อีกครั้งกับกระทู้โรคซึมเศร้า เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ? ขอคำแนะนำ คำปรึกษา ความคิดเห็น

จากกระทู้ก่อน ที่เราบอกว่าเรามีความคิดฆ่าตัวตาย อยากอยู่เงียบๆคนเดียว อยากเดินไปเรื่อยๆโดยไม่มีจุดหมาย ก็มีชาวพันทิปมาแสดงความคิดเห็นว่าให้ไปหาหมอ เราก็ตัดสินใจบอกแม่ค่ะ (แม่ไม่เคยรู้มาก่อน) ว่าเรามีอาการอย่างนี้ๆนะ ตรงกับอาการโรคซึมเศร้า อยากให้แม่พาไปหาหมอหน่อย (เราอายุ17) แม่ก็รับฟัง มีอาการแย้งนิดๆ พอมาวันนี้เราถามแม่เรื่องพาไปหาหมออีก และเสริมด้วยการบอกว่าเวลาเรียนเหม่อลอยแบบควบคุมไม่ได้ พอรู้สึกตัวก็ฟังไม่ทันแล้ว ซึ่งแต่ก่อนไม่เป็น เป็นเด็กเรียนดีมากๆ พอผ่านมาหลายๆปีผลการเรียนก็แย่ลงเรื่อยๆ และรู้สึกเหมือนหัวสมองไม่พร้อมที่จะรับความรู้อะไรอีกแล้ว พยายามคิด แต่เหมือนไม่ได้พกสมองมา แม่บอกว่า เราคิดมากไปเอง ฟุ้งซ่าน เรียนไม่ทันเองเลยคิดไปว่าตัวเองเป็นอะไร ลองศึกษาธรรมะ ลูกไม่ได้เป็นอะไรหรอก อย่าคิดไปเองว่าเป็น ที่ลูกเหม่อลอยบ่อยๆเพราะไม่อยากเรียน เราก็นอยค่ะ นอนหันหลังให้แม่ เห็นอย่างนั้นแม่เลยขึ้นเสียง เราทนไม่ไหวต้องร้องไห้ออกมา แม่เห็นเราร้องไห้ ก็บอกว่า นี่อุส่าห์ไม่กดดันเรื่องการเรียน การเข้ามหาลัย แล้วยังจะกดดันตัวเองอีก ถ้าเรามีประวัติการรักษาทางจิต เขาไม่ให้เป็นหมอ เป็นทูต อย่างที่เราอยากจะเป็น แล้วบอกย้ำๆว่า เราอ่อนแอ ทำไมไม่เป็นอย่างแม่ เลี้ยงทั้งลูกทั้งยายด้วยตัวคนเดียว ทำไมไม่เข้มแข็งเหมือนแม่ มันยิ่งทำให้เรารู้สึกว่า ตัวเราไม่มีค่า อ่อนแอ ไร้ประโยชน์ บางครั้งเราก็คิดนะว่า เราตายเลยดีมั้ย แม่จะได้หยุดคิด ฟังเราบ้าง แต่ถึงตอนนั้นก็คงชุบชีวิตเรากลับมาไม่ได้ อยากให้เป็นบทเรียนกับแม่(ใช้คำแรงไปขอโทษนะคะ) ว่าความคิดแม่ก็ไม่ได้ถูกเสมอไป เราร้องไห้ทุกคืน แต่แม่ไม่รู้ เพราะถ้าอยากร้องไห้จะมานอนห้องตัวเอง แทบทุกครั้งที่กำลังจะหลับ ใจเราคิดไปต่างๆนานา และจบลงด้วยการร้องไห้ ว่าทำไมถึงเกิดมาไม่มีค่าขนาดนี้ ร้องไห้จนหลับไป ตื่นเช้ามาก็ทำตัวตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนจะร่าเริงมากๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นสองบุคลิกด้วยหรือเปล่านะคะ ตอนนี้รู้สึกเครียด อยากฟังความคิดเห็น ว่าเราควรทำยังไงต่อดีคะ

ขอบคุณค่ะ
ถ้าอ่านไม่เข้าใจยังไง ขอโทษด้วยนะคะ ถามได้