เรารู้สึกว่า เรามีปมกับคุณครู และเพื่อนๆมากเลย (ขอได้ระบายหน่อยนะ)

เราขอเริ่มตั้งแต่ประถมเลยนะค่ะ เราเรียนไม่เคยเก่งจาก ป.1-ป.4 เราได้ที่ 16 นร.มีเกือบ 23 คน ผญ ในชั้นมีแค่ 8 คนเอง เพื่อน นร หญิงในห้องไม่อยากคบเรา เวลามีงานกลุ่ม ก็ไม่อยากเอาเข้ากลุ่มด้วย เพื่อนๆ ผช ก็ชอบแกล้ง เอาของไปซ่อนบ่อยมาก เราร้องไห้เกือบทุกวัน อยากจะย้ายไปเรียนที่อื่นมาก เพราะไม่มีเพื่อน รวมถึงคุณครูที่ค่อยแต่ชมแต่คนเก่งๆ เวลามีงานกิจกรรมจะมักจะเอาแต่คนเก่งๆ อย่างเช่นรำฟ้อน แข่งขันคัดไทย หรือต่างๆ ก็จะเอาแต่หน้าเดิมๆ คือคนเก่ง ชื่นชม ตลอด ต่างจากเด็กเรียนไม่เก่งอย่างมาก คือ ไม่สนใจเลย มีหลายครั้งที่เราแต่งกลอนประกวด เราส่งไม่ได้อันดับ เราแต่งให้รุ่นน้องที่เรียนเก่ง ได้ที่ 1เลย คือความยุติธรรมมันไม่มี คำว่าโอกาสมันไม่มีสำหรับคนที่ไม่เก่ง
            จนป.5 เราตั้งใจจึงขยับมาอันดับต้นๆ ทุกอย่างก็ไม่เปลี่ยนไป เหมือนเดิม ทั้งเพื่อนๆและคุณครู เรารู้สึกน้อยใจมาก ที่เพื่อนร่วมรุ่นเดียวกับเรา  ไม่อยากคบด้วย
            พอมาถึงมัธยมต้น คือ มีความสุขมาก เหมือนหลุดพ้นจากที่ตรงนั้น เจอเพื่อนใหม่ๆ มันช่างแตกต่างเหลือเกิน55  เกรดเฉลี่ยเราไม่เคยหลุด 3.00 เลย  พอมาถึงมัธยมปลาย ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนทั้งชีวิตฉันเลย เดี๋ยวมาต่อนะ ยังไม่จบ 55 อ่านหน่อยนะ