มนุษย์ป้ามาชวนคุยค่ะ
ถ้าใครยังจำได้ เราเคยมาเล่าเรื่องที่โดนลูกน้องหลอกไปเชือดที่กัมพูชาเมื่อสองสามเดือนก่อน
เราเพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยเมื่อคืน เจอประสบการณ์แหวะๆ ที่นู่นมา
เลยอยากชวนพี่ป้าน้าอาห้องนี้ร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์แหวะๆ ระหว่างปั่นจักรยานกัน
เริ่มที่เราก่อนเลย
เตือนไว้ก่อนนะ ใครที่เกลียดการเล่าเรื่องประเภทน้ำเยอะ ให้ผ่านกระทู้นี้ไปได้เลย
เนื่องจากเราต้องไปทำงานที่กัมพูชามากกว่าอยู่ที่บ้านเรา
จึงได้เช่าอพาร์ทเมนท์ไว้ห้องหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากออฟฟิสนัก
และซื้อจักรยานญี่ปุ่นมือสองไว้คัน เป็นแม่บ้านหกเกียร์ มีบังโคลน ย้ำ มีบังโคลน
เดี๋ยวจะรู้ ทำไมต้องย้ำนักหนา
ถนนจากอพาร์ทเมนท์ไปสู่ออฟฟิสนั้นเป็นทางซอยอุดมไปด้วยหลุมบ่อหลากหลายขนาด
ตั้งแต่ลูกมะพร้าวไปถึงเท่ารถยนต์
เวลาฝนตกก็ให้ความรู้สึกเหมือนปั่นจักยานผ่านบ่อลูกรัง
สองข้างทางเป็นบ้านชาวบ้านและที่สวนบ้าง
อีกฝั่งถนนเป็นกำแพงมหาวิทยาลัยเลียบยาวไป
ตอนกลางวันก็ปั่นไปได้ ไม่มีปัญหาอะไร
แต่กลางคืนนั้นมืดเอามากๆ เนื่องจากไม่มีไฟถนน
เราใช้ไฟฉายคาดหัวและไฟติดรถช่วย
เรื่องมันเกิดเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
ตอนเย็นวันศุกร์ก็ไปลั้นลาดื่มกับน้องๆ ที่ทำงาน
กว่าจะกลับอพาร์ทเมนท์ก็ประมาณสามทุ่ม
ก็พบว่าผู้ใหญ่ในบ้านเมืองได้กรุณาเอาดินมาเททับถนนซึ่งเป็นหลุมเป็นบ่อพร้อมกับเกลี่ยทับ
ฟังแล้วก็น่าจะดี
แต่มันมีฝนตกหนักตั้งแต่สี่โมงเย็นถึงหนึ่งทุ่ม ถนนเลยกลายเป็นโคลนเละๆ ไปทั้งเส้น
เราและเด็กที่ทำงานชาวญี่ปุ่นซึ่งอยู่อพาร์ทเมนเดียวกัน (ต่อไปจะเรียกว่าคุณ อ.) ก็ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเค้าทำถนน
พอมาเจอสภาพถนนแบบนั้นตอนมืดๆ ก็บ่นกันใหญ่
พยายามปั่นไปจนสุดความสามารถ สุดท้ายก็ต้องลงจูง เลอะเทอะกันไปหมด
เช้าวันต่อมา เราเข้าออฟฟิส ออกจากอพาร์ทเมนท์มาเจ็ดโมงนิดๆ หลังจากฝ่าพันกับโคลนจนสุดกำลัง
เกือบจะถึงถนนอยู่แล้ว ก็พบกับภาพที่สยองสุดๆ ตรงหัวโค้งซอย ก่อนจะถึงถนนใหญ่
ที่ข้างถนน ห่างจากริมถนนเข้ามาประมาณเมตรกว่าๆ
เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งขับถ่ายกากอาหารออกจากร่างกายลงบนพื้นถนน (พูดง่ายๆ มีเด็กกำลังนั่งคี่ลงบนถนน)
เบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน
แต่สายเกินไป ภาพมันติดตาไปเสียแล้ว
พอไปถึงที่ทำงานสักพักก็ส่งไลน์กลุ่มไปเม้าให้เด็กที่ทำงานฟัง พร้อมกับบ่นๆๆๆๆ
คุณ อ. ตอบกลับมาประโยคเดียวสั้นๆ
"I know what you mean." พร้อมรูปน้ำตาไหลพราก
บ่ายๆ เธอเข้าออฟฟิสมาเล่าให้ฟังว่า
หลังจากเราออกจากออฟฟิสได้สักสิบนาทีเธอก็ตามออกมา เพื่อจะไปเรียนโยคะในเมือง
เนื่องจากถนนมันแย่มากๆ เธอก็พยายามสุดชีวิตที่จะปั่นจักยานออกไปโดยไม่ให้ขาแตะพื้น
และสุดท้าย.....
