ หรือรถยนต์มาใช้ด้วย ดูอย่างที่จอดรถคนพิการผมเห็นคนไม่พิการใช้บ่อย

นี่คือปัญหาของการใช้จักรยานของคนที่รักการขี่จักรยาน ผมยังมองไม่ออกว่า ในวัฒนธรรมของคนไทยเราจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร
โฆษณาให้คนใช้ แล้วจะไปใช้ตรงไหน นอกจากการขายจักรยานราคาแพง ๆกัน เท่านั้น  ทางการเอาปัญหานี้ไปแก้ก่อนดีไหม