สวัสดีค่ะ เรารู้สึกว่า EQ เราต่ำมากๆในทุกเรื่อง จะหนักมากในเรื่องการเข้าสังคม มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ย นิสัยแย่ๆนี้เราจะข้ามผ่านมันไปได้ยังไง....
-เราเป็นคนที่ไม่เคยเข้าหาใครก่อนเลยจริงๆคือไม่ใช่คนหยิ่งเลยนะ ถ้าใครเข้ามาหาเข้ามาคุยเราก็จะคุยโต้ตอบ แต่ถ้าใครไม่เข้ามาหาเราไม่กล้าทัก ไม่กล้าคุยกับเขา มันมีความรู้สึกกลัวว่าเขาอาจจะไม่อยากคุยกับเรามากกว่า
-เราเป็นคนที่คุยโต้ตอบคนไม่เป็น ถ้าเราไม่รู้จักใครเราจะนิ่งมากกกกก นิ่งสนิทเลย ยิ่งหน้าจะยิ่งนิ่ง บางคนก็ว่าหยิ่ง บางคนก็ว่างอ บางคนก็ชอบว่าเบื่อโลกเหรอ บางคนก็ว่าเอ๋อ บางคนก็ถามว่าพูดได้เปล่า ฮ่าๆ นานาจิตตังกันไป แต่ความจริงคือ เราไม่ได้คิดอะไรเลยในหัว เราไม่รู้ว่าเวลาเราอยู่กับคนที่ไม่สนิทเราจะต้องคุยอะไร ชวนคุยอะไรดี เราก็จะนั่งนิ่งๆเป็นผู้ฟังที่ดี เออๆออๆ คิดไม่ออกว่าต้องโต้ตอบว่าอะไร อย่างบางทีมีคนแซวอะไรงี้ เราก็ไม่รู้ว่าต้องตอบคนแซวว่าอะไร เราก็จะหน้านิ่งๆตอบกลับไปมากกว่า
-เราไม่กล้าสบตาคนเลย เวลาพูดเวลาคุยไม่กล้าสบตาใคร พยามปรับปรุงตัวเองหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จเลย
-แต่เวลาเราอยู่คนเดียว เราก็จะมองตัวเองในกระจก จะยิ้ม จะพูด บอกตัวเองว่าเวลาเราเจอผู้คนเราต้องยิ้มนะ ต้องทักทายคน ต้องพูดต้องคุยกับเขานะ เราจะเต้น เล่น ร้องของเราอยู่ในห้องคนเดียว ดูร่าเริง แต่พอออกมาพบเจอผู้คนเรากลับนิ่ง ไม่กล้าทำอะไรเลย
-ถึงเราจะไม่เข้าหาใคร แต่ในใจของเรา เราอยากให้มีคนเข้าหาเรานะ อยากให้คนเข้ามาทักทายเรา คือเราก็เห็นบางคนเขานั่งนิ่งๆเฉยก็มีคนเข้าหาเยอะแยะ ทำไมไม่มีคนเข้าหาเราบ้าง คนบางคนเงียบๆ โลกส่วนตัวสูงเขาก็ดูฮอต ดูคนให้ความสนใจเขาดี เราเก็บมาคิดมากในทุกเรื่อง ว่าทำไมเราถึงไม่มีคนให้ความสนใจเหมือนคนอื่น เวลาเรารวบรวมความกล้าพูดโต้ตอบใคร ยิ้มให้ใคร แต่เขาเหมือนไม่อยากจะคุยกับเรา ไม่สนใจรอยยิ้มของเรามันเฟลมาก เก็บมาคิดตลอดเวลา ว่าไม่น่าไปคุย ไปยิ้มอะไรเลย คือมันเป็นปมในใจมากๆ ใช้ชีวิตไม่มีความสุขเลย เหมือนไม่มีตัวตนในสังคมอะไรประมาณนี้ T^T
-เรามีเพื่อนน้อยมาก นับค นได้เลย ไลน์มีคนคุยด้วยสามสี่คน นี่เรื่องจริง คือชีวิตแทบจะไม่ได้คุยกับใคร เงียบเหงามากๆ
ภายนอกอาจจะดูเหมือนว่าเราไม่อยากจะสุงสิงกับใคร โลกส่วนตัวสูง ดูมีความสุขดีมั้งกับการเก็บตัวอยู่คนเดียวแบบนี้ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราคิดมาก ว่าเราเหงาขนาดไหน เราอยากมีเพื่อนเยอะๆ อยากเป็นคนคุยสนุกสนาน อยากมีตัวตนในสังคม แต่เราไม่กล้าจะเข้าหาใคร เราอยากก้าวผ่านตัวตนนี้ไป ทุกวันนี้กลุ่มเพื่อนที่เราคิดว่าสนิท เขาอาจจะไม่ได้นับเราเป็นเพื่อนสนิทก็ได้ เวลามีเรื่องอะไรเขาไม่เคยเล่าให้เราฟัง มีแต่เราที่ทักเขาไปมากกว่า เราไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้เลย เราเหงามาก เราไม่ชอบที่คนอื่นมองเราเป็นคนเงียบๆ เก็บตัว หยิ่ง หรืออะไรก็แล้วแต่ เราจะทำยังไงดี
ให้ตัวตนนี้หายไป T^T
EQ การเข้าร่วมสังคมต่ำ ใครเป็นแบบนี้บ้างคะ ?