ก็ล้มแปะ........
ตรงหัวโค้ง......
ล้มใส่คี่กองนั้นเต็มๆ
คุณ อ. จึงต้องกลับบ้านไปอาบน้ำใหม่ก่อนไปในเมือง
เรื่องมันควรจะจบได้แล้ว แต่.........
เรื่องเหม็นๆ มันไม่มาแค่หนเดียว
ตอนเย็นเลยมีการปลอบขวัญคุณ อ. เสียหน่อย จึงพากันไปกินที่ห้องเพื่อนอีกคน
เนื่องจากฝนปรอยๆ และเราไม่อยากไปเสี่ยงกับกับระเบิดตอนมืดๆ เลยตัดสินใจนอนที่ห้องเพื่อนคนนั้น
หกโมงเช้าตื่นมา เราและคุณ อ. คว้าจักรยานได้ก็ปั่นกลับอพาร์ทเมนท์
คุยกันกระหนุงกระหนิงว่าไอ้เด็กคนนั้นมันคงไม่ตื่นเช้าหรอกเนอะ วันนี้วันอาทิตย์ด้วย
คุณ อ. ก็หัวเราะคิกคัก เห็นด้วย
ไม่ทันไร พ้นโค้งมาปุ๊บ เราซึ่งนำหน้ามาเห็นกับระเบิดระยะประชิด เลยหักหลบทัน
แต่.......
คุณ อ. ผู้ซึ่งปั่นเสือภูเขาและไร้ซึ่งบังโคลนขี่ผ่านกลางกองกับระเบิดไปอย่างสง่าผ่าเผย
พร้อมกับคลี่ที่ถูกดีดกระจายเต็มแผ่นหลัง
อาชญากรรมชัดๆ
ชาวนักปั่นมีเรื่องอะไรที่ชวนอ้วกกว่านี้มาแบ่งปันไหมคะ
ว่ามาได้เลยค่ะ เจ้าของกระทู้กินข้าวเย็นแล้ว ฮ่าๆๆ
*****มนุษย์ป้าชวนคุย ประสบการณ์ชวนอ้วกที่สุดของคุณตอนปั่นจักรยานคืออะไร?*****
ถ้าใครยังจำได้ เราเคยมาเล่าเรื่องที่โดนลูกน้องหลอกไปเชือดที่กัมพูชาเมื่อสองสามเดือนก่อน
เราเพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยเมื่อคืน เจอประสบการณ์แหวะๆ ที่นู่นมา
เลยอยากชวนพี่ป้าน้าอาห้องนี้ร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์แหวะๆ ระหว่างปั่นจักรยานกัน
เริ่มที่เราก่อนเลย
เตือนไว้ก่อนนะ ใครที่เกลียดการเล่าเรื่องประเภทน้ำเยอะ ให้ผ่านกระทู้นี้ไปได้เลย
เนื่องจากเราต้องไปทำงานที่กัมพูชามากกว่าอยู่ที่บ้านเรา
จึงได้เช่าอพาร์ทเมนท์ไว้ห้องหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากออฟฟิสนัก
และซื้อจักรยานญี่ปุ่นมือสองไว้คัน เป็นแม่บ้านหกเกียร์ มีบังโคลน ย้ำ มีบังโคลน
เดี๋ยวจะรู้ ทำไมต้องย้ำนักหนา
ถนนจากอพาร์ทเมนท์ไปสู่ออฟฟิสนั้นเป็นทางซอยอุดมไปด้วยหลุมบ่อหลากหลายขนาด
ตั้งแต่ลูกมะพร้าวไปถึงเท่ารถยนต์
เวลาฝนตกก็ให้ความรู้สึกเหมือนปั่นจักยานผ่านบ่อลูกรัง
สองข้างทางเป็นบ้านชาวบ้านและที่สวนบ้าง
อีกฝั่งถนนเป็นกำแพงมหาวิทยาลัยเลียบยาวไป
ตอนกลางวันก็ปั่นไปได้ ไม่มีปัญหาอะไร
แต่กลางคืนนั้นมืดเอามากๆ เนื่องจากไม่มีไฟถนน
เราใช้ไฟฉายคาดหัวและไฟติดรถช่วย
เรื่องมันเกิดเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
ตอนเย็นวันศุกร์ก็ไปลั้นลาดื่มกับน้องๆ ที่ทำงาน
กว่าจะกลับอพาร์ทเมนท์ก็ประมาณสามทุ่ม
