[CR] อยากย้อนเวลาไปนั่งนิ่งๆที่ “ชุมชนริมคลองบางหลวง”

อากาศร้อนของวันอาทิตย์ และรถราที่วุ่นวายบนท้องถนน อาการเบื่อหน่ายที่มีมากอยู่แล้วกลับยิ่งทวีคูณ

การหมกตัวอยู่ในห้องแคบๆแม้จะมีแอร์เย็นๆ ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุกเท่าไหร่นัก ควรต้องออกไปสูดอากาศบ้างไม่ให้เกิดอาการที่เรียกว่า “เฉา”





เช้าวันอาทิตย์วันหนึ่งเลยตื่นแต่เช้า แต่งตัวแล้วนั่งแท๊กซี่จากหน้าคอนโด บอกว่า “พี่คะ ไปจรัญสนิทวงศ์ซอย 3″

บอกตรงๆไม่รู้หรอกว่ามันอยู่ตรงไหนของกรุงเทพกันแน่ รู้แต่ว่าข้ามฝั่งเจ้าพระยาไป ครั้นจะนั่งรถกะป้อ ไปต่อรถไฟใต้ดิน ต่อรถไฟฟ้าแล้วต้องนั่งมอเตอร์ไซอีกหลายขนาน อาจจะเหนื่อยก่อนได้พัก

พี่แท๊กซี่น่าจะรู้ทางดีอยู่แล้ว เพราะพยักหน้าตอบตกลงแล้วก็ขับมุ่งหน้าไป แต่ทางที่ดีเราควรดูทางไปด้วย นั่งไปก็เปิดแผนที่จากมือถือตลอดทาง

วันอาทิตย์เช้าๆรถไม่ยักติด วิ่งฉิวจากบ้านมาถึงที่หมายในเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้น แท๊กซี่เข้าไปจอดสุดซอย 3 ซึ่งมองแล้วเป็นทางตันแน่ แต่ในเมื่อข้อมูลบอกให้มาทางนี้ เราก็ลง มองหาป้ายบอกทาง ไม่เห็นมี เอ๊ะเห็นป้ายเล็ก ไป “วัดคูหาสวรรค์” น่าจะใช่

ไปทางนั้นแหละ…ว่าแล้วก็มุ่งหน้าเข้าซอกเล็กๆแค่คนเดินสวนกัน ขึ้นสะพานข้ามคลอง จากบนสะพานก็สามารถมองเห็น “ชุมชนริมคลองบางหลวง” แล้วค่ะ



ชุมชนเล็กๆเก่าแก่ตั้งแต่สมัยอยุธยา เมื่อก่อนเป็นที่อาศัยของเหล่าข้าหลวงเพราะอยู่พระราชวังกรุงธนบุรี สมัยนั้นเรียกว่า  “คลองบางข้าหลวง” แค่อ่านข้อมูลเล็กๆก่อนมาเที่ยว ก็อินมากแล้ว พอมาถึงมองภาพลำคลองและบ้านเรือนสองฝั่งคลอง นึกภาพย้อนไปสมัยโน้นคงจะน่าอยู่มากๆ



คลองบางหลวง เปิดทุกวัน 9:00-18:00 ค่ะ  ในชุมชนมีร้านรวงไม่มากนัก แต่ก็มากพอให้คนที่อยากพักผ่อน สามารถเดินเล่นได้สบายๆแบบไม่เหงา บางทีอาจจะเจอหนังสือเก่าๆที่อยากได้ใน ร้านหนังสือปิ่นโต  อาจได้ของฝากเล็กๆจาก ร้านขายของที่ระลึก  แอบกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งที่ ร้านบ้านของเล่น ชื่นชมผลงานศิลปะที่ บ้าน ศ.จิตรกร  และที่ชอบที่สุดคือ การได้ชมหุ่นละครเล็กที่เปิดให้ชมฟรีที่ บ้านศิลปิน


































ชาวไทยและชาวต่างชาติที่มาที่นี่ นั่งเรียงแถวสงบเสงี่ยมรอดูหุ่นละครเล็กที่นี่ทั้งนั้น ละครมีรอบบ่ายสองโมงค่ะ ใครมาแต่เช้าก็เดินเล่นไปก่อน จิบกาแฟไป อ่านหนังสือไป ใครจะหอบงานมาทำเพลินๆก็ได้ เพราะที่นี่เงียบสงบ เสียงที่ได้ยินคงมีแต่เสียงเรือหางยาวคอยรับส่งผู้โดยสาร และเสียงคลื่นจากเรือที่กระทบริมฝั่งเท่านั้น

เนื่องจากไปตั้งแต่ช่วงเช้า ก็เลยเดินเอ้อละเหยเล่นไปเรื่อยๆ แวะไปไหว้พระที่วัด ดินไปคุยเล่นกับคุณยายเจ้าของบ้านเล็กๆแถวนั้น ก่อนมานั่งจิบกาแฟรอชมหุ่นละครเล็ก







นี่เป็นครั้งแรกที่ดูหุ่นละครเล็กแบบใกล้ๆตา มันสวยเข้าถึงจิตวิญญาน บอกไม่ถูกค่ะ ดูเพลินมากเหมือนเค้าดูดเราเข้าไปเป็นหนึ่งในตัวละคร ทุกคนฮือฮา หุ่นแต่ละตัวเวลาเล่น เหมือนมีชีวิต แม้ไม่มีบทพูดมีแค่เสียงพากษ์และแปลให้ฝรั่งฟัง เรายังอินมากๆ จบการแสดงแบบอิ่มเอมทั้งคนแสดงและคนดู































นักท่องเที่ยวที่นั่งเรือมาเพื่อดูหุ่นละครเล็กโดยเฉพาะต่างทะยอยลงเรือกลับ ส่วนเรายังอยากนั่งเล่นต่ออีกหน่อย เลยสั่งกาแฟมาจิบอีกซักแก้ว นั่งเขียนหนังสือไปด้วย ซักพักมีคุณลุงคุณป้ามานั่งกินกาแฟอยู่ข้างๆ เลยคุยกันเพลินเลย

กว่าจะได้เวลากลับก็เย็นแล้วล่ะค่ะ

หมดไปหนึ่งวันพักผ่อน ที่ไม่ต้องดั้นด้นไปไหนไกล แค่ “เที่ยวในกรุง”