วันนี้เปิดอ่านข้อความใน Inbox อ่านของทุกคนที่เคยคุยกัน และบางคนเราอาจจะไม่เคยเจอเค้าเลยซะด้วยซ้ำ แต่มันก็ตลกดีและรู้สึกขอบคุณ แต่ที่สำคัญและหวั่นไหวมาก...เปิดไปเจอข้อความใน Inbox ของใครบางคนที่จากกันไปแสนนานและได้มาเจอและพูดคุยอีกครั้ง แต่วันที่ 30/7/2012 นั่นก็คือข้อความสุดของเราจะได้คุยกันอีก อยากฝากบอกเค้าและอยากให้เค้าได้ยิน " ขอบคุณพระเจ้าที่เราได้รู้จักกัน และขอโทษที่ทำให้ผิดหวังในทุกอย่าง ดีใจเรากลับมาเจอกันอีกครั้งหนึ่งตอน ที่เราเรียนจบมหาลัยและต่างคนก็มีชีวิตที่ต่างกันแล้ว
สวัสดีค่ะ ขออนุญาติใช้นามสมมุติ นะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า น้ำ เป็นคนบุรีรัมย์ ตอนนี้เรียนมจบ มหาวิทยาลัย ปี 2552 เจอกับ ผู้ชายคนหนึ่ง ที่เป็นเพื่อน ในงานสัมเมอร์ ตอนอยู่ ม. 4 ค่ะ จากนั้นเราก็เชียงจดหมายหากันในนามของเพื่อนจากบุรีรัมย์ - เชียงราย , เชียงราย - บุรีรัมย์ จดหมายของเราปี หนึ่งส่งกันไม่ถึง 3 ฉบับ ค่ะ เพราะว่าไปรษณี ส่งช้ามากค่ะ และน้ำก็มีความสุขมากกับจดหมายของเค้า เพราะว่าเค้าเขียนลายมือเรียบร้อยและเขียนมา 2 - 3 แผ่น ในซองเดียว เล่ายาวมาก และน้ำก็รู้เสมอว่า เค้าคิดกับเราแค่เพื่อน จดกระทั้งวันที่น้ำ มีแฟน ทำให้น้ำไม่ได้ติดต่อเค้าและเค้าก็ส่งจะหมายมาหาอีก 2 ฉบับ เค้าบอกค่ะ แต่น้ำไม่ได้รับ และแล้วน้ำก็เลิกกับแฟนได้สักพักทำให้กล้าติดต่อเค้าไปเพราะว่า ในใจก็คิดถึงเค้าอยู่เสมออยู่แล้วค่ะ
และก็ดีใจมากเลยค่ะ เพราะว่าเรามามารถ สื่อสารกันได้ดีกว่านั้นคือ เฟสบุ๊ต เลยตั้งใจไปหาเค้าที่เชียงราย นั้นเป็นการไปเชียงรายครั้งแรกในชีวิตน้ำค่ะ น้ำไปพักกับคุณแม่ ของพี่รู้จักกัน อยู่ นางแล เค้าก็มาใจดีมาก ขับรถมาเล่นด้วยจากแม่สาย น้ำดีใจมากๆๆ และเหนือคำบรรยายค่ะ เค้าพาไปทานข้าวและเข้าไปในมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย เค้าพูดและจำจดหมายแต่ละฉบับได้ ว่าเขียนอะไรลงไปเล่าพื้นที่นี้ ถึงเรื่องอะไร
และวันอาทิตย์ น้ำก็ได้ไป ยังคริสต์จักร ของหมู่บ้านเค้าและได้ไปทานข้าวกับคุณพ่อแม่พี่สาวของเค้า และเค้าได้เอาจดหมายที่น้ำเคยเขียนเอามาให้ดูว่ายังเก้บรักษาไว้อย่างดี น้ำ ประทับใจมากและไม่คิดว่าเค้าจะเก้บมันไว้
และน้ำต้องบอกความจริงว่า ตลอดเวลา 5 ปี ที่หายไปไหนมา น้ำบอกเค้าไป ว่าน้ำ แต่งงาน ด้วยความจับเป็น หลังจากนั้น และเหมือนเค้าจะเสียใจหรือเปล่าไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าเค้าไม่คุยด้วยเหมือนเดิมเค้าถอยห่าง จน น้ำถามเค้าว่า ทำไม ไม่คุยด้วย เค้าบอกว่าไม่ว่าง จนวันหนึ่งน้ำ ถามเค้าจริงๆ เค้าบอก(โทรคุยกันนะค่ะ เพราะว่าน้ำอยู่กทม.) เค้าบอกน้ำว่า น้ำหายไปไหนมา