เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือค่ะ มีเพื่อนอยู่คนหนึ่งก่อนหน้านั้นก็สนิทกันดีค่ะเพราะเจอกันแค่คณะและแค่ไปกินข้าว
เราขอแทนเพื่อนคนนี้ว่า พ. นะคะ
จนกระทั่งวันหนึ่ง พ. มาขอพักอยูด้วยชั่วคราวเราก็ให้มาอยู่แบบไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันไม่ถึง 15 วันค่ะ นิสัยเริ่มออก คือ เราเป็นคนจ่ายค่าประกันค่าห้องค่าเช่าทุกทุกอย่างเองค่ะ พ. บอกว่าจะให้แต่ก็ไม่เคยได้ซักที เงินที่แม่เราให้มาเดือนนี้ก็หมดไปอย่างรวดเร็วในระยะเวลาไม่ถึงครึ่งเดือนเงินประกันหอเก่าที่ พ. ได้คืนมาก็เก็บไว้ใช้เอง เราพยายามบอกทุกวันว่าช่วยเราหน่อยเราไม่มีเงินเหลือแล้ว ค่าอุปกรณ์ทำงานเราก็แบกไม่ไหว แม่ก็หาเงินไม่ทัน พ. แค่รับปากแต่วันไหนเราทวงหนักๆ พ. ก็ให้มาแค่ ร้อยเดียว ก่อนหน้าก็มากินของในตู้เย็นเราแบบไม่เกรงใจเลยเปิดหยิบๆกินแม่กระทั่งไอติมที่เราซื้อมาเค้าก็กินคนเดียวเกือบหมดทั้งกระปุก ซื้อของกินอะไรเข้าห้องไม่เคยจะช่วยออกกินอย่างเดียว จนเราบอกให้หาร พ. ก็รับปาก จดบัญชีไว้ แต่ไม่จ่ายแค่จด บางทีนึกขึ้นได้มั้งคะก็เอามาให้ร้อยนึง ในขณะที่เราต้องต้มมาม่ากินอยู่ที่ห้อง พ. ออกไปกินเค้ก กินกาแฟแพงๆ ไม่เคยกลับมาดูเลยว่าเราต้องลำบากแบกภาระค่าใช้จ่าย ไม่ชอบให้ยุ่งเรื่องส่วนตัว แต่การที่มาแอบดูแชทเฟสเราค้นเฟสตอนเราอาบน้ำคืออะไร ไม่พูด ทำเป็นไม่รู้แต่ความจริงคือไม่เนียนเรื่องค้นเฟสเนี่ยคือเรามีพี่ที่รู้จักมาช่วยทำงานแล้วก็มาเจอกับ พ. เค้าไปคุยกันทำอะไรลับหลังเรามันก็ไม่ใช่เรื่องของเราหรอกแต่ทั้งๆที่พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว พ. ก็ยังไปยุ่งกับพี่เค้าเตือนก็ไม่ฟังระแวงใส่แม้กระทั่งเราที่มีแฟนอยู่แล้ว เรื่องพูดดูถูกแฟนเราก็เป็นอีกเรื่องทั้งๆที่ไม่รู้จักไม่เคยเจอ แต่สามารถเอามาพูดดูถูกให้คนอื่นฟังได้อันนี้เราบอกตามตรงว่าเราไม่พอใจมาก
เรื่องในห้องน้ำ สกปรก พื้นเลอะเศษผม พื้นห้องน้ำมีแต่ทรายคือเอาเศษทรายจากผ้าเช็ดเท้ามาใส่ห้องน้ำ รอยสบู่เศษสบู่เราก็ต้องมาล้าง รวมไปถึงเศษอาหาร
ชีวิตเรามีแต่แย่ๆ ตั้งแต่ พ. ย้ายมาอยู่ด้วย ไปเรียนสายก็ต้องรอ พ. คะแนนก็โดนตัด อาจารย์ก็ว่า จะไปซื้อของรถประจำทางก็มีแต่ไม่ยอมเสียเงินค่ารถประจำทาง ให้เราไปส่ง พอไม่ไปส่งก็พูด เสียดสี ทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่ เราก็จำเป็นต้องไปส่ง ค่าน้ำมันรถก็ไม่เคยหารไม่พูดก็ไม่หาร พอออกปากถึงค่อยมาหารนี่แหละค่ะ ถังละสี่สิบบาท มันใช่หน้าที่เราหรอที่ต้องคอยไปรับไปส่ง อีกอย่างที่สงสัยคือ พ. เป็นโรคอะไรรึเปล่า ใครพูดอะไรก็หาว่าคนอื่นมาว่าร้ายนินทา พ. ตลอด หาเรื่องนินทาเพื่อนมาเล่าให้เราฟังตลอด พยายามทำหูทวนลม ตอบบ้างเงียบบ้าง
ล่าสุดนี้ขอกุญแจห้องสำรองจากเจ้าของหอไป ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์(เพราะผู้ทำสัญญาเท่านั้นมีสิทธิ์ขอกุญแจสำรอง) พอเจ้าของหอให้ยืม โทรมาตามถึงห้อง พ. ก็ไม่ยอมคืนค่ะ ก็มาเป็นประเด็นที่เราอีก
เพิ่มอีกนิด แม่เราขอคุยด้วยอ้างแต่ ไม่รู้ๆ ว่าต้องจ่ายค่าหอก่อนอยู่ แต่พอรู้ตั้งแต่ต้นเดือนกลับไม่เอามาจ่ายเรา ขนาดคุยกับแม่เราเหมือนจะจริงใจนะ แต่ความจริงคือทำใส่เราลับหลังแม่เราทำเป็นพูดดี เครื่องปริ้นเลเซอร์ก็เอาของเราใช้ ทำวิจัย ค่ากระดาษไม่หาร เครือ่งปริ้นทำกระดาษเราติดเครื่องอีก ตลับหมึกเป็นพัน ไม่เคยสนไม่เคยถาม ใช้อย่างเดียว
เราควรทำยังไงดีคะไล่ก็ไม่ได้ พ. ไม่มีที่ไปเพื่อนก็ไม่มีใครคบเท่าไหร่ จะย้ายหนีก็ติดสัญญาเช่าเพราะตอนเช่าหอเราจ่ายทั้งหมดคนเดียว เรื่องเงินๆทองๆพูดไปแล้ว หลายรอบแต่ก็รอดูครึ่งเดือนนี้ค่ะที่เคยบอกไว้ว่าห้ามเกิน แต่ก่อนหน้าไม่เคยสนใจ
[กระทู้ระบาย] เพื่อนที่คิดว่าสนิทเพิ่งมาเห็นนิสัยก็ตอนที่มาอยู่ด้วยกัน เห็นแก่ตัว ไม่เห็นหัว ไม่เกรงใจ
เราขอแทนเพื่อนคนนี้ว่า พ. นะคะ
จนกระทั่งวันหนึ่ง พ. มาขอพักอยูด้วยชั่วคราวเราก็ให้มาอยู่แบบไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันไม่ถึง 15 วันค่ะ นิสัยเริ่มออก คือ เราเป็นคนจ่ายค่าประกันค่าห้องค่าเช่าทุกทุกอย่างเองค่ะ พ. บอกว่าจะให้แต่ก็ไม่เคยได้ซักที เงินที่แม่เราให้มาเดือนนี้ก็หมดไปอย่างรวดเร็วในระยะเวลาไม่ถึงครึ่งเดือนเงินประกันหอเก่าที่ พ. ได้คืนมาก็เก็บไว้ใช้เอง เราพยายามบอกทุกวันว่าช่วยเราหน่อยเราไม่มีเงินเหลือแล้ว ค่าอุปกรณ์ทำงานเราก็แบกไม่ไหว แม่ก็หาเงินไม่ทัน พ. แค่รับปากแต่วันไหนเราทวงหนักๆ พ. ก็ให้มาแค่ ร้อยเดียว ก่อนหน้าก็มากินของในตู้เย็นเราแบบไม่เกรงใจเลยเปิดหยิบๆกินแม่กระทั่งไอติมที่เราซื้อมาเค้าก็กินคนเดียวเกือบหมดทั้งกระปุก ซื้อของกินอะไรเข้าห้องไม่เคยจะช่วยออกกินอย่างเดียว จนเราบอกให้หาร พ. ก็รับปาก จดบัญชีไว้ แต่ไม่จ่ายแค่จด บางทีนึกขึ้นได้มั้งคะก็เอามาให้ร้อยนึง ในขณะที่เราต้องต้มมาม่ากินอยู่ที่ห้อง พ. ออกไปกินเค้ก กินกาแฟแพงๆ ไม่เคยกลับมาดูเลยว่าเราต้องลำบากแบกภาระค่าใช้จ่าย ไม่ชอบให้ยุ่งเรื่องส่วนตัว แต่การที่มาแอบดูแชทเฟสเราค้นเฟสตอนเราอาบน้ำคืออะไร ไม่พูด ทำเป็นไม่รู้แต่ความจริงคือไม่เนียนเรื่องค้นเฟสเนี่ยคือเรามีพี่ที่รู้จักมาช่วยทำงานแล้วก็มาเจอกับ พ. เค้าไปคุยกันทำอะไรลับหลังเรามันก็ไม่ใช่เรื่องของเราหรอกแต่ทั้งๆที่พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว พ. ก็ยังไปยุ่งกับพี่เค้าเตือนก็ไม่ฟังระแวงใส่แม้กระทั่งเราที่มีแฟนอยู่แล้ว เรื่องพูดดูถูกแฟนเราก็เป็นอีกเรื่องทั้งๆที่ไม่รู้จักไม่เคยเจอ แต่สามารถเอามาพูดดูถูกให้คนอื่นฟังได้อันนี้เราบอกตามตรงว่าเราไม่พอใจมาก
เรื่องในห้องน้ำ สกปรก พื้นเลอะเศษผม พื้นห้องน้ำมีแต่ทรายคือเอาเศษทรายจากผ้าเช็ดเท้ามาใส่ห้องน้ำ รอยสบู่เศษสบู่เราก็ต้องมาล้าง รวมไปถึงเศษอาหาร
ชีวิตเรามีแต่แย่ๆ ตั้งแต่ พ. ย้ายมาอยู่ด้วย ไปเรียนสายก็ต้องรอ พ. คะแนนก็โดนตัด อาจารย์ก็ว่า จะไปซื้อของรถประจำทางก็มีแต่ไม่ยอมเสียเงินค่ารถประจำทาง ให้เราไปส่ง พอไม่ไปส่งก็พูด เสียดสี ทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่ เราก็จำเป็นต้องไปส่ง ค่าน้ำมันรถก็ไม่เคยหารไม่พูดก็ไม่หาร พอออกปากถึงค่อยมาหารนี่แหละค่ะ ถังละสี่สิบบาท มันใช่หน้าที่เราหรอที่ต้องคอยไปรับไปส่ง อีกอย่างที่สงสัยคือ พ. เป็นโรคอะไรรึเปล่า ใครพูดอะไรก็หาว่าคนอื่นมาว่าร้ายนินทา พ. ตลอด หาเรื่องนินทาเพื่อนมาเล่าให้เราฟังตลอด พยายามทำหูทวนลม ตอบบ้างเงียบบ้าง
ล่าสุดนี้ขอกุญแจห้องสำรองจากเจ้าของหอไป ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์(เพราะผู้ทำสัญญาเท่านั้นมีสิทธิ์ขอกุญแจสำรอง) พอเจ้าของหอให้ยืม โทรมาตามถึงห้อง พ. ก็ไม่ยอมคืนค่ะ ก็มาเป็นประเด็นที่เราอีก
เพิ่มอีกนิด แม่เราขอคุยด้วยอ้างแต่ ไม่รู้ๆ ว่าต้องจ่ายค่าหอก่อนอยู่ แต่พอรู้ตั้งแต่ต้นเดือนกลับไม่เอามาจ่ายเรา ขนาดคุยกับแม่เราเหมือนจะจริงใจนะ แต่ความจริงคือทำใส่เราลับหลังแม่เราทำเป็นพูดดี เครื่องปริ้นเลเซอร์ก็เอาของเราใช้ ทำวิจัย ค่ากระดาษไม่หาร เครือ่งปริ้นทำกระดาษเราติดเครื่องอีก ตลับหมึกเป็นพัน ไม่เคยสนไม่เคยถาม ใช้อย่างเดียว
เราควรทำยังไงดีคะไล่ก็ไม่ได้ พ. ไม่มีที่ไปเพื่อนก็ไม่มีใครคบเท่าไหร่ จะย้ายหนีก็ติดสัญญาเช่าเพราะตอนเช่าหอเราจ่ายทั้งหมดคนเดียว เรื่องเงินๆทองๆพูดไปแล้ว หลายรอบแต่ก็รอดูครึ่งเดือนนี้ค่ะที่เคยบอกไว้ว่าห้ามเกิน แต่ก่อนหน้าไม่เคยสนใจ