เหมือนส่วนใหญ่ใส่หน้ากากเข้าหาเรา พอมีปัญหาเข้ามาพอชีวิตสุขขีก็หนีหายหนำซ้ำจ้องจับผิดจะนินทา นี่ชีวิตยิ่งโตยิ่งต้องเจออะไรแบบนี้หรอคะ อลล้วแบบนี้จะไว้ใจใครได้นอกจากตัวเอง --' ทั้งที่เราก็ว่าเราดีกับเพื่อนทุกๆคนน๊า เป็นที่ปรึกษาให้ใครๆได้จนแทบจะรู้เรื่องทุกคนแต่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ช่วยทุกครั้งที่ช่วยได้(แต่ส่วนใหญ่ก็ได้อ่ะ) เราแคร์ความรู้สึกทุกคนที่มีต่อเรา คิดอยู่เสมอว่าดีต่อใครก็ต้องได้รับตอบ แต่ยิ่งโตยิ่งเจออะไรแบบนี้ความคิดพวกนี้ยิ่งหายไป
ปล.ยังเรียนอยู่ค่ะ
จริงหรอคะ? ที่ยิ่งโตเพื่อนที่ไว้ใจได้ยิ่งมีน้อยหรือไม่มีเลย
ปล.ยังเรียนอยู่ค่ะ