เราควรจะทำยังไงกับคนที่ไม่เคยทำเหมือนเราเป็นลูก แต่ตอนลำบากกลับมาเรียกร้องความเป็นแม่?

ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนมากนะคะที่ให้คำแนะนำและกำลังใจ
เข้ามาดูอีกทีตกใจมาก ไม่คิดว่าจะมีคนมาตอบเยอะขนาดนี้

***อัพเดตนะคะ  ตอนนี้เราได้คุยกับแม่บุญธรรมแล้ว และตกลงจะช่วยแค่หมื่นนึง เพื่อซื้อความสบายใจของแม่บุญธรรม
เพราะเมื่อคืนวันศุกร์แม่บุญธรรมได้โทรมาขอร้องให้ช่วย เราก็พยายามบ่ายเบี่ยง
แต่สุดท้ายแม่บุญธรรมก็ได้ขอร้องบอกว่าถ้าไม่ช่วยแม่ก็เหมือนมีบาปอยู่ในใจ นอนไม่หลับทั้งพ่อและแม่บุญธรรม
เราเลยตัดสินใจเล่าเรื่องที่แม่แท้ๆทำกับเรา ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่เคยบอกเพราะกลัวผู้ใหญ่จะมีปัญหากัน
และก็เหมือนจะเป็นอย่างที่เราคิด เพราะพ่อโกรธมาก ส่วนแม่ก็เสียใจ เพราะไม่คิดว่าน้องสาวตัวเองที่เป็นแม่แท้ๆของเราจะทำกับเราแบบนี้
แม่เราเลยไม่บังคับให้เราโทรหาหรือไปเยี่ยมอีก แต่ส่วนเรื่องพี่ชาย ยังไงก็หลานเลยอดสงสารไม่ได้
เราเลยบอกจะช่วยแค่หมื่นนึง ที่เหลือให้เค้าไปจัดการเอง และยื่นคำขาดว่าครั้งต่อไปจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีก
ซึ่งพ่อและแม่บุญธรรมก็เหมือนจะเริ่มเข้าใจถึงสาเหตุที่เราห่างเหินกับครอบครัวทางนั้น
จึงได้แต่รับปากว่าจะไม่ให้การช่วยเหลือใดๆอีก เพราะแม่เราพูดมาประโยคนึง
ซึ่งมันเป็นสัญญาณที่ดีว่าแม่มีความคิดที่จะใจแข็งขึ้น จากที่เมื่อก่อนไม่เคยคิด คิดแต่ว่าทำยังไงถึงจะช่วยพี่น้องตัวเองได้

"แม่จะต้องทำยังไงถึงจะใจแข็งกับเค้าได้ เหมือนที่เค้าทำกับหนู"


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


เรื่องอาจจะยาวหน่อยนะคะเพราะเราขอพูดถึงอดีตเราก่อน  
เราเป็นลูกที่ถูกขอมาเลี้ยง ซึ่งแม่บุญธรรมมีศักดิ์เป็นป้าเรา
ซึ่งป้าได้ขอให้แม่แท้ๆของเราตั้งท้องให้  เพราะป้าเป็นหมันมีลูกไม่ได้  
ตั้งแต่คลอดจนถึงปัจจุบัน เราได้รับการเลี้ยงดูโดยป้าหรือก็คือแม่บุญธรรมของเรานั่นเอง
และเราก็มีพี่ชายที่เป็นลูกพ่อแม่เดียวกันคนนึง  แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรเพราะเค้าอยู่กับแม่แท้ๆ

