ใครรู้สึกบ้างว่า พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน
เราเป็นคนนึง เห็นชัดเจนหลายครั้ง
อย่างเวลาเราถามอะไรแม่ เรื่องทั่วไปบ้าง บางทีไปเดินตลาดซื้อของ เราก็ชวนให้แม่ดูเสื้อผ้าตัวนั้นนี้บ้าง ว่ามันสวยดีนะ ไม่ได้แปลว่าเราจะซื้อ แม่ก็จะหงุดหงิดใส่ บางทีเราก็ถามเหมือนชวนคุย ถามว่านั่นดีมั๊ย นี่เป็นไง แม่ก็จะหงุดหงิดใส่ เหมือนไม่พอใจ เราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิดหรอ พูดอะไรผิดถึงชอบทำกริยาแบบนั้นใส่เราบ่อยๆ อย่างช่วงที่น้องเกเร เหมือนเราจะสำคัญขึ้นมาบ้าง แต่ตอนนี้เหมือนน้องเริ่มกลับใจ เราเริ่มกลายเป็นหมาหัวเน่า
อย่างทำกับข้าวได้สูตรมาจากในเน็ต เรากับน้องก็ช่วยกันทำสองคนแม่ก็เห็น
ให้แม่ชิม แม่ก็ว่าอร่อย แต่จะพูดเหมือนน้องคนเดียวที่ทำอร่อย
เราเลยต้องบอกว่าเราทำด้วยนะ ช่วยกันทำ
น้องทำไรนิดหน่อยก็ดูแม่ภูมิใจออกนอกหน้า แต่กับเรา ที่ผ่านมาแต่เด็กจนโต นึกไม่ออกถึงคำชม ทำดีได้ สอบได้ที่ 1 แม่ก็เฉย เหมือนที่ผ่านมาเราพยายามทำทุกอย่างให้แม่พอใจ แต่กับน้องไม่เห็นต้องทำอะไรเลย พอเราเจอบ่อยๆเข้า เราก็อดน้อยใจไม่ได้ ทำให้มีไรไม่อยากถาม ไม่อยากบอก น้อยเนื้อต่ำใจ ฮ่าาา
ถามอะไรคุยอะไรกับแม่ แม่ชอบทำไม่พอใจใส่ ผิดกับน้องจัง
เราเป็นคนนึง เห็นชัดเจนหลายครั้ง
อย่างเวลาเราถามอะไรแม่ เรื่องทั่วไปบ้าง บางทีไปเดินตลาดซื้อของ เราก็ชวนให้แม่ดูเสื้อผ้าตัวนั้นนี้บ้าง ว่ามันสวยดีนะ ไม่ได้แปลว่าเราจะซื้อ แม่ก็จะหงุดหงิดใส่ บางทีเราก็ถามเหมือนชวนคุย ถามว่านั่นดีมั๊ย นี่เป็นไง แม่ก็จะหงุดหงิดใส่ เหมือนไม่พอใจ เราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิดหรอ พูดอะไรผิดถึงชอบทำกริยาแบบนั้นใส่เราบ่อยๆ อย่างช่วงที่น้องเกเร เหมือนเราจะสำคัญขึ้นมาบ้าง แต่ตอนนี้เหมือนน้องเริ่มกลับใจ เราเริ่มกลายเป็นหมาหัวเน่า
อย่างทำกับข้าวได้สูตรมาจากในเน็ต เรากับน้องก็ช่วยกันทำสองคนแม่ก็เห็น
ให้แม่ชิม แม่ก็ว่าอร่อย แต่จะพูดเหมือนน้องคนเดียวที่ทำอร่อย
เราเลยต้องบอกว่าเราทำด้วยนะ ช่วยกันทำ
น้องทำไรนิดหน่อยก็ดูแม่ภูมิใจออกนอกหน้า แต่กับเรา ที่ผ่านมาแต่เด็กจนโต นึกไม่ออกถึงคำชม ทำดีได้ สอบได้ที่ 1 แม่ก็เฉย เหมือนที่ผ่านมาเราพยายามทำทุกอย่างให้แม่พอใจ แต่กับน้องไม่เห็นต้องทำอะไรเลย พอเราเจอบ่อยๆเข้า เราก็อดน้อยใจไม่ได้ ทำให้มีไรไม่อยากถาม ไม่อยากบอก น้อยเนื้อต่ำใจ ฮ่าาา