คุณรู้สึกไหม ว่าสมัยนี้คนจบป.ตรี ป.โท หลายคน ถ้าไม่"สมัครงานเพื่อทำกับคนอื่น"แล้ว หาเลี้ยงชีวิตตัวเองไม่ได้เลย

เรียนอนุบาล ประถม มัธยมต้น ปลาย ปริญญาตรี ปริญญาโท แต่หลายคนก็ยังหางานไม่ได้ และหลายคน ไม่ได้ใช้หรือแทบไม่สามารถใช้วิชาความรู้ การพรีเซ็นต์งาน , ความพยายามตรากตรำทำธีสิส , ทำรายงาน , ทำโปรเจ็คท์ ดึก ๆ ดื่น ๆ  อ่านทฤษฎี เคร่งเพื่อสอบให้ได้ ให้ผ่าน ขับเคี่ยว ตรากตรำมา แต่พอจบมา  ลำพังจะหาเงินสักวันละหนึ่งร้อยบาทเลี้ยงชีวิตด้วยความรู้ของตนเองในแนวทางตนเอง ก็ยังไม่ได้  ต้องหาสมัครงาน เอารูปหน้าตัวเอง ใส่ชุดเคร่งขรึม  แต่งหน้า ผูกไทค์ ใส่สูท ใส่ถุงน่อง ใส่คัทชู ทำตัวไม่เป็นธรรมชาติ อึดอัด เพื่อดันตัวเองให้ใครคนอื่นรับเข้าทำงาน  และพอเมื่อทำงานได้สักพัก ก็อึดอัด  อยากเป็นอิสระ มาขายกาแฟ ขายเสื้อ ขายออนไลน์ อยากออกจากงาน เพราะอึดอัด แต่ทำอะไรไม่เป็น ไม่ได้ ไม่รู้วิธี ทั้งที่ก่อนจะจบ อ่านหนังสือเป็นหน้า ๆ


แม่เรา เป็นแม่ค้าขายขนมมาประมาณสี่สิบปี ลูกค้าติดมาก ๆ ขายบัวลอย ลอดช่อง แตงไทย ข้าวต้มมัด ข้าวเหนียวเปียก วุ้น อะไรสารพัด โดยไม่มีคนสอน เวลามาขายของ คนก็มารุมซื้อ ๆ ๆ โดยไม่มีปริญญาสักใบ เราเองกว่าจะได้งานดี ก็โซเซไปหลายทาง ทั้งที่เรียน ทำรายงาน ยิ่งสมัยเรียนมัธยม  จำได้ลาง ๆ ว่าเย็นก็แล้ว ก็ยังต้องทนเรียน เด็กสมัยนี้หลายคนก็เรียนพิเศษอีก แต่กลับเป็นว่าคนตกงานมากมาย


เยาวชน วัยรุ่น ก่อนจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ของพวกเรา   ได้เสียเวลาหรือพลาดอะไรที่สำคัญไปหรือเปล่า ทำไมสิ่งที่เราหลายคนถูกอัดเข้ามาให้ท่อง ให้จำ ให้ทำรายงาน ให้พรีเซ้นต์ มันไม่ย้อนกลับมาช่วยเราหลาย ๆ คน ในเวลาที่พวกเราคิดจะสร้างตัวสร้างฐานะได้เลย   พวกเราหมดเวลาสิบกว่าปีไปกับอะไร ?