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาแม้กระทั่งตอนลำบาก  เราไม่เคยได้รับการดูแลหรือช่วยเหลือใดๆจากทางแม่แท้ๆ
ถึงแม้จะโทรไปขอความช่วยเหลือ  เพราะตอนนั้นเค้าสุขสบายมีเงินทอง  แต่เราก็ได้รับแต่คำปฏิเสธกลับมา
หรือแม้กระทั่งเงินที่เป็นสิทธิ์ของเราเองเช่นเงินประกันชีวิตของพ่อแท้ๆ (พ่อกับแม่หย่ากันแล้ว)
ซึ่งเงินจำนวนนั้นพ่อให้แบ่งให้ลูกคนละครึ่ง แต่แม่กลับเอาเงินส่วนของเราไปใช้หนี้ที่ติดแม่บุญธรรม
โดยให้เหตุผลว่า "คืนเงินให้แม่บุณธรรมก็เหมือนเอาเงินให้หนูเหมือนกัน"
ทั้งที่ตอนนั้นเรากำลังจะเข้ามหาลัยและต้องใช้เงิน ส่วนพี่ชายกลับได้เงินไปเต็มจำนวนแล้วเอาไปเที่ยวเตร่จนหมด
และทั้งตอนมัธยมที่เราไปอยู่บ้านเค้า2อาทิตย์เพื่อทำงาน ตอนนั้นได้ค่าแรงมา1,600 เค้าหักเรา500บอกเป็นค่ากินอยู่
ทั้งที่ตอนนั้นบางวันกับข้าวเราก็เป็นคนซื้อ ข้าวสารเราก็เอาไปฝากเป็นกระสอบ
ตอนจะแต่งงานก็เอาแต่พูดเรื่องส่วนแบ่งในเงินสินสอด บอกว่ายังไงก็ต้องได้ค่าเบ่ง
ทั้งๆที่พ่อแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูมาไม่เคยพูดเรื่องจะเอาเงินสินสอดเลย
เมื่อตอนเด็กเรารักเหมือนแม่คนนึง  แต่ตอนนี้ถึงแม้ใครจะมองยังไง
แต่เราก็พูดได้เต็มปากเลยว่าเราไม่ได้รู้สึกรักหรืออะไรแม่แท้ๆของเราเลย
จะมีให้ก็แต่การให้เกียรติในฐานะญาติและคนที่คลอดเราออกมา

ณ ปัจจุบัน  เราที่ถึงแม้จะไม่ได้รวยมากแต่ก็ไม่ลำบากแล้ว ส่วนทางโน้นกำลังลำบาก
เพราะตอนนี้พ่อเลี้ยงซึ่งเป็นแฟนใหม่แม่แท้ๆป่วย (เราไม่ได้สนิทอะไรกับเค้า)
หัวใจโตและไตวายตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาล ไม่สามารถทำงานหาเลี้ยงดูแม่เราได้และไม่มีเงินเก็บซักบาท
ส่วนพี่ชายเราก็มีเมียน้อย ทำให้เลิกกับเมียและชดเชยโดยให้รถเค้าไป (ยังผ่อนไม่หมด)
ตอนนี้เกี่ยงกันผ่อน สุดท้ายกำลังจะโดนยึด พี่ชายเลยโทรมาขอยืมเงินเรา ซึ่งก็เป็นเงินหลายหมื่น
ซึ่งโทรมาก็พูดจาไม่ดี ทั้งดุด่า ทั้งดูถูก ขนาดตอนสายตัดแล้วเราไม่ได้โทรกลับเพราะเงินในมือถือหมดยังด่าว่าเรากระจอก
ตอนนี้เราก็กำลังต้องใช้เงินเพราะเราทำงานรับเหมา และกำลังจะเปิดงานใหม่หลายที่
เราบอกว่าขอปรึกษาแฟนก่อน เค้าไม่พอใจแล้ววางสายโทรไปฟ้องทั้งแม่แท้ๆ
ทำให้แม่แท้ๆโทรมาดราม่าใส่แม่บุญธรรม ว่า...

"เบ่งมันออกมานี่ไม่มีบุญมีคุณเลยใช่มั้ย พี่ชายเดือดร้อนมันก็ไม่ยอมช่วย
เอะอะอะไรก็ถามผัว มันกลัวผัวมันนักใช่มั้ย  สนใจแต่ผัวมัน
พ่อไม่สบายนอนอยู่โรงบาลก็ไม่มาดูดำดูดี  ทำไมมันใจดำแบบนี้"

ตอนนี้เราเครียดมาก ไม่มีสมาธิในการทำงานและนอนไม่หลับ
เพราะแม่บุญธรรมแกเป็นคนรักพี่น้องก็สงสาร
แล้วโทรมาบีบให้เราเอาเงินให้เค้า แล้วให้ไปเยี่ยมในวันหยุดนี้
ซึ่งเราไม่สะดวกใจมากๆ และคิดว่าถ้าไปก็เสียเงินอย่างเลี่ยงไม่ได้แน่นอน
แต่ถ้าไม่ทำตามก็กลัวแม่บุญธรรมจะเสียใจแล้วน้อยใจเราไปอีกคน
เราควรจะทำยังไงดีคะ?