ก็พบว่าผู้ใหญ่ในบ้านเมืองได้กรุณาเอาดินมาเททับถนนซึ่งเป็นหลุมเป็นบ่อพร้อมกับเกลี่ยทับ
ฟังแล้วก็น่าจะดี
แต่มันมีฝนตกหนักตั้งแต่สี่โมงเย็นถึงหนึ่งทุ่ม ถนนเลยกลายเป็นโคลนเละๆ ไปทั้งเส้น
เราและเด็กที่ทำงานชาวญี่ปุ่นซึ่งอยู่อพาร์ทเมนเดียวกัน (ต่อไปจะเรียกว่าคุณ อ.) ก็ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเค้าทำถนน
พอมาเจอสภาพถนนแบบนั้นตอนมืดๆ ก็บ่นกันใหญ่
พยายามปั่นไปจนสุดความสามารถ สุดท้ายก็ต้องลงจูง เลอะเทอะกันไปหมด
เช้าวันต่อมา เราเข้าออฟฟิส ออกจากอพาร์ทเมนท์มาเจ็ดโมงนิดๆ หลังจากฝ่าพันกับโคลนจนสุดกำลัง
เกือบจะถึงถนนอยู่แล้ว ก็พบกับภาพที่สยองสุดๆ ตรงหัวโค้งซอย ก่อนจะถึงถนนใหญ่
ที่ข้างถนน ห่างจากริมถนนเข้ามาประมาณเมตรกว่าๆ
เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งขับถ่ายกากอาหารออกจากร่างกายลงบนพื้นถนน (พูดง่ายๆ มีเด็กกำลังนั่งคี่ลงบนถนน)
เบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน
แต่สายเกินไป ภาพมันติดตาไปเสียแล้ว
พอไปถึงที่ทำงานสักพักก็ส่งไลน์กลุ่มไปเม้าให้เด็กที่ทำงานฟัง พร้อมกับบ่นๆๆๆๆ
คุณ อ. ตอบกลับมาประโยคเดียวสั้นๆ
"I know what you mean." พร้อมรูปน้ำตาไหลพราก
บ่ายๆ เธอเข้าออฟฟิสมาเล่าให้ฟังว่า
หลังจากเราออกจากออฟฟิสได้สักสิบนาทีเธอก็ตามออกมา เพื่อจะไปเรียนโยคะในเมือง
เนื่องจากถนนมันแย่มากๆ เธอก็พยายามสุดชีวิตที่จะปั่นจักยานออกไปโดยไม่ให้ขาแตะพื้น
และสุดท้าย.....
ก็ล้มแปะ........
ตรงหัวโค้ง......
ล้มใส่คี่กองนั้นเต็มๆ
คุณ อ. จึงต้องกลับบ้านไปอาบน้ำใหม่ก่อนไปในเมือง
เรื่องมันควรจะจบได้แล้ว แต่.........
เรื่องเหม็นๆ มันไม่มาแค่หนเดียว
ตอนเย็นเลยมีการปลอบขวัญคุณ อ. เสียหน่อย จึงพากันไปกินที่ห้องเพื่อนอีกคน
เนื่องจากฝนปรอยๆ และเราไม่อยากไปเสี่ยงกับกับระเบิดตอนมืดๆ เลยตัดสินใจนอนที่ห้องเพื่อนคนนั้น
หกโมงเช้าตื่นมา เราและคุณ อ. คว้าจักรยานได้ก็ปั่นกลับอพาร์ทเมนท์
คุยกันกระหนุงกระหนิงว่าไอ้เด็กคนนั้นมันคงไม่ตื่นเช้าหรอกเนอะ วันนี้วันอาทิตย์ด้วย
คุณ อ. ก็หัวเราะคิกคัก เห็นด้วย
ไม่ทันไร พ้นโค้งมาปุ๊บ เราซึ่งนำหน้ามาเห็นกับระเบิดระยะประชิด เลยหักหลบทัน
แต่.......
คุณ อ. ผู้ซึ่งปั่นเสือภูเขาและไร้ซึ่งบังโคลนขี่ผ่านกลางกองกับระเบิดไปอย่างสง่าผ่าเผย
พร้อมกับคลี่ที่ถูกดีดกระจายเต็มแผ่นหลัง
อาชญากรรมชัดๆ
ชาวนักปั่นมีเรื่องอะไรที่ชวนอ้วกกว่านี้มาแบ่งปันไหมคะ
ว่ามาได้เลยค่ะ เจ้าของกระทู้กินข้าวเย็นแล้ว ฮ่าๆๆ