นกน้อยยืนเหม่อ เผลอบรรเลงเพลงอัศจรรย์

ฝนฉ่ำ ดินชุ่ม ชอุ่มเขียว ป่ารก. คดเคี้ยว เปลี่ยวชื้น น้ำหยาด ราดรด หยดคืน แช่มชื่น ดอกใบ ได้งาม

เกล็ดฝนระคนหนาวพราวเพริศพริ้ง กบเกาะกิ่งอิงซบหลบหยาดใส คือมติเมืองฟ้าสุราลัย เปรมปราศัยสื่อสำนึกหนุนเนื่องนำ จะหยาดแย้มแต้มตื่นชื่นคุณค่า มวลพฤกษามาลีล้วนชุ่มฉ่ำ คือของสูงจูงจิตจารจดจำ ละอองธรรมชาติก

คิดถึงหมาดหยาดสีคลี่โบยโบก อาบซาบโศกซึ้งตรึงทุกข์ขับขาน น้ำตาลหว่านน้ำตาฟ้าวันวาน รอยอุทกอลหม่านหม่นวิญญาณ คิดถึงเขียวขาบเคยคาบเกี่ยว เหนื่ยวผืนฟ้าแฝกป่าปราณประสาน กลายทึมเทาเศร้าเหงาเงาอาคาร พิสดารแ

-= แรกฝน =- ๏ มองฟ้าหม่นฝนหมาดหมึกหยาดแต้ม ด้วยดำแซมแทรกเข้าเนื้อเทาหมอง ราวภาพฝนหล่นคละกับละออง น้ำเนตรของหนึ่งคนเคล้าหล่นริน กงกาลเวียนเปลี่ยนผลัดวัสสานะ รับวาระวางร้อนไว้รอนสิ้น อาบชุ่มฉ่ำน้ำชื้น

โอ้ขนมไทยในถาดมาดละไม หอมกลิ่นใบเตยไหวราวเชิญชวน ทั้งทองหยิบหยาดหยดรสเย้ายวน ละมุนชวนคิดถึงครัวเรือนไทย ทองหยอดวาววับดังทรัพย์สรวง ละลายล่วงถึงใจในรสหวาน ฝอยทองพริ้วดั่งเส้นไหมลมละมาน เคยประสานรักแท้

เกล็ดเพชรเกาะพร่างพราวหลังหมาดฝน เรื่อยเรื่อยเรียงไหลหล่นเป็นจังหวะ ความชื้นเคียงคุ้นเคยเอ่ยวาระ ลักษณะคล้ายพร้อมประจำการ สิ้นหมาดม่านมนตร์ฝนยลสดชื่น ฟอนฝุ่นขื่นหมดฤทธิ์เริงสนาน แสงสีทองเริ่มจ้าบัญชา

εїз ° °º¤ø, ¸¸, ø¤º° `°º¤ø༄˖°. เจียระไนร้อย ฉลุลายถักสร้อย ดาริกาสรวงละเมียดละไม ดุจแก้วมณีดวง ประดับ

เธอใช่ไหม...มอบกลิ่นอายของความสุข มาปลอบปลุกความหวังอยู่เคียงข้าง ปันอวลไอไมตรีแผ่จางจาง แตะสัมผัสอย่างถนอมพร้อมเมตตา เธอใช่ไหม...พาใจมุ่งสู่ฟ้ากว้าง บอกกลางทางว่าอาทรและห่วงหา ส่งความรักสลักห้วงดวงอ

เมียจำเป็น เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ ตะวัน หญิงสาวที่อาศัยอยู่กับยวนใจ ป้าสะใภ้ และหยาดฟ้า ลูกสาวของยวนใจ ถึงแม้ว่าตะวันจะเป็นหลานแท้ๆของหยด สามีของยวนใจซึ่งเสียชีวิตแล้ว ตะวันก็อาศัยอยู่ในบ้านในฐานะคน