ผมอยากลาออกจากมหาวิทยาลัยครับ ผมอยู่ปี2 ช่วงนี้มีแต่ปัญหาประดังเข้ามาใส่ผม
กลุ่มเพื่อนสนิทที่ผมคิดว่าเราเข้ากันได้ดี ผมสนิทกับพวกเค้าตั้งแต่เปิดเทอมปี1
ตอนนี้มีหนอนบ่อนไส้ มีคนเอาผมไปนินทา พวกเค้าตีตัวออกห่างผม ผมจึงตัดสินใจเดินออกมาคนเดียวครับ
ผมเรียนเสร็จกลับห้อง เล่นคอม ใช้ชีวิตคนเดียว ผมเหงามาก
เคยเดินไปตลาดนัดกับเพื่อนๆ ไปเล่นห้องเพื่อนจนดึก ไม่มีอีกแล้ว
แล้วผมมีแฟนเก่าที่เรียนที่เดียวกัน เธออยู่ปี3 ตอนผมมาเรียนที่นี่ใหม่ๆ เธอเห่อผมมากครับ
ช่วยเหลือผมอย่างดี แนะนำร้านเสื้อนักศึกษา แนะนำหอพักไม่แพงให้ผม
เธอติวหนังสือให้ผมช่วงใกล้สอบกับกลุ่มเพื่อนเธอ บางวันก็ให้ผมติดรถเธอไปม.ด้วยกันครับ
แต่ตอนนี้แฟนเก่าดูไม่ชอบผมมาก(ผมไม่รู้สาเหตุ) เค้าบอกไม่อยากยุ่งกับผมอีก เค้าไม่อยากเห็นหน้าผม
ทั้งตะคอกทั้งด่า เค้าบอกให้ทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน ต่างคนต่างอยู่ แม้แต่เพื่อนก็ไม่อยากเป็น
คือผมยอมรับ เคยทำไม่ดีกับเธออยู่เรื่องนึงคือผมง้อเธอมากเกินครับ(ช่วงแรกที่เลิกกัน)
แต่นั้นก็ผ่านมานานแล้วก่อนผมจะสอบติม นี้อีกครับ
ตอนนั้นเธอโกรธผมมาก หลังจากนั้นผมมีระยะห่างให้เธอ ผมตั้งใจจะไม่ทำผิดซ้ำอีก
ผมก็ดีกับเธอนะ ผมช่วยเธอระหว่างเรียนด้วยครับ หาชีทแนวข้อสอบให้ ทำการบ้านให้
บางทีผมอาจดูเป็นของตายสำหรับเธอไปแล้ว เธอถึงทำกับผมเหมือนผมไม่มีความรู้สึกบ้างเลย
และผมมีวิชาที่เรียนร่วมกับแฟนเก่า(แฟนดรอปวิชานี้แล้วเพิ่งมมาเรียนใหม่ครับ)
ผมทักทายเธอ แต่เธอไม่สบตาผม ทำเหมือนผมเป็นอากาศ
ผมรู้สึกแย่มากครับ อึดอีดใจ คนเคยมีความทรงจำดีๆ ร่วมกันผมต้องทำเป็นไม่รู้จักเหรอครับ ผมเสียใจ
ผมเหนื่อยครับ ไหนจะวิชาเรียนที่ยากขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมไม่มีกะจิตกะใจจะไปเรียนหรืออ่านหนังสือเลย ผมปวดหัวกับปัญหาที่เผชิญอยู่
ผมรู้สึกถ้าเรียนจบมหาลัยแล้วเราไม่ได้คุยกันเลย มันคงเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย
คือผมอยากลาออกจากมหาวิทยาลัยครับ ปัญหามันประดังเข้าใส่ผม ทั้งเรื่องเพื่อนและแฟนเก่า
กลุ่มเพื่อนสนิทที่ผมคิดว่าเราเข้ากันได้ดี ผมสนิทกับพวกเค้าตั้งแต่เปิดเทอมปี1
ตอนนี้มีหนอนบ่อนไส้ มีคนเอาผมไปนินทา พวกเค้าตีตัวออกห่างผม ผมจึงตัดสินใจเดินออกมาคนเดียวครับ
ผมเรียนเสร็จกลับห้อง เล่นคอม ใช้ชีวิตคนเดียว ผมเหงามาก
เคยเดินไปตลาดนัดกับเพื่อนๆ ไปเล่นห้องเพื่อนจนดึก ไม่มีอีกแล้ว
แล้วผมมีแฟนเก่าที่เรียนที่เดียวกัน เธออยู่ปี3 ตอนผมมาเรียนที่นี่ใหม่ๆ เธอเห่อผมมากครับ
ช่วยเหลือผมอย่างดี แนะนำร้านเสื้อนักศึกษา แนะนำหอพักไม่แพงให้ผม
เธอติวหนังสือให้ผมช่วงใกล้สอบกับกลุ่มเพื่อนเธอ บางวันก็ให้ผมติดรถเธอไปม.ด้วยกันครับ
แต่ตอนนี้แฟนเก่าดูไม่ชอบผมมาก(ผมไม่รู้สาเหตุ) เค้าบอกไม่อยากยุ่งกับผมอีก เค้าไม่อยากเห็นหน้าผม
ทั้งตะคอกทั้งด่า เค้าบอกให้ทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน ต่างคนต่างอยู่ แม้แต่เพื่อนก็ไม่อยากเป็น
คือผมยอมรับ เคยทำไม่ดีกับเธออยู่เรื่องนึงคือผมง้อเธอมากเกินครับ(ช่วงแรกที่เลิกกัน)
แต่นั้นก็ผ่านมานานแล้วก่อนผมจะสอบติม นี้อีกครับ
ตอนนั้นเธอโกรธผมมาก หลังจากนั้นผมมีระยะห่างให้เธอ ผมตั้งใจจะไม่ทำผิดซ้ำอีก
ผมก็ดีกับเธอนะ ผมช่วยเธอระหว่างเรียนด้วยครับ หาชีทแนวข้อสอบให้ ทำการบ้านให้
บางทีผมอาจดูเป็นของตายสำหรับเธอไปแล้ว เธอถึงทำกับผมเหมือนผมไม่มีความรู้สึกบ้างเลย
และผมมีวิชาที่เรียนร่วมกับแฟนเก่า(แฟนดรอปวิชานี้แล้วเพิ่งมมาเรียนใหม่ครับ)
ผมทักทายเธอ แต่เธอไม่สบตาผม ทำเหมือนผมเป็นอากาศ
ผมรู้สึกแย่มากครับ อึดอีดใจ คนเคยมีความทรงจำดีๆ ร่วมกันผมต้องทำเป็นไม่รู้จักเหรอครับ ผมเสียใจ
ผมเหนื่อยครับ ไหนจะวิชาเรียนที่ยากขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมไม่มีกะจิตกะใจจะไปเรียนหรืออ่านหนังสือเลย ผมปวดหัวกับปัญหาที่เผชิญอยู่
ผมรู้สึกถ้าเรียนจบมหาลัยแล้วเราไม่ได้คุยกันเลย มันคงเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย