ทำไมต้องรู้สึกแย่กับคำพูดของคนคนนึง?

เราเป็นครูพี่เลี้ยงอยู่ที่โรงเรียนแห่งนึงซึ่งเราต้องอยู่กับเด็กพิเศษทั้งวันทั้งคืน ​​พูดง่ายๆคืออยู่ประจำต้องดูแลเด็กตลอด24ชั่วโมง ดูแลทุกอย่างเกี่ยวกับเด็กตั้งแต่เสื้อผ้า หน้าผม ยาประจำตัว ความสะอาดทุกอย่างจริงๆ วันใหนหัวหน้าขึ้นตรวจหอ ​เด็กทำไม่สะอาด หรือมีปัญหาอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเด็ก ครูพี่เลี้ยงจะโดนถามทันทีเลยว่า น้องทำไมห้องน้ำไม่สะอาด พิ้นในหอยังมีเศษผม ดูกันยังไง  บางทีเราคิดว่าเราดูดีแล้ว เราทำดีที่สุดแล้ว แต่สำหรับเค้าเรายังไม่ดีพอ ทั้งๆที่เค้ารู้อยู่แก่ใจว่าเด็กๆที่อยู่บนหอนี้คือเด็กพิเศษ เราโดนแบบนี้บ่อยๆ จนบางทีเราอยากลาออกแต่ใจลึกๆแล้วเรายังอยากอยู่กับพวกเค้า อยากสอน อยากฝึกอะไรให้พวกเค้าอีกเยอะเลย เรามีความสุข แล้วรู้สึกภูมิใจในตัวเองเวลาที่เราสอนหรือฝึกให้พวกเค้าทำอะไรสักอย่างแล้วเค้าทำได้ถึงจะใช้เวลาฝึกหรือเรียนรู้ช้ากว่าคนทั่วไปก็เถอะ บางครั้งเรารู้สึกแย่ รู้สึกอึดอัด เวลาเค้าดุหรือขึ้นเสียงหรือพูดเสียงดังแล้วใส่อารมณ์เด็กทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นคนโดนดุเอง ทำไมต้องรู้สึกแย่กับคำพูดของเค้าด้วย หรือว่าเราแค่ไม่ชอบเสียงดัง