รู้มั้ยเค้ารู้สึกอะไรบ้าง น้ำ นิ่งไปต่อไม่เป็น หลังจากนั่นก็นอนร้องไห้ อยู่บนเตียงนอน ในห้อง และน้ำคิดนะ ว่า ถ้าน้ำรู้ว่าเค้า ชอบน้ำมากกว่าเพื่อน น้ำจะทำทุกอย่างและจะรอเค้าเพียงคนเดียวแต่ทำไงได้ น้ำเสียไปแล้ว หลังจากนั้นก็คุยกันน้อยลงและหายไปเลยเพราะว่าน้ำไปอยู่เชียงรายแล้ว แต่เค้าไม่เคยมาหาน้ำ ไม่เคยพาน้ำไปทานข้าวหรือโทรมาทักทาย มีอยู่ 1 ครั้ง เราเดินมาเจอกันในงานประชุมของคริสต์เตียนเค้าเดินถือกล่องข้าวกำลังจะทาน และเงยหน้ามาเจอน้ำ เค้ารีบหัดหนี และเดินไปที่อื่น น้ำ เสียใจมาก ตอนนั้นน้ำก็โทรไปเล่าให้แม่เค้าฟัง คุณแม่เค้าก็น่ารักสุดๆๆ แต่น้ำก็ต้องยอมรักความจริง ว่าเค้าไม่อยากทักหรือพูดคุยกับน้ำ อย่าหวังว่าจะได้เป็นคนที่น้ำจะรัก เลยค่ะ เพียงแค่ในวันที่น้ำ ป่วย และต้องการเค้าโทรมาห่วงใยยังไม่มีเลยค่ะ น้ำผิดทั้งหมดเองค่ะ นี้มันก็ 3 ปี หลังจากที่เค้าได้เจอกันและคุยกันเล็กน้อยอีกครั้งหนึ่ง ฝากสายลมหรืออะไรก็ได้ แต่ขอให้สิ่งนั้นเป็นการดลใจจากพระเจ้าเพื่อให้เค้าติดต่อกลับมาบ้าง " อยากบอกหนุ่ม นะ ว่า เสียใจในวันที่ ต้องปรับตัวอยู่ที่เชียงราย แต่ไม่เห็นติดต่อมา หนุ่มมีแฟนแล้ว ล่าสุดที่รู้มา และขอให้หนุ่มเจอแต่สิ่งดีๆ นะค่ พระเจ้าอวยพรเพื่อนรักในพระคริสต์
หากเราเกิดมาเป็นคู่กัน ขอให้หัวใจเรารักกัน
28/7/2012 วันสุดท้ายที่เค้าคุยด้วยในเฟสบุ๊ต บอกฝันดี
30/7/2012 วันสุดท้ายที่เราส่งข้อความไปและเค้าไม่ตอบเลย 1 วันก่อนหน้าก็ส่งไป แต่เค้าไม่ตอบ
ขอบคุณที่ท่านที่อ่านและขอบคุณทุกคำติชมค่ะ ทั้งหมดเพราะว่าเค้า ไม่อยากให้ใครสูญเสียประสบณ์การหัวใจที่รอคอยไปค่ะ
ตามหา เพื่อนที่แสนดี ที่อยากจะรัก!!!
สวัสดีค่ะ ขออนุญาติใช้นามสมมุติ นะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า น้ำ เป็นคนบุรีรัมย์ ตอนนี้เรียนมจบ มหาวิทยาลัย ปี 2552 เจอกับ ผู้ชายคนหนึ่ง ที่เป็นเพื่อน ในงานสัมเมอร์ ตอนอยู่ ม. 4 ค่ะ จากนั้นเราก็เชียงจดหมายหากันในนามของเพื่อนจากบุรีรัมย์ - เชียงราย , เชียงราย - บุรีรัมย์ จดหมายของเราปี หนึ่งส่งกันไม่ถึง 3 ฉบับ ค่ะ เพราะว่าไปรษณี ส่งช้ามากค่ะ และน้ำก็มีความสุขมากกับจดหมายของเค้า เพราะว่าเค้าเขียนลายมือเรียบร้อยและเขียนมา 2 - 3 แผ่น ในซองเดียว เล่ายาวมาก และน้ำก็รู้เสมอว่า เค้าคิดกับเราแค่เพื่อน จดกระทั้งวันที่น้ำ มีแฟน ทำให้น้ำไม่ได้ติดต่อเค้าและเค้าก็ส่งจะหมายมาหาอีก 2 ฉบับ เค้าบอกค่ะ แต่น้ำไม่ได้รับ และแล้วน้ำก็เลิกกับแฟนได้สักพักทำให้กล้าติดต่อเค้าไปเพราะว่า ในใจก็คิดถึงเค้าอยู่เสมออยู่แล้วค่ะ
และก็ดีใจมากเลยค่ะ เพราะว่าเรามามารถ สื่อสารกันได้ดีกว่านั้นคือ เฟสบุ๊ต เลยตั้งใจไปหาเค้าที่เชียงราย นั้นเป็นการไปเชียงรายครั้งแรกในชีวิตน้ำค่ะ น้ำไปพักกับคุณแม่ ของพี่รู้จักกัน อยู่ นางแล เค้าก็มาใจดีมาก ขับรถมาเล่นด้วยจากแม่สาย น้ำดีใจมากๆๆ และเหนือคำบรรยายค่ะ เค้าพาไปทานข้าวและเข้าไปในมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย เค้าพูดและจำจดหมายแต่ละฉบับได้ ว่าเขียนอะไรลงไปเล่าพื้นที่นี้ ถึงเรื่องอะไร
และวันอาทิตย์ น้ำก็ได้ไป ยังคริสต์จักร ของหมู่บ้านเค้าและได้ไปทานข้าวกับคุณพ่อแม่พี่สาวของเค้า และเค้าได้เอาจดหมายที่น้ำเคยเขียนเอามาให้ดูว่ายังเก้บรักษาไว้อย่างดี น้ำ ประทับใจมากและไม่คิดว่าเค้าจะเก้บมันไว้
และน้ำต้องบอกความจริงว่า ตลอดเวลา 5 ปี ที่หายไปไหนมา น้ำบอกเค้าไป ว่าน้ำ แต่งงาน ด้วยความจับเป็น หลังจากนั้น และเหมือนเค้าจะเสียใจหรือเปล่าไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าเค้าไม่คุยด้วยเหมือนเดิมเค้าถอยห่าง จน น้ำถามเค้าว่า ทำไม ไม่คุยด้วย เค้าบอกว่าไม่ว่าง จนวันหนึ่งน้ำ ถามเค้าจริงๆ เค้าบอก(โทรคุยกันนะค่ะ เพราะว่าน้ำอยู่กทม.) เค้าบอกน้ำว่า น้ำหายไปไหนมา รู้มั้ยเค้ารู้สึกอะไรบ้าง น้ำ นิ่งไปต่อไม่เป็น หลังจากนั่นก็นอนร้องไห้ อยู่บนเตียงนอน ในห้อง และน้ำคิดนะ ว่า ถ้าน้ำรู้ว่าเค้า ชอบน้ำมากกว่าเพื่อน น้ำจะทำทุกอย่างและจะรอเค้าเพียงคนเดียวแต่ทำไงได้ น้ำเสียไปแล้ว หลังจากนั้นก็คุยกันน้อยลงและหายไปเลยเพราะว่าน้ำไปอยู่เชียงรายแล้ว แต่เค้าไม่เคยมาหาน้ำ ไม่เคยพาน้ำไปทานข้าวหรือโทรมาทักทาย มีอยู่ 1 ครั้ง เราเดินมาเจอกันในงานประชุมของคริสต์เตียนเค้าเดินถือกล่องข้าวกำลังจะทาน และเงยหน้ามาเจอน้ำ เค้ารีบหัดหนี และเดินไปที่อื่น น้ำ เสียใจมาก ตอนนั้นน้ำก็โทรไปเล่าให้แม่เค้าฟัง คุณแม่เค้าก็น่ารักสุดๆๆ แต่น้ำก็ต้องยอมรักความจริง ว่าเค้าไม่อยากทักหรือพูดคุยกับน้ำ อย่าหวังว่าจะได้เป็นคนที่น้ำจะรัก เลยค่ะ เพียงแค่ในวันที่น้ำ ป่วย และต้องการเค้าโทรมาห่วงใยยังไม่มีเลยค่ะ น้ำผิดทั้งหมดเองค่ะ นี้มันก็ 3 ปี หลังจากที่เค้าได้เจอกันและคุยกันเล็กน้อยอีกครั้งหนึ่ง ฝากสายลมหรืออะไรก็ได้ แต่ขอให้สิ่งนั้นเป็นการดลใจจากพระเจ้าเพื่อให้เค้าติดต่อกลับมาบ้าง " อยากบอกหนุ่ม นะ ว่า เสียใจในวันที่ ต้องปรับตัวอยู่ที่เชียงราย แต่ไม่เห็นติดต่อมา หนุ่มมีแฟนแล้ว ล่าสุดที่รู้มา และขอให้หนุ่มเจอแต่สิ่งดีๆ นะค่ พระเจ้าอวยพรเพื่อนรักในพระคริสต์
หากเราเกิดมาเป็นคู่กัน ขอให้หัวใจเรารักกัน
28/7/2012 วันสุดท้ายที่เค้าคุยด้วยในเฟสบุ๊ต บอกฝันดี
30/7/2012 วันสุดท้ายที่เราส่งข้อความไปและเค้าไม่ตอบเลย 1 วันก่อนหน้าก็ส่งไป แต่เค้าไม่ตอบ
ขอบคุณที่ท่านที่อ่านและขอบคุณทุกคำติชมค่ะ ทั้งหมดเพราะว่าเค้า ไม่อยากให้ใครสูญเสียประสบณ์การหัวใจที่รอคอยไปค่ะ