-เราเป็นคนที่ไม่เคยเข้าหาใครก่อนเลยจริงๆคือไม่ใช่คนหยิ่งเลยนะ ถ้าใครเข้ามาหาเข้ามาคุยเราก็จะคุยโต้ตอบ แต่ถ้าใครไม่เข้ามาหาเราไม่กล้าทัก ไม่กล้าคุยกับเขา มันมีความรู้สึกกลัวว่าเขาอาจจะไม่อยากคุยกับเรามากกว่า
-เราเป็นคนที่คุยโต้ตอบคนไม่เป็น ถ้าเราไม่รู้จักใครเราจะนิ่งมากกกกก นิ่งสนิทเลย ยิ่งหน้าจะยิ่งนิ่ง บางคนก็ว่าหยิ่ง บางคนก็ว่างอ บางคนก็ชอบว่าเบื่อโลกเหรอ บางคนก็ว่าเอ๋อ บางคนก็ถามว่าพูดได้เปล่า ฮ่าๆ นานาจิตตังกันไป แต่ความจริงคือ เราไม่ได้คิดอะไรเลยในหัว เราไม่รู้ว่าเวลาเราอยู่กับคนที่ไม่สนิทเราจะต้องคุยอะไร ชวนคุยอะไรดี เราก็จะนั่งนิ่งๆเป็นผู้ฟังที่ดี เออๆออๆ คิดไม่ออกว่าต้องโต้ตอบว่าอะไร อย่างบางทีมีคนแซวอะไรงี้ เราก็ไม่รู้ว่าต้องตอบคนแซวว่าอะไร เราก็จะหน้านิ่งๆตอบกลับไปมากกว่า
-เราไม่กล้าสบตาคนเลย เวลาพูดเวลาคุยไม่กล้าสบตาใคร พยามปรับปรุงตัวเองหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จเลย
-แต่เวลาเราอยู่คนเดียว เราก็จะมองตัวเองในกระจก จะยิ้ม จะพูด บอกตัวเองว่าเวลาเราเจอผู้คนเราต้องยิ้มนะ ต้องทักทายคน ต้องพูดต้องคุยกับเขานะ เราจะเต้น เล่น ร้องของเราอยู่ในห้องคนเดียว ดูร่าเริง แต่พอออกมาพบเจอผู้คนเรากลับนิ่ง ไม่กล้าทำอะไรเลย
-ถึงเราจะไม่เข้าหาใคร แต่ในใจของเรา เราอยากให้มีคนเข้าหาเรานะ อยากให้คนเข้ามาทักทายเรา คือเราก็เห็นบางคนเขานั่งนิ่งๆเฉยก็มีคนเข้าหาเยอะแยะ ทำไมไม่มีคนเข้าหาเราบ้าง คนบางคนเงียบๆ โลกส่วนตัวสูงเขาก็ดูฮอต ดูคนให้ความสนใจเขาดี เราเก็บมาคิดมากในทุกเรื่อง ว่าทำไมเราถึงไม่มีคนให้ความสนใจเหมือนคนอื่น เวลาเรารวบรวมความกล้าพูดโต้ตอบใคร ยิ้มให้ใคร แต่เขาเหมือนไม่อยากจะคุยกับเรา ไม่สนใจรอยยิ้มของเรามันเฟลมาก เก็บมาคิดตลอดเวลา ว่าไม่น่าไปคุย ไปยิ้มอะไรเลย คือมันเป็นปมในใจมากๆ ใช้ชีวิตไม่มีความสุขเลย เหมือนไม่มีตัวตนในสังคมอะไรประมาณนี้ T^T
-เรามีเพื่อนน้อยมาก นับค นได้เลย ไลน์มีคนคุยด้วยสามสี่คน นี่เรื่องจริง คือชีวิตแทบจะไม่ได้คุยกับใคร เงียบเหงามากๆ
ภายนอกอาจจะดูเหมือนว่าเราไม่อยากจะสุงสิงกับใคร โลกส่วนตัวสูง ดูมีความสุขดีมั้งกับการเก็บตัวอยู่คนเดียวแบบนี้ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราคิดมาก ว่าเราเหงาขนาดไหน เราอยากมีเพื่อนเยอะๆ อยากเป็นคนคุยสนุกสนาน อยากมีตัวตนในสังคม แต่เราไม่กล้าจะเข้าหาใคร เราอยากก้าวผ่านตัวตนนี้ไป ทุกวันนี้กลุ่มเพื่อนที่เราคิดว่าสนิท เขาอาจจะไม่ได้นับเราเป็นเพื่อนสนิทก็ได้ เวลามีเรื่องอะไรเขาไม่เคยเล่าให้เราฟัง มีแต่เราที่ทักเขาไปมากกว่า เราไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้เลย เราเหงามาก เราไม่ชอบที่คนอื่นมองเราเป็นคนเงียบๆ เก็บตัว หยิ่ง หรืออะไรก็แล้วแต่ เราจะทำยังไงดี
ให้ตัวตนนี้หายไป T^T